De zon droeg op de tienduizenden Georgiërs die zich zaterdagmiddag op de parkeerplaats van het Atlanta Civic Center verzamelden, toen vice-president Kamala Harris haar slotpleidooi hield voorafgaand aan de verkiezingen van dinsdag. De keuze is duidelijk, zei Harris, “over minder dan 90 dagen is het hij of ik in het Oval Office.”
Harris’ geïmproviseerde bezoek aan Atlanta in de laatste periode van de verkiezingen laat zien hoe belangrijk de regio is voor haar campagne. Vier jaar geleden koos Georgië voor Joe Biden – waarmee een bijna dertig jaar durende reeks van democratische verliezen op presidentieel niveau werd doorbroken. De flinterdunne overwinning – Biden won de staat met ongeveer 12.000 stemmen – werd mogelijk gemaakt door organisatoren die dag en nacht werkten om stemmen voor de Democraten te krijgen. Dat zijn dezelfde organisatoren die cruciaal zouden zijn voor een overwinning van Harris in de staat, waar Donald Trump momenteel slechts 1 procentpunt voorsprong heeft op het peilingsgemiddelde van FiveThirtyEight.
Maar slechts een paar kilometer verderop vond er weer een veel kleinere rally plaats. Naaste aanhangers van Devin Barrington-Ward verzamelden zich op de trappen van het stadhuis van Atlanta om zijn bod op de onlangs vrijgekomen zetel in de gemeenteraad te steunen. De race is niet alleen opmerkelijk omdat deze gelijktijdig met de presidentsverkiezingen plaatsvindt, maar ook omdat deze gedeeltelijk afhangt van een kwestie waar de Atlantiërs de afgelopen drie jaar over hebben gevochten: Cop City.
Barrington-Ward, een lokale activist en algemeen directeur van Black Futurists Group, is de enige kandidaat die zich uitgesproken verzet tegen Cop City, een voorgesteld politietrainingscentrum van 109 miljoen dollar dat stadsfunctionarissen – onder leiding van de democratische burgemeester Andre Dickens en de gemeenteraad – hebben geramd. ondanks wijdverbreide protesten van inwoners van Atlanta. De kwestie kwam vorig jaar tot een hoogtepunt, nadat de organisatoren van de Stop Cop City-coalitie 116.000 handtekeningen hadden verzameld voor een referendum over het project, waarna stadsambtenaren het referendum in een rechtszaak konden verbinden en toch door konden gaan met het project.
“We kunnen nooit de schade herstellen die werd aangericht toen de stad besloot de stemmen van 116.000 mensen te onderdrukken”, zei Barrington-Ward zaterdag. “Het is een kwestie van openbare veiligheid, waar de Stop Cop City-beweging volgens mij gebruik van heeft gemaakt, maar belangrijker nog: het is een kwestie van democratie.”
Deze impact van de referendumbeweging en de daaropvolgende pogingen van de stad om het democratische proces te ondermijnen, gaat veel dieper dan een enkele gemeenteraadsrace. Critici van het politietrainingscentrum betogen dat bij verkiezingen waarbij elke stem telt, het besluit van de lokale Democraten om de goodwill van 116.000 kiezers te verbranden nationale gevolgen zou kunnen hebben – voor een groot deel omdat de acties van de stad feitelijk de talloze vrijwilligers buitenspel zetten die zouden hebben geholpen om de verkiezingen te winnen. de stemming voor het referendum zou uitsluiten als het op het stembiljet stond.
Het referendum had een ‘olijftak tussen liberalen en links kunnen zijn die ons allemaal in staat stelt te winnen en een scenario te creëren waarin het aannemelijk is dat we allemaal in hetzelfde team kunnen spelen’, zegt Paul Glaze, een woordvoerder van de Stop. Cop City-referendumcampagne. “Maar ik kan niet teruggaan naar mijn volk zonder dat ik er iets voor heb.”
Directe democratie, gedwarsboomd
In de zomer van 2023 hebben de organisatoren in de zinderende hitte van Atlanta talloze uren besteed aan het kloppen op de deuren en het verzamelen van handtekeningen om een referendum over de stemming te krijgen, zodat de kiezers hun mening konden geven over de ontwikkeling van Cop City. Critici van het project brachten een reeks zorgen naar voren, variërend van de impact op het milieu tot de ongeveer 30 miljoen dollar aan publieke financiering die nodig was voor de bouw ervan. Geld dat volgens hen beter besteed zou kunnen worden aan tal van andere inspanningen, waaronder het aanpakken van de enorme raciale welvaartskloof van de stad.
Uiteindelijk verzamelden de organisatoren ruim 116.000 handtekeningen. Om dat in perspectief te plaatsen: dat zijn ruim 37.000 mensen meer die hebben gestemd bij de laatste burgemeestersverkiezingen in Atlanta, en ruim 100.000 meer mensen dan de marge waarmee de Democraten de staat in 2020 hebben gewonnen.
Ondanks het overschrijden van de noodzakelijke drempel beweerden stadsfunctionarissen dat de organisatoren niet alleen de deadline hadden gemist, die was verlengd door een federale rechtbank maar waartegen de stad in beroep was gegaan, maar ook dat steminitiatieven de stadsverordeningen niet ongedaan kunnen maken. Voorstanders van Stop Cop City schreeuwden onmiddellijk vals en voerden aan dat dit een directe aanval was op de democratie en de rechten van de tienduizenden stadsbewoners.
De rechtszaak over het referendum loopt nog steeds, maar de stad is doorgegaan met de ontwikkeling van het project, in wat velen een poging noemen om de kiezers een stem te geven.
