Binnen in de laatste ziekenhuizen van Gaza: ‘We ervaren elke dag verliezen’

Op 7 oktober 2023 heeft Israël 162 gezondheidszorginstellingen in Gaza aangevallen en 114 ziekenhuizen en klinieken onbruikbaar gemaakt. Te midden van hongersnood door belegering, dagelijkse bombardementen en bedreigingen voor hun leven blijven de overgebleven gezondheidswerkers in Gaza zorgen voor de zieken en gewonden. The Real News bericht vanuit het Al-Aqsa Martelarenziekenhuis en het Al-Ahli Arab Ziekenhuis in de Gazastrook.

Producer: Belal Awad, Leo Erhardt
Videograaf: Ruwaida Amer, Mahmoud Al Mashharawi
Video-editor: Leo Erhardt

Afschrift

Rula Khalid Khalil Awadh – Verpleegster, Shuhada al-Aqsa Ziekenhuis:

Mijn broer werd vermoord terwijl ik aan het werk was. Ze belden me en zeiden: ‘Geef je broer toe, hij is vermoord.’

Verteller:

Rula Khaled Khalil Awadh is verpleegster in het Al-Aqsa Martyrs Hospital in Zuid-Gaza. Ze had dienst toen het lichaam van haar broer naar het ziekenhuis werd gebracht nadat hij was omgekomen bij een Israëlische aanval.

Rula Khalid Khalil Awadh – Verpleegster, Shuhada al-Aqsa Ziekenhuis:

Dit is Mohamed, mijn broer, de martelaar, die stierf toen ik dienst had. Hij werd gemarteld en verliet deze wereld. De bezetting heeft hem tegen onze zin meegenomen. Hij heeft twee zonen en een meisje: Firas, Khaled en Ruweida. Ruweida is vernoemd naar onze moeder, God hebbe haar ziel. Hij groeide al op jonge leeftijd op als wees. Nu laat hij drie kinderen achter: weeskinderen.

Ik zal niet tegen je liegen, vanaf de eerste dag waren we er getuige van hoeveel artsen, verpleegsters en medisch personeel hun familieleden verloren terwijl ze aan het werk waren. Dus hebben we het scenario in gedachten gehouden: hoe zou ik met deze situatie omgaan? Dan zouden we zeggen: “Nee, God verhoede!” Maar toen gebeurde het. Hij heeft nergens een connectie mee. Hij ging hout hakken omdat er geen gas is. Terwijl hij hout aan het kappen was, werd hij geraakt door een drone. Dit is tijdens zijn begrafenis. Dit is tijdens mijn ontmoeting met hem. De ervaring van verlies. We ervaren elke dag verlies.

Verteller:

Dr. Ahmed Radi is een arts die vrijwilligerswerk doet in het Al-Ahli-ziekenhuis in het belegerde Noord-Gaza. Het was hier, op 17 oktober 2023, dat een raket de binnenplaats van het Al-Ahli-ziekenhuis trof, waarbij 471 mensen omkwamen en 342 anderen gewond raakten.

Sindsdien hebben Israëlische luchtaanvallen de medische infrastructuur van Gaza geteisterd, waardoor het leven voor artsen als Ahmed ongelooflijk moeilijk is geworden

Dr. Ahmed Radi – vrijwillig arts, Al Ahli-ziekenhuis:

De ervaring van verlies bedoel ik: moeders die hun zonen verliezen. Kinderen die hun moeder verliezen. Mensen die kinderen verliezen, ouderen verliezen. Deze ervaringen zijn moeilijk geweest, niet alleen als arts, maar ook als mens. We hebben geen tijd gevonden voor verdriet of verdriet, voor het uiten van onze gevoelens, omdat de gebeurtenissen doorgaan, de genocide voortduurt, de ellende in Gaza voortduurt. De oorlog heeft voor ons alle aspecten van het leven geëlimineerd, vooral deze oorlog, zoals we nog nooit hebben gezien. Dit is vanuit elke hoek een vernietigingsoorlog geweest. Het heeft ons psychologisch beïnvloed, het heeft ons fysiek beïnvloed.

Wat de ontheemding betreft, is er natuurlijk niemand, vooral in het noorden van Gaza, die niet meerdere malen ontheemd is geweest in het licht van de voortdurende militaire operaties van de bezettingsmacht. We hebben last gehad van ontheemding; we zijn gedwongen naar onbewoonbare gebieden te gaan, ongeschikt voor het leven.

Verteller:

Het noorden van Gaza wordt sinds 1 oktober 2024 volledig belegerd, waarbij tienduizenden mensen vastzitten zonder toegang tot voedsel en water. Israëlische strijdkrachten gebruiken militaire voertuigen, drones en zandbarrières om elke beweging van mensen, goederen en hulp te stoppen. Het is onder deze omstandigheden dat het personeel van het AL-Ahli ziekenhuis moet functioneren.

Dr. Ahmed Radi – vrijwillig arts, Al Ahli-ziekenhuis:

Dit is een klein ziekenhuis; het kan deze grote aantallen niet huisvesten. De kamers zijn gevuld met patiënten; de gangen zijn gevuld met patiënten. Dit is de grootste en moeilijkste uitdaging om de patiënten onder controle te houden.

