De United Auto Workers (UAW) blijft doorgaan.
Maandag maakte de vakbond bekend dat in totaal tienduizend niet-vakbondsarbeiders in twintig fabrieken in de Verenigde Staten UAW-kaarten hebben ondertekend sinds de vakbond haar campagne begon om een aanzienlijk deel van de niet-vakbondsautosector van het land te organiseren, vooral dertien autofabrikanten: BMW, Honda , Hyundai, Mazda, Mercedes-Benz, Nissan, Subaru, Toyota, Volkswagen (VW) en Volvo, en producenten van elektrische voertuigen (EV) Lucid, Rivian en Tesla. De UAW schat dat het totale personeelsbestand waarop zij zich richt ongeveer 150.000 mensen bedraagt, ruwweg hetzelfde aantal als het aantal dat gedekt wordt door de contracten van de vakbond met de ‘Grote Drie’ autofabrikanten uit Detroit.
Tienduizend kaarten betekent dus dat de vakbond nog een lange weg te gaan heeft. Maar minder dan negentig dagen nadat UAW-leden de Grote Drie-contracten hebben bekrachtigd na hun zwaarbevochten stand-up staking, is het een bemoedigende mijlpaal. Noem het een bewijs dat de vakbond niet blufte toen ze zei dat ze middelen besteedde aan een poging om de decennialange neergang van de vakbond, samen met die van een groot deel van de rest van de arbeidersbeweging, om te keren.
“Onze Stand-Up-beweging heeft vlam gevat onder de Amerikaanse autowerkers, tot ver buiten de Grote Drie”, zei UAW-president Shawn Fain in een verklaring over de aankondiging. “Deze arbeiders komen op voor zichzelf, voor hun families en voor hun gemeenschappen, en onze vakbond zal hen bij elke stap steunen.”
Twee fabrieksspecifieke campagnes hebben de norm van 30 procent bereikt die de vakbond heeft gesteld om op een goede manier naar de beurs te gaan: die in de winkel van Volkswagen in Chattanooga, Tennessee, en de Mercedes-Benz-fabriek in Tuscaloosa, Alabama. Volgens de vakbond heeft een bijna meerderheid van de werknemers vakbondsvergunningskaarten getekend in beide fabrieken, waar respectievelijk 5.500 en 5.000 werknemers werken. Werknemers in de Mercedes-Benz-winkel maken de Mercedes-modellen GLE, GLE coupé en GLS, evenals de volledig elektrische EQS SUV en EQE. Degenen in de VW-fabriek bouwen de VW Atlas, Atlas Cross Sport en de elektrische ID.4. Andere belangrijke doelwitten met lopende campagnes zijn Toyota’s winkel met 9.500 medewerkers in Georgetown, Kentucky, en Tesla’s vestiging in Fremont, Californië, met 20.000 medewerkers.
“Het loon blijft achter en de arbeidsvoorwaarden zijn niet wat ze zouden moeten zijn”, zei een VW-werknemer in een video waarin hij de druk van Chattanooga aankondigde. ‘De vraag is niet: ‘Waarom krijgen GM-werknemers in Spring Hill of Ford-werknemers in Louisville een beter leven?’ De vraag is: ‘Waarom doen we dat niet?’”
“Ik heb het gevoel dat we leven om te werken, terwijl we zouden moeten werken om te leven”, zegt Moesha Chandler, onlangs aangenomen bij Mercedes-Benz. “Ik begon als uitzendkracht en verdiende €17,50 per uur. Ik werk nu fulltime, maar ik leef nog steeds van salaris tot salaris.”
Bij Mercedes-Benz hebben de werknemers ook genoeg van de niveaus, de plaag van zoveel werknemers in het hele land, en werken ze zes dagen achter elkaar, tien uur per dag. De werknemers van Chattanooga hebben vergelijkbare problemen met de kwaliteit van leven, waarbij ze zich beroepen op gedwongen overwerk en een gebrek aan vrije tijd (kwesties waar Fain zich bijzonder zorgen over lijkt te maken), naast een hele reeks andere grieven over beloning en secundaire arbeidsvoorwaarden.
Volgens de UAW heeft Mercedes-Benz de afgelopen tien jaar in totaal $156 miljard aan winst gemaakt, en in de afgelopen drie jaar is hun winst met 200 procent gegroeid. De vakbond zegt dat de Volkswagen Groep de afgelopen tien jaar 184 miljard dollar aan winst heeft binnengehaald en dat de autoprijzen van VW de afgelopen drie jaar met 37 procent zijn gestegen, terwijl de lonen achterblijven.
