Bidens ‘day after’-plan voor Gaza weerspiegelt onwetendheid en incompetentie

In haar haast om de aandacht af te leiden van haar medeplichtigheid aan wat nu een juridische aanklacht is tegen Israël van genocide in Gaza, werkt de Amerikaanse regering onder Joe Biden hard om haar plan voor de zogenaamde ‘day after’ te promoten. Dat is de dag waarop het werk van Israël in Gaza eindelijk klaar is, hetzij omdat er eindelijk enige mondiale druk is om het land te laten stoppen, hetzij omdat het land zijn genocidale doelstellingen bereikt.

Zoals met vrijwel het hele buitenlandse beleid van Biden vanaf het begin van zijn regering, vooral in het Midden-Oosten, zijn de ideeën die door dit ‘day after’-denken worden gegenereerd, geworteld in Amerikaanse hoogmoed en onwetendheid over de mensen met wie ze te maken hebben, en zijn daarom , gedoemd tot falen.

Een van Bidens topadviseurs, Brett McGurk, heeft een plan gepromoot dat de nutteloze ideeën voortzet die de regering-Biden vóór de gebeurtenissen van 7 oktober naar voren bracht. McGurk beveelt aan dat de Verenigde Staten de financiering voor de wederopbouw in Gaza koppelen aan een normalisatieovereenkomst tussen Israël en Saoedi-Arabië en dat dit een ‘politieke horizon’ in de richting van een Palestijnse staat omvat.

Als dit allemaal verontrustend bekend klinkt, is dat omdat het zo is. Dit is hetzelfde mislukte beleid dat Biden sinds zijn eerste dag in functie najaagt, een beleid dat consequent verder van de realiteit is verwijderd, niet dichterbij. Het is een idee dat, zoals een Amerikaanse functionaris tegen de Huffington Post zei, ‘waanvoorstellingen optimistisch’ is.

Meer nog, het is de definitie van krankzinnigheid: herhaaldelijk hetzelfde proberen en een ander resultaat verwachten. Toch zou het in dit geval kunnen zijn dat het succes of de mislukking van het complot niet relevant is. McGurk zou mensen hebben verteld dat hij aanbeveelt het plan, indien aanvaard, te verkopen als een overwinning op het buitenlands beleid voor Biden en dat hij een overwinningstour door het Midden-Oosten maakt om zijn verkiezingskansen te vergroten. Die tournee zou plaatsvinden in de maanden nadat een akkoord over normalisatie was bereikt.

Dat vervangt eenvoudigweg de ene waanvoorstelling door de andere. Het negeert niet alleen het feit dat geen van de partijen, behalve mogelijk de Saoedi’s, in een positie verkeert om een ​​dergelijk akkoord te aanvaarden, maar gaat er ook van uit dat binnen een paar maanden na aanvaarding de situatie in zowel Gaza als de regio er zo uit zou zien. Anders is het dat Biden zijn eigen “missie volbracht”-moment zou kunnen hebben, ongeacht of het, zoals dat van George W. Bush, een tragische grap zou kunnen blijken te zijn.

Dit is niet alleen McGurk die zijn eigen beleidsidee naar voren brengt; het heeft duidelijk de buy-in van Biden. Op het World Economic Forum maakte de nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan duidelijk dat het normalisatieplan het centrale onderdeel is in Bidens denken over de toekomst van Palestina en Israël.

“We hebben vastgesteld dat de beste aanpak was om te werken aan een pakketovereenkomst die normalisatie tussen Israël en belangrijke Arabische staten inhoudt, samen met betekenisvolle vooruitgang en een politieke horizon voor het Palestijnse volk”, vertelde Sullivan aan het publiek in Davos.

Sullivans waanvoorstelling zou niet lang duren.

De omvang van Bidens onwetendheid

Sullivan – die vlak voor 7 oktober zei dat het Midden-Oosten “stiller was dan het in twintig jaar is geweest” – demonstreerde opnieuw dat hij en Biden zich totaal niet bewust waren van de omstandigheden in de regio. Zelfs voordat Sullivan dit plan ter sprake bracht, had de Israëlische premier minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken al verteld dat hij het verwierp.

