Stakende Boeing-machinisten zijn woensdag weer aan het werk gegaan nadat ze hadden gestemd voor een nieuw contract met substantiële loonsverhogingen. De 33.000 machinisten uit de omgeving van Seattle stemden met 59 procent voor aanvaarding, slechts twee weken nadat tweederde van hen had gestemd voor het afwijzen van een iets slechter contract.
De stemming was deze keer gematigder, zeiden de arbeiders. “Het grote verschil in dit contract is dat we nu veel intimidatie krijgen van onze CEO”, aldus spits Mylo Lang. Hij stemde ‘nee’.
“We hebben een lange, harde strijd geleverd. We hebben veel bereikt”, zegt Jon Voss, steward bij de Renton-fabriek, waar ze de 737 bouwen. “Boeing zal niet meer de pestkop zijn die ze de afgelopen vijfentwintig jaar zijn geweest.”
Het nieuwe contract verhoogt de lonen met 38 procent over vier jaar, verhoogt de 401(k)-match substantieel, verbetert de verplichte regels voor overuren enigszins en bevat een belofte om het volgende vliegtuig in het Puget Sound-gebied te bouwen.
Het herstelt niet het toegezegde pensioen, een grote eis van veel stakers.
De onderhandelingscommissie adviseerde de deal en zei: “Wij geloven dat we een van de sterkste contracten in de lucht- en ruimtevaartindustrie hebben binnengehaald. Veel andere onderhandelingseenheden zullen geïnspireerd worden door onze kracht en de resultaten die jullie allemaal behaald hebben.”
De leden van de International Association of Machinists and Aerospace Workers (IAM) Districten 751 en W24 bouwen passagiers- en vrachtvliegtuigen in twee enorme fabrieken in Everett en Renton, Washington, en bouwen 737-, 767- en 777-vliegtuigen, terwijl anderen werken in onderdelen- en fabricagefabrieken in Washington en Oregon.
Ze liepen op 13 september weg nadat 95 procent had gestemd om een contract af te wijzen dat vakbondsleiders hadden aanbevolen. De staking heeft het bedrijf naar schatting 5,5 miljard dollar gekost.
Op 23 oktober stemden de werknemers een tweede aanbod met een loonsverhoging van 35 procent af. Het bedrijf eiste dat hetzelfde aanbod opnieuw aan de leden zou worden gepresenteerd, maar de vakbond weigerde.
Vervolgens, na nog een week onderhandelen, dreigde Boeing-CEO Kelly Ortberg, onder leiding van waarnemend arbeidssecretaris Julie Su, het onderhandelingsteam van de vakbond dat elk toekomstig aanbod nog erger zou zijn.
De onderhandelaars van de vakbonden waren het daarmee eens. “Het is tijd voor onze leden om deze winsten vast te leggen en vol vertrouwen de overwinning uit te roepen”, aldus het onderhandelingscomité van de vakbond in een verklaring. Ze waarschuwden dat langer wegblijven ‘het risico zou lopen op een regressief of lager aanbod in de toekomst’.
“Elk item werd eruit gehaald met maximale druk van dit lidmaatschap”, voegde ze eraan toe. “Niets was een geschenk van het bedrijf.”
Ky Carlson, die aan de 777 in Everett werkt, zei: “De enige reden waarom de onderhandelingscommissie een ‘ja’-stem heeft aanbevolen, is omdat Ortberg heeft gedreigd met toekomstige regressieve aanbiedingen, het gebruik van korstjes en verplaatsing van de productie.”
“Ortberg zei dat hij alles zou doen wat hij kon om schurken van over de hele wereld binnen te halen om onze staking te breken”, zegt Lang, een leerling-machinist bij de Boeing-fabriek in Auburn, Washington, die zes jaar voor Boeing heeft gewerkt. “We mogen echt niet toestaan dat een driftbui van onze CEO onze toekomst dicteert.”
