Biden verrichtte een wonder van $370 miljard voor het klimaat. Waar is het geld gebleven? – Moeder Jones

Dit verhaal werd oorspronkelijk gepubliceerd by Vox.com en wordt hier weergegeven als onderdeel van de Klimaatbureau samenwerking.

De 2022 De Inflation Reduction Act is het grootste stuk wetgeving om de klimaatverandering in de geschiedenis van de Verenigde Staten aan te pakken.

De IRA heeft bijna 370 miljard dollar vrijgemaakt voor programma’s als belastingvoordelen voor efficiëntere apparaten, het bouwen van nieuwe batterijfabrieken en subsidies voor duurzame energie. En het veroorzaakte een hausse in de nieuwbouw en productie van zaken als zonnepanelen. Het creëerde ook honderdduizenden nieuwe banen.

Maar twee jaar later is een groot deel van dat geld nog steeds niet uitgegeven.

De grootste investering – ooit – voor de transitie naar schone energie moet nog worden gerealiseerd in daadwerkelijke hardware zoals warmtepompen of windturbines. Ondanks dat er bijvoorbeeld ruim 7,5 miljard dollar is uitgetrokken voor het bouwen van opladers voor elektrische voertuigen, zijn er slechts een handvol van gebouwd. Volgens de Financial Times liep ongeveer 40 procent van de grote IRA-projecten vertraging op.

Er waren veel factoren achter het verlies van het Witte Huis door de Democraten, maar een bijzondere bron van frustratie voor het Witte Huis was dat president Joe Biden weinig krediet kreeg voor de IRA-uitgaven, waarvan een groot deel gericht was op door de Republikeinen geleide districten en gestructureerd was. om de doelstellingen van milieuactivisten te verwezenlijken, zoals het geven van prioriteit aan achtergestelde gemeenschappen. De langzame uitrol is een van de redenen waarom de IRA zich nauwelijks bij de kiezers heeft geregistreerd, zelfs niet onder degenen die zich zorgen maken over de klimaatverandering.

Nu de nieuwgekozen president Donald Trump heeft gezegd dat hij het ongebruikte geld wil terugvorderen, worden de Democraten in het Congres onrustig. In een recente brief schreven tientallen senatoren en vertegenwoordigers naar het Witte Huis met het verzoek aan Biden om meer geld de deur uit te krijgen, zowel van de IRA als van andere wetgeving zoals de Bipartisan Infrastructure Law.

“[T]Er zijn nog zoveel meer goede projecten, goede banen en goede besparingen om te ontketenen”, schreven ze. “Om toekomstige politisering of manipulatie van klimaatprogramma’s te voorkomen, vragen wij dat uw instanties snel actie ondernemen om belangrijke klimaat- en schone energieprogramma’s uit te betalen.”

Het Witte Huis haast zich op zijn beurt om programma’s zoals garanties voor leningen voor schone energie de deur uit te krijgen. Sommige huishoudens proberen ook te profiteren van prikkels voor warmtepompen, weerbestendigheid van huizen en energiezuinige apparaten voordat de nieuwe regering aantreedt.

Dit alles laat zien dat ondanks de politieke wil en de tijdsdruk het uitgeven van geld best lastig kan zijn. Veel staats- en lokale overheden merken dat federale fondsen meer verplichtingen met zich meebrengen dan ze hadden verwacht. Gewone mensen stuiten ondertussen op obstakels zoals papierwerk en problemen in de toeleveringsketen terwijl ze proberen te profiteren van belastingvoordelen en kortingen.

In de nadagen van de regering-Biden zou het Witte Huis zijn klimaatinvesteringen nog kunnen opvoeren, maar de vraag is of ze op tijd aan de slag kunnen, en of de volgende president ze kan terugdraaien.

