Het Verenigd Koninkrijk heeft een welzijnsuitkering genaamd Winter Fuel Payment (WFP). Ondanks de naam is de betaling niet gekoppeld aan winterbrandstof. Het is gewoon een eenmalige contante uitkering die elke winter wordt betaald aan personen die de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt (momenteel 66).
De afgelopen zevenentwintig jaar is het WFP universeel uitgekeerd, ongeacht het gezinsinkomen. De huidige regering heeft besloten dat voor de komende winter te veranderen en de uitkering alleen uit te betalen aan personen die de op middelen gebaseerde Pension Credit of bepaalde andere op middelen gebaseerde uitkeringen ontvangen. Het idee hierachter is om geld te besparen en het overheidstekort te verlagen door de uitkering niet uit te betalen aan personen met hogere inkomens.
Deze zet heeft last van hetzelfde probleem als alle middelentoetsingen. Als de Britse overheid vindt dat personen boven een bepaald inkomensniveau te veel besteedbaar inkomen hebben, kan ze dat probleem rechtstreeks via het belastingstelsel aanpakken in plaats van alleen een belasting te heffen op ouderen met een inkomen boven dat niveau. Dit zou eerlijker zijn, ervoor zorgen dat minder personen door de mazen van het net van het uitkeringssysteem glippen en administratief efficiënter zijn.
Maar deze zet van de nieuwe Labour-regering is ook uniek bizar. Toen de regering aankondigde dat ze het WFP alleen zou gaan betalen aan degenen die de op middelen gebaseerde Pension Credit (of vergelijkbare uitkeringen) ontvingen, werd erop gewezen dat de Pension Credit, net als alle op middelen gebaseerde programma’s, lijdt aan een non-participatieprobleem: vanwege de administratieve last die ermee gepaard gaat, meldt niet iedereen die in aanmerking komt voor de Pension Credit zich ervoor aan. Dus deze poging om mensen met een hoog inkomen uit te sluiten van het WFP, zal ook veel mensen met een laag inkomen uitsluiten van het WFP.
De reactie van de overheid op deze kritiek was dat ze een agressieve bewustwordingscampagne zou starten om iedereen die in aanmerking komt voor de Pension Credit, zich hiervoor aan te melden. Het probleem hiermee is dat momenteel slechts 63 procent van de mensen die in aanmerking komen voor de Pension Credit zich hiervoor heeft aangemeld. Als dat aantal naar 100 procent zou gaan, zouden alle besparingen van lagere WFP-uitgaven worden gecompenseerd door hogere Pension Credit-uitgaven, waardoor de hele kostenbesparende redenatie achter de WFP-bezuinigingen teniet wordt gedaan.
De enige manier waarop de overheid het begrotingstekort van deze WFP-wijzigingen daadwerkelijk kan verminderen, is als de deelnamegraad van het pensioenkrediet laag blijft en mensen met een laag inkomen geen aanspraak maken op het pensioenkrediet en de WFP-uitkeringen waar ze recht op hebben. Er wordt vaak beweerd dat voorstanders van middelentoetsing het juist prettig vinden dat de administratieve lasten van de toetsen sommige arme mensen uitsluiten, omdat dat geld bespaart. Maar zelden zie je dat dit expliciet wordt uiteengezet.
Bron: jacobin.com
