Op de ochtend Op 14 december 2023 kwamen bij een Israëlische luchtaanval drie generaties van de familie van Ahmad Nasman in Gaza om het leven. In één klap waren zijn vrouw, drie kinderen, ouders en zus verdwenen. Het zou dagen duren voordat Nasman het lichaam van zijn drie maanden oude dochtertje Ayla onder het puin zou vinden. Zijn oudste dochter, Arwa, slechts 5 jaar oud, werd bij de ontploffing onthoofd.
“Mijn lichaam overleefde, maar mijn geest stierf samen met mijn kinderen”, zei Nasman. “Het werd samen met hen onder het puin verpletterd.”
Bij de luchtaanval, die een gebouw van drie verdiepingen in Rafah trof, kwamen naar schatting 31 Palestijnen om het leven, van wie de meesten vanuit Gaza-stad naar het zuiden waren gevlucht op zoek naar veiligheid en onderdak. In de maanden die volgden zouden duizenden Palestijnse ouders het verdriet van Nasman komen delen, aangezien het dodental de 44.000 overschreed.
De decemberstaking was een van de vijftien incidenten die onderzoekers van Amnesty International het afgelopen jaar grondig hebben onderzocht, als onderdeel van een uitgebreid onderzoek naar de oorlogsinspanningen van Israël sinds oktober 2023. Op bijna 300 pagina’s komt het rapport met een definitieve conclusie: Israël pleegt genocide in Gaza.
“Het is een herhaald patroon in Gaza gedurende de afgelopen veertien maanden.”
“De conclusie kan niet duidelijker zijn”, zegt Nadia Daar, hoofd strategie en impact officer van Amnesty International USA, “dat er een genocide heeft plaatsgevonden in Gaza, en dat een genocide voortduurt in Gaza, en dat alle staten er alles aan moeten doen om om de genocide die in Gaza plaatsvindt te voorkomen en te bestraffen.”
“Het is niet slechts één incident, het is niet slechts één familie of één ziekenhuis. Het is een herhaald patroon in Gaza gedurende de afgelopen veertien maanden”, voegde Daar eraan toe. “Het is huiveringwekkend als je het hele plaatje samenvoegt, zoals dit rapport doet, en het is een smet op de mensheid.”
De publicatie van het rapport op woensdag komt in een tijd van toegenomen mondiale aandacht voor de Israëlische aanval op Gaza. Twee weken geleden kondigde het Internationaal Strafhof arrestatiebevelen aan tegen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en de voormalige Israëlische minister van Defensie Yoav Gallant wegens oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid in Gaza. President Joe Biden noemde de arrestatiebevelen “schandalig” en senator Lindsey Graham, RS.C., dreigde met sancties tegen het ICC.
Zelfs vóór de officiële publicatie van het rapport vielen rechtse aanhangers van Israël Amnesty International aan, beschuldigden het van een “geschiedenis van antisemitisme” en wezen de conclusie van genocide af. De internationaal gerenommeerde rechtenorganisaties werden in 2022 met een soortgelijke reeks aanvallen geconfronteerd, toen zij zich bij andere mensenrechtengroeperingen, waaronder Human Rights Watch, voegden door Israël een ‘apartheidsstaat’ te noemen. Israëlische functionarissen veroordeelden het rapport snel als ‘vals, bevooroordeeld en antisemitisch’. Amnesty International “is gewoon weer een radicale organisatie die propaganda herhaalt, zonder de feiten serieus te controleren”, zei Yair Lapid, destijds de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken.
Net als in het apartheidsrapport van Amnesty komt de bevinding van genocide lang nadat wetenschappers, activisten en de Palestijnse slachtoffers van Israël zelf tot dezelfde conclusie waren gekomen. Al in januari oordeelde het Internationale Gerechtshof dat Israël “aannemelijk” genocide pleegde. Toch hebben voorstanders goede hoop dat dit rapport van een alom gerespecteerde groep als Amnesty International de gesprekken over Gaza een impuls zal geven. Niet alleen zal het mensen in de Verenigde Staten dwingen rechtstreeks te worstelen met het feit dat de VS medeplichtig zijn aan een genocide, maar het geeft mensen ook de autoriteit om duidelijk en waarheidsgetrouw te spreken over wat er in Gaza gebeurt.
“Het is voor iedereen die je kent, die hier ook maar vluchtig aandacht aan besteedt, duidelijk dat het om een genocide gaat”, zegt Samer Araabi, lid van het Arab Resource and Organizing Center, een belangenorganisatie in de Bay Area. “Maar weet je, de manier waarop onze systemen werken, moeten onafhankelijk worden bevestigd door experts.”
Hij vervolgde: ‘Ik heb er alle vertrouwen in dat dit andere mensen… het perspectief zal geven dat ze nodig hebben, of het soort gezaghebbende steun dat ze nodig hebben om dit te kunnen noemen wat het is.’
