Christelijke democraten geven een gouden ticket aan Duits uiterst rechts

Vorige week introduceerde Friedrich Merz, de leider van de conservatieve christelijke democratische unie van Duitsland (CDU), een niet -bindende motie in de bondsdag om de immigratieprocedures van het land aan te scherpen. Het riep op tot een uitbreiding van politiebevoegdheden om afgewezen asielzoekers te verwijderen en het voor toegelaten vluchtelingen moeilijker te maken om hun families uit het buitenland te brengen. Hoewel de motie werd aangenomen met steun van het alternatief Für Deutschland (AFD), slaagde het vervolgens niet in een daadwerkelijke wetsvoorstel toen leden van de eigen partij van Merz zich van stemmen onthouden.

Merz, die een van de sterkste kandidaten is om kanselier te worden na de federale verkiezingen van 23 februari, geloofde kennelijk dat hij de invloed van de AFD kon verzwakken door kiezers te laten zien dat hij ook luisterde naar hun zorgen over immigratie en nationale veiligheid, waardoor hij zowel zichzelf als zijn partij een verkiezingsboost. In plaats daarvan verdeelde hij het politieke establishment van Duitsland door de zogenaamde Brandmauer of ‘Firewall’ te overtreden, een langdurige overeenkomst tussen de grote partijen die niet samenwerken met extreemrechtse extremisten. Als gevolg hiervan ligt de CDU gewond, terwijl de AFD, die profiteert van de lopende chaos, er sterker uitziet dan ooit tevoren.

De oproep om een ​​”firewall” te verdedigen, weerspiegelt de realiteit dat zelfs historisch nazisme de macht bereikte door democratische middelen, via de connivance van meer gevestigde krachten. Yet in today’s Germany, parties from the Christian Democrats to former Die Linke spokeswoman Sahra Wagenknecht’s party (BSW) — which also voted in favor of Merz’s motions — are increasingly tempted to incorporate right-wing stances into their own programs in the hope that doing so zal hen helpen bij de peilingen. Maar zoals de geschiedenis aantoonde, en de huidige gebeurtenissen worden opnieuw laten zien, deze strategie versterkt niet alleen de bewegingen die ze willen onder controle houden, maar beschadigt ook hun collectieve vermogen om te voorkomen dat ze het overnemen.

Zelfs als deze stemmen geen nieuwe wetgeving veroorzaakten, marcheerden afgelopen weekend meer dan 160.000 demonstranten door de straten van Berlijn om te protesteren van Merz’s symbolisch belangrijke verraad aan de firewall. Weg van de protesten zelf, beschuldigde Rolf Mützenich, een vertegenwoordiger van de Social Democratic Party (SPD) – momenteel in de regering en de primaire tegenstander van de CDU – Merz van het openen van ‘The Gates of Hell’, terwijl Angela Merkel, terugkeerde naar de publieke sfeer Na de publicatie van haar memoires uit 2024 drong hij er bij voormalige partij op aan om “samen te werken aan feestlijnen” tegen de AFD, en niet op kosten van “tactische manoeuvres” op kosten.

Merz ging tegen het advies van Merkel in – een beslissing die kon worden gezien als nog een andere poging om zich in te nemen aan AFD -kiezers, die over het algemeen de voormalige kanselier verachten voor haar rol in de migrantencrisis van 2015 en in de Europese integratie in het algemeen. Hij stond niet alleen bij zijn anti-immigratiebewegingen, maar bekritiseerde ook zijn potentiële Postelect Coalition-partners, de Groenen en Social Democraten, omdat hij weigerde zich bij hem te voegen om een ​​sterker standpunt in te nemen over de nationale veiligheid.

Ondanks het praten over de AFD -taal – hij heeft gesproken over “dagelijkse bende -verkrachtingen begaan door asielzoekers” – staat Merz erop dat hij niet met de partij heeft gewerkt. “De AFD wil de CDU vernietigen,” vertelde hij DW in het weekend. “Je kunt niet serieus geloven dat ik zou hebben gesprekken met degenen die openlijk verklaren dat ze mijn partij willen vernietigen.”

De waarheid is echter dat zijn partij heeft werkte samen met de AFD, vooral op gemeentelijk niveau. Een studie van het Berlijnse Social Science Center gepubliceerd op 30 januari 2025, vond meer dan 484 gevallen van samenwerking tussen 2019 en 2024, waarbij de CDU de firewall meer dan elke andere partij overtrof. De onderzoekers ontdekten ook dat samenwerking zich meestal voordoet aan rekeningen die verband houden met kwesties zoals infrastructuur, die ondanks hun sociaaleconomische implicaties als niet -contraversieel kunnen worden afgeschreven.

Op nationaal niveau vertrouwt Merz op een soortgelijk speelboek. Hij behandelt de oproep tot immigratiecontrole, niet als een overdreven, raciaal gekleurde reactie op verkeerde informatiecampagnes over gewelddadige inkomers – de Saoedi -Arabische psychiater die zijn SUV in de menigte dreef op de kerstmarkt van Magdeburg in december was in feite een islamofobe En Een AFD -supporter – maar een praktisch probleem dat een praktisch antwoord vereist.

In plaats van de olijftak van Merz te nemen, heeft het leiderschap van de AFD de potentiële kanselier snel als zwak, inconsistent en ongeschikt voor de rol beschilderd. De leider van de nationalistische partij Alice Weidel zegt dat hij “geen kandidaat kan zijn” en verwelkomde “de implosie van [his] Populair vestigingsfeest ”toen hij zich in een sparringwedstrijd kreeg met Merkel. Als Merz – die “als tijger sprong en als een beddekens was, had gehoopt aan te tonen dat strengere immigratiebeheersing kon worden bereikt zonder de AFD, stuurde zijn daaropvolgende rommelen een andere en veel gevaarlijkere boodschap uit: dat” daar “daar” daar Kan alleen een ommekeer zijn in migratie en echte politieke verandering met het alternatieve Für Deutschland. ”

Peilingen suggereren dat deze boodschap resoneert met een aanzienlijke minderheid van het electoraat. Zoals gemeld door de Financiële tijdenhet toekomstige aandeel van de christelijke Democraten is sinds eind vorig jaar afgenomen, die momenteel rond 30 procent zweven, terwijl de AFD’s boven de 20 procent zijn gestegen, met één enquête vorige week de twee partijen op slechts zes punten uit elkaar gezet. Het feit dat een meerderheid van de Duitsers momenteel vindt dat het land minder vluchtelingen moet opnemen, is ziek van de CDU en goed voor de AFD – een situatie die zich verder zou kunnen ontwikkelen met nieuwe Amerikaanse tarieven voor de Europese import, waardoor de noodlijdende economie van Duitsland verzwakt.

De AFD lijkt zijn aanwezigheid in de Bondsdag na de verkiezingen van 23 februari drastisch uit te breiden. Zelfs als het op de een of andere manier faalt, zullen de acties van Merz – en de divisie die ze onder de grote partijen hebben gezaaid – het voor de christelijke democraten zeker moeilijk maken om een ​​coalitie te vormen die het land effectief kan regeren, laat staan ​​een sterk front tegen het uiterste rechts te houden . Hoe dan ook, de AFD staat er baat bij.