AOC kreeg $ 100.000 aangeboden door AIPAC. Ze heeft ze afgewezen.

Vandaag is de dag!

Het boek is uit.

Het zou bij uw plaatselijke boekwinkel moeten liggen, of u kunt een exemplaar bestellen via een onafhankelijke boekwinkel, wat ik hoop dat u dat zult doen. Daniel Marans van HuffPost komt vandaag met een stukje nieuws uit het boek: In 2018, ongeveer een week nadat Alexandria Ocasio-Cortez door een interviewvraag struikelde over haar kritiek op de moord door het Israëlische leger op tientallen geweldloze demonstranten in Gaza, haar communicatiedirecteur kreeg een telefoontje van AIPAC. De pro-Israëlische lobbygroep bood haar campagne 100.000 dollar aan bijdragen om ‘het gesprek op gang te brengen’, zodat ze de vraag nooit meer ter discussie zou stellen. AOC heeft ze afgewezen. Wat volgt is een kort aangepast fragment uit dat gedeelte van het boek, dat ‘The Squad: AOC and the Hope of a Political Revolution’ heet. Ga jouw exemplaar halen!

We hebben vandaag ook een audiofragment gepubliceerd in de podcastfeed Deconstructed. Het volgende fragment is afkomstig uit hoofdstuk 3, ‘Beroep’:

Wanneer de ochtend Op 13 juli 2018 was het aangebroken dat Alexandria Ocasio-Cortez een ononderbroken reeks interviewoverwinningen had behaald. De streak zou de nacht niet duren.

Toen ze op 26 juni de politieke wereld verbijsterde door vertegenwoordiger Joe Crowley van streek te maken, werd aangenomen dat het grote verhaal van de avond de schokkende nederlaag van de volgende voorzitter van het Huis van Afgevaardigden was. Het werd al snel duidelijk dat Crowley degene zou zijn die een triviale vraag zou worden, en het echte verhaal was de opkomst van de politicus die al snel het merk AOC kreeg.

In de dagen na haar overwinning was ze voortdurend aanwezig op de nationale televisie, waardoor virale momenten ontstonden waardoor haar ster steeds verder steeg. Op Twitter werden haar clapbacks gevierd door een snelgroeiende aanhang op sociale media. Haar direct-naar-camera Instagram-berichten brachten een rauwheid in de politiek waar jonge mensen naar hunkerden. “Ze sloeg homer na homer en bleef interviews doen en het uit de kast blazen”, vertelde Saikat Chakrabarti, die hielp bij het runnen van haar campagne en later haar stafchef zou worden. ‘En elke keer dat ze er een deed, kregen we steeds grotere mensen die haar vroegen om mee te doen. En toen, op een gegeven moment, vroegen alle late-night-shows om haar, maar toen hadden ze dat rare competitiegedoe, waarbij je niet bij de ene en dan ook bij de andere kunt zijn; daar worden ze echt boos van.” Toch stond de tol van haar populariteit op het punt haar limiet te bereiken. “Een fout die we al vroeg hebben gemaakt, is dat we niet genoeg hebben gedaan om erachter te komen hoe we kunnen voorkomen dat AOC niet uitgeput raakt. Ik bedoel, het is ongelooflijk dat ze geen zenuwinzinking heeft gehad.’

Halverwege juli kreeg Ocasio-Cortez eindelijk de stress te pakken, en ze deed het ondenkbare: ze pakte de Israëlisch-Palestijnse kwestie onvoorbereid aan. “Korbin [Trent, her communications director,] en ik plaatste haar in een beetje een kwetsbare positie,’ zei Chakrabarti, ‘over een onderwerp dat niet haar ding was. Ze heeft nooit echt over Israël-Palestina gesproken, en dat is gewoon niet iets waar ze ooit echt veel over heeft nagedacht, behalve een klein beetje tijdens de campagne.” Ocasio-Cortez werd nog steeds beroemder toen ze instemde met een sit-down interview op PBS’s ‘Firing Line’. Midden in de voorverkiezingen had ze de aandacht getrokken met haar onverbloemde kritiek op het Israëlische leger, dat op Palestijnse demonstranten in Gaza had geschoten, waarbij velen omkwamen.

