Boeing-werknemers staan ​​op het punt te staken

Het gaat om beginsalarissen die nauwelijks te vergelijken zijn met banen in de fastfoodsector in de buurt, de vervanging van een pensioenregeling met vastgestelde uitkeringen acht jaar geleden door steeds goedkopere 401(k)-regelingen en verplichte overuren die de weekenden opslokken en werknemers mentaal en fysiek uitputten.

“Het maakt mensen gek, tien tot twaalf uur per dag, negentien dagen achter elkaar,” zei Voss, een senior steward. “Het put mensen uit, tot het punt dat we mensen op het werk hebben gehad die flauwvielen.”

Het is een trieste teloorgang voor een bedrijf dat ooit een gouden greep was in de regio Puget Sound.

“Vroeger sprak niemand slecht over Boeing,” herinnert Edwin Haala zich, een monteur van zware constructies die in 1996 begon. “Nu willen we niet dat onze kinderen daar werken.”

“De besten in de industrie kropen vroeger over gebroken glas om hier te mogen werken,” zei Voss. “En nu smeekt het bedrijf middelbare scholieren om te solliciteren.”

Het startsalaris bij Everett is ongeveer $ 19, terwijl het minimumloon in het nabijgelegen Seattle $ 19,95 is. “Er is een winkel recht tegenover een van de fabrieken die zegt: ‘We betalen je meer dan Boeing'”, aldus Voss.

Lonen stijgen langzaam met ervaring, en bereiken hun hoogste niveau na zes jaar, maar zelfs dat is geen gezinsinkomen. Voss zei dat hij collega’s heeft die het zich niet kunnen veroorloven om uit het huis van hun ouders te verhuizen, of vier huisgenoten hebben, of in hun auto wonen. “Het is demoraliserend, het verplettert hun geest en nieuwe mensen haten het bedrijf erom.”

Haala zei dat het gezeur van werknemers bijzonder pijnlijk is, omdat voor Boeing de kosten van een vliegtuig slechts 3 tot 5 procent van de kosten van arbeid bedragen.

Door de lage lonen moeten mensen overwerken om hun rekeningen te betalen, maar verplicht overwerken wordt enorm gehaat.

“Als je om wat voor reden dan ook achterloopt op je werk, wat de laatste tijd is gebeurd vanwege problemen met onderdelen, kunnen ze je voor maximaal twee uur voor of na de dienst aanwijzen,” zei Ky Carlson, een monteur met vijf jaar ervaring die op de 777 in Everett werkt. Na negentien opeenvolgende dagen van tien of twaalf uur “kun je één weekend vrij krijgen,” zei ze.

Verplichte overuren zijn in het contract gemaximeerd op 112 uur over drie maanden — gemiddeld negen extra uren per week. De limiet was 128 uur, maar de vakbond wist een vermindering te verkrijgen tijdens de effectenonderhandelingen in 2018.

Boeing is veel in het nieuws geweest, meestal slecht. Twee 737 MAX 8-crashes in 2018 en 2019, veroorzaakt door defecte vluchtcontrolesystemen, kostten 346 mensen het leven. Het fatale gebrek was het gevolg van slecht ontwerp bovenop een tijdelijke oplossing die was ontworpen om de overheidscertificering te omzeilen die vereist is voor een nieuw vliegtuigontwerp.

Terwijl de paniek over dit probleem begon af te nemen, ontplofte er een deurstop in een Alaska Airlines 737 MAX 9-toestel na vertrek uit Portland op 5 januari.

De productie in Renton werd stilgelegd en vervolgens in een slakkengang hervat, terwijl inspecteurs van de Federal Aviation Administration de fabriek overspoelden, “op de voet gevolgd door de advocaten van Boeing”, aldus Voss.

Federale toezichthouders dicteerden opnieuw een veiligheidsreset aan het bedrijf en Boeing ontsloeg CEO David Calhoun. Werknemers zijn sceptisch, maar merkten op dat de nieuwe CEO in ieder geval een ingenieur is. “We hebben geen financiële nerds nodig om deze plek te runnen,” zei Voss.