Een van de De grote uitdaging bij het besteden van de meeste federale fondsen aan programma’s als de IRA is dat het geld niet rechtstreeks naar leveranciers van bouwmaterialen, EV-opladers, batterijen of woningisolatie gaat. In plaats daarvan wordt het geld naar de staats- en lokale autoriteiten gestuurd, die het geld vervolgens verdelen.

Die extra stap zorgt voor veel complicaties. Ten eerste zijn veel lokale functionarissen er simpelweg niet op ingesteld om in één keer veel geld te ontvangen. Het vereist een strikte boekhouding en administratie, dus voordat ze het geld kunnen gebruiken, moeten de ontvangers investeren in het personeel en de hulpmiddelen om het te kunnen volgen. Als het geld vervolgens op de bankrekeningen terechtkomt, moeten lokale ambtenaren beslissen waar ze het aan uitgeven. Dat betekent het zoeken naar voorstellen, het vragen om concurrerende biedingen en het geven van voldoende tijd aan gemeenschappen om hun steentje bij te dragen. Zelfs voor “shovel-ready” projecten hebben ze vaak te maken met hindernissen op het laatste moment, zoals stijgende financieringskosten als gevolg van inflatie, problemen met de toeleveringsketen, en rechtszaken die baanbrekend werk kunnen tegenhouden.

Lokale overheden hebben ook hun eigen prikkels. Terwijl het Witte Huis van Biden de schone-energie-economie zo snel mogelijk wilde ondermijnen, willen staats- en lokale overheden vaak de middelen uitstrekken. “Er is altijd het gevoel dat als het geld te snel wordt uitgegeven, mensen eraan gewend raken, er misschien zelfs verslaafd aan raken, en dat ambtenaren dan de belastingen moeten verhogen om het verschil goed te maken” als het geld op is, zegt Donald Kettl. emeritus hoogleraar aan de School of Public Policy van de Universiteit van Maryland, die de overheidsuitgaven bestudeert.

Vertragingen zijn ook het gevolg van de manier waarop de financiering wordt benut, of het nu gaat om een ​​subsidie, een lening, een leninggarantie of een belastingkrediet. Belastingkredieten voegen een inherente vertraging toe omdat u het contante voordeel pas ontvangt wanneer u uw belastingen indient.

Er zijn echter enkele tegenvoorbeelden geweest. Veel van de bestedingsmaatregelen tijdens de Covid-19-pandemie, zoals het Paycheck Protection Program, zorgden ervoor dat mensen snel geld in handen kregen. Deze programma’s waren relatief eenvoudig te beheren. De stimuleringscheques gingen automatisch naar mensen op basis van bijvoorbeeld hun belastinggegevens, maar de programma’s hadden ook geen sterke vangrails, wat leidde tot misdrijven en fraude. Miljarden dollars uit het PPP gingen naar bedrijven die eigendom waren van beroemdheden en werden uitgegeven aan hotels, sieraden en luxe auto’s.

“We hebben altijd een afweging tussen hoeveel waarborgen we willen hebben om misbruik van geld te voorkomen en hoe volhardend we aan de andere kant zijn om geld eruit te krijgen op een manier die de economische groei stimuleert”, zei Kettl. “Elke keer dat we zoiets doen, hebben we de neiging om dat evenwicht op een andere plek te leggen.”

Voor gewone mensen is het verkrijgen van IRA-fondsen ook een uitdaging gebleken. Veel potentiële EV-kopers zijn bijvoorbeeld gefrustreerd geraakt door dealers die niet op de hoogte zijn van alle belastingvoordelen en kortingen die de stickerprijs kunnen verlagen. Vaak zijn het de kopers die verkopers informeren over de zoetstoffen. Huiseigenaren hebben ook moeite om installateurs voor warmtepompen te vinden. Productiedalingen en vertragingen bij de verzending hebben het moeilijker gemaakt om energiezuinigere apparaten te kopen.

