Eerder deze maand organiseerde de Coalitie van Kaiser Permanente Unions een driedaagse staking wegens oneerlijke arbeidspraktijken (ULP) als reactie op Kaiser’s onwil om serieus met de coalitie te onderhandelen in de maanden voorafgaand aan het aflopen van het contract op 30 september. De staking van duizend werknemers was de grootste staking van gezondheidszorgwerkers in de geschiedenis van de VS en overtrof de staking van vijftienduizend verpleegsters in Minnesota in 2022.
In alle opzichten was de opkomst voor piketlijnen in de negenendertig medische centra van Kaiser erg groot, en het enthousiasme was groot. Er waren dj’s, mensen in kostuums, drummers en overvloedig eten, wat allemaal bijdroeg aan een over het algemeen leuke en energieke sfeer die alleen werd uitgedaagd door een hittegolf in het begin van de herfst. Er waren zelfs andere lokale bewoners die medeleven toonden, zoals Engineers and Scientists of California Local 20-leden, die vorige week goed zichtbaar waren op de Kaiser-piketlijnen, ondanks dat ze later deze maand een contractvervaldatum hadden.
De coalitie beloofde in november opnieuw toe te slaan als er geen vooruitgang werd geboekt in de contractonderhandelingen. Het machtsvertoon lijkt vruchten af te werpen. Op vrijdag 13 oktober om 03.00 uur bereikte de coalitie een akkoord met Kaiser, dat een jaarlijkse verhoging van 6 procent zal kennen in het eerste jaar en 5 procent in de resterende drie jaar van het vierjarige contract (zich verzettend tegen Kaisers doel om de coalitie voor de standaard waarover in andere Kaiser-contracten is onderhandeld), een ratificatiebonus van $ 1.500, verhoogde minimumlonen voor alle Kaiser-werknemers, behoud van de gezondheidszorg en andere voordelen (met verbeteringen voor de gezondheidszorg voor gepensioneerden) en elimineerde regionale verschillen in lonen (Kaiser wilde regionale verschillen vergroten).
Kaiser-werknemers hebben lucratieve prestatiebonussen die Kaiser wilde verminderen. De overeenkomst beschermt ze. Een deel daarvan zal gekoppeld zijn aan financiële doelstellingen, maar de vakbond heeft met succes een deel gekoppeld aan de totale patiëntresultaten – namelijk het verlagen van de bloeddruk van Kaiser-patiënten en de vaccinatiegraad. Dave Regan, voorzitter van Service Employees International Union – United Healthcare Workers West (SEIU-UH), merkt op dat de vakbond zich prima positioneert in lijn met het algemeen belang en het welzijn van coalitiewerkers, in tegenstelling tot Kaisers nadruk op financiële resultaten.
Belangrijk is dat Julie Su, de waarnemend minister van Arbeid, naar Californië vloog voor de laatste onderhandelingsronde, waartoe na de staking van de coalitie was besloten. Haar rol bij het bereiken van de regeling is erkend door zowel de coalitie als Kaiser. Coalitiewerkers waren erg blij dat ze kwam vertellen hoe ze opgroeide als Kaiser-lid in Californië en een persoonlijke investering heeft in de oplossing van contractonderhandelingen. Su speelde een actieve rol, zelfs tijdens de nachtelijke onderhandelingssessie die uiteindelijk tot de overeenkomst leidde. Eén lid van het onderhandelingsteam merkte op dat “ze letterlijk bij ons in de kamer was en het werk deed.”
Het succes van de staking lijkt Kaiser te hebben verrast, wat het bedrijf ertoe heeft aangezet snel in te stemmen met een nieuwe ronde van contractonderhandelingen. Maar de aanwezigheid van Su werd weliswaar niet doorslaggevend, maar werd duidelijk gewaardeerd door de vakbondsleden en -leiders. Het suggereert ook dat Su, die eerder dit jaar in haar huidige rol begon, misschien wel een betere bondgenoot zou kunnen zijn dan de regering-Biden in 2022 voor de spoorwegarbeiders was.
