Van links naar rechts: voormalig vertegenwoordiger Gabby Giffords, senator Mark Kelly en nu senator Ruben Gallego op een stembureau in Tempe, Arizona in november. Rebecca Noble/Getty
Op vrijdag, de Senaat stemde voor een wetsvoorstel dat het aantal immigranten zonder papieren dat onderworpen is aan verplichte detentie aanzienlijk zou vergroten en rechtse rechters meer macht zou geven. Het meest opvallende is dat het land dit heeft gedaan met de hulp van de Democraten, die nu vrezen te worden bestempeld als zwak op het gebied van immigratiehandhaving.
De Laken Riley Act is vernoemd naar de 22-jarige vrouw uit Georgië die vorig jaar illegaal in het land werd vermoord door een Venezolaanse migrant. Tien Democratische senatoren stemden vrijdag voor het wetsvoorstel, waardoor de Republikeinen de drempel van 60 stemmen konden halen die nodig was om zich op cloture te beroepen. Elke Democraat die het wetsvoorstel steunde, vertegenwoordigt een politiek competitieve staat.
De tien Democraten die voor het wetsvoorstel stemden waren Sens. Ruben Gallego (D-Ariz.), Mark Kelly (D-Ariz.), Jon Ossoff (D-Ga.), Gary Peters (D-Mich.), Elissa Slotkin (D-Ariz. -Mich.), Maggie Hassan (DN.H.), Jeanne Shaheen (DN.H.), Catherine Cortez Masto (D-Nev.), Jacky Rosen (D-Nev.) en Mark Warner (D-Va.). Senator John Fetterman (D-Pa.) steunt het wetsvoorstel ook, maar stemde vrijdag niet.
De wetgeving breidt de omstandigheden uit waaronder immigranten zonder papieren te maken krijgen met verplichte detentie. Volgens de huidige wetgeving hebben immigratierechters al een ruime bevoegdheid om mensen vast te houden, ongeacht of ze al dan niet veroordeeld of gearresteerd zijn. Onder ogen zien verplicht detentie, moeten immigranten zonder papieren over het algemeen wel zijn veroordeeld van bepaalde misdaden.
De Laken Riley Act die door het Huis van Afgevaardigden werd aangenomen, vereiste verplichte detentie voor immigranten zonder papieren gearresteerd, aangeklaagd, of toegegeven tot winkeldiefstal, diefstal en andere daarmee samenhangende misdaden. De Senaatsversie, die naar verwachting wet zal worden, werd gewijzigd om nog strenger te zijn. Het breidt de verplichte detentie uit naar ook dekken gevallen waarin iemand betrokken is bij het aanvallen van een wetshandhavingsfunctionaris, of bij een misdrijf dat de dood of ernstig lichamelijk letsel tot gevolg heeft.
De wetgeving is nu op weg om te worden ondertekend door de nieuwgekozen president Donald Trump. Verwacht wordt dat het definitieve wetsvoorstel gemakkelijk door het Huis en de Senaat zal worden aangenomen. De eerste versie werd eerder deze maand door het Huis van Afgevaardigden aangenomen, met steun van tientallen Democraten in het Huis van Afgevaardigden.
Zoals ik vorige week schreef, is de steun van de Democraten een teken van hoeveel hun standpunt over immigratie is veranderd sinds Trump voor het eerst aan de macht kwam:
De bereidheid van de Democraten, vooral die in de swing districten en staten, om het wetsvoorstel te steunen is een teken van hoe kwetsbaar velen in de partij zich nu voelen als het gaat om immigratie. In plaats van de immigratieagenda van Donald Trump te bestrijden, zoals ze tijdens zijn eerste ambtstermijn deden, zijn de Democraten steeds meer bereid daarvoor toe te geven in de hoop zichzelf te isoleren van toekomstige Republikeinse aanvallen.
Democratische wetgevers hebben het niet bij het verkeerde eind als ze concluderen dat ze een politieke prijs hebben betaald voor de jaren van disfunctie aan de grens die zich tijdens de regering van Joe Biden naar steden in het hele land heeft uitgebreid. Maar het wetsvoorstel waarvoor zij overwegen te stemmen, zou niets doen, althans niet rechtstreeks, om de orde aan de grens te scheppen.
De voorzieningen voor diefstal houden verband met de omstandigheden van Riley’s dood, in die zin dat de man die haar heeft vermoord, Jose Ibarra, eerder was gearresteerd wegens winkeldiefstal. Maar het wetsvoorstel doet veel meer dan alleen de verplichte detentie uitbreiden. Zoals ik vorige week opmerkte:
[T]Het wetsontwerp zou openbare aanklagers de expliciete bevoegdheid geven om de federale overheid aan te klagen in een aantal situaties waarin zij beweren dat zelfs kleine schade is veroorzaakt door een reeks federale immigratiehandhavingsbeslissingen. Dit zou een breuk betekenen met de status quo, waarbij de federale overheid vrijwel exclusieve controle heeft over immigratiezaken. Nadat ze waren aangespannen, werden rechtszaken van Republikeinse procureurs-generaal vaak gehoord door rechtse districtsrechters in staten als Texas. Die rechters zouden dan ingrijpende veranderingen kunnen gelasten die grote nationale en internationale implicaties hebben.
Eén bepaling zou procureurs-generaal de mogelijkheid bieden om de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken aan te klagen en te eisen dat rechters visa beperken of verbieden van landen die weigeren burgers terug te nemen die opdracht hebben gekregen om uit de Verenigde Staten te worden uitgezet. Zoals Aaron Reichlin-Melnick, een senior fellow bij de American Immigration Council, uitlegde in een opiniestuk voor MSNBC, varieert de lijst van deze ‘recalcitrante’ landen van kleinere landen als Cuba tot grote wereldmachten als China en India.
Vanuit Democratisch perspectief is er geen beleidsreden om voor een wetsvoorstel te stemmen dat er waarschijnlijk toe zal leiden dat Republikeinse procureurs-generaal en rechtse rechters grote schade aanrichten aan het immigratiesysteem en het visumbeleid. En de wet is expliciet zo geschreven dat alleen besluiten van immigratieambtenaren om mensen uit detentie te bevrijden voor de rechter kunnen worden aangevochten. Het laat geen omgekeerd scenario toe waarin een Democratische procureur-generaal zou kunnen aandringen op een progressiever immigratiebeleid.
Bron: www.motherjones.com