Er spelen ook factoren buiten de directe controle van Biden. Veranderingen in de mondiale vraag en de onzekerheid over de uitkomst van de presidentsverkiezingen waren voor sommige bedrijven aanleiding om te wachten met de uitvoering van door de IRA gefinancierde projecten. En degenen die wel aan de slag willen, moeten vaak een moeizaam, soms jarenlang vergunningsproces doorlopen voordat ze de grond in kunnen gaan.

Trump heeft dat nog nooit gedaan had een positieve kijk op schone technologie en wil de uitgaven en ‘verspilling’ binnen de hele overheid verminderen. Zelfs de keuze van Trump om het nieuwe ministerie van Efficiëntie van de overheid te leiden, Elon Musk, die ook de CEO is van een van de grootste bedrijven op het gebied van elektrische voertuigen, heeft gezegd dat hij voorstander is van het terugdraaien van belastingkredieten voor elektrische voertuigen. Maar Trump zal misschien niet veel kunnen doen om al uitgegeven geld terug te halen en te voorkomen dat geld dat is toegeëigend de deur uit gaat. Het feit blijft dat het Congres voornamelijk verantwoordelijk is voor het uitgeven van geld en dat er nog een actie van het Congres nodig zou zijn om de IRA ongedaan te maken.

Trump en zijn bondgenoten hebben echter het idee naar voren gebracht dat de president de bevoegdheid heeft om financiering in beslag te nemen. Het is een juridisch twijfelachtig mechanisme waarmee de president kan voorkomen dat geld dat al door het Congres is goedgekeurd, in de toekomst wordt uitgegeven.

“De rechtbanken stonden wat dat betreft grotendeels aan de kant van het Congres”, zei Kettl. “Of de rechtbanken deze keer gunstiger zullen zijn, is nog maar de vraag.”

Eventuele wijzigingen in de heffingskortingen zullen waarschijnlijk niet van kracht worden in de huidige belastingcyclus en zullen het begrotingsproces moeten doorlopen. Het is vermeldenswaard dat Trump tijdens zijn eerste ambtstermijn belastingkredieten voor hernieuwbare energiebronnen, energie-efficiëntie en CO2-afvang heeft uitgebreid.

Trump zou de resterende financiering kunnen vertragen, en als zijn tweede ambtstermijn ook maar enigszins zo chaotisch verloopt als de eerste, is dat misschien niet eens een bewuste keuze. Maar hij betaalt mogelijk een politieke prijs voor het bezuinigen op de financiering van schone energie. Hoewel Biden en vice-president Kamala Harris bij de stembus niet veel profijt hebben gehad van wetten als de IRA, zullen ze waarschijnlijk moeilijker ongedaan te maken zijn naarmate de programma’s volwassener worden.

“De politieke logica klopte, maar de uitrol was te gehaast om de verschillende programma’s zo snel electorale voordelen te laten opleveren”, schreef Steven Vanderheiden, die milieupolitiek studeert aan de Universiteit van Colorado, in een e-mail. “Hoewel ik denk dat het Biden-team beter werk had kunnen leveren door de waarde van deze inspanningen over te brengen, denk ik uiteindelijk dat er gewoon niet genoeg tijd was om een ​​echte game-changer te worden bij de recente verkiezingen.”

Wanneer Trump aan de macht komt, zullen de IRA-investeringen alleen maar dieper verankerd raken.

Republikeinen blijven misschien ideologisch tegen dergelijke programma’s, maar ongeveer 60 procent van de resulterende banen bevindt zich in districten waarvan de vertegenwoordigers tegen stemden. Ongeveer 80 procent van de investeringen vindt plaats in door de Republikeinen geleide staten. De politieke onzekerheden die de uitgaven voor schone energie voorafgaand aan de verkiezingen afschrikten, zijn nu opgelost, en er kan behoefte zijn aan meer projecten.

Dus hoewel Trump misschien zal proberen nog meer geld van de IRA af te snijden, wordt het alleen maar moeilijker om te stoppen wat al gaande is.