Net als bij de stakingen die Hollywood en de Grote Drie autofabrikanten hebben getroffen (en ook de staking die bijna UPS trof), hebben de inflatie, de pandemie en een krappe arbeidsmarkt allemaal bijgedragen aan de omstandigheden rond de Kaiser-staking. De ongelijkheid die voortdurend is toegenomen door de financiële zeepbellen en golven van de pandemie zet werknemers onder druk, zelfs degenen met relatief goede banen, zoals de productie bij vakbonden en de gezondheidszorg. Werknemers zijn het duidelijk beu om de dupe te worden van slechte managementbeslissingen, en om zich te onderwerpen aan een institutionele context die bedrijven en de rijken bevoordeelt boven werkende mensen en hun gemeenschappen.
Maar al deze stakingen hebben ook betrekking op branche- en bedrijfsspecifieke kwesties. Zorgwerkers werden het zwaarst getroffen door de COVID-19-epidemie. Duizenden stierven. Tienduizenden verlieten de sector. Kaiser-werknemers meldden dat ze in hun garages woonden of anderszins maandenlang van hun families moesten isoleren. Degenen die achterbleven zijn gestrest op het werk, niet alleen als gevolg van de pandemie, maar ook vanwege het wijdverbreide tekort aan personeel, wat zowel de patiëntenzorg ondermijnt als de overgebleven werknemers uitput.
Het contract pakt deze problemen op verschillende manieren aan. Het vergroot voor het eerst in dertig jaar de ploegenverschillen, een resultaat dat sterk gewenst is door Kaiser-werknemers en dat de beroepsbevolking stabiliseert. Kaiser wilde de outsourcing en onderaanneming uitbreiden om de financiële prestaties te verbeteren en de personeelsproblemen aan te pakken. In deze onderhandelingsronde richtten ze zich op ‘revenue cycle’-werknemers (mensen die zich bezighouden met facturering en terugbetaling – een baan die veel belangrijker en veel ingewikkelder is geworden). De coalitie handhaafde de bescherming en breidde haar eigen aanpak van het omgaan met personeelstekorten uit: het faciliteren van de opleiding van nieuwe gezondheidswerkers door het financieren van collegegeld via Futuro Health en het ontwikkelen van direct beschikbare arbeidskrachten via AlliedUP, een uitzendbureau dat eigendom is van werknemers en is aangesloten bij een vakbond (dat is opgericht in Californië, maar wordt nu uitgebreid over de voetafdruk van Kaiser). De financiering voor Futuro Health daalde in dit contract met 20 miljoen dollar, maar de laatste financieringsronde was toch nog niet volledig besteed. Ten slotte stemde de coalitie ermee in enkele interne biedrechten te beperken die volgens Kaiser werden misbruikt en die het organiseren van personeelsbezetting anderszins moeilijker maakten dan nodig was.
Ethan Ruskin, die al tweeëntwintig jaar gezondheidsvoorlichter is in het Kaiser’s San Jose Medical Center en lid is van de raad van bestuur van UHW, vertelde Jacobijn dat Kaiser de coalitie en haar bereidheid om te staken heeft onderschat, iets dat dit jaar alomtegenwoordig lijkt in contractonderhandelingen in alle sectoren. Maar voor werknemers wier taak het is om mensen te helpen, zoals leraren en gezondheidswerkers, is de beslissing bijzonder beladen. Zoals Ruskin zei: “Mensen gaan niet staken voor loonsverhogingen” – de inzet moet veel hoger zijn.
Er is al tientallen jaren geen grote staking meer geweest bij Kaiser, maar dat betekent niet dat de arbeiders tevreden zijn. Kaisers benadering van de onderhandelingen onderschatte radicaal de mate van stress en woede die sinds de pandemie onder gezondheidswerkers is toegenomen, evenals het organisatieniveau dat binnen de coalitie is bereikt.