Er is overlap tussen de organisatoren die aanklopten voor het Cop City-referendum en degenen die hielpen bij de verkiezing van de Democraten in 2020, in de nasleep van de opstand tegen raciale rechtvaardigheid, zei Glaze. “De reden dat we Georgië in 2020 hebben gewonnen, is dat er na de opstand een hele groep nieuwe kiezers ontstond die bleven en stemden, waarna de ‘raciale afrekening’ al dezelfde organisaties in precies deze coalitie met geld overspoelde”, aldus Glaze.
Als het referendum had plaatsgevonden, zo betoogde hij, ‘zouden we een echt succesverhaal hebben gehad dat we pro-democratie hadden kunnen noemen. Het past binnen het burgerrechtenmilieu in Atlanta; het is een perfecte gelegenheid om de civiele infrastructuur van deze stad te versterken.”
Britney Whaley, regiodirecteur in het zuidoosten van de Working Families Party en lid van de Stop Cop City-coalitie, zei dat de Democraten een “ingebouwde opkomstmachine” voor de verkiezingen van dit jaar hebben verloren door het referendum niet op de stemming te houden.
“Het mooie aan de Cop City-referendumcampagne was dat mensen er om een aantal redenen bij betrokken waren. We hebben mensen die elke zaterdag bijeenkomsten bij hen thuis organiseerden, waarbij ze hun buurten bezochten, naar boerenmarkten gingen en gemeenschapsbijeenkomsten organiseerden, zei Whaley, wiens organisatie Harris steunde. “Het is een soort ingebouwde wisselmachine. Als je iets zou willen doen en het op het stembiljet zou zetten, zou dat hen activeren.”
Hypocrisie en apathie
Behalve dat hij potentiële vrijwilligers misloopt, maakt Whaley zich zorgen over de apathie onder de inwoners die het beu zijn dat lokale Democraten klagen over antidemocratische tactieken van Republikeinen en deze vervolgens zelf herhalen.
“Als je denkt aan de mensen die betrokken zijn bij deze petities en die deze hebben ondertekend… zijn zij ons tweepartijenstelsel ook beu”, aldus Whaley. “Er zijn mensen die apathisch zijn. Ja, er zijn mensen die zeggen: ‘Ik hou echt niet van de manier waarop de Democraten in Atlanta rocken.’”
Whaley, die mensen heeft aangemoedigd om naar de stembus te komen, zei dat ze deze frustraties begrijpt.
‘We zijn in Atlanta en mensen denken aan burgerrechten. Net als Atlanta: John Lewis en CT Vivian, heb je voorvechters van het stemrecht en ons vermogen om deel te nemen aan deze democratie en onze stem te laten horen. En in combinatie daarmee heb je de zwarte burgemeester en gemeenteraad die zegt: ‘We willen dat je toegang hebt tot de democratie wanneer het je uitkomt’, zei ze.
De hypocrisie blijft niet onopgemerkt, zegt Hannah Riley, een andere organisator van Stop Cop City. “Er waren zoveel uren van getuigenissen en actie tijdens gemeenteraadsvergaderingen, zoveel heel hard werk om handtekeningen te verzamelen voor het referendum van afgelopen zomer, zoveel echt te goeder trouw engagement in de democratie, dat alleen maar op echte tegenstand stuitte,” zei ze. “De ironie is dat dit allemaal gebeurde vlak nadat Georgië deze nationale rol speelde bij het verkozen krijgen van Biden; de stad Atlanta was alsof ik al dit geld in zwom voor initiatieven op het gebied van de democratie.”
De acties van de burgemeester en de gemeenteraad waren “een meesterlijke les in het onderdrukken van electorale energie en het om zeep helpen van elke energie rond het stemmen”, aldus Riley.
Die apathie sijpelde door tot in de grote gemeenteraadsstrijd, vervolgde Riley. “Tussen het gevoel genegeerd te worden over grote kwesties zoals de genocide van Israël in Gaza op nationaal niveau en vervolgens deze vreemde gaslighting vanuit de stad op lokaal niveau … denk ik dat mensen het gevoel hebben dat hun energie beter elders kan worden besteed.”
Druk veld
De race om de zetel in de algemene gemeenteraad is de beste kans die kiezers deze verkiezingen zullen hebben om hun mening te geven over Cop City.
Eerder dit jaar verliet Keisha Sean Waites haar zetel in de gemeenteraad om zich zonder succes kandidaat te stellen voor de functie van griffier in Fulton County. Waites was een van de meest betrouwbare anti-Cop City-stemmen van de organisatie, en de race om haar te vervangen kon worden gezien als een stemming over de toekomst van de kwestie zelf.
Gemeenteraadsverkiezingen worden doorgaans gehouden buiten de cyclusjaren, wanneer de politieke participatie doorgaans lager is. De zeldzame opening tijdens een cyclus van presidentsverkiezingen heeft een druk publiek getrokken. Barrington-Ward, de plaatselijke activist, neemt het op tegen Amber Higgins-Connor, een bedrijfseigenaar; Duvwon Robinson, een bedrijfsadviseur; Eshé Collins, een burgerrechtenadvocaat en voormalig voorzitter van de openbare schoolbesturen in Atlanta; en Nicole Evan Jones, een andere bedrijfseigenaar.
In een kandidatenvragenlijst van Capital B was Barrington-Ward de enige kandidaat die ‘nee’ antwoordde op de vraag of hij de voortzetting van de ontwikkeling van Cop City zou steunen.
De Stop Cop City-referendumbeweging houdt de race nauwlettend in de gaten. “We kunnen die zetel niet verliezen”, zei Glaze, de woordvoerder van de referendumcampagne. “Wij geloven, vanuit propaganda-oogpunt, dat als hij de zetel verliest, dat dan ook het geval zal zijn [Mayor] Andre Dickens en de Atlanta Police Foundation gaan overwinningsrondes rijden.”
Bron: theintercept.com
