De geveinsde ‘bezorgdheid’ van het Witte Huis van Biden over de doden in Gaza

Tien weken en ruim 20.000 dode Palestijnen binnen, waaronder meer dan 10.000 kinderen, ‘dringen’ president Joe Biden en zijn diplomatieke gevolg – ​​waaronder minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken, nationaal veiligheidsadviseur Jake Sullivan en minister van Defensie Lloyd Austin – er opnieuw bij Israël op aan om dit te doen. week om “de burgers van Gaza beter te beschermen.”

Op dit punt kun je je horloge instellen op wekelijkse matineevoorstellingen van wat we ‘Concern Theatre’ zullen noemen, wat het best kan worden gedefinieerd als het performatieve spektakel van Amerikaanse functionarissen in het openbaar – of privé, maar gelekt naar een openbaar mediakanaal – die uitdrukking geven aan ‘ zorgen over het ongekende aantal burgerslachtoffers in Gaza. Sinds Israël op 7 oktober Gaza begon te bombarderen, de dag nadat bij een door Hamas geleide aanval 1.139 Israëli’s om het leven kwamen, heeft de regering-Biden op opvallende wijze “zorgen” geuit of “aandringen” geuit over het hoge dodental op 11 en 15 oktober. 29, 31 oktober, 3 november, 10 november, 29 november, 2 december, 6 december, 11 december 14 decemberen 18 december.

Toch is het aantal moorden door de IDF helemaal niet veranderd en is het redelijk stabiel gebleven sinds het begin van de ‘oorlog’:

Israël heeft meer dan 30.000 bommen (bijna de helft ‘domme bommen’) laten vallen op de ongeveer 230 vierkante kilometer grote Gazastrook, waarbij 60 procent van de gebouwen is verwoest of beschadigd en 90 procent van de bevolking is verdreven. volgens de UNRWA. (“Ongeleide munitie is doorgaans minder nauwkeurig en kan een grotere bedreiging vormen voor burgers, vooral in zo’n dichtbevolkt gebied als Gaza”, schrijven Natasha Bertrand en Katie Bo Lillis bij CNN over de “domme bommen.” het gebruik van de stomme bommen kan bijdragen aan het stijgende aantal burgerslachtoffers.” Misschien…)

De Verenigde Staten hebben intussen hun “waarschuwingen” of “zorgen” niet gekoppeld aan daadwerkelijke gevolgen van welke aard dan ook, en zetten hun al lang bestaande ongekwalificeerde steun aan Israël voort met wapenoverdrachten, militaire steun, inlichtingen en diplomatieke dekking. Biden zelf is de grootste spreekbuis geweest voor enkele van de meest flagrante leugens van Israël. Als we verdergaan met de derde maand van Israëls doelbewuste aanvallen op burgers en kritieke voedsel-, sanitaire voorzieningen, transport en medische infrastructuur, is men genoodzaakt de vraag te stellen: wat is precies het nut van deze duidelijk tandeloze “aandringen” en “het uiten van zorgen” als de VS steun verlenen aan Israël? want Israël gaat toch door?

In de eerste plaats is de functie van Concern Theater het tevredenstellen van een binnenlands publiek dat ervan overtuigd moet worden dat wij de goeden zijn. Biden en zijn team zijn zich bewust van hoeveel de gruwelijke beelden die dagelijks uit Gaza komen hun herverkiezingsvooruitzichten in eigen land schaden. iets om het te laten lijken alsof het geen harteloze monsters zijn. En aangezien ze Israël op geen enkele manier kunnen afsnijden of straffen – omdat ze het ideologisch eens zijn met zijn militaire campagne en strategisch afhankelijk zijn van het bestaan ​​van Israël in de regio, en van zijn bevel over al deze dodelijke macht – moeten ze zich bezighouden met lege, vage uitspraken. uit ‘bezorgdheid’ om ons een beter gevoel te geven dat ze doen wat ze altijd zouden doen, hoe dan ook. De Israëlische leiders zijn zich hiervan bewust en vinden deze consequente uitscheldingen om de paar dagen niet zo erg. Zolang de tankartilleriegranaten, geweren en bommen van 2.000 pond op tijd worden afgeleverd, wat maakt het dan uit of het Witte Huis van Biden zijn half afgeleide basis af en toe een liberale PR-slop moet geven.

