Studenten van Curtin University kamperen al bijna een maand voor het kantoor van vicekanselier Harlene Hayne voor Palestina. Onze centrale eis is dat Curtin de banden met bedrijven die banden hebben met Israël verbreekt.
Het kamp heeft een centrale rol gespeeld in het op de voorgrond brengen van de strijd voor Palestina op de campus en heeft elke week honderden studenten gemobiliseerd in de grootste studentenprotesten die in jaren op Curtin zijn gezien. Ahmad, een Palestijnse student die betrokken raakte bij het kamp, vertelde Rode vlag dat het kamp “een sprankje hoop had doen ontbranden, dat al lang verdwenen was”.
Het kamp werd gestart door een coalitie van verschillende groepen, waaronder Students for Palestine WA, Socialist Alternative en de Curtin Student Guild. Iedereen die erbij betrokken was, stemde ermee in om samen te werken om zoveel mogelijk druk op de universiteit uit te oefenen om de banden met Israël te verbreken. Het was dan ook een schok voor veel studenten op het kamp, waaronder ikzelf, toen de Guild vorige week in het geheim akkoord ging met een Memorandum of Understanding (MOU) met de universiteit, waarmee de steun van de Guild voor het kamp werd beëindigd, maar niet werd ingegaan op de kerneisen van de campagne.
Vanaf het begin bestonden er binnen het kamp verschillen in politieke strategie. Activisten van de Socialist Alternative-club en het Students for Palestine-collectief betoogden dat we zoveel mogelijk studenten moesten mobiliseren voor protest en andere activiteiten die verstorend genoeg waren om de universiteit te dwingen te luisteren.
De Curtin Student Guild had een andere politieke benadering. Vertegenwoordigers van de Guild namen over het algemeen niet deel aan protesten die het kamp organiseerde, vooral niet aan protesten die verstorend konden zijn. In plaats daarvan benadrukten ze het belang van privéonderhandelingen met het bestuur van de universiteit.
Er werden dagelijks vergaderingen gehouden in het kamp, met vertegenwoordigers van de Guild, en tijdens die vergaderingen werd gezamenlijk gesproken en werden beslissingen genomen over wat er gedaan moest worden. Het kamp was het erover eens dat alle onderhandelingen tussen de Guild en de universiteit gerapporteerd en goedgekeurd moesten worden door het kamp. Desondanks werd de onderhandeling en ondertekening van de MOU nooit gerapporteerd aan de studenten in het kamp door de Guild.
Dit was een klap in het gezicht van de studenten die actief waren in het kamp. Sadie, die vanaf de eerste dag betrokken was, vertelde Rode vlag“Ze hebben het kamp verraden voor een nauwelijks verhulde PR-stunt; onze democratie, onze waarden, onze eisen – alles”.
Naast het ondermijnen van de democratie, geeft het MOU de universiteit een vrijbrief om zaken te blijven doen zoals gewoonlijk. De overeenkomst vereist niet dat Curtin de banden met Israël of wapenbedrijven verbreekt.
Het meest significante deel van het MOU is waarschijnlijk een overeenkomst voor openbaarmaking, waarin Curtin jaarlijks een lijst moet publiceren van wapen- of defensiebedrijven waarmee het zaken doet in relatie tot onderzoek en onderwijs. Maar openbaarmaking is niet genoeg zonder deze banden te verbreken, en het verplicht Curtin tot weinig meer dan wat al op zijn website staat.
De MOU vereiste ook dat Curtin een verklaring zou uitbrengen over de “oorlog in Palestina”. Maar de vrijgegeven verklaring was geen uiting van solidariteit met Palestina of verzet tegen de genocide van Israël, maar “both-sidesism”-nonsens. Het lijden van de Palestijnen werd gelijkgesteld aan het lijden van de Israëli’s, wat alleen maar dient om te vergoelijken wat er in Gaza gebeurt.
De verklaring verzekert ons ook dat de universiteit “niet direct of indirect investeert in entiteiten die verband houden met de productie van oorlogswapens”, maar herhaalt vervolgens herhaaldelijk haar toewijding aan “de nationale veerkracht en veiligheid van Australië”. Aangezien militair materieel centraal staat in “veiligheid”, is het moeilijk te zien hoe dit geen relaties met wapenbedrijven inhoudt. Curtin is inderdaad extreem verweven met de defensiesector in Australië. Curtin is een belangrijke ondertekenaar van de AUKUS-werknemersalliantie, Curtins National Resilience and Security Program Office breidt zijn banden met de wapenindustrie uit en Curtin is de belangrijkste sponsor van de Indian Ocean Defence and Security Conference. De wapenbedrijven die bij deze inspanningen betrokken zijn of worden getoond, zijn dezelfde die de wrede slachting van Israël in Gaza aanwakkeren.
Het zal een groot gevecht kosten om Curtin zover te krijgen dat hij zijn banden met Israël verbreekt. De Guild claimde de ondertekening van het MOU als een overwinning en trok de volgende ochtend hun steun voor het kamp in. Maar wat deze ervaring echt aantoont, is de ineffectiviteit van geheime onderhandelingen. Ze bereikten niets vanuit het perspectief van de Gaza-solidariteitsbeweging, maar waren een propagandaoverwinning voor de administratie. Dat is nauwelijks verrassend: onderhandelen achter gesloten deuren met degenen die leidinggeven aan miljoeneninstellingen zoals Curtin, terwijl je kant weinig invloed heeft behalve de mogelijkheid om wat verstoring op de campus te veroorzaken, zal altijd in het voordeel van de administratie zijn.
De vertegenwoordigers van de Guild hebben aangegeven dat ze zich niet zullen mobiliseren voor toekomstige solidariteitsacties voor Palestina of serieus zullen pushen voor de eisen. Studenten in het kamp hebben het MOU afgewezen en hoewel het kamp nu is afgelopen, zijn we vastbesloten om te groeien en onze strijd tegen Curtins banden met Israël op te bouwen tijdens de winterstop en het volgende semester.
Bron: redflag.org.au
