De grote paniek: transseksualiteit en de erosie van het patriarchaat

De Trans Legislation Tracker meldt dat er vanaf mei 2023 543 anti-transwetten zijn ingediend in 49 staten en dat er 71 zijn aangenomen; hiervan zijn er 59 wettelijk ondertekend, terwijl 12 andere zijn aangenomen maar nog niet zijn aangenomen. Vorig jaar werden er 26 wetsvoorstellen aangenomen van de 174 wetsvoorstellen.

Oklahoma’s OK SB129 is representatief voor de teneur van de anti-transcampagne. Het luidt, gedeeltelijk:

Een arts of andere beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg die willens en wetens procedures voor geslachtsverandering heeft doorverwezen of verstrekt aan een persoon jonger dan zesentwintig (26) jaar, zal zich bij veroordeling schuldig maken aan een misdrijf.

Bij veroordeling verliest de gezondheidswerker zijn/haar vergunning.

Wyoming promoot een soortgelijk wetsvoorstel (SF0111) dat het volgende doet:

Een persoon die schuldig is aan kindermishandeling, een misdrijf waarop een gevangenisstraf van niet meer dan tien (10) jaar staat, als een persoon opzettelijk een kind jonger dan achttien (18) jaar een procedure, medicijn of ander middel of combinatie daarvan oplegt die wordt toegediend om opzettelijk of bewust het geslacht van het kind te veranderen.

Er worden nog andere acties gepromoot. Arizona (SB1001) is verhuisd om schoolmedewerkers te ontslaan die naar de student verwezen met een ander voornaamwoord dan hun biologische geslacht; het is ook verhuisd (HB1700) om boeken op scholen te verbieden die concepten van geslacht of voornaamwoorden valideren.

Christelijk rechts en veel Republikeinen zijn in paniek door de toenemende publieke aanwezigheid van transgenders of niet-conforme mensen. Waarom?

***

De historicus Gerda Lerner, auteur van De oprichting van het patriarchaat, merkte op dat patriarchaat “een geïnstitutionaliseerd patroon van mannelijke dominantie in de samenleving” is. Ze wijst erop dat het “een systeem is dat onbedoeld door mannen en vrouwen is gecreëerd, met onvoorziene gevolgen.” En ze voegt eraan toe:

In een tijd waarin de gemiddelde levensduur van vrouwen minder dan 28 jaar was en de kindersterfte 70 tot 75 procent bedroeg, droegen en verzorgden vrouwen de hele tijd baby’s om de stam te laten overleven. Dus werd er een seksuele arbeidsverdeling gecreëerd die functioneel was en werd goedgekeurd door zowel mannen als vrouwen.

Ze herinnert ons eraan dat ”[p]het atriarchaat heeft vele vormen doorgemaakt’ en ‘[a]In een ander systeem is het patriarchaat net zo achterhaald als het feodalisme … Maar het is een 4000 jaar oud ideeënsysteem dat niet zomaar zal verdwijnen.”

Lerner stelt ook dat de slavernij van vrouwen en de uitbuiting van hun seksuele en reproductieve capaciteit door mannen te veroveren de eerste ontwikkeling van klassenonderscheid markeerde, en dat “slaafvrouwen en -kinderen het eerste eigendom waren in deze samenlevingen.”

Gedurende de eerste twee eeuwen van de Amerikaanse geschiedenis was het patriarchaat legaal onder een systeem dat bekend staat als ‘coverture’ en dat stelde dat geen enkele vrouwelijke persoon een wettelijke identiteit had. “Bij de geboorte werd een vrouwelijke baby gedekt door de identiteit van haar vader en vervolgens, toen ze trouwde, door die van haar man.” Meer onthullend, “[t]hij man en vrouw werden één – en die was de echtgenoot. Als een symbool van deze subsumptie van identiteit namen vrouwen de achternaam van hun echtgenoten aan.” Beginnend in 1839 en gedurende de volgende halve eeuw, veranderde de juridische status van getrouwde vrouwen – daarna alleenstaande vrouwen – langzaam, aangewakkerd door de kiesrechtbeweging.

