Washington eist bewijs dat de Venezolaanse president de verkiezingen daadwerkelijk heeft gewonnen – waarom zou hij zich daar druk om maken?

Het Westen wil dat de onlangs herkozen Venezolaanse president Nicolas Maduro bewijst dat hij daadwerkelijk heeft gewonnen. Hij hoeft niets te bewijzen; eindeloze westerse interventionistische capriolen in de binnenlandse aangelegenheden van Venezuela hebben dat vrijwel gegarandeerd.

“Als Maduro blijft volhouden dat hij heeft gewonnen en niet wil begrijpen dat de internationale gemeenschap, zonder verificatie, geen veronderstellingen over de resultaten kan maken, dan zou Venezuela in een ernstige crisis kunnen belanden – we proberen allemaal te voorkomen dat dit gebeurt,” zei de hoofddiplomaat van de Europese Unie, Josep Borrell. Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken zei ondertussen dat de internationale gemeenschap haar geduld verliest in het wachten op het bewijs van de verkiezingen. Ze eisen nu allemaal antwoorden, terwijl de protesten in het land aanhouden. Of wat? Je gaat dreigen om Maduro’s regime te veranderen? Je gaat regeringsgebonden NGO-fronten tegen hem opzetten? Je gaat wat proxies sturen om het vuile werk voor je op te knappen? Je benoemt een willekeurige gast tot je gekozen president en eist dat je bondgenoten over de hele wereld hem behandelen alsof hij de echte leider van het land is?

Al deze dingen zijn al geprobeerd. En het feit dat ze dat hebben gedaan, is precies de reden waarom het voor het Westen vrijwel onmogelijk is om een ​​geloofwaardige zaak tegen Maduro op te bouwen. Er is genoeg openlijk buitenlandse interventie geweest om redelijke twijfel te zaaien in de hoofden van een kritische massa Venezolanen over de motieven en connecties van enige oppositie.

Ook al vinden ze Maduro niet zo leuk, laten we eerlijk zijn: wat nog afstotelijker is, zijn buitenlanders die met ze sollen en ze vertellen wat ze moeten doen. Het is net als wanneer je een beetje een lul bent en je vrienden en familie je blijven vertellen dat je hem moet dumpen. Wie denken ze wel dat ze zijn? Je dumpt hem op je eigen voorwaarden als je er klaar voor bent.

Als Maduro het opneemt tegen protesten van de oppositie, moet hij dat alleen doen, in het belang van alle betrokkenen. Want elke buitenlandse betrokkenheid – retorisch, militair, economisch of anderszins – zal alleen maar leiden tot een resultaat dat in de ogen van de Venezolanen geen enkele geloofwaardigheid heeft.


EU verwerpt ‘democratische legitimiteit’ van Nicolas Maduro – topdiplomaat

Het is niet dat iemand in Washington een moer om Venezuela zou geven als het geen doelwit was voor plundering van grondstoffen. Het is allemaal zo voorspelbaar. Aangezien Maduro die plundering niet voldoende westersvriendelijk heeft gemaakt, willen ze hem vervangen door iemand die dat wel zou doen.

Oh, en bespaar me de argumenten over mensenrechten en economisch lijden. Als dat de echte zorg was, dan zijn er nog een hoop andere landen zonder hulpbronnen waar Washington zich druk over zou kunnen maken. “besparing”Als ze echt om de mensen gaven, zouden ze geen eindeloze sancties opleggen in een poging om de gemiddelde Venezolaan zo wanhopig te maken dat hij zijn toevlucht zou nemen tot een regimewisseling.

Het was te danken aan de voormalige Amerikaanse president Donald Trump – wiens themalied voor zijn voormalige tv-show, The Apprentice, slechts één woord in het refrein had: “geld” – dat de intenties blootgelegd werden. Trump zegt dat hij een hekel heeft aan buitenlandse oorlogen. Hij houdt echter wel van de hulpbronnen van andere landen. Daarom trok hij Amerikaanse troepen terug uit Syrië, terwijl hij nog steeds genoeg van zijn aanwezigheid behield om de olie te behouden. Trump zei onlangs in een interview met Elon Musk op het X Platform dat hij geïrriteerd was over het feit dat Biden de sancties op de Nord Stream-pijpleiding van goedkoop Russisch gas naar Europa ophief, omdat de regering van Trump van plan was om een ​​fortuin te verdienen voor de VS door in plaats daarvan gas aan Europa te verkopen.

