Trendvoorspelling voor 2024: Airbnb is uit. De Holiday Inn is binnen.
De overstap kwam vorig jaar pas echt tot stand, toen Airbnb-verhuurders meldden dat het aantal boekingen terugliep, wat soms zelfs een daling van 50 procent opleverde ten opzichte van het voorgaande jaar. De belangrijkste reden leek de prijs-kwaliteitverhouding te zijn. “Airbnb kreeg te veel dip op hun chip,” een X-gebruiker geklaagd. “Niemand zal $ 500 blijven betalen om twee dagen in een appartement te verblijven, terwijl hij wel $ 300 kan betalen voor een hotelverblijf met een zwembad, roomservice, gratis ontbijt en elke dag schoonmaak. Alsof je echt wordt lol.”
Hoe Airbnb wordt verdrongen door het twintigste-eeuwse overblijfsel dat bekend staat als het hotel, is een goede les in het kapitalisme. In het bijzonder is het een herinnering om de eeuwige beloften te negeren dat nieuwe marktinnovaties het kapitalisme zullen hervormen, zodat het voor bedrijven en alle anderen gelijkelijk zal werken.
Om samen te vatten: Airbnb werd in 2007 opgericht door een paar techneuten uit San Francisco die matrassen in hun appartement verhuurden om huur te verdienen en besloten dat het een bedrijf kon worden. Zelf was ik een early adopter. Van 2011 tot 2015 werkte ik als Airbnb-host om de huur van mijn appartement in Chicago te helpen betalen nadat ik ontslagen was. Ik verhuurde soms mijn hele huis voor $ 100 per nacht en verbleef dan in een gammele huurwoning van $ 40 per nacht.
In diezelfde periode explodeerde Airbnb in populariteit en groeide het uit van een slordig beginneling tot de Grote Ontwrichter van de horeca. Plotseling was het een van de weinige technologiebedrijven die de opkomst van de zogenaamde ‘deeleconomie’ leidden. Een groot aantal techneuten, journalisten en politici luidden de opkomst van Airbnb, Uber, Instacart en dergelijke in als een baanbrekend alternatief voor het consumptiegedreven, door bedrijven gecontroleerde ethos van het verleden – laat staan dat dit allemaal bedrijven waren. te. De Tijd De kop van het tijdschrift ‘Hoe de gig-economie het kapitalisme zou kunnen redden’ was typerend voor de utopische prognoses van het technologisch kruiperige centrum-links.
In zijn boek uit 2016 De deeleconomie, NYU-bedrijfsprofessor Arun Sundararajan gaf de voorkeur aan de term ‘crowd-based kapitalisme’ en zei dat deze een ‘interessante middenweg tussen kapitalisme en socialisme’ vertegenwoordigde. Hij beweerde dat peer-to-peer-netwerken ervoor zouden zorgen dat het onderscheid tussen markten en hiërarchie zou verdwijnen en dat de ‘democratisering van economische kansen inclusieve groei belooft’.
Maar het crowd-based kapitalisme is, zo blijkt, gewoon meer kapitalisme. We weten nu ook dat het succes van de ‘deeleconomie’ werd ondersteund door de vrije stroom van goedkoop durfkapitaal. Het plan was eenvoudigweg om kunstmatig lage prijzen en genereuze prikkels te gebruiken om een groot klantenbestand op te bouwen en vervolgens de concurrentie te verdrijven zonder ooit winst te hoeven maken. Dit tijdperk, grofweg 2012 tot 2020, werd door de New York Times omdat het bestellen van afhaalmaaltijden, een ritje naar het vliegveld of een weekend in de drugszolder van iemand anders in Seattle goedkoop was – totdat aandeelhouders en Wall Street-investeerders eindelijk iemand vroegen om de rekening te betalen.