Rula Khalid Khalil Awadh – Verpleegster, Shuhada al-Aqsa Ziekenhuis:

– Hallo. Hoe is het met je? Hoe gaat het met Heba? Gaat het goed met haar? Wanneer kwam Heba aan? – Twee dagen geleden.

– Wat is er met Heba gebeurd?

– Onze school werd gebombardeerd, ‘The Martyrs School’ in Nuseirat. Het klaslokaal dat naast ons stond, stond bij de deur toen het werd gebombardeerd.

– Zat ze midden in de staking?

– Ja, er middenin.

– OK. Wat is er precies met haar gebeurd, met haar hoofd, hoe is de situatie? – Het is allemaal open van hier tot hier; ze hebben een CT-scan gemaakt. Er zit een schedelpiercing, een inwendige bloeding, en we houden het in de gaten, met Gods wil.

– Hebben ze het verband verwisseld? Heeft ze haar medicijnen ingenomen?

– Ze heeft haar medicijnen ingenomen.

– Oké, huilt ze altijd zo?

– Ze is stil, huilt dan, stil en huilt dan.

– Dit komt door de angst, de gevolgen van de klap, ze is bang.

– Ja, ‘s nachts bevriest ze.

– Het is echter niet meer zoals in het begin. Ze is bang, maar het is minder. God zij dank. – Oké, maar probeer haar zoveel mogelijk te voeden, zodat haar immuunsysteem sterker wordt, zodat ook de hechtingen sneller sluiten.

Het probleem is natuurlijk dat er geen voedsel beschikbaar is. Er is niets beschikbaar. Oké, probeer bijvoorbeeld melk: dit soort dingen. Er zijn vitamines, de dokter, je krijgt het voorgeschreven. Wij kregen een kind; ze was anderhalf jaar oud, identiteit onbekend. Ze was volledig verbrand. Twee uur later, terwijl ze haar behandelden, verslechterde de situatie door complicaties veroorzaakt door de oorlog en door het inademen van de chemicaliën die vrijkwamen door de raketten. Het kind had complicaties en we hebben haar overgebracht naar de intensive care. Twee uur later stierf het kind en was ze niet geïdentificeerd.

Bij sommige gewonden is het alsof je een diagram hebt geopend dat afzonderlijk het volgende laat zien: de huid, de spieren, het vlees en het bot. In een duidelijk beeld weergegeven, in de wonden van de patiënten en de gewonden.

Pijnstillers, de absolute basismedicatie die nodig is voor de gewonden, zijn in het ziekenhuis niet verkrijgbaar. Paracetamol is niet of slechts in kleine hoeveelheden verkrijgbaar.

Dr. Ahmed Radi – vrijwillig arts, Al Ahli-ziekenhuis:

De moordenaar in deze oorlog is de stilte. In het licht van de genocide, in het licht van de massamoorden en de massaverbrandingen hebben we geen enkele persoon gevonden die heeft gezegd: “Stop de oorlog tegen Gaza!” Waar is de wereld?

[Explosions] Ik zou mezelf omschrijven als een normale Palestijnse burger die lijdt onder deze oorlog en de ellende ervan, wiens huis verwoest is, die ontheemd is. Maar we hebben geen andere keuze dan in onze huizen in het noorden van Gaza te blijven. Het afsnijden van de evacuatieroutes, de vernietiging van elke mogelijke evacuatieroute om het Palestijnse volk te evacueren. De medische staf is uitgeput en er is druk op hen uitgeoefend; sommigen werden gearresteerd, sommigen werden gedood. Maar de beslissing was om in de Gazastrook te blijven, en vooral in het noorden van de Gazastrook.

We zullen doorgaan met waarvoor we geboren zijn, en we bidden dat God deze oorlog en genocide beëindigt en de vrede terugbrengt in deze prachtige stad.

Rula Khalid Khalil Awadh – Verpleegster, Shuhada al-Aqsa Ziekenhuis:

– Hallo Bashoura. Hoe is het met je? Hoe gaat het? Goed? Waar is je naald? Speel je met de bal? Hoe? Je knijpt erin? Goed. Doet het pijn? Nee? Oké, geweldig. Binnenkort gaan we het voor je veranderen. Mag ik je hoofdwond zien? Wat is de status ervan? Krijg je hoofdpijn, Bashayir? Geen pijn? Niets. Goed. Oké, laat mij dit even pakken en voor je injectie zorgen. Is er pijn?

– [Silently] Een beetje.

– Goed.

Een overstroming. Ik beschrijf deze oorlog letterlijk als een overstroming. De naam komt overeen. Ze noemden het een overstroming, en het is in feite een overstroming. Vroeger bevonden we ons in een staat van onafhankelijkheid, stabiliteit en veiligheid. Nu bevinden we ons in een staat van angst, ongerustheid, ontheemding en verlies. Dit is de oorlog samengevat: een overstroming. We zullen groeien in veerkracht en kracht en meer geven, als God het wil. Wij zijn een machtig volk; wij zullen een machtig volk blijven. Als God het wil.

Verwant