Paul LeBlanc
Ik denk dat er veel geleerd kan worden door mensen die zichzelf wel of absoluut niet als leninist beschouwen. Sommige van de dingen waarnaar u verwees – de theorie van het imperialisme, een toewijding aan een radicale, diepgaande democratie en aan de centrale plaats van de meerderheid van de arbeidersklasse – maken deel uit van Lenin en moeten door ons allemaal serieus worden genomen, ongeacht of Wij zijn het niet met alle ideeën van Lenin eens.
Ons activisme moet zich niet alleen laten leiden door onze stemmingen en voorbijgaande modes, wat maar al te vaak het geval is, en niet door soundbites en slogans, maar door studie en serieuze discussie, soms onenigheid, en activisme en ervaring. Het is essentieel dat we open zijn, maar we moeten die openheid combineren met theorie, met analyse, met principes, en blijven leren en niet aannemen dat we alles weten. Dit zijn essentiële aspecten van Lenin. Sommige van deze dingen zijn niet exclusief van hem, maar Lenin zou er heel goed in kunnen zijn, en het is de moeite waard om naar hem en Rosa Luxemburg te kijken, en naar verschillende andere revolutionairen (waaronder degenen die het absoluut niet met Lenin eens waren).
Er is nog iets. Het is belangrijk om kritisch ingestelde kaders te ontwikkelen – de activisten die leren hoe ze een situatie kunnen inschatten, hoe ze zich moeten organiseren, hoe ze een folder moeten schrijven die effectief kan zijn, hoe ze een bijeenkomst kunnen organiseren en er effectieve beslissingen uit kunnen halen. Niet iedereen kan dit doen. Maar zulke mensen moeten ook helpen mensen te organiseren en hen leren hoe je hetzelfde soort dingen moet doen. Dat is heel hard nodig om een revolutionaire massabeweging op te bouwen die de mogelijkheid heeft effectief te zijn. Lenin was zeer toegewijd aan dat soort zaken.
Maar hij heeft ook het idee dat ze geen arrogante betweters mogen zijn, en dat we open moeten staan om te leren. En kameraden moeten bereid zijn fouten te maken – dat is onvermijdelijk. Het gaat erom de fouten te onderkennen en ervan te leren.
En dat impliceert een extra vorm van functioneren. Het kan niet gaan om het volgen van een wijze, alwetende leider of een centraal comité; er moet een democratisch collectief functioneren zijn, waarbij steeds meer mensen hun inzichten, hun kennis, hun ervaring en hun begrip inbrengen.
Binnen deze context moeten we kunnen discussiëren, debatteren, evalueren wat er moet gebeuren, beslissen, het besluit uitvoeren, van de resultaten leren en dit vervolgens herhalen. Dat was onderdeel van Lenins aanpak. Dat moeten we ook doen als we effectief willen omgaan met de catastrofes die zich overal om ons heen ontvouwen.
Bron: jacobin.com
