De banden van de toezichthouders uit Louisiana met de nutsvoorzieningen waarop zij toezicht houden – Moeder Jones

Dit verhaal werd gerapporteerd door Floodlight, een non-profit redactiekamer die onderzoek doet naar de machtige belangen die klimaatactie vertragen.

Afgelopen april, Dagen voor een bijeenkomst van de Louisiana Public Service Commission (PSC) in een afgelegen resort aan het meer liet het grootste energiebedrijf van de staat een bom vallen. Entergy vroeg de vijf commissarissen om – vier maanden eerder dan gepland – te stemmen over een ambitieus veerkrachtplan dat bijna 2 miljard dollar zou kosten.

Een consumentenwaakhondgroep uit Louisiana en de raffinaderijen en chemische fabrieken van de staat maakten formeel bezwaar en zeiden dat het proces “onnodig versneld” was en dat Entergy “onvoldoende informatie” had verstrekt om het plan te evalueren, dat onder meer het vervangen en versterken van elektriciteitspalen en elektriciteitsleidingen omvatte. het beschermen van onderstations tegen overstromingen.

Ondanks deze bezwaren werd het plan van Entergy aan de agenda toegevoegd. “Dit is het [a] volkomen ondemocratisch proces”, protesteerde James Hiatt, een milieuactivist, bij het panel. “Waarom moet het vandaag zo snel mogelijk gebeuren?”

Kort voor de bijeenkomst lieten Entergy’s grote industriële klanten, waaronder Chevron en ExxonMobil, hun verzet tegen het plan varen nadat de PSC miljoenen dollars van de kosten had doorgesluisd naar Entergy’s particuliere en commerciële belastingbetalers.

Commissarissen Davante Lewis en Foster Campbell, verblind door de verandering, drongen bij hun collega’s aan op uitstel. Ze werden verworpen en het plan werd goedgekeurd.

Deze last-minute Het besluit om de belastingbetalers een groter deel van de kosten van het nutsbedrijf op te zadelen, illustreert het machtsevenwicht in Louisiana en wat er op het spel staat bij de komende verkiezingen voor een open PSC-zetel. Wie wint, zal de Republikein Craig Greene vervangen, een kritische stemming over de commissie.

“De meeste inwoners van Louisiana hebben geen idee wie de beslissingen neemt over hoeveel hun energierekeningen kosten”, zegt Logan Atkinson Burke, uitvoerend directeur van de in Louisiana gevestigde consumentengroep Alliance for Affordable Energy. “Je kunt onmogelijk zeggen dat bewoners dezelfde stem hebben als de fossiele industrie en nutsbedrijven.”

Eén mogelijke reden voor de machtsongelijkheid: in de afgelopen tien jaar was bijna 43 procent, of ongeveer $3,5 miljoen, van alle campagnedonaties van meer dan $250 aan de commissarissen van Louisiana afkomstig van nutsbedrijven, energiegerelateerde bedrijven en hun advocaten en lobbyisten, volgens een Floodlight-analyse van gekozen nutscommissarissen in meerdere staten. “Het komt waarschijnlijk het dichtst in de buurt van omkoping als je maar kunt krijgen en het legaal kunt noemen”, zegt Simon Mahan, uitvoerend directeur van de Southern Renewable Energy Association.

De PSC heeft zich op haar beurt verzet tegen maatregelen die de winsten van nutsbedrijven zouden kunnen beteugelen, zoals van hen eisen dat zij energie-efficiëntie aanmoedigen of hernieuwbare energie toevoegen aan de energiemix – acties die niet alleen de belastingbetalers geld kunnen besparen, maar ook kunnen helpen de uitstoot van broeikasgassen in één land terug te dringen. van de staten die het zwaarst door de klimaatverandering worden getroffen.

Naast de campagnedonaties staat de wet van Louisiana toe dat haar commissarissen ongemelde privéchats voeren met vertegenwoordigers van de nutsbedrijven die zij controleren – ‘ex parte’ communicatie die in veel andere staten verboden is of onderworpen is aan strikte rapportagevereisten. Dit kan twee kanten op werken, zei commissaris Lewis, die dergelijke gesprekken omschreef als ‘zeer frequent en zeer weloverwogen’. Hij kan bijvoorbeeld contact opnemen met de nutsbedrijven om te zeggen dat hij het niet eens is met hun standpunt over bepaalde kwesties. Maar als er geen beperkingen zijn, “denk ik dat het een beetje schadelijk is voor de bevolking van Louisiana.”

Volgens David Cruthirds, een toezichthouder die elf jaar lang heeft geobserveerd en geschreven over nutscommissies, waaronder die van Louisiana, is het geven van onbelemmerde toegang aan bedrijven “in feite alsof een strafrechtelijke beklaagde met een jury kan praten en achter de schermen kan oordelen zonder dat iemand daarvan op de hoogte is. .”