De VW-fabriek was de locatie van verschillende mislukte UAW-campagnes. Pro-vakbondswerkers kwamen in 2014 zesentachtig stemmen tekort en in 2019 zevenenvijftig stemmen, waarbij dit laatste cijfer zich onderscheidde door een opmerkelijk hoge opkomst van 93 procent. (In 2015 stemde een groep arbeiders in de fabriek om zich aan te sluiten bij UAW Local 42, de minderheidsvakbond die werd opgericht na het verlies van 2014, maar VW stopte en ging in beroep tegen de stemming, en de vakbond gaf uiteindelijk het initiatief op.) Volgens Arbeidsnotities‘ Luis Feliz Leon, de VW-werknemers stopten niet simpelweg met hun inspanningen na het verlies van 2019, maar gingen door met “regelmatig bijeenkomen en een petitie indienen voor het recht om hun betaalde vrije tijd te gebruiken buiten de jaarlijkse onderhoudsstop van het bedrijf.”
Maar dat was voordat de leden een nieuw leiderschap kozen en afstand namen van de corruptie van de oude garde. En het was voordat de UAW grote winsten boekte bij General Motors, Ford en Stellantis.
De strategie van de vakbond wijkt deze keer af van het typische organisatieprincipe, waarbij geheimhouding prioriteit krijgt om te voorkomen dat de baas op de hoogte wordt gesteld van de campagne, waarbij openbare aankondigingen zo lang mogelijk worden uitgesteld. In deze poging zal de UAW een campagne naar buiten brengen zodra 30 procent van de arbeiders de kaarten heeft ondertekend, en vervolgens een bijeenkomst houden met de vakbondsleiders (inclusief Fain) en met families, buren en gemeenschapsleiders als een middel om momentum op te bouwen voor de poging. Bij 70 procent – en met een organiserend comité met leden uit elke ploegendienst en functieclassificatie – zullen werknemers vrijwillige erkenning voor hun vakbond zoeken. Mocht het bedrijf weigeren, dan zal de UAW een aanvraag indienen voor een verkiezing van de National Labour Relations Board (NLRB).
Om de nieuwe strategie te verwezenlijken moet de vakbond de werknemers in de fabrieken in staat stellen het voortouw te nemen bij de organisatie. Zoals Jeremy Kimbrell, een medewerker van Mercedes-Benz, uitlegde in Arbeidsnotitiesmaken de arbeiders zich minder zorgen over het opzetten van een formeel organiserend comité (hij zegt dat ze een “draaideurcomité” hebben samengesteld) en meer over het snel verspreiden van de boodschap. Dat betekent dat je ‘de praters’ moet vinden – vooral degenen die alom gerespecteerd worden door hun collega’s – en degenen met de grootste mobiliteit binnen de fabriek.
Wanneer Arbeidsnotities publiceerde het stuk van Kimbrell twee weken geleden (later herdrukt op Jacobijn), hadden vijftienhonderd van zijn collega’s de afgelopen zeven weken vakbondskaarten ondertekend. (Zoals Kimbrell opmerkt: toen ze zich in 2013 probeerden te organiseren, duurde het zes maanden om 30 procent van de toen tweeëntwintighonderd werknemers van hun fabriek zover te krijgen dat ze een kaart tekenden.) VW-werknemers bereikten bijna twee maanden geleden de grens van 30 procent.
Bij een vakbondsactie komt de eerste set kaarten vaak snel, omdat de trouwe vakbondswerkers van een winkel onmiddellijk kaarten ondertekenen en degenen die het dichtst bij hen staan, meenemen. Het is de volgende groep werknemers, de grote, onbesliste middenmoot van de beroepsbevolking, die een campagne kan maken of breken. Als organisatoren hen kunnen bereiken, kunnen ze een supermeerderheid opbouwen. Als ze dat niet kunnen, of als de baas wordt getipt en een effectieve anti-vakbondscampagne op gang brengt die angst, verwarring of woede verspreidt, zit je in de problemen. Bij VW hebben werknemers aanklachten wegens oneerlijke arbeidspraktijken (ULP) ingediend bij de NLRB, waarbij ze beweren dat het bedrijf op illegale wijze pro-vakbondswerknemers intimideert, zich ermee bemoeit en bespioneert, en onwettig beleid afdwingt met betrekking tot sociale media, dresscode en flyeren. .
