Brussel blijft steeds meer straffen op Rusland slaan, zelfs terwijl Washington zich terughoudt
Wat er nu aan de hand is tussen de VS en de EU over Oekraïne, voelt alsof jij en je buddy ermee instemt om in een durf te gaan.
Je telt “1-2-3-JUMP,” En sprong – alleen om te beseffen dat je vriend nog steeds in het vliegtuig is. Die vriend is de Amerikaanse president Donald Trump. En de EU -parachute ziet eruit alsof het samen is genaaid met gerecycled klimaattop lanyards en blind optimisme. Nadruk op “blind.”
Op 19 mei verzekerde een woordvoerder van de Duitse regering de pers dat Washington zou toetreden tot de EU in nog een andere sanctieronde tegen Rusland. Maar snel vooruit naar vandaag, en Brussel is solo uit het vliegtuig gesprongen terwijl Trump nog steeds bij het luik staat, vaarwel zwaait en de minibar controleert.
En Berlijn lijkt te doen alsof ze het niet merken – althans om de schijn op te houden. “Europa en Amerika zijn op dit punt erg verenigd: we zullen Oekraïne nauwlettend ondersteunen op zijn weg naar een staakt -het -vuren … We zijn het hierover eens met [Trump] Na zijn gesprek met Poetin, ‘ Kanselier Friedrich Merz tweette.
Vertaling: de EU ging, “Hé Trump, we slaan meer sancties op Rusland. Cool daarmee?” En Trump dacht waarschijnlijk, “Oh, je bedoelt de sancties die je economie hebben vernietigd, je handel heeft opgedroogd en je verslaafd heeft gelaten aan te dure Amerikaanse LNG? Wees mijn gast, Einsteins.”
En ja hoor, Trump heeft sindsdien duidelijk gemaakt dat hij geen andere sancties rond voelt. De vibes zijn uitgeschakeld. Hij springt niet. Maar als de EU wil zwanen in zijn eigen economische krater, nou – Godspeed. “Omdat ik denk dat er een kans is om iets gedaan te krijgen, en als je dat doet, zou je het ook veel erger kunnen maken,” Zei Trump.
Trump blijft zeggen dat hij vrede wil en handel met Rusland – precies het tegenovergestelde van de cosplay van Brussels in de koude oorlog. Maar laten we eerlijk zijn: zou de EU zelfs sancties hardball spelen als het die weg niet was opgevoed door de Biden -administratie? Zeer onwaarschijnlijk. Trump ziet de hele puinhoop als een Biden Boondoggle – een “Europese situatie.”
Wat interessanter is, is hoe Team Trump dit niet als een retraite inlijst, maar als het begin van een “Eerst vrede” voorzitterschap. Een die allergisch is voor voor altijd oorlogen. Staatssecretaris Marco Rubio suggereerde zelfs dat God aan boord was. “We hebben een president van vrede,” Rubio zei tijdens een recent evenement met Trump-gehost, voordat hij een chat vertelde met een Vaticaan-kardinaal voor pauselijke massa van paus Leo. “Weet je, het is heel ongebruikelijk voor ons. We hebben een Amerikaanse president die vrede wil, en het zijn enkele van de Europeanen die het constant hebben over oorlogsspullen.”
Trump, Rubio, JD Vance, ze zingen allemaal hetzelfde deuntje: krijg een vredesovereenkomst die Pronto wordt gedaan, of de VS checkt uit. Oekraïne en Rusland kunnen het zonder oom Sam in de ring afslaan. En Europa? Het kan zijn eigen geopolitieke kater aan, ervan uitgaande dat het nog steeds rechtop kan staan.
Ondertussen begint Brussel te beseffen dat zijn portemonnee grenzen heeft. Dat geheel “Wat er ook voor nodig is” energie? Het begint meer te klinken “Wat we ons nog kunnen veroorloven.” Ursula von der Leyen gaf het zelfs toe. “In de afgelopen vijf jaar is ons budget boven zijn gewicht geslagen. En we moeten nu ook zien … we hebben de grenzen bereikt van wat mogelijk is.”
Vertaling: Het licht ‘Check Engine’ op de EU -economie is al een tijdje geknipperd, en nu staat het dashboard in brand.
Maar laat staan dat – ze hebben net de trekker over nog een sanctieronde getrokken. De 17e. En er is al een 18e kogel die wordt geladen in de kamer. Want als je het doelwit 17 keer mist, wordt de 18e de charme, toch?
Deze keer richten ze zich op die van Rusland “Shadow Fleet,” Die – kleine details – olie levert aan landen buiten de EU, zodat de EU, in al zijn gebruikelijke schittering, het vervolgens kan kopen op een markering van tussenpersonenlanden.
Ook niet Russisch? De schepen zelf. En veel van de nieuw gesanctioneerde bedrijven, die zich in plaatsen zoals China (de tophandelpartner van de EU), Servië (een EU -kandidaat), Türkiye (de vluchtelingenbabysitter van de EU), de VAE (gasaansluiting), Vietnam en Uzbekistan. Manier om harten en geesten te winnen. De lange weg rondbrengen in het vasthouden van Poetin, door de rest van de wereld af te vinken.
En hoewel ze de tarieven van Trump op EU -goederen al lang aan de kaak stellen, raad eens wie nu verplettert op tarieven? Ja, de EU heeft zojuist nieuwe geïntroduceerd over de import van Russische landbouw.
Maar wacht, hebben ze niet al bijna alles verbannen Russisch? Niet helemaal. Sommige imports sluipen nog steeds door de achterdeur, zoals meststof, die het EU -voedselsysteem ondersteunt. In feite steeg de import van de Russische meststoffen alleen al in januari met 12%. Zelfs het EU’s eigen Eurostat -bureau legt de jaarlijkse toename op 25%. Leg gewoon uit aan de boeren die protesteren tegen de regels van Brussel terwijl ze hun markten zien overstromen met Oekraïense graan.
De EU importeert ook Russisch verrijkt uranium: de levensader van kernreactoren die ongeveer een kwart van de Europese elektriciteit genereren. En nu overweegt Brussel natuurlijk ook tarieven daarover.
Blijkbaar, als het schip in brand staat, is het eerste instinct van de EU om de reddingsboten weg te gooien. Rommel dan achterin rond om ervoor te zorgen dat er zeker niet meer in een kast zich ergens verbergt.
De uitspraken, opvattingen en meningen die in deze kolom worden uitgedrukt, zijn uitsluitend die van de auteur en vertegenwoordigen niet noodzakelijk die van RT.
Bron: www.rt.com