In bredere termen heeft de financialisering een grote impact op de gezondheidszorg. Financiële prestaties worden steeds belangrijker voor managers en leidinggevenden in de gezondheidszorg. Dit proces heeft gevolgen voor de patiëntenzorg, omdat gezondheidszorginstellingen meer oog hebben voor hun potentieel voor financiële winst dan voor de vraag of ze voldoen aan de behoeften van patiënten. Kaiser, een zorgaanbieder zonder winstoogmerk met een onderscheidend geïntegreerd model dat is georganiseerd om de algehele gezondheid van zijn cliënten te verbeteren en tegelijkertijd de kosten laag te houden, is consistent winstgevend. Maar deze winsten worden steeds vaker gebruikt voor de financiering van acquisities buiten het eigen grondgebied, durfkapitaalinvesteringen en een onbeperkte investeringsportefeuille van 56 miljard dollar. Het veelgeprezen partnerschap tussen arbeid en management bij Kaiser staat steeds meer onder druk, en Kaiser heeft moeite zijn positie als een van de beste werkgevers in de gezondheidszorg in het land te behouden.
Door zich te verzetten tegen pogingen om werk uit te besteden, door kleine groepen werknemers te beschermen die het doelwit waren van outsourcing, en door regionale verschillen in beloning te elimineren, draagt het nieuwe contract bij aan het herstel van Kaiser als de leidende werkgever in de gezondheidszorg. Dit zal waarschijnlijk helpen voorkomen dat andere gezondheidszorgsystemen Kaiser-werknemers afpakken in tijden van extreem korte personeelsbezetting, een verlies dat de banen van de resterende Kaiser-werknemers alleen maar moeilijker maakt en de prikkels om te vertrekken vergroot.
Ruskin is zeer verheugd dat de coalitie in opstand kwam tegen de pogingen van Kaiser om de beroepsbevolking te verdelen, door te zeggen: “Dit is van belang omdat we opnieuw opkwamen voor een klein aantal werknemers die het doelwit waren en ze niet inruilden voor hogere lonen of iets dergelijks. onderhandelingen.” Solidariteit onder werknemers kan moeilijk vol te houden zijn in tijden van intense conflicten met werkgevers, maar Kaiser-arbeiders bleven op koers en kwamen op voor dat principe.
De Coalition of Kaiser Permanente Unions heeft nu de standaard gezet voor Kaiser-vakbonden bij contractonderhandelingen – alleen geëvenaard door het contract van de California Nurses Association dat eind 2022 werd onderhandeld (hoewel verpleegkundigen aanzienlijk meer macht hebben dan welke andere onderhandelingseenheid dan ook op het gebied van de arbeidsverhoudingen in ziekenhuizen ). Gezien het feit dat Kaiser aanvankelijk van plan was de coalitie te houden aan de standaard van het contract waarover de andere vakbondsalliantie had onderhandeld, en specifiek aan de loonsverhogingen van 3 procent in de eerste twee jaar en 2 procent in de volgende twee jaar van 2021 tot 2025, was dit een belangrijke overwinning die weerstand biedt tegen de financialisering van Kaiser en de verslechtering van de arbeidsverhoudingen van Kaiser sinds de hoogtijdagen van het partnerschap tussen arbeid en management.
Het nieuwe contract is ook een grote overwinning voor de vakbondsleden die een succesvolle staking organiseerden in zevenendertig medische centra in verschillende staten. De hiervoor vereiste organisatie zal een hulpbron zijn waarvan de coalitievakbonden in de toekomst kunnen blijven profiteren. UHW-leden zijn sindsdien ook in staking bij Prime Healthcare en hebben toestemming gegeven voor een staking in de faciliteiten van Tenet in Californië, terwijl ze probeerden te onderhandelen over verschillende eerste contracten.
Uiteindelijk zal de financialisering van de gezondheidszorg alleen weerstand bieden aan werknemers en patiënten. Deze stakings- en contractoverwinning bij een van de grootste gezondheidszorgaanbieders van het land kan de weg helpen wijzen naar een beter gemeenschapswelzijn en een sterkere arbeidersbeweging.
Bron: jacobin.com
