Israël voerde deze week twee terroristische aanslagen uit in Libanon, waardoor de hele regio steeds dichter bij de rand van een totale oorlog kwam. Dit zijn de acties van een schurkenstaat en het directe resultaat van een klimaat van totale straffeloosheid.
Dinsdag en woensdag werden in heel Libanon duizenden piepers en portofoons vol explosieven tot ontploffing gebracht.
De explosies vonden plaats in drukke supermarkten, op drukke wegen en in huizen, scholen en ziekenhuizen. De aanval verwondde meer dan 3.000 mensen en doodde minstens dertig mensen, waaronder kinderen.
“Israël heeft noch bevestigd noch ontkend dat het een rol heeft gespeeld bij de explosies”, aldus de New York Times meldde, “maar 12 huidige en voormalige defensie- en inlichtingenfunctionarissen die op de hoogte waren van de aanval, zeggen dat de Israëli’s erachter zaten en beschrijven de operatie als complex en langdurig.”
Auto’s en appartementen werden in brand gestoken en ziekenhuizen werden overspoeld met duizenden slachtoffers. Omdat de betreffende apparaten herhaaldelijk begonnen te piepen voordat ze ontploften, hielden veel slachtoffers ze dicht bij hun gezicht toen ze ontploften, wat vreselijke verwondingen veroorzaakte.
Een groot deel van de mainstream westerse media heeft zich verbaasd over de zogenaamde “precisie” en “verfijning” van de aanval, en het gepresenteerd als een operatie die alleen bedoeld was om leden van Hezbollah te treffen. Dit is pertinent onjuist, aangezien talloze burgers gewond zijn geraakt en gedood.
Het echte doel van Israël was duidelijk: angst en massale paniek zaaien onder een hele bevolking. Tijdens de tweede aanval op woensdag waren er explosies te horen tijdens de begrafenis van vier mensen die de dag ervoor waren gedood. Onbevestigde berichten gaven aan dat er ook zonnepanelen en geldautomaten ontploften tijdens de aanvallen. Mensen in heel Libanon hebben gezegd dat ze bang zijn om elektronische apparaten te gebruiken.
Daar is een woord voor: terrorisme.
De terroristische aanslagen in Libanon zijn roekeloze acties die ertoe kunnen leiden dat de hele regio in oorlog raakt. Israëlische autoriteiten dreigen zelfs met een invasie in het zuiden van het land.
De genocide van Israël in Gaza heeft de eigen economie verwoest en internationale verontwaardiging en veroordeling veroorzaakt. Toch is het nog steeds in het belang van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu om te blijven aandringen op een eeuwige oorlog. Daarom heeft hij de onderhandelingen over een staakt-het-vuren op alle mogelijke manieren laten ontsporen, door te blijven hameren op onmogelijke voorwaarden zodat hij de genocide in Gaza zo lang mogelijk kan laten duren.
Dat is ook de reden waarom hij de hele regio in een bredere oorlog probeert te slepen. De Israëlische regering bombardeert Libanon immers al sinds de genocide in Gaza begon. Dat omvatte talloze aanvallen met witte fosfor in bevolkte gebieden, een duidelijke schending van het internationaal recht. In oktober, slechts enkele dagen nadat de genocide begon, doodde een Israëlische aanval in Zuid-Libanon een Reuters verslaggever en verwondde zes andere journalisten.
Netanyahu wil een eeuwige oorlog omdat hij aan de macht wil blijven. Zijn regeringscoalitie is zwak en zal waarschijnlijk instorten als Israëls genocidale aanval op Gaza eindigt. Een invasie van Libanon zou Iran en Syrië in de strijd brengen en de genocide in Gaza uitbreiden tot een oorlog op meerdere fronten. Dat zal Netanyahu’s coalitie waarschijnlijk intact houden — en zijn dreigende corruptieproces afwenden.
De Verenigde Staten hebben gezegd dat ze tegen verdere “escalatie” zijn en een “diplomatieke oplossing” voor het conflict tussen Israël en Hezbollah steunen. Ongeacht wat Amerikaanse functionarissen beweren, zal een Israëlische oorlog met Libanon meer Amerikaanse wapens en militaire financiering voor Israël garanderen — en de zakken vullen van in de VS gevestigde wapenfabrikanten.
Wanneer de regio op de rand van oorlog staat, zien defensie-aannemers als Lockheed Martin hun aandelen stijgen. Dat komt omdat ze deel uitmaken van een miljardenindustrie met een persoonlijk belang bij eeuwige oorlog.
Het werkt als volgt: de VS stuurt miljarden aan belastinggeld naar Israël. Die dollars worden vervolgens gebruikt om wapens te kopen op de Amerikaanse markt van in de VS gevestigde wapenfabrikanten. Deze fabrikanten hebben een enorme invloed op het Amerikaanse buitenlandse en defensiebeleid en hebben een enorme impact op de Amerikaanse economie.
Israël vertrouwt op een gestage stroom Amerikaanse wapens om een ”permanente staat van oorlog” te handhaven, inclusief de decennialange militaire bezetting van miljoenen Palestijnen en bijna een jaar genocide in Gaza. In ruil voor de onwrikbare militaire en diplomatieke steun van de Verenigde Staten, fungeert Israël als een kernpijler van de Amerikaanse dominantie in de regio door zogenaamde “Amerikaanse belangen” te beschermen. Omdat wapenfabrikanten zo invloedrijk zijn, komen “Amerikaanse belangen” meestal overeen met die van de in de VS gevestigde bedrijven die de bommen maken.
Israël is een schurkenstaat. Als het met straffeloosheid wordt geconfronteerd, zal er alleen maar meer dood en vernietiging zijn. De enige manier om de genocide in Gaza te beëindigen en een regionale oorlog te voorkomen, is als de Amerikaanse regering stopt met het bewapenen van Israël, punt uit.
Bron: jacobin.com