In de nasleep van de overwinningen van de Grote Drie hebben niet-vakbondswerkgevers die hun beginnende organisatiedrift willen ondermijnen, ook een wortel aangeboden in plaats van een stok. VW verhoogde de lonen met 11 procent en verkortte het progressieschema om dat loon te bereiken: het nieuwe startminimum is $23,42, waarbij het toploon stijgt naar $32,40, een progressie die nu vier in plaats van zeven jaar duurt (bij de Grote Drie autofabrikanten bereiken werknemers de top betalen in drie jaar). Veel andere bedrijven hebben eveneens verhogingen doorgevoerd, winsten die de vakbond heeft overgenomen door de ‘UAW-bump’ te noemen. Fain maakt graag grapjes dat UAW staat voor ‘U Are Welcome’.
Maar in een groot deel van het Zuiden is de werkgever niet het enige probleem: het zijn de campagnes van buitenaf, de gekozen functionarissen en andere elementen die vijandig tegenover de arbeidersklasse staan, die zeker zullen mobiliseren. Het lijdt geen twijfel dat een deel daarvan nu aan de gang is: kort nadat de werknemers van Mercedes-Benz naar de beurs gingen, schreef de gouverneur van Alabama, Kay Ivey, een opiniestuk waarin hij beloofde zich tegen de inspanning te verzetten.
De komende maanden zijn cruciaal. Maar iedereen die deze aanval leidde, wist dat toen ze erin gingen, en als de arbeiders voldoende voorbereid waren om de propaganda te weerstaan, elkaar te vertrouwen en bereid te zijn om te vechten, ze meer dan een behoorlijke kans hadden.
Als de nieuwe aanpak van de UAW gebaseerd is op momentum, heeft de vakbond dat op dit moment ongetwijfeld: de arbeidsmarkt blijft krap, het publieke sentiment is gunstig, en Fain gaat schijnbaar viraal elke keer dat hij voor de camera staat, zijn mix van Debsiaanse medegevoel voor de arbeidersklasse en terechte verontwaardiging over de werkgeversklasse die weerklank vindt bij veel werknemers, vakbonden en niet-vakbonden, in de Verenigde Staten en over de hele wereld.
De lijst met doelen van de UAW voor autofabrikanten is breed. Elke fabriek heeft zijn eigen uitdagingen: Tesla’s gigantische winkel met 20.000 medewerkers in Fremont, Californië, biedt talloze obstakels, en er bestaat geen twijfel over dat het anti-vakbonds-‘recht op werk’ Zuiden opereert als een angstvallig bewaakt fort voor de kapitalistische klasse en hun lakeien in de staats- en lokale overheid en de rechtbanken, van wie velen, net als gouverneur Ivey, vastbesloten zullen zijn te voorkomen dat een UAW-inwoner in hun rechtsgebied opduikt. Zij zijn afhankelijk van de uitbuiting van een vast personeelsbestand, en zij zullen deze regeling niet gemakkelijk opgeven.
De eerdere inspanningen van de UAW om autofabrieken in het Zuiden te organiseren hebben geen vruchten afgeworpen, en voor sommige arbeiders zijn de mislukkingen nog geen verre herinnering. Maar weinig werkplekken in dit land zijn “gemakkelijk” te organiseren, en de aanpak van de vakbond suggereert dat ze van die nederlagen hebben geleerd. Toen Fain het internationale presidentschap overnam, huurde hij al snel enkele van de felste critici van de vakbond in om de UAW te helpen een nieuwe weg in te slaan. Nu probeert de vakbond, net als bij de Grote Drie-onderhandelingen, iets nieuws.
De gok kan mislukken, maar de arbeidersbeweging moet meer bereid zijn dat risico te nemen als ze ooit hoopt te slagen. De ineenstorting van de arbeidersmacht gaat tot op de dag van vandaag door. In de UAW bereikte het lidmaatschap in 1979 een piek van 1,5 miljoen; in 2023 was dit gedaald tot 383.000. We kunnen zo’n vrije val niet tegenhouden zonder grote schommelingen te maken. Het valt niet te ontkennen dat de UAW precies dat doet met deze campagne.
Bron: jacobin.com
