Het is misschien niet verrassend om te horen dat de Canadese olie- en gasindustrie uit eigenbelang de CO2-uitstoot uit de teerzanden heeft onderschat, maar de omvang van de misleiding is verbluffend. Volgens een wetenschappelijk onderzoek waar de afgelopen zes jaar aan wordt gewerkt, is de uitstoot van de teerzanden in het noordoosten van Alberta ergens tussen de 1.900 en 6.300 procent groter dan wat de industrie zelf heeft gerapporteerd.
Deze bevindingen zijn lijnrecht in tegenspraak met de bewering van de Canadese regering dat teerzandolie, waarvoor een veel intensiever proces nodig is om ruwe olie te winnen uit een mengsel van water, zand en zware koolwaterstoffen, niet emissie-intensiever is dan welk ander type olie dan ook.
Onderzoekers van de afdeling Chemische en Milieutechniek van Yale University, de luchtkwaliteitsonderzoeksafdeling van Milieu en Klimaatverandering Canada en het College of Environmental Sciences and Engineering van Peking University hebben het onderzoek uitgevoerd. Gepubliceerd in de Amerikaanse Vereniging voor de Bevordering van de Wetenschap tijdschrift op 25 januari is dit onderzoek het tweede rapport in het afgelopen jaar waarin wordt geconcludeerd dat de huidige meetmethoden voor emissies slechts een fractie van de milieubelasting van de teerzanden opvangen.
Voor het meest recente onderzoek, waarbij gegevens werden verzameld over een periode van vier maanden in 2018, voerden wetenschappers meer dan een dozijn vluchten uit over teerzandmijnen en boorlocaties met kooldioxide-analysatoren. Deze aanpak staat in contrast met de door de industrie goedgekeurde metingen op de grond, waarbij daaropvolgende laboratoriumanalyses betrokken zijn.
Een van de leidende wetenschappers van het rapport, John Liggio, van Environment and Climate Change Canada, uitte zijn shock over hun bevindingen:
De omvang van de waargenomen emissies uit oliezandoperaties was groter dan verwacht, aangezien deze grofweg gelijk was aan de som van alle andere antropogene bronnen in Canada, inclusief alle motorvoertuigen, alle oplosmiddelen en alle andere olie- en gasbronnen. en al het andere gerapporteerd aan de inventaris.
Een oude Canadese milieuactivist was minder optimistisch in zijn oordeel.
“Ik veronderstel dat ‘Holy s***’ niet kan worden afgedrukt”, zei Keith Stewart van Greenpeace Canada tegen de krant. Onafhankelijk. Tegelijkertijd merkte Stewart op dat de bevindingen van het onderzoek, waarin ook werd gekeken naar de gevolgen van de uitstoot van lucht, water, land en dieren in het wild, geen verrassing zouden zijn voor nabijgelegen inheemse gemeenschappen, die alarm hebben geslagen over de klimaatverandering. De negatieve gevolgen van de teerzanden voor de volksgezondheid zijn al tientallen jaren tevergeefs.
“Er is ons verteld dat dit allemaal binnen de grenzen valt en dat dit oké is, maar dit rapport ondersteunt wat de gemeenschappen in deze gebieden ervaren – het is zo erg dat ze hun ramen niet kunnen openen omdat het hun longen pijn doet om te ademen – vooral ‘s nachts”, zegt Jesse Cardinal. van de door inheemse bevolking geleide groep Keepers of the Water, vertelde de Voogd. Het onderzoek heeft meer aandacht gekregen in Groot-Brittannië, zowel bij de Voogd en de Telegraaf besteedt er uitgebreider aandacht aan dan de Canadese media.
In 2008 startte de Beaver Lake Cree Nation in het noordoosten van Alberta een rechtszaak tegen de provinciale en federale overheden. Ze voerden aan dat de onbelemmerde winning van hulpbronnen het voor de natie onmogelijk heeft gemaakt om hun Verdrag 6-rechten uit te oefenen, waaronder jagen, vangen en vissen. Zestien jaar later is de zaak nog steeds niet voor de rechter gekomen, en de First Nation heeft bijna geen geld meer voor de rechtszaak.
“Er zijn meerdere plaatsen waar we niet meer naartoe kunnen gaan”, vertelde bandwoordvoerder Crystal Lameman aan de inheemse omroep APTN. “Er zijn meerdere voorbeelden van wegen die niet meer toegankelijk zijn, paden die niet meer toegankelijk zijn, door middel van huurpads of verbodenborden die door de industrie zijn geplaatst. Er zijn soorten medicijnen en flora en fauna die we niet meer kunnen vinden.”
Inwoners van Fort Chipewyan, een gehucht buiten Fort McMurray dat grotendeels wordt bevolkt door Cree-, Chipewyan- (Dene-) en Métis-volkeren, hebben lang vermoed dat de vervuiling door teerzand zeldzame vormen van kanker onder de bevolking veroorzaakte, een vermoeden waarmee de invliegende arts Dr. John O’Connor ging in 2006 naar de beurs, waardoor zijn collega’s tevergeefs probeerden zijn licentie in te trekken.