Haar kritiek was geen commentaar op de politiek van de regio, zei ze toen ze er tijdens het interview op aandrong, maar slechts een verdediging van het recht om te protesteren zonder gedood te worden.

‘Dit is een bloedbad’, had ze in mei 2018 op Twitter gepost, toen Israëlische troepen demonstranten in Gaza bleven vermoorden, waarbij het aantal doden opliep tot boven de tweehonderd. “Ik hoop dat mijn collega’s de morele moed hebben om het zo te noemen. Geen enkele staat of entiteit wordt vrijgesproken van massale schietpartijen op demonstranten. Er is geen rechtvaardiging. Het Palestijnse volk verdient fundamentele menselijke waardigheid, net als ieder ander. De Democraten kunnen hier niet langer over zwijgen.”

Maar onder Puerto Ricaanse families komt de kwestie niet zo vaak ter sprake, afgezien van degenen die zich intensief bezighouden met geopolitiek. Als dat wel het geval is, is er sprake van een reflexieve solidariteit met de Palestijnen. “Puerto Rico is een kolonie die geen rechten krijgt, die geen burgerlijke vertegenwoordiging heeft”, vertelde AOC aan Glenn Greenwald in een interview tijdens de voorverkiezingen. “Als zestig van ons zouden worden neergeschoten uit protest tegen de Amerikaanse nalatigheid bij FEMA, kan ik me niet voorstellen dat daar stilte over zou bestaan.”

Haar ‘Firing Line’-interviewer, Margaret Hoover, bracht het gebruik van de term bloedbad door AOC ter sprake en stelde een brede vraag: ‘Wat is uw standpunt over Israël?’

“Nou, ik geloof absoluut in het bestaansrecht van Israël,” begon Ocasio-Cortez, eraan toevoegend dat ze “een tweestatenoplossing” steunde.

Vervolgens zei ze dat ze als activiste alleen maar door haar lens naar de moorden keek. “Als zestig mensen werden gedood in Ferguson, Missouri, als zestig mensen zouden worden gedood in de South Bronx, ongewapend, als zestig mensen zouden worden gedood in Puerto Rico – ik bekijk dat incident gewoon meer door … gewoon als een incident, en als een incident , zou het volstrekt onaanvaardbaar zijn als dit op onze kusten zou gebeuren.”

Ocasio-Cortez betrad, door de levens en waardigheid van Palestijnen gelijk te stellen aan die van anderen over de hele wereld, ongebruikelijk terrein voor een New Yorkse politicus. ‘Natuurlijk’, kwam Hoover tussenbeide, ‘is de dynamiek daar in termen van geopolitiek en de oorlog in het Midden-Oosten heel anders dan die van mensen die hun recht op protest uiten in het Eerste Amendement.’

AOC pauzeerde even en haalde diep adem. Het Eerste Amendement heeft juridisch misschien geen betrekking op ongewapende Palestijnse demonstranten, maar vanuit moreel perspectief was dat zeker wel het geval. Ze hield voet bij stuk. ‘Nou ja,’ gaf ze toe, ‘maar ik denk dat wat mensen in ieder geval beginnen te zien in de bezetting van Palestina slechts een toenemende crisis van de humanitaire situatie is, en dat is voor mij waar ik meestal vandaan kom. over deze kwestie,” antwoordde ze, nu zichtbaar nerveus.

‘Je gebruikte de term ‘de bezetting van Palestina’,’ drong Hoover aan, terwijl hij voorover leunde. “Wat bedoel je daarmee?” Vanuit één perspectief zou het kunnen betekenen dat de hele staat Israël een onwettige bezetting was van de natie die werkelijk Palestina is – hoewel dit werd uitgesloten door AOC’s aanvankelijke bewering van haar steun aan het bestaansrecht van Israël. Vanuit een ander perspectief zou het alleen maar kunnen verwijzen naar de voortdurende bezetting van Palestijns grondgebied, een bezetting die door het internationaal recht als illegaal wordt erkend. Maar Ocasio-Cortez wilde niets van de discussie.

“Oh, ik denk – wat ik bedoelde zijn de nederzettingen die in aantal van deze gebieden en plaatsen toenemen waar Palestijnen moeilijkheden ondervinden bij de toegang tot hun huisvesting en woningen,” zei ze, waarmee ze duidelijk suggereerde dat ze op dat laatste doelde. definitie.