Opzettelijke aanvallen
Het rapport omvat 15 afzonderlijke diepgaande onderzoeken en is gebaseerd op interviews met meer dan 200 mensen, waaronder Palestijnse overlevenden, lokale autoriteiten in Gaza en gezondheidswerkers. De Amnesty-onderzoekers voerden ook veldwerk uit in Gaza en analyseerden een uitgebreide reeks visueel en digitaal bewijsmateriaal, waaronder satellietbeelden, en analyseerden verklaringen van hoge Israëlische functionarissen.
Ze kwamen niet lichtvaardig tot de conclusie van genocide, zei Daar. “Het opstellen van een rapport om het geval van genocide te onderzoeken is complex, maar niet onmogelijk”, zei ze.
“We hopen dat mensen zullen begrijpen dat dit niet zomaar een woord is, het is niet zomaar een term, het is gebaseerd op juridisch bewijs,” voegde ze eraan toe.
Het rapport merkt op dat Israël ‘meedogenloze’ lucht- en grondaanvallen heeft uitgevoerd waarbij hele buurten en kritieke infrastructuur, inclusief ziekenhuizen, met de grond gelijk werden gemaakt, waarbij tienduizenden Palestijnen om het leven kwamen en in veel gevallen hele families van meerdere generaties werden weggevaagd. Naast de verwoestende gevolgen van de militaire campagne van Israël, constateerde het rapport ook dat Israël opzettelijk de invoer van humanitaire hulp en andere levensreddende goederen aan een ontheemde en uitgehongerde bevolking had belemmerd of geweigerd.
Mohammed Salama, directeur van de neonatale intensive care van het Emirates Red Crescent-ziekenhuis in Rafah, sprak met Amnesty-onderzoekers over de kritieke gezondheidszorgsituatie in de belegerde enclave. “Toen andere ziekenhuizen in het zuiden buiten dienst gingen, werden wij het enige ziekenhuis dat was uitgerust met couveuses, en het grootste deel van de Gazastrook werd hierheen ontheemd. [in Rafah]”, zei hij. “Soms moesten we vijf pasgeborenen en jonge kinderen in één couveuse plaatsen en nadat de neonatale sepsis zich als een lopend vuurtje verspreidde, moesten we moeders vragen hun baby’s op de grond te wiegen.”
De onderzoekers keken niet alleen naar de acties van Israëlische functionarissen, maar ook naar hun bedoelingen. Naast het analyseren van directe verklaringen van Israëlische functionarissen, zei Daar, concentreerde de groep zich sinds 7 oktober ook op gedragspatronen van het Israëlische leger in Gaza.
“We zagen herhaalde patronen van willekeurige aanvallen op burgers. We zagen herhaalde patronen van ontheemding in onveilige omstandigheden. We zagen herhaalde aanvallen op civiele infrastructuur en infrastructuur die nodig is om te overleven, waaronder bijvoorbeeld ziekenhuizen. We zagen de herhaalde – keer op keer – herhaalde ontkenning en blokkering van hulp aan Gaza door Israëlische functionarissen”, zei ze. “Dus die patronen zijn hier echt heel belangrijk.”
De wijdverbreide verwoesting in Gaza was een andere factor die hielp bij het vaststellen van de bedoelingen. “Die omvang, dat niveau en de snelheid van de schade,” zei Daar, “we hebben in de 21e eeuw geen enkel ander conflict gezien.”
Araabi, de Bay Area-activist, hoopt dat het rapport de mensen in de Verenigde Staten zal dwingen om te worstelen met de rol van dit land, gezien het feit dat de Amerikaanse regering vrijwel onvoorwaardelijke militaire, politieke en diplomatieke steun aan Israël heeft verleend.
“Ik denk dat mensen het moeilijk vinden om het idee van onze medeplichtigheid aan een misdaad zo ernstig als genocide te verzoenen. En er is een echt verlangen om dat niet in het gezicht te kijken. Maar ik denk dat een van de goede dingen van dit rapport is dat het ons daartoe zal dwingen en het feit zal erkennen dat we in feite als belastingbetalers in dit land medeplichtig zijn aan een genocide”, aldus Araabi. “Dus ik denk dat het heel belangrijk is dat we de gevolgen daarvan onder ogen zien, en we zitten echt met het ongemak daarvan.”
Wat de aanvallen van Israëlische functionarissen en hun bondgenoten op Amnesty International en andere rechtengroepen betreft, zegt Arabi dat dit bewijst dat de boodschappen van mensenrechtenverdedigers doordringen tot het publiek. “Ik denk dat Israël en zijn voorstanders volledig in paniek zijn”, zei hij. “Het is moeilijk om het als iets anders te interpreteren dan dat. De repressie en de aanvallen waarmee anti-oorlogsbewegingen momenteel worden geconfronteerd, zijn volgens mij een duidelijke indicatie dat degenen die deze genocide mogelijk maken een reële existentiële bedreiging voor hun project zien.”
Bron: theintercept.com