Een rapport in de Times of Israel kort na de toespraak van Sullivan bevestigde wat iedereen met enige kennis van Israël al wist: dat Netanyahu nooit een Palestijnse staat zou accepteren, en zeker niet slechts een paar maanden na het lanceren van zijn genocidale campagne tegen Gaza. Het is niet alleen zo dat de rechterflank van zijn regering de regering ten val zou brengen. Het idee van een Palestijnse staat wordt leerstellig verworpen door Netanyahu’s eigen Likud-partij en de rest van zijn coalitie.

Bovendien zal, in de nasleep van 7 oktober en de non-stop tromgeroffel van de anti-Palestijnse haatvloed vanuit de Israëlische nieuwsmedia, zelfs de Israëlische oppositie die officieel vast zou kunnen houden aan een tweestatenoplossing – zoals Yair Lapid’s Yesh Atid-partij of Benny Gantz’s De Blauw-Wit-fractie, die beiden vorige week Blinken ontmoetten, zullen een Palestijnse staat nu niet steunen, of enige tijd nadat de vernietiging van Gaza is geëindigd.

Tot de oppositie, waaronder het Nationale Eenheidsblok waar de partij van Gantz deel van uitmaakt, behoort ook de New Hope Party, die net zo fundamenteel gekant is tegen een Palestijnse staat als de Likud. Er is momenteel geen Israëlisch kiesdistrict dat significant genoeg is om realistisch te hopen op een tweestatenscenario.

Het zou voor elke Amerikaan, en zelfs voor een groot deel van de wereld, een grote reden tot zorg moeten zijn dat Biden, Blinken, Sullivan en de rest van deze regering zo onwetend zijn over Israël, laat staan ​​over de Palestijnen of de rest van de wereld. regio.

De Verenigde Staten hebben een lange geschiedenis van misverstanden over het Midden-Oosten, maar dit niveau van onwetendheid en opzettelijke blindheid overtreft veruit alles wat we eerder hebben gezien. Erger nog, het feit dat Blinken al wist dat Netanyahu elke zweem van een Palestijnse staat botweg had afgewezen, maar dat Sullivan de memo op de een of andere manier niet had begrepen, weerspiegelt een niveau van incompetentie dat ons allemaal angst zou moeten aanjagen in deze onstabiele tijden.

Als de regering-Biden Israël zo verkeerd interpreteert, hoeft het geen verrassing te zijn dat ze het nog slechter doen in de Arabische wereld, inclusief Palestina.

Bidens alternatieve realiteit Palestina

Het is altijd gevaarlijk als politici in hun eigen propaganda gaan geloven. Sullivan demonstreerde dit toen hij verwees naar de Israëlisch-Saoedische normalisatie, zei hij: “… het was onze vooruitgang in de richting van dat doel die Hamas op 7 oktober probeerde te vernietigen, toen ze de grens met Israël overstaken, op wrede wijze 1.200 mensen afslachtten, meer dan 200 mensen meenamen gijzelaars, en draaide zich toen om en vluchtte…’

Het verhaal dat Biden vrijwel onmiddellijk na 7 oktober naar buiten bracht, was dat Hamas “bang was voor vrede” – de vrede die normalisatie, zo betoogde hij, zou brengen voor zowel Israëli’s als Palestijnen. Het verhaal zet de werkelijkheid op zijn kop.

Potentiële normalisatie was zeer waarschijnlijk een belangrijke factor in het besluit van Hamas om de aanval van 7 oktober te lanceren. Maar het was niet de angst voor de vrede die aan die gedachte ten grondslag lag. Het was veeleer het feit dat de Israëlisch-Saoedische normalisatie diplomatiek gezien een van de, zo niet de allerlaatste kaart is die de Palestijnen moeten spelen. Jarenlang hebben Israël en de VS Palestina uit het zicht en verder van het centrum van de diplomatie in het Midden-Oosten verdreven, waarbij de Abraham-akkoorden de grootste klap vormden. De betrekkingen met de Saoedi’s zijn de laatste grote prijs die Israël wil veiligstellen, en dat geeft de Palestijnen een kleine mate van macht, aangezien de Saoedi’s, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Verenigde Arabische Emiraten, terughoudend zijn om gezien te worden als mensen die de Palestijnse zaak in de steek laten. .

