Derde-shift-werknemers liepen vrijdagochtend vroeg uit Boeings gigantische fabrieken in Renton en Everett, Washington, toen hun contract afliep, en bliezen muziek en luchthoorns, schoten vuurwerk af en zwaaiden met handgemaakte borden. Ze vormden onmiddellijk piketlijnen en begonnen zelfgemaakte brandvaten op te zetten met “IAM” in de zijkant gekerfd.
“Mensen zijn erg enthousiast om te staken”, zei Ky Carlson, een monteur van de derde ploeg die om middernacht vertrok en om 3:00 uur ‘s nachts bij de fabriek in Everett stond te protesteren. Ze zei dat ze mikten op wat de vakbond aan het begin van de onderhandelingen eiste: 40 procent loonsverhoging en herstel van het pensioen.
Het onderhandelingscomité van de vakbond adviseerde zondag een voorlopige overeenkomst aan de leden, tot bijna algemene veroordeling. Diezelfde dag marcheerden arbeiders tijdens hun lunchpauze door de fabriek in Everett, en gingen toen de deur uit, scanderend “Staking, staking!”
Vakbondsleden zorgden donderdag voor lange rijen om te stemmen, waarbij 94,6 procent het voorgestelde contract afwees en 96 procent stemde voor staking. Salaris was het belangrijkste struikelblok.
Het afgewezen contract heeft betrekking op tweeëndertigduizend werknemers in Washington en Oregon, leden van Machinists District 751 in Washington en W24 in Oregon. De meesten werken in de twee fabrieken bij Seattle.
Het is de grootste staking in de Verenigde Staten dit jaar, en de grootste sinds de staking van United Auto Workers bij de Big Three afgelopen najaar, toen 46.000 werknemers het veld ingingen als onderdeel van een doorlopende stakingsstrategie. Boeing-werknemers in het Puget Sound-gebied staakten voor het laatst in 2008 gedurende 58 dagen.
Bedrijfsleiders lijken verrast te zijn. “Ze ontkenden het tot gisteren nog steeds,” zei Carlson. Toen de werknemers zich klaarmaakten om te stemmen, stuurden ze een e-mail naar het hele bedrijf: “‘Hé, weet je, we hebben een schuld van 60 miljard dollar. Doe niets te overhaast,” zei ze. “Niemand geloofde het.”
Ter voorbereiding op de COVID-19-sluiting liet het management werknemers delen van onafgemaakte vliegtuigen afdekken met zeil en tape, zei Carlson, maar tegen middernacht waren er geen soortgelijke voorbereidingen getroffen en werknemers legden het gereedschap neer en liepen weg. Als vogels in de fabriek in de vliegtuigen komen, is er een risico op vocht- en waterschade.
“We hoorden dat sommige managers een opleiding volgden en probeerden certificaten te behalen voor een deel van het werk dat we doen”, zei Ian Shelbrack, een 777-monteur die vroeg in de ochtend in Everett aan het protesteren was.
Werknemers dachten echter dat het onwaarschijnlijk was dat managers veel vliegtuigconstructie zouden doen in hun afwezigheid. Edwin Haala, die 25 jaar bij Boeing werkte en nu werknemers op de werkvloer begeleidt voor de vakbond, herinnerde zich dat de Federal Aviation Administration tijdens de staking van 2008 het werk van managers beval te stoppen omdat het ondermaats was.
Machinisten hebben een uitgelekt memo verspreid waaruit blijkt dat het management probeert leden van de vakbond voor ingenieurs te laten staken en hen extra loon te bieden.
De Society of Professional Engineering Employees in Aerospace (SPEEA), die zestienduizend leden heeft bij Boeing in het Puget Sound-gebied, heeft haar leden verteld dat ze zich niet hoeven aan te melden voor machinistenwerk. Het SPEEA-contract staat niet toe dat ze weigeren te werken tijdens een machinistenstaking.