De studie van Steven Ruggles, “Patriarchy, Power, and Pay: The Transformation of American Families, 1800–2015”, verduidelijkt de evolutie van het patriarchaat verder. Hij merkt op dat vóór de 19^e eeuw, “waren de meeste families georganiseerd volgens de patriarchale traditie”, voegt hij eraan toe:

Huishoudhoofden bezaten en controleerden de productiemiddelen, en hun vrouwen en kinderen waren verplicht om de onbetaalde arbeid te leveren die nodig was om familiebedrijven in stand te houden. De meesters van het huishouden hadden het wettelijke recht om de gehoorzaamheid van hun vrouwen en kinderen – evenals van alle bedienden of slaven – af te dwingen en lijfstraffen te gebruiken om ongehoorzaamheid te corrigeren.

Die dagen zijn – in veel maar niet alle opzichten – voorbij. In de afgelopen eeuw is de markt fundamenteel veranderd en daarmee ook de plaats van de vrouw in het gezin en de samenleving. Hoewel er nog steeds een aanzienlijke loonkloof bestaat tussen mannen en vrouwen, zijn er veel dingen veranderd, waaronder de toename van de aanwezigheid van vrouwen in de beroepsbevolking, de afname van het aantal huishoudens met meerdere generaties, het toegenomen niet-huwelijkse samenwonen, het toegenomen aantal echtscheidingen, het toenemend aantal op vrouwen gerichte gezinnen en meer nooit-gehuwde vrouwen.

***

Patriarchaat vormde het leven van vrouwen in het afgelopen millennium en definieerde ook mannelijke ‘mannelijkheid’. Maar mannelijkheid is geen aparte categorie die alle mannen definieert; het is een complexe categorie. En parallel aan de grote veranderingen die het leven van vrouwen hebben veranderd, is het leven van mannen de afgelopen eeuw ook veranderd.

Duizenden jaren lang werd mannelijkheid gelijkgesteld aan de kostwinner van het gezin, de kostwinner. En daarmee kwamen een groot aantal bijbehorende attributen, waaronder de vereisten van fysieke kracht, emotionele weerbaarheid en persoonlijke (en sociale) kracht. Toen het kapitalisme echter het economische leven en de plaats van vrouwen in de samenleving opnieuw definieerde, werd de mannelijke hegemonie ondermijnd.

Hanna Rosen legt uit: “De postindustriële economie staat onverschillig tegenover de grootte en kracht van mannen. De eigenschappen die tegenwoordig het meest waardevol zijn – sociale intelligentie, open communicatie, het vermogen om stil te zitten en te focussen – zijn in ieder geval niet overwegend mannelijk.” Ze voegt eraan toe: “In feite kan het tegenovergestelde waar zijn.”

In een rapport uit 2020 in Psychologie vandaagrapporteert de psycholoog Noam Shpancer “psychologisch lijken veel mannen het gevoel te hebben dat de bepalende eigenschappen van mannelijkheid, waaronder ‘taaiheid, dominantie, zelfredzaamheid, heteroseksueel gedrag, beperking van emotionele expressie en het vermijden van traditioneel vrouwelijke attitudes en gedragingen’, ‘aangevallen.’”

Dus, wat gebeurt er met de traditionele mannelijke attributen, vooral taaiheid en interpersoonlijke dominantie. Stephanie Pappas, schrijft in de APA-monitoren, stelt dat woede vaak gewelddadig wordt. “Mannen plegen 90 procent van de moorden in de Verenigde Staten en vertegenwoordigen 77 procent van de slachtoffers van moord”, betoogt ze. “Zij zijn de demografische groep die het grootste risico loopt slachtoffer te worden van geweldsmisdrijven. Ze hebben 3,5 keer meer kans dan vrouwen om te overlijden door zelfmoord, en hun levensverwachting is 4,9 jaar korter dan die van vrouwen.”

