De vroege weken van de Donald Trump -administratie betekenden een snelle escalatie van autoritaire bezuinigingen – noem het ‘sobersitarisme’, een bepalend kenmerk van ons tijdperk. De voorgaande Biden -administratie speelde ook zijn rol en stortte miljarden in de oorlogseconomie en stond vitale federale hulp toe voor de meest kwetsbare om te vervallen – wat resulteerde in een verbluffende toename van kinderarmoede, bijna het aantal kinderen in absolute armoede tussen 2021 en 2023.
Trump is op een missie om het weinige overblijfselen van het Amerikaanse sociale vangnet te ontmantelen: Slash Medicaid, Gut Food Stamps en Axe Federal Aid Programs – Geleid door Project 2025The Heritage Foundation – Backed Plan om steun voor de armste Amerikanen te elimineren. Schoolmaaltijden? Weg. Voorsprong? Op het hakblok.
Toen kwam dinsdag 28 januari. Met de slag van een pen bevroor Trump cruciale federale hulp, verblindende staatsregeringen, non -profitorganisaties en miljoenen worstelende Amerikanen. De bezuinigingen hebben alles getroffen, van verwarmingshulp voor gezinnen met lage inkomens tot jeugdontwikkelingsbeurzen, gezondheidszorg en universitaire financiering. Een federale rechter heeft het bevel tijdelijk geblokkeerd, maar de boodschap is duidelijk: deze administratie is vastbesloten om arbeidersfamilies te verdedigen, ongeacht de fallout.
Deze bezuinigingen gebeuren niet afzonderlijk. Ze maken deel uit van een volledige aanval op openbare infrastructuur, waarbij druk momenteel op twee miljoen federale werknemers wordt opgelopen om weg te lopen van hun baan met een beloofde “buyout” van Trump. Ondertussen rolt het Witte Huis de rode loper uit voor bedrijven en de ultrawealthy, het plannen van nieuwe belastingvoordelen voor kapitaal terwijl de strop de werknemers aanscherpt.
Soberheid zorgt ervoor dat de rijken rijker worden – met breakneck snelheid. Volgens Oxfam is de miljardair rijkdom alleen al in 2024 met $ 2 biljoen geteisterd, die het tempo van het voorgaande jaar verdrievoudigt. Ondertussen worstelt meer dan de helft van de Amerikaanse huishoudens (52 procent) om de basisbehoeften te dekken, laat staan om te sparen voor noodsituaties. De kloof wordt niet alleen groter. Het is gapend.
In het verleden werd soberheid gekleed als een noodzakelijk kwaad in tijden van financiële crisis. Maar nu? Het masker is uitgeschakeld. Geen excuses, geen rechtvaardigingen. Gewoon ruwe, ongefilterde klassenoorlogvoering, gestut door verouderd economisch dogma.
Het Centre for Heterodox Economics (CHE), gelegen aan de Universiteit van Tulsa in dieprode Oklahoma, is bedoeld om dat dogma uit te dagen.
Che’s officiële lancering op 6-8 februari op onze inaugurele conferentie in Tulsa markeert het begin van onze poging om het economische denken vanaf de grond te hervormen. We streven ernaar om de rol van economen te heroverwegen – niet langer medeplichtig aan afstandelijke technocratische oefeningen maar actieve agenten van economische kennis. En we willen economie terugwinnen als een hulpmiddel om een toekomst opnieuw te bedenken die verder gaat dan soberheid en uitbuiting.
De neoklassieke traditie, die de universitaire curricula en het publieke debat domineert, moet worden opgevat als één paradigma onder vele. Dat paradigma wordt uitgedaagd door meer robuuste benaderingen: institutionalist, Marxiaans, Sraffian, post-Keynesiaans en meer. Beginnend met de eerste niet -gegradueerde minderjarige in heterodox -economie in het land, is de ambitie van Che om uit te groeien tot een afgestudeerd en postdoctoraal programma om een nieuwe generatie economen in staat te stellen die weigeren een systeem te sponsoren dat de weinigen dient ten koste van de vele.
Voor Che ontstaat echte innovatie in economische kennis door betrokkenheid bij sociale worstelingen en de geleefde ervaringen van degenen die de economie vormen: werknemers. In maart zullen we onze serie beginnen door het zelfmanagement van werknemers te verkennen met econoom Richard Wolff en Kali Akuno, organisator van Cooperative Jackson in Mississippi, gevolgd door discussies over huisvestingsrechten, voedselsoevereiniteit en andere onderwerpen.
Soberheidsmaatregelen zijn een diepgeworteld kenmerk van het kapitalisme: ze stabiliseren klassenrelaties door de meerderheid in grotere marktafhankelijkheid te disciplineren. Om te bestaan markten, is een belangrijke voorwaarde een volgzame bevolking zonder alternatief maar om voor een loon te werken. Wanneer het grootste deel van onze dag wordt besteed aan het worstelen om rond te komen, wie heeft dan tijd om na te denken over het grotere geheel, maar alleen alternatieven?
De niet aflatende inspanningen van elites om de marktafhankelijkheid door overheidsactie te vergroten, legt bloot wat neoklassieke economie probeert te verbergen: het inherent historische en politieke karakter van onze economie. Het kapitalisme is verre van spontaan of zelfvoorzienend, is diep kwetsbaar, omdat het is gebouwd op de systematische onderdrukking van de meerderheid.
Door rigoureuze economische kennis te bevorderen die niet bang is om macht aan te vechten, is onze hoop dat CHE kan helpen om onze ongelijke en gewelddadige economische status quo te breken en ons naar iets beters te verplaatsen.
Bron: jacobin.com