De laatste vernedering was Boeing’s Starliner, die op 6 juni twee astronauten naar het International Space Station bracht voor een verblijf van een week, maar voortstuwingsproblemen betekenen dat je er niet op kunt vertrouwen dat hij ze terugbrengt. Nu bezet hij eenzaam een ​​van de dokken van het station, terwijl acht bemanningsleden van het station zich in een leefruimte proppen die is ontworpen voor zes.

Werknemers zeggen dat de kwaliteitsproblemen het gevolg zijn van een focus op winst ten koste van kwaliteit, en van managers die alleen gespecialiseerd zijn in het onder druk zetten van werknemers.

In plaats van het promoten van shop-floor leaders die het vak door en door kennen, begon het bedrijf in de afgelopen jaren mensen van buitenaf aan te nemen om te managen, zei Haala. Hij herinnerde zich er een die afkomstig was van het managen van een Blockbuster-videotheek.

“Ze schrapten de kwaliteitsinspecties”, vertelde Jon Holden, voorzitter van IAM District 751, aan de Valley Labor-rapport“Het verschoof naar een situatie waarin een monteur zijn eigen werk of het werk van andere monteurs inspecteerde, en ik geloof dat dit zijn tol begon te eisen.”

Werknemers noemen ook een braindrain. De 737 MAX 8-ramp legde de productie in Renton stil en de pandemie deed de vraag kelderen. Naast ontslagen gingen veel ervaren werknemers met pensioen.

Hoorzittingen over de deur-plug-episode onthulden duizelingwekkende omzetcijfers. Machinisten-zakenagent Lloyd Catlin getuigde op 6 augustus bij een hoorzitting van de National Transportation Safety Board dat het bedrijf hem voor de vestiging in Renton had verteld dat “60 procent van het Boeing-personeel, inclusief het management, minder dan twee jaar bij Boeing Company werkte.”

Ervaren monteurs hebben andere opties in het gebied — SpaceX, Blue Origin — of ze doen ervaring op bij Boeing en vertrekken om bij een luchtvaartmaatschappij vliegtuigen te repareren, zei Haala. Hij ging met pensioen na 25 jaar vloerroosters te hebben gebouwd — “de ruggengraat van het vliegtuig” — en werkt nu met het mentorschapsprogramma van de vakbond om nieuwe werknemers op de werkvloer te helpen.

Toen hij begon met mentorschap, zei Haala, waren de supervisors aan de frontlinie blij dat hij terug was in zijn oude werkplaats in Everett. Maar ondanks de wanhopige behoefte aan ervaren handen, stuurden managers op hoger niveau hem ergens anders heen. “Mijn gebied, ik kan je elk bevestigingsmiddel vertellen. . . . Als ik naar een ander gebied ga, is het zo gespecialiseerd, dat het me een jaar zou kosten.”

Voss zei dat er de afgelopen week zes mensen zijn opgestapt in zijn werkplaats in Renton, waar ze elektrische en hydraulische systemen installeren in 737-vleugels. “Ze kunnen mensen niet binnen houden.”

Zijn gebied is bijzonder slecht voor turnover “vanwege de absolute druk die op mensen wordt uitgeoefend voor zo weinig rendement.” En Voss zei dat hun managers een contraproductieve “Zoek het maar uit. Doe het niet verkeerd!” mentaliteit hebben.

“Onze banen, onze nalatenschap en onze reputatie staan ​​op dit moment op het spel,” vertelde Holden het stadionpubliek op 17 juli. “We vechten om dit bedrijf te veranderen en het van zichzelf te redden.”

De vakbond wil meer veranderingen kunnen doorvoeren “om ervoor te zorgen dat we de basis van ons productiesysteem niet ondermijnen”, aldus Holden.

Hoge turnover zou een probleem kunnen zijn voor de vakbond. Haala schatte dat 75 procent van de werknemers geen staking heeft meegemaakt, sinds de laatste in 2008.

Nieuwe werknemers zeiden echter dat ze enthousiast zijn over de campagne en het vooruitzicht dat ze de eis van de vakbond, een loonsverhoging van 40 procent over drie jaar, en een echt pensioen, zullen winnen.