De verkeerde interpretatie van Palestina gaat echter veel dieper dan dat. Het plan van McGurk voorziet in een “hervormde” Palestijnse Autoriteit (PA) die de “controle” over zowel de Westelijke Jordaanoever als Gaza overneemt. Met ‘hervormd’ bedoelen ze een PA die niet langer wordt geleid door Mahmoud Abbas, maar door iemand die net zo soepel en onderdanig is, maar wiens voorraad bij het Palestijnse publiek nog niet grondig is uitgeput door routinematige vernederingen door Washington en Israël.

Er zou weinig anders veranderen, behalve misschien een overeenkomst door wie dan ook die de VS en Israël als Abbas 2.0 bestempelen, om de betalingen aan de families van Palestijnen die zijn gedood of gevangengezet vanwege gewelddadig verzet tegen Israël stop te zetten. Het leiderschap zou aan het Palestijnse volk worden opgelegd. Klinkt dit echt als een plan dat het Palestijnse publiek zal accepteren, vooral na de slachting in Gaza?

De Saoedi’s blijven uiteraard de enige partij die in dit alles voorop loopt. Ze kunnen het zich veroorloven te wachten tot de omstandigheden rijp zijn voor normalisatie. De electorale zorgen van Biden en de juridische en politieke crises van Netanyahu interesseren hen niets. Ze hebben al duidelijk gemaakt dat ze aanzienlijke giften van de Verenigde Staten zullen eisen in termen van militaire voordelen en nucleaire technologie als ze willen instemmen met normalisatie. Het gebrek aan discussie over dit punt in de afgelopen dagen geeft sterk aan dat Riyadh tevreden is dat, als de deal wordt gesloten, zij veel zullen krijgen van wat zij hebben geëist.

De vernietiging van Gaza heeft de Saoedische eisen slechts in geringe mate gewijzigd. Gegeven het feit dat uit een recente peiling blijkt dat maar liefst 96% van de Saoedi’s van mening is dat niet alleen hun regering de normalisering met Israël moet weigeren, maar dat de rest van de Arabische wereld ook alle banden die zij met Israël heeft moet verbreken, heeft het Saoedische leiderschap duidelijkere eisen gesteld aan een engagement voor een Palestijnse staat. Tijdens zijn toespraak in Davos zei de Saoedische minister van Buitenlandse Zaken Prins Faisal Bin Farhan dat “regionale vrede vrede voor Israël betekent”, maar “dat kan alleen gebeuren met een Palestijnse staat.”

Wat de VS de hele tijd niet hebben begrepen, is dat de Saoedi’s tijd genoeg hebben. Ze hebben geen behoefte aan haastige normalisatie. Het kan over vijf jaar, tien jaar of langer komen.

Blinken beweert een belofte van Netanyahu te hebben gekregen dat hij geen grootschalige aanval op Libanon zal lanceren, en als zoveelste teken van zijn incompetentie heeft hij de Israëlische premier blijkbaar op zijn woord geloofd. Nogmaals, dit zou voor ons allemaal een ernstige zorg moeten zijn. Dat soort lichtgelovigheid bij een vooraanstaande Amerikaanse besluitvormer brengt de hele wereld in gevaar.

Tot op heden hebben meer dan 24.000 Palestijnen de ultieme prijs betaald voor Biden’s moordzuchtige onverdraagzaamheid en grove incompetentie, kenmerken die hij deelt met de topleden van zijn team dat in het Midden-Oosten werkt, waaronder Blinken, McGurk en Sullivan, zoals ze allemaal herhaaldelijk aantonen. Dat cijfer is waarschijnlijk vrij laag, gezien het onbekende aantal mensen dat begraven ligt in het puin in Gaza.

Ook de Israëli’s hebben een vreselijke prijs betaald voor het racisme van hun land, de corrupte en moorddadige aard van hun leiderschap, en het Amerikaanse beleid dat toegeeft aan de ergste Israëlische angsten en onverdraagzaamheid, terwijl het niets biedt om de Palestijnen hun onvervreemdbare rechten te gunnen. enige manier om ooit veiligheid te realiseren voor alle mensen tussen de Jordaan en de Middellandse Zee.

Jemenieten, Libanezen, Irakezen en Syriërs blijven ook de prijs betalen voor het racisme en de incompetentie van Joe Biden en zijn handlangers. Er moet een einde komen aan deze tragedies, en wij in de Verenigde Staten moeten het voortouw nemen bij de vraag naar die verandering.

Meer verhalen…