Trumps voormalige nationale veiligheidsadviseur John Bolton schreef in zijn memoires: “De kamer waar het gebeurde”dat Trump hem vertelde “het gedaan krijgen,” verwijzend naar het verdrijven van Maduro, eraan toevoegend dat het de vijfde keer was dat hij erom had gevraagd — als een butler die hem zijn Diet Coke nog niet had gebracht. De VS “de olie in Venezuela zou moeten overnemen na het verdrijven van Maduro,” Trump zei, volgens Bolton.

Gedurende de ambtstermijn van Trump heeft de regering een beloning van maximaal 15 miljoen dollar op Maduro gezet voor “narcoterrorisme, samenzwering om cocaïne te importeren, bezit van machinegeweren en vernietigingsapparatuur, en samenzwering om machinegeweren en vernietigingsapparatuur te bezitten” – een profiel dat veel meer in lijn ligt met FARC-actoren in het door de VS geallieerde Colombia, waar ook de zorgvuldig uitgekozen nep- “President” door het Westen Juan Guaido en zijn volgelingen genoemd.


Het web van leugens van Washington werkt averechts over Venezuela

Colombia was ook het lanceerplatform voor huurlingen die invallen in Venezuela beraamden tijdens de regering van Trump. Een van hen was een voormalige Venezolaanse generaal die ook wapens leverde aan de FARC. Nog maar vorige maand werd een voormalige Amerikaanse Green Beret, Jordan Goudreau, eigenaar van een in Florida gevestigd privébeveiligingsbedrijf genaamd Silvercorp USA, federaal aangeklaagd voor het overtreden van Amerikaanse wapenbeheersingswetten door naar verluidt Amerikaanse wapens naar Colombia te brengen om een ​​huurlingeninval te organiseren om Maduro in 2020 te verdrijven – een plan genaamd “Operatiehandleiding”wat uiteindelijk mislukte en hem in een Venezolaanse gevangenis deed belanden. Het is toch gewoon toeval dat hij ook Trumps lijfwacht, Keith Schiller, vergezelde naar een ontmoeting met Guaido’s vertegenwoordigers in Miami, aldus de Associated Press. Als hij succesvol was geweest in de regimewisseling en geen blamage voor de VS en verbonden was aan Trumps mandaat, zou de regering-Biden hem dan hebben aangeklaagd?

Eerder deze maand dook Erik Prince, de oprichter van de voormalige Amerikaanse private militaire aannemer Blackwater en een openlijke Trump-supporter, op in een video op het X Platform met een intro die eruitziet als het product van ongeveer vijf minuten Duolingo Spaans. Zittend voor een kruis en met een shirt waarop staat “Venezolaans verzet”met Venezuela in het rode vizier, zei Prince dat de oppositie “vrienden uit het Noorden” waren “binnenkort beschikbaar.” Dat is geweldig voor low-cost personal branding en buzz; niet zo geweldig voor daadwerkelijke geheime actie. Maar het is gewoon meer bewijs dat Venezuela een trendy decor is geworden voor neocon interventionistisch toerisme, op dezelfde manier dat influencers massaal naar Dubai trekken voor bikinifoto’s.

Team Biden lijkt niet minder vastberaden dan Trump om Maduro te verdrijven – het aanbod van de geldbeloning voor zijn arrestatie staat nog steeds op de website van het ministerie van Buitenlandse Zaken – maar aangezien elke truc al zonder succes is geprobeerd, lijken ze geen opties meer te hebben. Het Witte Huis moest zelfs berichten ontkennen over een aanbod om Maduro niet strafrechtelijk te vervolgen voor degenen “narcoterrorisme” aanklachten als hij gewoon stilletjes uit de macht stapt. Zelfs als er enige waarheid in zou zitten, zou regelrechte publieke chantage of omkoping door het Witte Huis van een niet-kruiperige president van een grondstofrijk land er waarschijnlijk niet goed uitzien.

Dankzij Washington en zijn bondgenoten is het nu vrijwel onmogelijk om vast te stellen wat er werkelijk gaande is in Venezuela, of hoeveel van de oppositie tegen Maduro organisch is. Waarom zou Maduro überhaupt de moeite nemen om zijn westerse critici op afroep iets te bewijzen? Alsof er iets is dat hij hun zou kunnen bieden waarop ze gewoon zouden zeggen: “Ja, oké. Terecht. Ga dan maar door.” Het Westen heeft Maduro eerder een lang leven gegarandeerd, een leven dat hij wellicht niet had gehad als ze de situatie voor de gemiddelde Venezolaanse kiezer niet zo erg hadden vertroebeld, terwijl de hele wereld er wel bij stilstond.

De uitspraken, standpunten en meningen die in deze column worden geuit, zijn uitsluitend die van de auteur en geven niet noodzakelijkerwijs die van RT weer.




Bron: www.rt.com



Laat een antwoord achter