Bovendien is er een aanzienlijke toename van anti-LGBTQ+ geweld en sinds 2020 was ongeveer een op de vijf haatmisdrijven gepleegd in de VS ingegeven door anti-homo-/transvooroordelen. Yotam Ophir, van de Universiteit van Buffalo, wijst erop dat dit geweld wordt aangewakkerd door extreemrechtse retoriek die wordt verspreid door blanke nationalistische groeperingen, extremistische beïnvloeders en conservatieve politici.

***

Traditionele opvattingen over genderidentiteit, of het nu om vrouwelijkheid of mannelijkheid gaat, verschillen categorisch van gender-niet-conforme, niet-binaire of transgender-identiteit. Naarmate de klassieke concepten van vrouwelijkheid of mannelijkheid echter zijn uitgehold door moderne en postmoderne sociale ontwikkelingen, is de lang ontkende aanwezigheid van gender-niet-conforme mensen sociaal zichtbaarder geworden. Dit vormt de basis voor de grote ontkenning van vandaag over de ware complexiteit – en veranderlijkheid – van gender.

Genny Beemyn’s onschatbare studie, Transgendergeschiedenis in de Verenigde Statenherinnert ons aan het volgende:

Een van de eerste geregistreerde voorbeelden [of ‘transgender history”] betrokken een bediende in de Virginia-kolonie in de jaren 1620 die beweerde zowel een man als een vrouw te zijn en, op verschillende tijdstippen, de traditionele rollen en kleding van mannen en vrouwen aannam en afwisselend de namen Thomas en Thomasine Hall droeg. … Misschien omdat het ook geen definitieve beslissing kon nemen, of misschien omdat Hall op zijn / haar woord geloofde dat Hall bi-gender was of wat tegenwoordig bekend zou staan ​​​​als intersekse, beval de rechtbank Hall in 1629 om beide mannen te dragen broek en een vrouwenschort en pet.

Vier eeuwen later, in 2020, deed het Amerikaanse Hooggerechtshof uitspraak in de eerste zaak over arbeidsrechten voor transgenders en homo’s. De zaak betrof Aimee Stephens, een transvrouw, en Don Zarda, een homoseksuele man. Het Hof oordeelde dat een werkgever die een persoon ontslaat louter omdat hij homo of transgender is, in strijd is met titel VII van de Civil Rights Act, die werkgevers verbiedt te discrimineren op basis van geslacht. Aimee Stephens werd ontslagen nadat ze haar werkgever had meegedeeld dat ze zou overstappen, en de rechtbank voerde aan dat ze werd ontslagen vanwege haar geslacht. Door Stephens te vinden, versterkte het Hof de centrale plaats van lichamen in het woord ‘seks’, terwijl het de patriarchale overtuiging ondermijnde dat ons lichaam ons geslacht zou moeten bepalen.

Zoals Marx beroemd opmerkte in De Achttiende Brumaire van Louis Bonaparte, “Hegel merkt ergens op dat alle grote, wereldhistorische feiten en personages als het ware tweemaal voorkomen. Hij is vergeten toe te voegen: de eerste keer als tragedie, de tweede als klucht.”

We zijn getuige geweest van tragedies in de lange, lange strijd om de ondergeschiktheid van vrouwen door het patriarchaat te overwinnen. We zagen een minder tragische versie ervan spelen in de strijd om homorechten. We zijn nu getuige van het patriarchaat dat zich afspeelt in de campagnes van de huidige cultuuroorlogen om de identiteit van transgenders te onderdrukken, uitdagend leesmateriaal te onderdrukken en electorale gerrymandering af te dwingen. Helaas heeft deze klucht tanden, dus de strijd gaat door.