“Onze boodschap aan leden is absoluut: doe absoluut geen vrijwilligerswerk om werk te doen dat normaal gesproken door IAM-leden wordt gedaan,” zei SPEEA-vakbondsvoorzitter John Dimas op de website van de vakbond. Als er direct opdracht wordt gegeven, zei de vakbond: “Voldoe daaraan, maar stel uw manager vragen over trainings- en veiligheidsvereisten en neem onmiddellijk contact op met uw raadsvertegenwoordiger.” (Raadsvertegenwoordigers zijn het equivalent van stewards.) Veel werk dat door Machinists-leden wordt gedaan, vereist specifieke certificeringen die SPEEA-leden mogelijk niet hebben.
Ondertussen begroetten Dimas en andere SPEEA-leden de machinisten toen ze de fabriek verlieten, aldus Michael Berryhill, een afgevaardigde van de SPEEA-raad die werkt in een productontwikkelingsfaciliteit in de buurt van de fabriek in Everett.
Piketterende machinisten vertelden Berryhill dat ze vóór de staking zagen dat SPEEA-leden specifiek weigerden om machinistenwerk te doen, “een heleboel redenen opnoemden waarom ze het werk niet konden doen, certificeringen aanhaalden, veiligheids- en kwaliteitskwesties aanhaalden en ronduit weigerden om kwaliteitsinspecties en dat soort dingen af te schrijven”, aldus Berryhill.
SPEEA moedigde leden aan om picket lines te bezoeken, voedsel en brandhout mee te nemen, te doneren en borden op de werkplek op te hangen ter ondersteuning van de staking. “Toon luide en zichtbare steun voor onze broeders en zusters in de IAM”, zei Dimas. “Hun succes in de huidige confrontatie zal de basis leggen voor alle vakbonden bij The Boeing Company en vooral voor onze eigen contractbesprekingen in 2026.”
Teamsters die onderdelen en materialen leveren aan de fabrieken, demonstreerden in mei dat ze de picketlines mogen respecteren. Toen Boeing zijn brandweerlieden buitensloot, weigerden de leden van de International Association of Fire Fighters (IAFF) Local I-66, de bezorgers van Teamster, over te steken. “Ze stelden zelfs treinwagons uit die [737s] “We moeten ze weghouden van Boeing, want Teamsters passeren de piketlijnen niet,” zei Carlson.
Machinisten en SPEEA-leden moesten daarentegen wel doorwerken tijdens de brandweeruitsluiting.
De ontevredenheid over de voorlopige overeenkomst was zo duidelijk dat Jon Holden, de voorzitter van Machinists District 751, een dag nadat hij deze had aanbevolen, tegen de Seattle Tijden dat hij verwachtte dat leden zouden stemmen om te staken. “De reactie van mensen is dat het niet goed genoeg is,” zei hij.
Het grootste bezwaar tegen het contract was een voorgestelde loonsverhoging van 25 procent over vier jaar, met 11 procent in het eerste jaar en 4, 4 en 6 procent verhogingen in de daaropvolgende jaren. Maar het contract beëindigde ook een jaarlijkse bonus die normaal gesproken rond de 4 procent ligt, dus berekenden werknemers dat de werkelijke verhogingen voor de vier jaar 7, 0, 0 en 2 procent bedroegen. Ze werden niet geraakt door argumenten dat de samengestelde lonen stijgen terwijl bonussen dat niet doen.
De meeste werknemers beginnen tussen de $ 19 en $ 23 per uur, met een progressie van zes jaar naar toptarieven, $ 43 voor een monteur van niveau vier zoals Schelbrack. Maar het contract is sinds 2008 niet volledig onderhandeld en onderhandelingen halverwege het contract in 2011 en 2013 zorgden ervoor dat ze tien jaar lang geen salarisverhoging kregen. Als gevolg hiervan is het loon in het gebied gestegen terwijl hun loon stagneerde, waardoor het instaploon onder het nabijgelegen retail- en fastfoodpersoneel ligt. En degenen die zes jaar geleden begonnen, hebben slechts een salarisverhoging van 2 procent gezien sinds ze begonnen.
