De logica achter het buitenlandse beleid van Trump

In het kielzog Van president Donald Trump en vice -president JD Vance’s strijdlustige Oval Office -bijeenkomst met de Oekraïense president Volodymyr Zelenskyy afgelopen vrijdag, besloot het Witte Huis maandagavond laat dat het zal stoppen met het sturen van ons wapens naar Oekraïne.

Een ambtenaar van het Witte Huis zei dat Trump “gericht is op vrede” en dat het zijn bondgenoten nodig heeft “om ook aan dat doel te zijn”, verwijzend naar Oekraïne, volgens meerdere rapporten. “We pauzeren en beoordelen ons hulp om ervoor te zorgen dat het bijdraagt ​​aan een oplossing,” zei de ambtenaar.

Trump had een ultimatum geëgaliseerd aan het einde van de Oval Office -bijeenkomst op televisie: accepteer een staakt -het -vuren met Rusland, “of we zijn weg.”

Een stopzetting van het sturen van wapens naar Oekraïne was een verwachte verschuiving voor de Trump -administratie. Zelfs vóór zijn selectie als Trump’s Running Mate had Vance gepleit voor het idee dat andere Europese landen verantwoordelijk moesten zijn voor hun eigen veiligheid en riep op tot het einde van de Amerikaanse militaire hulp aan Oekraïne. Europa moet “op zichzelf staan” en “niet blijven gebruiken om Amerika als een kruk te gebruiken”, zei hij. Ondertussen heeft Trump Rusland openlijk omarmd en beweert dat president Vladimir Poetin geïnteresseerd is in vrede, ondanks het feit dat zijn natie de agressor is in de voortdurende oorlog die meer dan 12.000 Oekraïense burgers heeft gedood.

Maar hoewel het beleid van de Trump -administratie is verschoven op Oekraïne -Rusland, is het is geen uniform beleidsdoel van Oekraïne – Rusland, waardoor bondgenoten minder afhankelijk zijn van de VS. Kijk maar naar Israël, een bondgenoot van de VS die nog steeds de begunstigde is van standvastige, onsterfelijke Amerikaanse militaire steun.

Slechts uren na de Oval Office -vergadering met Zelenskyy, meldde het ministerie van Buitenlandse Zaken het Congres dat de Trump -regering een nieuwe wapendeal had goedgekeurd ter waarde van ongeveer $ 3 miljard aan wapens voor Israël. De verkoop kwam zelfs toen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu de voorwaarden van de staakt -het -vurendeal in Gaza schond door humanitaire hulp te stoppen om het grondgebied binnen te gaan. De verhuizing van Netanyahu – bedoeld om Hamas te dwingen om nieuwe dealsvoorwaarden te accepteren die hij toestaat aan vastgoedontwikkelaar en de Amerikaanse gezant Steve Witkoff – beperkte de stroom van voedsel en andere vitale benodigdheden naar Gaza. De bevriezing heeft kritiek getrokken van de VN, evenals Arabische landen en mensenrechtengroepen, die de beweging van Netanyahu hebben ontploft als collectieve straf van Palestijnse mensen en een schending van het internationale recht.

“De Trump-regering zal alle beschikbare tools blijven gebruiken om de al lang bestaande toewijding van Amerika aan de veiligheid van Israël te vervullen, inclusief middelen om beveiligingsbedreigingen tegen te gaan,” zei staatssecretaris Marco Rubio in een verklaring in het weekend over de nieuwe wapenhandel.

De nieuwe wapenverkoop van Trump aan Israël heeft de goedkeuring van het congres omzeild, die volgens de Amerikaanse wetgeving vereist is voor buitenlandse verkoop. Trump gebruikte een “noodsituatie” uitzondering waarmee het Witte Huis de beoordeling door wetgevers kan overslaan. Toch zijn dergelijke unilaterale acties uit het Witte Huis niets nieuws. De administratie van voormalige president Joe Biden heeft het Congres op dezelfde manier meerdere keren omzeild om wapens te verkopen aan Israël sinds 7 oktober 2023, waardoor meer dan $ 200 miljoen in de VS gemaakte tankschalen, bomzeksten en andere militaire uitrusting stonden.