Nu bevindt Airbnb zich in het stadium dat journalist Cory Doctorow de ‘enshittificatie’ van online platforms heeft genoemd. “Eenmaal [buyers and sellers] worden opgesloten, het overschot wordt aan de aandeelhouders gegeven en het platform wordt een nutteloze hoop stront”, schrijft Doctorow. Wat dat betekent is dat terwijl de oprichters van Airbnb spreken over een oneindige tijdshorizon om de mensheid te helpen, het platform steeds hogere vergoedingen in rekening brengt en meer geld verdient – allemaal zonder de ingebakken diensten en voorzieningen van een hotel aan gebruikers te hoeven bieden. of zich houden aan de (weliswaar dunne) regelgeving en bescherming van werknemers in de horeca. De aandelenkoers van het bedrijf is dit jaar ruim 60 procent gestegen, gebaseerd op een recent winstrapport waarin het tweede kwartaal van dit jaar het meest winstgevende kwartaal tot nu toe werd genoemd.
Nu ze ons allemaal verslaafd hebben gemaakt, gaat de dienst van Airbnb zelf de wc in. Anno 2023 is Airbnb bezaaid met advertenties voor eigendommen met misleidende foto’s, een waslijst aan eisen en regels van verhuurders, verborgen camera’s en vastgeplakte kosten. Door de rommel is de site bijna onbruikbaar geworden, of op zijn minst onbetrouwbaar, waardoor sommigen op sociale media een ‘Airbnbust’ hebben uitgeroepen.
Stel je voor dat je een masochist bent en naar Orlando wilt zoeven voor een impulsieve nieuwjaarsexcursie naar een themapark en een plek nodig hebt om te verblijven. Op het eerste gezicht beweert een beschikbare huurwoning die zichzelf een ‘klein stukje van de hemel’ noemt, dat het een nieuw gebouwde eenheid met één slaapkamer is, eigendom van een christelijke familie, op ’10 minuten van de Universal-pretparken’ voor $ 130 per nacht. Klinkt redelijk, toch?
Niet als je dieper graaft. De uiteindelijke kosten blijven verborgen totdat u op de knop ‘Reserveren’ klikt. Dat is het moment waarop je ontdekt dat het boeken van drie nachten eigenlijk €600 kost, en niet €390 – dankzij schoonmaakkosten van €80, servicekosten van €66 en extra belastingen. Wat nog erger is, is dat dit zogenaamde stukje hemel eigenlijk gewoon een goed vermomde garage is die met iemands huis is verbonden, iets wat je niet zou weten tenzij je een recente klantrecensie leest: “Deze plek is gezellig, maar het is een afgesloten garage. garage, dus niet erg privé.”
Waarom boekt u niet in plaats daarvan een kamer in Rosen Inn International, een driesterrenhotel met een gratis pendeldienst naar themaparken, waar u voor een totaalbedrag van $ 350 voor de duur van uw verblijf gebruik van kunt maken? Het is een deal die steeds meer reizigers accepteren.
De deeleconomie van de eenentwintigste eeuw lijkt nu minder op het kapitalisme van de toekomst en meer op het kapitalisme van de negentiende eeuw, toen de arbeid gefragmenteerd was en georganiseerde vakbonden nog een droom waren. Auteur Nicholas Carr heeft het liever gehad met ‘digitale deelpacht’, waarbij onafhankelijke contractanten openstaan voor meer prijsconcurrentie voor hun arbeid en een kleine minderheid die eigenaar is van de boerderij – of in dit geval het platform – het grootste deel van de winst behaalt. De winsten die sommige werknemers in de deeleconomie de afgelopen jaren hebben geboekt, zijn bijna allemaal het resultaat van collectieve actie zoals stakingen en stakingen, of staatsinterventies zoals de uitbreiding van de minimumloonwetten in New York City en Frankrijk.
Niets van dit alles is uiteraard bedoeld om de hotelsector te romantiseren, die gevoelig is voor monopolies, servicemedewerkers uitbuit met lage lonen en krappe arbeidsvoorwaarden, en ons net zo graag wil uitmelken voor winst als iedereen bij Big Tech. De conclusie is in plaats daarvan dat de verheven praatjes van Airbnb over ‘gemeenschap’ en ‘oneindige horizonten’ slechts een reeks marketing-modewoorden zijn – en, zoals altijd, dat geen enkele marktinnovatie onder de zon het kapitalisme van zichzelf kan redden.
Bron: jacobin.com