Niets waarvan de VS beweert dat het zich “bezorgd” maakt, is kwantificeerbaar of specifiek, door het ontwerp. “Er zijn veel te veel Palestijnen gedood”, zei Blinken op 9 november tegen verslaggevers. Vergeleken met wat? Wat zou een voldoende aantal Palestijnse doden zijn? In welke verhouding zou Blinken het goed vinden? De details doen er niet toe, omdat Blinken geen intellectueel statement maakt; hij maakt een performatief emotioneel statement. Zijn doel is om kijk bezorgd, niet om daadwerkelijk zorgen te uiten die kunnen leiden tot uitvoerbare veranderingen in het beleid.

En de Amerikaanse media volgen grotendeels deze framing. Elke keer dat Sullivan, Blinken, Austin of Biden zich bezighouden met Concern Theater, zoals verkooppunten De New York Times, De Washingtonpost, en CNN rapporteert het plichtsgetrouw zonder context of kritiek. Het feit dat het Witte Huis al tien keer eerder bijna exact dezelfde woord-voor-woord “zorgen” heeft geuit, lijkt geen van deze verslaggevers of redacteuren te storen, of een vermelding waard te zijn. De Amerikaanse media lijken grotendeels niet gefascineerd door deze morele pantomime, en spelen nog steeds mee met de beleefde fictie dat de Verenigde Staten niet volledig in lijn met Israël en de daarmee gepaard gaande, duidelijke oorlogsmisdaden handelen. Skimmen De New York Times Maandag zou een lezer de duidelijke indruk hebben dat de Verenigde Staten een belangeloze, externe mensenrechtenorganisatie zijn:

Achter gesloten deuren geven Biden-functionarissen toe dat het vooral gebakken lucht is, en vertellen verslaggevers dat het doel is om hun kont professioneel en moreel te bedekken. In een artikel met een CYA-thema van NBC News, grotendeels samengesteld uit lekken door de regering-Biden, werd uitgelegd hoe het spel wordt gespeeld: “Als dit echt slecht gaat, willen we kunnen verwijzen naar onze eerdere verklaringen”, zei een hoge Amerikaanse functionaris. Het is niet zo dat degenen in het Witte Huis, het leger en het ministerie van Buitenlandse Zaken zich er niet van bewust zijn dat zij en hun baas een moedwillige partij zijn in ernstige, voortdurende, onvergeeflijke oorlogsmisdaden. Tientallen stafmedewerkers van het ministerie van Buitenlandse Zaken dienden afwijkende memo’s in waarin ze bezwaar maakten tegen Biden’s steun aan Israël, en Biden’s eigen stafmedewerkers hielden een wake voor een staakt-het-vuren buiten het Witte Huis.

Biden en zijn team zijn zich van dit alles bewust en moeten iets doen om de tijd te vullen terwijl ze Israëls aanval op de verschroeide aarde blijven bewapenen, ondersteunen en steunen, met een schaal van moordefficiëntie die we in de moderne tijd niet meer tegenkomen. (Hoe sneller de nivellering van Gaza en de verdrijving/uitroeiing van Palestijnen plaatsvindt, des te eerder kan deze voorstelling zijn tweede acte ingaan: betreuren dat er niet meer Palestijnse doden zijn vermeden.) Ruwweg 70 procent van de tot nu toe vermoorde Palestijnen zijn vrouwen en kinderen. . Als JacobijnBranko Marcetic merkt op dat dit het aantal dode vrouwen en kinderen ver boven dat van recente conflicten plaatst:

Op het hoogtepunt van de Syrische burgeroorlog in 2015 en 2016, een conflict dat vooral dodelijk wordt geacht voor vrouwen en kinderen, vormden deze twee groepen 25 procent van de burgers die volgens de ene telling omkwamen, of 37 procent bij de andere. Toen het aantal burgerdoden in Afghanistan in de eerste helft van 2021 een recordhoogte bereikte, vormden vrouwen en kinderen 46 procent van alle burgerslachtoffers. Tijdens de eerste twee jaar van de oorlog in Irak lag dat cijfer net onder de 20 procent. In Jemen – algemeen beschouwd als een van de gruwelijkste oorlogen van deze eeuw – vormden vrouwen en kinderen tussen 2018 en 2022 33 procent van de burgerslachtoffers, volgens gegevens verzameld door het Civilian Impact Monitoring Project over de gevolgen van gewapend geweld. (Als er rekening wordt gehouden met de indirecte oorzaken van de oorlog, zoals honger en ziekte, zijn de cijfers in Jemen aanzienlijk hoger.)