Vakbondsleiders waren neutraal gebleven tijdens de stemming in oktober, maar IAM District 751-president Jon Holden vertelde de Seattle Times dat Boeing van het onderhandelingsteam had geëist dat het de eerste voorlopige overeenkomst, evenals de meest recente, aanbeveelde als voorwaarde voor het aanbieden ervan.
De dreigementen van het bedrijf weerspiegelen een bittere geschiedenis. Na een staking van achtenvijftig dagen in 2008 dwong Boeing in 2011 en 2013 contractheropeningen af door te dreigen werk te verplaatsen naar niet-vakbondsfabrieken. Toen de arbeiders in 2013 met overweldigende meerderheid een concessioneel contract afwezen dat hun pensioenen afschafte, huilden politici en kranten dat de domme machinisten zichzelf uit hun baan hadden gestemd.
Een paar weken later drong de Machinists International hen opnieuw een soortgelijk contract aan, en het werd met 51 procent aangenomen, terwijl veel oude werknemers nog steeds de stad uit waren. Het bedrijf bevroor al snel het pensioen van de werknemers, waardoor werknemers in een 401(k) terechtkwamen. Die contractverlenging duurde elf jaar, waardoor werknemers tien jaar lang gebonden waren aan een jaarlijkse loonsverhoging van een half procent. In 2024 waren de werknemers meer dan klaar om te lopen.
Deze keer hadden de dreigementen van de CEO een averechts effect op sommige werknemers. “Ik wilde ja stemmen, maar na dreigementen zal ik NEE stemmen”, aldus een medewerker op Twitter/X.
Maar vele anderen vonden het aanbod goed genoeg en wilden ‘de winst vastleggen’.
Sommigen gaven aan ‘ja’ te hebben gestemd omdat ze bang waren dat collega’s met minder financiële armslag eronder zouden lijden. Stakers kregen 250 dollar per week aan stakingsgeld, en de meesten overleefden door ander werk te doen of spaargeld uit te geven.
Een monteur die bij Everett werkt en ‘ja’ heeft gestemd, zei dat hij bang was dat langer wegblijven het herstelvermogen van het bedrijf permanent zou schaden. Het herstel van het pensioen was “een nonstarter”, zei hij.
Volgens onderhandelaars weigerde het bedrijf resoluut om herinvoering van het pensioen te overwegen. Het nieuwe contract houdt een bedrijfsbijdrage van 4 procent in op de 401(k)-rekeningen van werknemers en verhoogt het bedrijfsgeld dat een werknemer opzij zet tot 8 procent van het loon. Weinig of geen vakbonden zijn erin geslaagd de traditionele pensioenen te herstellen nadat deze verloren waren gegaan.
Boeing zit diep in de schulden en probeert een verlaging van de rating naar ‘junk’ te voorkomen, wat de financieringskosten zou doen stijgen. Het heeft onlangs 21 miljard dollar opgehaald door aandelen te verkopen en heeft het voornemen aangekondigd om 17.000 werknemers te ontslaan, 10 procent van het wereldwijde personeelsbestand. (Het is onwaarschijnlijk dat deze ontslagen gevolgen zullen hebben voor werknemers in de vliegtuigproductie.)
Vergeleken met het aanvankelijke aanbod van het bedrijf vóór de staking zijn de lonen veel verbeterd, met een algemene loonstijging van 38 procent over vier jaar, te beginnen met een stijging van 13 procent en vervolgens 9 procent, 9 procent en 7 procent in de daaropvolgende jaren.
De oorspronkelijke voorlopige overeenkomst kende een verhoging van 25 procent, terwijl de onderhandelaars op 40 procent mikten. Ook wordt een aanpassing van de kosten van levensonderhoud (COLA) behouden.
Het nieuwe contract herstelt ook een jaarlijkse prestatiebonus die was geschrapt in de voorlopige overeenkomst vóór de staking. Alle werknemers ontvangen een jaar lang dezelfde bonus, tussen 1 en 6 procent van hun loon. Het nieuwe contract garandeert dat de bonus minimaal 4 procent van het loon zal bedragen, hoger dan de afgelopen jaren.
