In de première-aflevering van De franchiseHBO’s satire op de filmwereld, heeft assistent-regisseur Dag een korte existentiële crisis over de wijsheid om haar leven (en het fortuin van iemand anders) te besteden aan hacky stripboekaanpassingen. “Wat als dit geen droomfabriek is?” vraagt Dag zich hardop af tegen een collega. ‘Wat als het een slachthuis is?’
Het is een vraag die veel Democraten plotseling stellen over een ander merk slachthuis dat wordt afgeschilderd als een droomfabriek: de Kamala Harris-campagne. Een week na de verkiezingsflop van Team Kamala stromen de autopsiegevallen binnen, en ze zijn wreed. Zoals een anonieme Biden-medewerker tegen Axios zei: ‘Hoe heb je $1 miljard uitgegeven zonder te winnen? Wat verdomme?”
WTF inderdaad. Ondanks dat hij Donald Trump honderden miljoenen dollars heeft uitgegeven, werd Harris-Walz verpletterd door de voormalige president, en stafleden wijzen boos met de vinger, waarbij sommigen Joe Biden de schuld geven van het resultaat. Andere partijleden nemen luidkeels ontslag of klagen bij de media over de mislukkingen van de campagne. Op die lijst van ontevredenheid staat ook Lindy Li, een lid van de financiële commissie van het Democratische Nationale Comité, die zegt dat Bidens zonder pardon afhaken in de campagne een “f*** you” was voor de Democraten en dat de Harris-campagne een “ramp van $ 1 miljard” was. “We hebben alle swing states verloren”, zei Li. “Dit is gewoon verbazingwekkend. Dit is niet zoiets als een blip. Dit is een lawine.”
Lawines zijn echter daden van God, terwijl de Harris-Walz-campagne geldt als een door de mens veroorzaakte ramp.
Om samen te vatten: de Harris-campagne heeft één ding heel goed gedaan: het heeft in korte tijd een hele lading geld opgehaald, grofweg $1 miljard in drie maanden nadat de Democratische Nationale Conventie Kamala begin augustus de nominatie had overhandigd. Dan zijn de 650 miljoen dollar die door PAC’s en andere externe groepen is opgehaald niet meegerekend. Ze hebben de campagnefondsen van Trump in juli meer dan verdubbeld en in augustus bijna verdrievoudigd, aldus de Amerikaanse krant The Washington Post New York Times – $361 miljoen tegenover Trumps $130 miljoen.
Het probleem is dat ze dat geld net als Nicolas Cage aan een Las Vegas-buiger hebben uitgegeven. Een groot deel daarvan werd van 22 juli tot en met de verkiezingsdag aan advertenties besteed – ter waarde van ruim 654,6 miljoen dollar. Dat kan ik zeker beamen; Ik grapte wel eens dat ik mijn hele huis zou kunnen behangen met de glanzende Kamala-flyers die dit najaar op mijn veranda lagen. Een andere enorme opbrengst – 56 miljoen dollar – ging naar personeel, vergeleken met slechts 9 miljoen dollar voor Trump. Volgens federale documenten ging er nog meer geld naar een virtueel leger van social media-beïnvloeders om Harris online te hype, waaronder 1,9 miljoen dollar naar Village Marketing Agency, dat zichzelf bestempelt als een ‘prestatiegedreven influencer-winkel’.
Wat moeilijker te verteren is, is het hoge prijskaartje voor cameo’s van beroemdheden en concerten van popsterren, inclusief $ 15 miljoen alleen al aan de productie van evenementen: van Lady Gaga-optredens tot Beyoncé-toespraken tot Oprah-aanbevelingen. (Winfrey’s Harpo Productions kreeg alleen al voor zijn rol $1 miljoen betaald, hoewel Winfrey beweert dat het om productiekosten ging en niet om een persoonlijke betaling.) De dag voor de verkiezingen was ik verbaasd toen ik acteurs Martin Sheen, Robert DeNiro en Wet en OrdeSam Waterston is samen in een vakbondszaal, een blok verwijderd van mijn huis in Harrisburg, Pennsylvania. Ze waren geen film aan het opnemen, ze waren alleen maar bezig met het zoeken naar Kamala voor een paar honderd kiezers. Het leek erop dat de Harris-campagne had besloten Hollywood-sterren als troepen in swing states te sturen.