Alberta Health Services voerde in 2009 en 2014 twee onderzoeken uit naar deze claims. In het eerste onderzoek werd tussen 1995 en 2006 een verhoogd aantal verschillende vormen van kanker gevonden in Fort Chipewyan, maar werd niet onderzocht of deze werden veroorzaakt door “de effecten van mogelijke blootstelling aan het milieu. ” Het onderzoek benadrukte dat voor het onderzoeken van een dergelijke oorzaak onderzoek zou moeten worden gedaan naar een groep bewoners die twintig tot dertig jaar in de gemeenschap hebben gewoond.
Uit het onderzoek uit 2014, dat de jaren 1992 tot 2011 bestreek, bleek dat het totale aantal kankergevallen in Fort Chipewyan overeenkwam met het verwachte percentage voor de omvang ervan. Er werden echter onverwacht hoge gevallen van baarmoederhalskanker, galwegkanker en longkanker bij vrouwen ontdekt. Dr. James Talbot, de toenmalige hoofdarts van de gezondheidszorg in Alberta, beweerde dat er geen verband bestond tussen het hoge aantal kankergevallen en de vervuiling.
De toenmalige leider van de Alberta Liberale Partij, dr. Raj Sherman, die zich bij de provinciale verkiezingen van 2023 tevergeefs kandidaat stelde voor de regerende Verenigde Conservatieve Partij (UCP), noemde het rapport een ‘white wash’, vanwege de ‘extreem beperkte focus’. Athabasca Chipewyan First Nation-chef Allan Adam riep op tot een onafhankelijk onderzoek, “waar de overheid en de industrie niet aan deelnemen.”
Dat jaar gaven de Athabasca Chipewyan en het naburige Mikisew Cree First Nation de milieuwetenschapper Stéphane McLachlan van de Universiteit van Manitoba de opdracht om een onderzoek uit te voeren. Hij ontdekte verhoogde niveaus van giftige verontreinigende stoffen, waaronder arseen, kwik en polycyclische aromatische koolwaterstoffen, in het vlees van elanden, muskusratten en eenden. De studie concludeerde dat de beperkte impact op leden van de gemeenschap het gevolg was van een afname van het aantal mensen dat hun jachtrechten uitoefende.
Het rapport vond een verband tussen het werken in de mijnen, het consumeren van grote hoeveelheden traditioneel voedsel, waaronder vis, en een verhoogd aantal kankergevallen, maar kon geen causaal verband aantonen. Ondanks deze bevinding heeft noch de overheid, noch de industrie verdere studies uitgevoerd, hoewel de inspanningen om de impact van de teerzandwinning op het milieu en de volksgezondheid te minimaliseren voortduren.
Imperial Oil was er al in 2019 van op de hoogte dat giftige residuen uit de teerzandmijn in Kearl in de Athabasca-rivier lekten. Het verborgen het risico van het lek uit de landen Athabasca Chipewyan en Mikisew Cree tot februari 2023, toen 5,3 miljoen liter vervuild afvalwater uit een opslagvijver stroomde.
Chief Adam zei dat deze nalatigheid voortkomt uit ‘milieuracisme’. “Als dit de stad Edmonton of Calgary was waar dit gebeurde, zouden ze het publiek onmiddellijk op de hoogte stellen”, zei hij op een persconferentie. “Voor hen betekent het aanpakken van het Indiase probleem ons vergiftigen en uiteindelijk van ons afkomen.”
Premier Justin Trudeau heeft zich publiekelijk gecommitteerd aan het bestrijden van de klimaatverandering en het bevorderen van verzoening met inheemse volkeren, waardoor deze kwesties een belangrijk onderdeel van zijn merk zijn geworden. Op beide fronten schiet hij tekort. In zijn zegevierende verkiezingscampagne van 2015 beloofde Trudeau gehoor te geven aan alle vierennegentig oproepen tot actie van de Waarheids- en Verzoeningscommissie om de inheemse rechten te verbeteren. Volgens het Yellowhead Institute, een inheems onderzoeks- en onderwijscentrum, heeft de liberale federale regering slechts dertien van deze oproepen afgerond, en in 2023 geen enkele.
Trudeau is er niet in geslaagd om ook maar één doelstelling voor de reductie van de emissies te halen die zijn regering zich heeft gesteld, en ligt op koers om te blijven falen tenzij hij drastische maatregelen neemt. Zijn regering financierde de oorlog gedeeltelijk Amerikaanse Vereniging voor de Bevordering van de Wetenschap onderzoek waaruit bleek dat de emissiecijfers van de industrie niet te vertrouwen zijn. De vraag is of hij er iets aan gaat doen.
De federale overheid werkt momenteel aan een plafond voor de uitstoot van olie en gas. Ze worden ongetwijfeld geconfronteerd met intense druk van de sector en haar pleitbezorgers in de regering van Alberta om de regelgeving te verzwakken. Deze vertraging, die gepland staat om in 2026 te beginnen, geeft bedrijven in fossiele brandstoffen ruim de tijd om door te gaan met hun normale activiteiten voordat van hen wordt verwacht dat ze de uitstoot geleidelijk zullen verminderen – in een veel minder stringent tempo dan andere sectoren.
De werkelijke omvang van de milieubelasting van de industrie zou elke verzwakking van de regelgeving tot een non-start maken. Maar weerstand bieden aan de druk van de industrie is niet voldoende. De federale overheid moet bedrijven die fossiele brandstoffen gebruiken verantwoordelijk houden voor de schade die zij aan de mensen en de planeet hebben toegebracht – en hen laten boeten.
Bron: jacobin.com