Hoover wilde meer. “Denk je dat je dat kunt uitbreiden?”

Maar Ocasio-Cortez werd uitgetikt. “Ik ben niet de expert op het gebied van geopolitiek op dit gebied”, zei ze lachend om zichzelf. “Ik bekijk de zaken gewoon door een mensenrechtenlens, en misschien gebruik ik niet de juiste woorden. Ik weet dat dit een zeer heftige kwestie is. … Ik kom uit de South Bronx, ik heb een Puerto Ricaanse achtergrond, en de politiek van het Midden-Oosten lag niet bepaald elke avond aan mijn keukentafel, maar ik erken ook dat dit een uiterst belangrijke kwestie is.’

Haar team besloot een pauze te nemen van de nationale interviews. “Voor mij was het enge aan dat hele Israëlisch-Palestijnse gedoe niet dat ze een verkeerd antwoord had,” zei Chakrabarti. ‘Dat was de eerste keer dat ze een beetje zelfvertrouwen kreeg omdat ze het niet geweldig deed in een interview. Tot dat moment deed ze het bij elk interview fantastisch, en dat is beangstigend voor iemand als zij, die echt afhankelijk is van haar vermogen om de leiding te nemen en [possess] vertrouwen en geloof in zichzelf.”

Na het ‘Firing Line’-interview werd ze van alle kanten bekritiseerd – van links omdat ze te zacht was over de bezetting, van rechts omdat ze ‘Israël aanviel’, en van alle kanten vanwege de doodzonde dat ze toegeeft ergens niets van te weten. . Maar Ocasio-Cortez had zich niet kandidaat gesteld voor het Congres om een ​​stem te worden in het Israëlisch-Palestijnse conflict. Destijds verraadde ze een diepgeworteld gevoel van hoe verraderlijk de kwestie voor haar zou kunnen zijn, maar ze had nooit kunnen vermoeden hoezeer ze het had onderschat.

Ongeveer een week later was ze samen met Bernie Sanders in Kansas City voor een bijeenkomst namens arbeidsadvocaat Brent Welder, waarbij het duo hoopte te kunnen beweren dat populisme in Bernie-en-AOC-stijl zelfs in Kansas een swingdistrict kan omdraaien. . Terwijl ze daar was, kreeg ze ook les in hoe dingen doorgaans werken in de nationale politiek. Corbin Trent, haar communicatiedirecteur, kreeg een telefoontje van een man die zei dat hij donoren vertegenwoordigde van de organisatie AIPAC, oftewel de American Israel Public Affairs Committee.

Ze vertelden hem dat er $100.000 klaar lag om aan Ocasio-Cortez te worden overhandigd om “het gesprek te beginnen” met de organisatie, en dat er nog veel meer zou komen. Chakrabarti en AOC vertelden me allebei dat ze geschokt waren door het aanbod. De campagne zat boordevol contant geld en werd zonder meer afgewezen. ‘Ik had verwacht dat de corruptie veel subtieler zou zijn,’ vertelde Trent me. “Dit was eigenlijk een tas gevuld met contant geld.”

Daniel Marans bevestigde mijn berichtgeving aan Chakrabarti en Trent, die deze reflectie aanboden: “De implicatie was dat haar posities konden worden hersteld door middel van gesprekken, dat haar posities gebaseerd waren op een gebrek aan informatie en een gebrek aan nabijheid tot voldoende verschillende mensen. ‘ Herinnerde Trent zich. AIPAC heeft het aanbod aan HuffPost afgewezen, maar Marans komt met een interessante (en volgens mij correcte) interpretatie: voordat AIPAC een echt politiek actiecomité oprichtte voor de verkiezingen van 2022, is het mogelijk dat een aangesloten megadonor of grote bundelaar met een beleidsnota naar AOC had kunnen gaan. en een aanbod en dit nooit aan AIPAC zelf verteld. Omdat hij overspoeld was met contant geld en geen serieuze tegenstander had bij de algemene verkiezingen, werd het aanbod niet serieus overwogen.

Het boek is “The Squad: AOC the Hope of a Political Revolution.”