Het team van Harris gaf ook $ 100.000 uit aan de set voor haar optreden in de relatief obscure seks-en-relatie-podcast Noem haar papa – terwijl hij tegelijkertijd weigert op de website te verschijnen Joe Rogan-ervaring over de angst van haar personeel voor een reactie van progressieven. Dat terwijl Trumps drie uur durende interview met Rogan bijna 50 miljoen views heeft opgeleverd, 20 miljoen meer dan de nominatietoespraak van Harris op de Democratische Nationale Conventie.
Mijn favoriete misstap was een op maat gemaakte Harris-Walz-kaart Fortnitede online videogame. Om geweld – zelfs van de cartooneske virtuele aard – niet te onderschrijven, werd al het vuurgevecht verwijderd van het ironisch genoemde ‘Freedom Town, USA’-niveau. In plaats daarvan kregen spelers de opdracht om rond te dwalen om campagnebeloften te verzamelen (“Kamala Harris’ belastingvoordeel van $ 50.000 voor kleine bedrijven maakte het mogelijk om ons nieuwe bouwbedrijf op te starten!”) op achtergrondmuziek van Harris-surrogaat Megan Thee Stallion. Op een gegeven moment speelden eenenzestig spelers Kamala’s Fortnite-wereld, vergeleken met meer dan 200.000 voor een populaire gerangschikte kaart.
Maar ‘Game Over’ was geen boodschap waar de campagne gehoor aan gaf. Niet alleen gaven Kamala en het bedrijf alle $ 1 miljard die ze op de bank hadden staan uit, maar het eindigde ook $ 20 miljoen in de rode cijfers, waarbij medewerkers zeiden dat ze niet betaald hadden gekregen voor het werk dat ze de afgelopen maanden hadden gedaan. (Het gerucht gaat dat Alanis Morissette, popkoningin uit de jaren 90, uit de rallylijst werd geschrapt omdat de cheque van de campagne niet werd gewist). Trump hield ze zelfs op de sociale media voor de gek en suggereerde dat hij de schuld van 20 miljoen dollar zou kunnen afdekken om ‘eenheid’ te tonen.
Sinds de nederlaag van afgelopen dinsdag is er kritiek binnengekomen, van Democratische senatoren tot aan Bernie Sanders en Chris Murphy. Maar voor mijn geld is de meest vernietigende getuigenis van Evan Barker, een campagnemedewerker en fondsenwerver die haar afkeer uitte in een essay voor Nieuwsweek na het bijwonen van de DNC in Chicago en satellietfeesten zoals het ‘Hotties for Harris’-evenement, waar je een cocktail kon drinken geserveerd in een kokosnoot en ‘F*ck Project 2025’-condooms kon pakken. Ik voelde me ondergedompeld in een holle kamer waarvan de motto’s ‘Brat Summer’ en ‘Joy’ waren – totaal geen voeling met gewone, alledaagse Amerikanen en hun dringende behoeften,’ schreef Barker. ‘In plaats daarvan zongen de meest elitaire mensen ter wereld in koor: ‘We gaan niet terug!’ Ik merkte dat ik me ontgoocheld, verloren, verdrietig en alleen voelde.
Misschien hadden we deze dure, verdomde campagne al die tijd moeten zien aankomen. ‘brat summer’ is immers een verwijzing naar het Charli XCX-album Brat, wiens viraliteit ervoor zorgde dat trendjagers overal de kotsgroene kleur van de albumhoes pleisterden. De Britse popster legde later uit dat ‘snotaap’ bedoeld is als een meisje dat ‘een beetje rommelig is, van feesten houdt en misschien soms domme dingen zegt’. Of, zoals ze koert op haar hit ‘360’, snotaap is ‘666 met een prinsessenreeks’.
Toen Charli XCX op beroemde wijze die ‘Kamala IS-snotneus’ tweette, zag bijna iedereen in Democrat Land dat als een luide steunbetuiging. Maar misschien was het uiteindelijk een waarschuwing.
Bron: jacobin.com