“Ik ken geen andere commissie voor publieke dienstverlening die het niveau van autoriteit en de breedte en diepte van jurisdictie heeft zonder enige – ik wil het woord ‘toezicht’ niet gebruiken – maar enige andere controles,” zei Burke.

Louisiana is een van de slechts tien staten met gekozen nutscommissarissen. Volgens gegevens die Floodlight in het maandenlange onderzoek heeft geanalyseerd, ontvangen de commissarissen meer campagnegeld van nutsbedrijven en olie- en gasbelangen dan hun tegenhangers in welke andere van die staten dan Alabama ook.

Uit het onderzoek blijkt dat energiebedrijven en belangenorganisaties op het gebied van fossiele brandstoffen sinds 2014 in totaal 13,5 miljoen dollar hebben gedoneerd aan gekozen toezichthouders voor nutsvoorzieningen in negen van die tien staten – ongeveer 35 procent van alle directe campagnebijdragen van 250 dollar of meer. (De resterende staat, Nebraska, werd uitgesloten van de analyse omdat deze geen particuliere elektriciteitsbedrijven heeft.) Dat totaal telt niet de miljoenen dollars mee die worden gesluisd via politieke non-profitorganisaties die niet verplicht zijn hun donoren te rapporteren. (Vandaar de uitdrukking ‘donker geld’.)

In de afgelopen tien jaar, zo ontdekte Floodlight, gaven Entergy Louisiana, haar leidinggevenden en hun familieleden ongeveer $350.000 aan PSC-commissarissen. Voor Cleco, het op één na grootste elektriciteitsbedrijf van de staat, bedroeg het totaal $206.000. (Geen van beide bedrijven reageerde op verzoeken om commentaar.)

Commissarissen die op de vragen van Floodlight reageerden, benadrukten dat dergelijke bijdragen hun beslissingen niet beïnvloeden. “Nee hoor, ik doe wat ik wil”, zei Campbell, die al 21 jaar deel uitmaakt van het PSC in Louisiana. De afgelopen tien jaar heeft hij meer dan een derde van zijn financiële steun ontvangen van nutsbedrijven en bronnen van fossiele brandstoffen.

Commissaris Mike Francis, die de helft van zijn bijdragen uit dezelfde bronnen heeft ontvangen, zegt dat nutsbedrijven hem steunen omdat hij goede, bedrijfsgerichte beslissingen neemt.

Louisiana’s nutscommissie staat niet onder toezicht van de wetgevende macht of de gouverneur en bevindt zich daarom in een unieke positie om de uitstoot van broeikasgassen in de olievriendelijke staat terug te dringen door de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen voor de productie van elektriciteit te verminderen. Maar dat gebeurt zelden.

Volgens cijfers van de Amerikaanse Energy Information Administration staat Louisiana op de laatste plaats van de 50 staten wat betreft het gebruik van hernieuwbare energie, waarbij slechts 3 procent van de elektriciteit uit hernieuwbare bronnen komt.

De afgelopen jaren zijn sommige commissarissen echter begonnen te pleiten voor hernieuwbare energiebronnen en grotere duurzaamheid – namelijk Lewis, mede-democraat Campbell en het Republikeinse swingende lid Greene, wiens zetel op het spel staat.

In januari overtroffen deze drie commissarissen hun collega’s om een ​​energie-efficiëntieprogramma goed te keuren dat door een onafhankelijke derde partij werd beheerd. Van de vijf commissarissen zijn zij degenen die het kleinste deel van hun financiële steun hebben gekregen van bedrijven en nutsbedrijven op het gebied van fossiele brandstoffen; Lewis heeft slechts 11 procent ontvangen, terwijl Campbell en Greene elk 34 procent ontvingen.

Tegenstanders op het gebied van de energie-efficiëntie waren Mike Francis en Eric Skrmetta, die elk minstens de helft van hun steun kregen van deze gevestigde belangen. Skrmetta bleef zelfs bijna twee uur lang filibusteren terwijl leden van het publiek op de bijeenkomst waar de kwestie werd beslist scandeerden: ‘Stem! Stemmen! Stemmen!”

De kandidaten die zich kandidaat stellen om Greene te vervangen zijn onder meer Jean-Paul Coussan, die vanaf 31 oktober 27 procent van zijn financiering heeft ontvangen van nutsbedrijven en fossiele brandstoffen, en Julie Quinn, met 26 procent. Een derde kandidaat, Nick Laborde, zegt dat hij al dergelijke donaties weigert en tot nu toe geen enkele heeft ontvangen.