“The Republican Convention’s Speaker Lineup Is Majorly White,” was de kop van ABC News acht jaar geleden, waarin werd opgemerkt dat slechts drie van de drieënzestig sprekers van de Republikeinse Nationale Conventie van 2016 dat jaar zwart waren. Terwijl Donald Trump zich voorbereidde om genomineerd te worden door een diep verdeelde Republikeinse partij, leek de kop alle negatieve dingen die over hem waren gezegd te bevestigen.
Dit jaar is het een ander plaatje. Terwijl de GOP eraan werkt om een van de centrale aanvallen van de Democratische Partij op Trump en de partij als geheel te neutraliseren, en om te profiteren van peilingen die laten zien dat de voormalige president zijn steun onder niet-blanke kiezers aanzienlijk vergroot, kan een van de centrale thema’s van de RNC van 2024 worden samengevat als: Je bent voorgelogen dat Donald Trump een racist is, en je bent geen racist als je op hem stemt.
Net als de RNC in 2020 heeft de GOP dit jaar hard gewerkt om de diversiteit van haar sprekers te vergroten. De eerste avond van de RNC bestond uit vijf zwarte Republikeinse gekozen functionarissen, met Dallas burgemeester Eric Johnson — een voormalig Democraat die vorig jaar van partij wisselde, waardoor de stad de grootste stad van het land werd die door een GOP-burgemeester wordt gerund — die de volgende avond het podium betrad. Zij en anderen namen deel aan een conventie-evenement, gepresenteerd als de eerste in zijn soort op een Republikeinse conventie, gehouden door de onlangs opgerichte Black Republican Mayor’s Association om de zwarte afgevaardigden van de partij te eren.
“De Republikeinse Partij is geen enge plek voor zwarte mensen”, vertelde de oprichter van de groep, burgemeester van Aurora, Richard Irvin, aan de aanwezigen.
Op de eerste avond was ook model Amber Rose te gast, die in een toespraak die door CNN-praatkoppen werd geprezen, het verhaal vertelde over haar bekering tot Trump-aanhanger. Rose had “lange tijd die leugens” en “linkse propaganda” geloofd over de voormalige president als racist, zei ze, totdat ze haar eigen onderzoek deed en zich realiseerde dat Trump en zijn aanhangers “het niet kan schelen of je zwart, wit, homo of hetero bent — het is allemaal liefde.” De avond eindigde met een sikhgebed door Harmeet Kaur Dhillon, een lid van het Republican National Committee for California.
Reecia Stoglin, de vrouw van de gepensioneerde kapelaan Rich Stoglin, een afgevaardigde-at-large uit Noord-Texas, herhaalde deze boodschap toen ik met haar sprak. “Ze kennen de triggerwoorden voor zwarte mensen — het r-woord,” zei ze over Democraten, verwijzend naar “racistisch.”
“De linkse, liberale media vertellen zoveel leugens over president Trump”, zei ze, met de beschuldiging dat hij racistisch is als nummer één, terwijl de waarheid was dat hij “meer voor Afro-Amerikanen heeft gedaan dan zo ongeveer iedereen behalve Abraham Lincoln.” Stoglin zegt dat zij en haar man, die zwart zijn, Democratische kiezers waren, maar in 2016 overstapten naar de GOP, omdat ze vonden dat de Democraten hun kernwaarden van God, familie en militaire dienst niet langer vertegenwoordigden.
De tweede avond was opmerkelijk vanwege de Aziatische vertegenwoordiging, in de vorm van voormalig Trump-tegenstander Nikki Haley, senaatskandidaat Hung Cao en biotech-directeur en voormalig presidentskandidaat Vivek Ramaswamy, waarbij de laatste grapte dat hij “het onmogelijke had bereikt” door het grootste deel van de conventie te laten weten hoe ze zijn naam moesten uitspreken. De volgende avond zou JD Vance’s vrouw, Usha, de dochter van Indiase immigranten, een toespraak houden. Zij zou haar man prijzen omdat hij had geleerd hoe hij Indiaas eten voor haar moeder moest maken.