Dit wil niet zeggen dat de levens van Palestijnse mannen niet als burgers of onschuldigen gelden – het is eenvoudigweg een aangrijpende herinnering aan de volslagen onwaarheid van de duidelijke leugen dat Israël zich richt op strijders of militanten. Al het bewijsmateriaal wijst erop dat Israël niet alleen onverschillig staat tegenover burgerdoden, maar zich in feite richt op burgers en de civiele infrastructuur. De Palestijnse burgers die zijn gedood, verminkt en ontheemd zijn niet alleen maar bijkomende schade of gevallen ‘menselijke schilden’, ze maken deel uit van een bevolking die zelf het doelwit is van de dood of gedwongen bevolkingsverplaatsingen. Dat is de enige duidelijke en voor de hand liggende verklaring voor wat Israël doet en hoe het dat doet.

Een secundaire functie van Concern Theater is een laatste wanhopige poging om Amerika’s zelfbenoemde merk Human Rights Hall Monitor op het zogenaamde ‘wereldtoneel’ te houden. In tegenstelling tot Trumps onbezonnen, ‘macht-maakt-recht’ openlijke nihilisme, doet het Witte Huis van Biden, net als Obama voorheen, herhaaldelijk een verheven houding aan als verdedigers van ‘democratie’ en ‘mensenrechten’. Deze houding is uiteraard altijd selectief en grotendeels pretextueel geweest, maar de afgelopen tien weken hebben alle twijfels over de kunstgreep ervan weggenomen. Zoals Oliver Stuenkel opmerkte in Buitenlands beleid Vorige maand heeft de onwankelbare steun van de Verenigde Staten voor Israëls unieke gruwelijke belegering en bombardementen op Gaza het algemeen aanvaarde geloof in het Zuiden bevestigd dat alle Amerikaanse inmenging en schijnheiligheid uitsluitend uit eigenbelang was.

Blinken heeft op dit moment een fictie in stand te houden, dat is een van zijn toptaken, en hij lijkt zich er gewoon doorheen te werken, ondanks alle schijn van geloofwaardigheid die weken geleden is verdampt. Het ministerie van Buitenlandse Zaken zal het imago van de Verenigde Staten als scheidsrechter of handhaver van de ‘liberale, op regels gebaseerde orde’ blijven opdringen, ongeacht hoeveel lichamen zich in Gaza opstapelen of hoe weinig geloofwaardigheid het land ook heeft. Zonder dat dit verhaal voortdurend de fictie van Amerika’s uitzonderlijke gerechtigheid schraagt, zou het Amerikaanse diplomatieke corps zichzelf immers kunnen zien als niets anders dan vette afpersers, net als hun Chinese en Russische tegenhangers. En dit kan simpelweg niet het geval zijn.

Dit alles is te verwachten, hoe ongepast de hele productie ook is. Blinken is in wezen een PR-agent voor de Amerikaanse veiligheidsbelangen, waarvan Israël een constituerend lid is, en het afschilderen van de herhaalde oorlogsmisdaden van dat land als simpele fouten, fouten of tijdelijke heethoofdigheid is inherent aan het onwaardige, amorele werk van het imperiale middenmanagement. Wat echter niet onvermijdelijk is, is dat onze media dit Concern Theater behandelen als betekenisvol, nieuwswaardig of moreel relevant, en het framen alsof de VS slechts een derde partij is die binnenkomt om een ​​beetje genocide-schadebeperking te doen via “knikken” en “ duwtjes”, in plaats van de transparante reetbedekking van een mede-samenzweerder die helpt bij het uitvoeren van een van de grootste misdaden van de 21e eeuw.

Meer verhalen…