Het nieuwe aanbod omvatte, net als het aanbod dat er onmiddellijk aan voorafging, een tekenbonus van $ 7.000 en een eenmalige bijdrage van $ 5.000 aan de 401(k) van elke werknemer. De nieuwe overeenkomst veranderde dat en liet werknemers de $ 5.000 als contant geld nemen als ze dat wilden.
Maar 41 procent van de werknemers stemde nog steeds ‘nee’, met het argument dat de vakbond zich in een unieke krachtige onderhandelingspositie bevond en dat het bedrijf het gemakkelijk beter zou kunnen doen.
Een groep die tijdens de staking werd gevormd, het Machinist Reform Action Committee (MRAC), deelde flyers uit waarin werd aangedrongen op een “nee”-stem. “We hebben nog zoveel om voor te vechten: veilig pensioen met een toegezegd pensioen, een beter evenwicht tussen werk en privéleven met meer betaalde vrije tijd voor iedereen, een einde aan verplicht overwerk, kortere progressies met grotere loonsverhogingen elke zes maanden, en volledige vertegenwoordiging van de vakbonden. voor nieuwe medewerkers.”
In plaats daarvan bepaalt het nieuwe contract dat nieuwe medewerkers pas lid worden van de vakbond als ze twee maanden bij Boeing werken.
Werknemers met minder dan vijf jaar anciënniteit krijgen doorgaans twee weken vakantie per jaar. “Daar hebben ze in dit contract geen aandacht aan besteed, wat weliswaar jammer is, maar het geeft ons gewoon een ander doel om ons over vier jaar op te concentreren”, zei een machinist die bij Everett werkt en stemde “ja”.
Het nieuwe contract geeft eerstejaarswerknemers echter de mogelijkheid om het hele jaar door vakantie op te bouwen en te gebruiken, in plaats van te wachten tot het einde van het eerste jaar voordat ze ook maar één vrije dag hebben.
Een ander probleem dat werknemers onderkennen, is de langzame voortgang van zes jaar naar toplonen. Nieuwere werknemers krijgen elke zes maanden een loonsverhoging van 50 cent en gaan na zes jaar plotseling naar de toplonen voor hun classificatie. Dit is een artefact van COLA’s die van toepassing waren op de toplonen, maar niet op de startlonen, waardoor een groeiende kloof ontstond.
Het nieuwe contract zal de COLA toepassen op de startsalarissen, wat zal voorkomen dat de kloof verder groeit. Maar de startlonen voor lagere classificaties bedragen nog steeds $20 tot $23. Het minimumloon in Seattle bedraagt $19,95. Conciërgepersoneel, in de laagste loonschaal, komt uit op $26 en zal niet volledig profiteren van de loonsverhogingen die andere vakbondsleden ontvangen.
Het verplichte overwerk werd verminderd, waarbij het nieuwe contract voorschrijft dat werknemers niet gedwongen mogen worden meer dan tien uur per dag of twee weekenden achter elkaar te werken. Vóór de staking waren negentien dagen achter elkaar het vereiste werk op bepaalde afdelingen niet ongebruikelijk, naast twaalf uur per dag. Het bestaande plafond van 112 uur verplicht overwerk per kwartaal blijft gehandhaafd.
De KRAC-flyer concludeerde: “Ongeacht de uitslag van de stemming, moedigt het KRAC alle leden aan om sterk te blijven, elkaar te steunen en zich collectief te organiseren. Deze staking heeft de kracht van arbeiderssolidariteit aangetoond.”
“Dit contract, hoewel het niet het contract is dat we verdienen, bevat veel belangrijke verbeteringen”, aldus Voss. “Laten we trots zijn op wat we hebben gedaan, en laten we naar 2028 kijken.”
Bron: jacobin.com