De zwarte sprekers van de tweede avond hadden primetime spreekbeurten, waaronder Madeline Brame, de moeder uit New York van een vermoorde Afghanistanveteraan, die kritiek uitte op het “soft-on-crime”-beleid van de Democraten en hen ervan beschuldigde loyale “arme minderheden” zoals zijzelf te hebben “verraden” en “verwaarloosd”. “Donald Trump deelt onze waarden,” zei ze, terwijl ze fulmineerde tegen progressieve aanklagers van kleur en Trump ervan beschuldigde “het slachtoffer te zijn van hetzelfde corrupte systeem als ik” — allemaal kernboodschappen van de Trump-campagne.
Ook opvallend was James Crawford, voorzitter van de Forest County Potawatomi-natie in het noorden van Wisconsin, die een aantal inheemse vertegenwoordigers leverde, vier jaar na een verkiezing waarbij agressieve GOP-outreach naar de 40 procent van de inwoners van Robeson County die indiaans zijn, ervoor zorgde dat de Democratische macht naar Trump oversloeg. Net als Brame bracht Crawford een campagneboodschap van Trump die, uit de mond van de voormalige president, kwetsbaar zou kunnen zijn geweest voor beschuldigingen van rassenhaat, waarbij hij waarschuwde dat het “gebruik en misbruik van illegale drugs” in reservaten toenam en dat inheemse vrouwen en meisjes “werden uitgebuit, verhandeld en onderworpen aan geweld op verwerpelijke niveaus” – beweringen die in lijn zijn met de beschuldigingen van de Republikeinen dat reservaten een kanaal waren voor drugskartelcriminaliteit van over de grens.
De verschillende Latijns-Amerikaanse stemmen op de tweede avond — waaronder senator Marco Rubio, die in de race was voor Trumps vice-presidentskandidaat — gingen door naar de derde, toen vijf Latijns-Amerikaanse sprekers het podium betraden. Dat was onder meer de verloofde van Donald Trump Jr., Kimberly Guilfoyle, de dochter van een Puerto Ricaanse leraar, die zichzelf, net als vier jaar geleden, een “trotse Latina” noemde.
In werkelijkheid was de lijst met sprekers op het podium veel diverser dan de gewone Republikeinen die deze week in Milwaukee bijeenkwamen. Of het nu de afgevaardigden in het Fiserv Forum waren of de verschillende aanwezigen die buiten rondhingen, de opkomst bij de conventie was een oceaan van overweldigend — maar zeker niet uitsluitend — blanke gezichten. Maar het zijn de sprekers die de miljoenen kiezers thuis zullen zien, en afgevaardigden hopen in stilte dat dit hun gezamenlijke inspanningen zal ondersteunen om het aandeel van Trump en de GOP-minderheidskiezers dit jaar te vergroten.
Navin Jarugumilli, een Trump-afgevaardigde in 2020 en een GOP-activist in de solide blauwe Dane County in Wisconsin, vertelde me dat hij optimistisch is over Trumps overwinning in de staat dit jaar, grotendeels gebaseerd op zijn gesprekken met onafhankelijken en minderheidsstemmers. Hij zegt dat er een gezamenlijke inspanning is geweest van Republikeinen in de staat om minderheden te targeten, niet alleen onafhankelijken maar ook ontevreden Democratische kiezers.
Meerdere afgevaardigden uit Pennsylvania zeiden dat er een soortgelijke poging was om blauwe districten in die kritieke slagveldstaat aan te pakken, en dat het traditionele kiezersregistratievoordeel van de Democratische Partij hierdoor drastisch is afgenomen. Afgevaardigde Gerald Bergen zegt dat hoewel Democraten nog steeds een voorsprong van zeven tegen één hebben, Republikeinen winst hebben geboekt, ook in zijn thuisstad Philadelphia.
“Er is iets aan Donald Trump dat weerklank vindt bij de zwarte en Spaanstalige gemeenschappen daar”, zei hij.
Zelfs in 2020, toen Biden de overhand had onder kiezers van kleur, bleek uit een onderzoek onder jonge zwarte Amerikanen in swing states dat ongeveer twee vijfde van de mensen onder de vijfenveertig het eens was met de stelling: “Ik ben niet altijd een voorstander van het beleid van president Trump, maar ik vind het wel mooi hoe president Trump kracht toont en de gevestigde orde tart.”