De bitterheid van de onderhandelingen uit 2013 blijft. Het bedrijf chanteerde de vakbond om het contract te heropenen door te dreigen de productie van een nieuw vliegtuig naar elders te verplaatsen. Maar werknemers verwierpen het concessionele contract met 67 procent. Dus werd er eind december een nieuwe stemming gehouden over een soortgelijk contract, toen veel senior werknemers de stad uit waren en de fabrieken gesloten waren voor onderhoud. Het haalde het net met 51 procent van de stemmen, waarmee het pensioen met vastgestelde uitkeringen werd beëindigd en het contract met nog eens elf jaar werd verlengd, wat leidde tot de slogan “Out the door in ’24.”
Machinisten bij Boeing willen hun defined-benefit pensioen terug. Het werd in 2016 vervangen door een 401(k), waarna het bedrijf de bijdrage voor opeenvolgende niveaus van nieuwe werknemers verlaagde. De afgewezen overeenkomst elimineerde die niveaus en bracht de bijdrage weer omhoog, naast een nieuwe bijdrage van het bedrijf van $ 2 per uur aan een reeds bestaand spaarfonds van Machinisten, dat ook een 401(k) biedt.
Schelbrack zei dat hij in 2011 bij Boeing kwam tijdens een terugval in de bouwsector, puur voor het pensioen. Zijn salaris was veel lager dan wat hij als timmerman kon verdienen. “En ik was bereid die bittere pil van $ 15 per uur te slikken, wetende dat ik ooit fatsoenlijk geld zou verdienen en een pensioen zou hebben.” Toen werd het pensioen bevroren.
“Alleen al in de tijd dat ik hier ben, is er weinig sprake geweest van loonsverhogingen,” zei hij. “En uiteraard zijn onze kosten voor levensonderhoud de laatste tijd exponentieel naar de zon gestegen,” zei hij. Hij schatte dat de kosten voor levensonderhoud van zijn gezin de afgelopen jaren met $ 30.000 zijn gestegen.
“Maar tegelijkertijd, terwijl Boeing praat over hoe blut en in de schulden ze zijn – waarvan we allemaal weten dat dit het resultaat is van hun slechte besluitvorming – is het nog niet zo lang geleden dat we hier op het werk kwartaalrapporten kregen waarin werd gesproken over hoe Boeing recordwinsten had behaald voor het kwartaal,” zei Schelbrack.
Stakende werknemers ontvangen $250 per week van de vakbond vanaf de derde week van de staking. Over het algemeen kunnen stakende werknemers in Washington geen werkloosheidsuitkering ontvangen.
Dus werknemers zijn aan het bezuinigen, hebben werk buiten de deur opgepakt en elkaar geholpen. Carlson zei dat een collega tijdens haar dienst twee anderen hielp aan tijdelijke banen bij Taco Bell. Sommigen zijn van plan om DoorDash of Uber te gaan werken.
Jarenlang heeft de vakbond werknemers aangespoord om $ 50 per loonstrook opzij te zetten ter voorbereiding, in een speciaal fonds voor kredietverenigingen. Anderen zijn van plan om geld uit hun 401(k)-spaarrekening te halen. Maar veel mensen hebben geen buffer.
“Nieuwe werknemers, weet je, veel van hen zeggen dat ze het zich eigenlijk niet kunnen veroorloven om te staken,” zei Carlson. “Maar ondanks dat gaan ze op zoek naar een baan. Of, ‘Ik heb een baan op het oog of ik heb mijn sollicitaties al binnen.’ Of, ‘Mijn huurcontract loopt af en ik ga een paar maanden bij mijn ouders wonen.’ Het is zo indrukwekkend. Ze gaan proberen om iets te bedenken. Omdat ze beseffen dat dit hun toekomst is.”
Carlson zei toen ze vijf jaar geleden voor het eerst werd aangenomen: “Mensen zeiden altijd dat de nieuwe werknemers degenen zouden zijn die ons bij het volgende contract zouden naaien. En dat was gewoon niet waar.”
“Het is geweldig om te zien hoe mensen samenwerken om elkaar te helpen. Dit is de meest verenigde, de meest solidaire die ik ooit op deze plek heb gezien.”
Bron: jacobin.com