“Ervaren mensen, we willen onze pensioenen terug, en dat is de heuvel waar velen van ons klaar voor zijn om te sterven,” zei Voss. “En veel nieuwe mensen leren wat een pensioen is [from us] en dan zeggen ze: ‘Nou, dat wil ik ook!’”

Het bedrijf heeft herhaaldelijk gebruikgemaakt van chantage om concessies af te dwingen. Onder dreiging van verplaatsing van de productie van de 737 MAX verlengde de vakbond het contract in 2011 en stemde vervolgens in met een rampzalige heropening halverwege het contract in 2013 toen het bedrijf dreigde de productie van zijn nieuwe widebody jet naar een andere staat te verplaatsen. Het personeelsbestand wees die rampzalige contractverlenging met 67 procent af en boegeroep uit naar de leiders die het hen hadden aangeboden.

Maar de nationale vakbond probeerde het opnieuw bij de werknemers, ondanks de bezwaren van het lokale onderhandelingscomité, en het haalde nipt 51 procent in een persoonlijke stemming op 3 januari 2014 met een lage opkomst. Veel werknemers waren nog op vakantie vanwege een fabriekssluiting voor de feestdagen.

Als gevolg hiervan werd het pensioen in 2016 bevroren — huidige werknemers bleven zitten met wat ze hadden opgebouwd, en nieuwere werknemers kregen een 401(k) die nu verschillende niveaus van toenemende gierigheid heeft. Lonen stagneerden en de kosten voor gezondheidszorg stegen. En het contract werd verlengd tot 2024.

Daarna veranderden de Machinisten hun grondwet, zodat officieren niet konden onderhandelen over verlengingen of wijzigingen van het contract zonder een specifieke goedkeuring van de leden. Door de frustratie werd Holden in 2014 verkozen.

Deze keer zijn er geen dreigementen geweest om werk te verplaatsen. Werknemers zeggen dat dit komt doordat het bedrijf achterloopt met het uitvoeren van vliegtuigorders. “Boeing is niet in de positie om zich stoer op te stellen en werknemers te bedreigen met verhuiswerk omdat ze zoveel projecten in de wacht hebben staan ​​of te laat zijn”, aldus een werknemer uit Everett.

Op 17 augustus rapporteerde het onderhandelingscomité aan de leden dat wat betreft pensioenen, “de voorstellen van het bedrijf tot nu toe drastisch tekortschieten in wat onze leden verdienen. . . . Dit is een strijd die we niet kunnen en zullen verliezen.” De vakbond wil het pensioen terug met terugwerkende kracht voor de acht jaar dat het bevroren was.

“Met hoeveel mensen het pensioen terug willen, willen mensen staken, omdat ze weten dat Boeing ze dat niet meteen gaat aanbieden,” zei Carlson. Werknemers zeiden dat ze geld hadden gespaard ter voorbereiding.

Managers bereiden zich ook voor op een staking. Werknemers in Everett en Renton zeiden dat supervisors door hun bazen worden belast met het op orde krijgen van hun productiecertificaten met het idee dat ze vliegtuigen zouden bouwen in geval van een werkonderbreking. Dit pakte de vorige keer niet goed uit, herinnerde Haala zich. “De vorige keer dat we staakten, kwamen er veel problemen naar boven en de FAA zei tegen Boeing: ‘Jullie werken niet aan die vliegtuigen.'”

Maar zelfs als de productie niet doorgaat, kan het achteruitgaan. In 2020, toen Everett drie weken lang dicht was vanwege de pandemie, was het een klus om de halfgebouwde vliegtuigen te beschermen tegen vochtophoping en andere degradatie.

Naast salarissen, pensioenen, overuren en het afwentelen op de gezondheidszorg, probeert de vakbond het bedrijf ook zover te krijgen dat het zijn volgende vliegtuig in het Puget Sound-gebied bouwt.

“We hebben banen nodig voor vijftig jaar, niet voor vier jaar, en de enige manier waarop dat gaat gebeuren is als Boeing werknemers onderdeel maakt van zijn visie voor de toekomst”, aldus Holden.