Die avond vertelde de zwarte dominee Lorenzo Sewell uit Detroit hoe Trump naar zijn kerk was gekomen “in een Democratisch bolwerk… om te luisteren naar gemiddelde, alledaagse Amerikanen zoals jij en ik.” Na hem presenteerde Annette Albright, een drievoudig kandidaat voor de schoolraad van North Carolina, zichzelf als een andere zwarte Amerikaan die “een leven lang lid was van de Democratische Partij,” voordat ze dit jaar voor het eerst van partij veranderde. (Albright was in 2023 zelfs onderdeel van een plan van de lokale Republikeinse Partij om kiezers te misleiden om te stemmen op kandidaten die in het geheim door de GOP werden gesteund, waarbij Albright een postbus en penningmeester deelde met Republikeinse figuren terwijl ze officieel was geregistreerd als “niet-aangesloten.”)
Soortgelijke pogingen om niet-blanke kiezers aan te spreken waren overal op het congresterrein zichtbaar. Ex-NFL-speler Jack Brewer, die zich bij de RNC van 2020 ook had gepresenteerd als een “levenslange Democraat” die Trump steunde, sprak over vaderloosheid in zwarte gemeenschappen op het podium van het “Convention Fest”. Op het podium van Turning Point USA deed comedian Terrence Williams een uitgebreid stukje waarin hij Kamala Harris belachelijk maakte, voordat hij sprak over de liefde die hij van de aanwezigen had gekregen en verklaarde dat “niemand” zijn huidskleur had opgemerkt. Daarna was het de beurt aan rapper Forgiato Blow, wiens nummer, “Trump Trump Baby”, debuteerde op de eerste avond van de RNC. “Trump is een gangster”, zei hij, wijzend op zijn strafrechtelijke veroordeling en de schietpartij die hij had overleefd.
Tot op zekere hoogte creëerde het gebrek aan economische kritiek van de Democratische Partij de opening voor deze strategie. Jarenlang was de centrale kritiek van de Democraten op de GOP simpelweg dat het een partij van oude blanke mannen was, en tijdens Trumps termijn als president rustten de Democratische aanvallen overweldigend op beschuldigingen dat hij een racist of een tweede Hitler in wording was, terwijl ze de diversiteit van hun partij benadrukten in contrast. Zelfs dit jaar heeft deze framing standgehouden, met MSNBC-presentator Alex Wagner op een gegeven moment die zei dat Vance “fundamenteel gelooft in de suprematie van blankheid.”
Maar het blijkt dat dit soort dingen een vrij makkelijke aanvalslinie zijn om te neutraliseren, precies zoals de GOP deze week heeft gedaan: door steeds meer zwarte, Latijns-Amerikaanse en Aziatische conservatieven in hun gelederen te rekruteren om een voorheen controversiële boodschap over te brengen, zonder dat ze die boodschap ook maar een beetje hoefden aan te passen.
Zullen deze Republikeinse outreach-inspanningen werken? Later, toen de RNC-procedures gaande waren, zat ik naast twee leden van een koor dat die avond zou optreden, allebei zwarte vrouwen uit Milwaukee.
“Ik zing en dan ga ik weg,” zei er een. “Ik hou niet van al dat moddergooien. Ik heb het gevoel dat ik weer op de basisschool zit. Vertel me gewoon wat je van plan bent te doen.”
“Deze toespraken vervelen mij tot tranen toe,” zei de ander.
Beiden stemden Democratisch, maar verre van vrolijk. Er leek niets te veranderen, ongeacht wie er werd gekozen: onder Biden, vertelden ze me, waren dingen alleen maar duurder geworden; onder Trump, klaagde er een, was er een niveau van racisme ontketend dat het moeilijker maakte om haar jonge zoon op te voeden. Als er maar een derde optie was.
Toen, zomaar, lachten ze. James Browns “It’s a Man’s Man’s Man’s World” schalde door de speakers. Ze dansten en knipten met hun vingers.
“Wie komen hierheen?” vroeg er een.
Op het scherm verscheen Trump, die door de menigte liep. Ze pakten hun telefoons en begonnen de scène te filmen.
“Wie anders?” zei de ander grijnzend.
Bron: jacobin.com