Gedurende het eerste jaar van de oorlog stuurde de regering van Biden $ 17,9 miljard aan wapens naar Israël, volgens het Watson Institute for International and Public Affairs van de Brown University. Sinds Trump weer aantrad, heeft het Witte Huis volgens het State Department bijna $ 12 miljard aan wapenverkopen aan Israël goedgekeurd.

“Er is helaas veel continuïteit tussen het beleid van de Biden en het beleid van Trump,” zei Matt Duss, Executive Vice President van Center for International Policy, een progressieve denktank. “Ik wou dat meer Democraten eerder zouden hebben gesproken – ik wou dat er nu meer zou spreken; Dit is een absolute menselijke catastrofe en het is er een die vreselijke gevolgen zal hebben, zowel nu als in de toekomst, voor de Amerikaanse veiligheid. “

De deal van Trump zal $ 2,04 miljard aan munitie naar Israël overbrengen, waaronder 4.000 roofdier kernkoppen en meer dan 35.500 Mk-84 en BLU-117 bommen, ook bekend als 2.000 pond bommen, die de Israëlische militaire routinematig gebruikte in dichte stedelijke gebieden in Gaza, dodende scores van burgers en beschadigende ziekenhuis en andere civiele infrastructuur. In zijn eerste week terug in functie had Trump een gedeeltelijk wapenembargo opgeheven op bommen van 2.000 pond die Biden afgelopen mei heeft ingesteld. De deal omvat ook meer dan $ 600 miljoen aan extra munitie en voor bijna $ 300 miljoen aan rups bulldozers, die het Israëlische militaire militairen gebruiken voor het vernietigen van wegen tijdens operaties.

Voor Muhannad Ayyash, een professor in sociologie aan de Mount Royal University en beleidsanalist bij Al-Shabaka, zijn de motivaties voor Trump duidelijk: economisch belang.

“Het is geen hulp, het is investering – geld gaat naar Israël als ‘hulp’ en het komt meteen terug in de zakken van Amerikaanse bedrijven die deze wapens bouwen en ontwikkelen, en ze worden allemaal enorm rijk aan het doen,” zei Ayyash. “En de Israëli’s hebben ook Trump ervan overtuigd dat uiteindelijk alles wat ze doen in het belang van de VS zal zijn”

“Trump ziet de economische invalshoek niet voor de VS in Oekraïne,” voegde hij eraan toe.

De meerderheid van de Israëlische militaire hulp van de VS komt door subsidies voor Israël om te besteden aan het kopen van nieuwe wapens rechtstreeks van Amerikaanse bedrijven, wat helpt de wapenindustrie van het land te voeden. Oekraïne daarentegen ontvangt de meeste van zijn Amerikaanse wapens van reeds bestaande afdeling Defensie -voorraden. Gedurende de hele vijfjarige oorlog heeft de VS volgens het ministerie van Buitenlandse Zaken $ 4,65 miljard aan nieuwe wapenoverdracht naar Oekraïne gestuurd. De VS overtroffen dat totaal in militaire hulp aan Israël met meer dan $ 2 miljard binnen het eerste jaar van zijn genocidale oorlog in Gaza.

In een sit-down interview met de Sean Hannity van Fox News die maandagavond werd uitgezonden, legde Vance verder bloot hoe financiële belangen de beslissingen van het buitenlands beleid van de Amerikaanse overheid motiveren, waarin hij opmerkte dat als Oekraïne een nieuwe invasie door Rusland wil voorkomen, “de allerbeste veiligheidsgarantie is om Amerikanen in de toekomst economisch te geven in de toekomst van Oekraïne.” De twee landen beschouwden eerder een mineralenovereenkomst waarmee de VS zeldzame mineralen in Oekraïne konden mineren om de kosten van militaire hulp te compenseren. Of de deal nog op tafel ligt, is onduidelijk na het stoppen van de hulp aan Oekraïne.

Zowel Duss als Ayyash maken zich zorgen over de implicaties van het Amerikaanse beleid van niet -aflatende militaire steun voor Israël, vooral omdat Netanyahu elke kans op een permanent staakt -het -vuren en de Israëlische militaire ratels bedreigt, zijn offensief op de Westelijke Jordaanoever. In plaats van over te gaan naar de tweede fase van de staakt -het -vurendeal, die de terugtrekking van Israëlische troepen uit Gaza en toewijding zou hebben gezien om de oorlog te beëindigen, gooide Netanyahu in plaats daarvan een alternatieve deal voor Hamas die opriep om de eerste fase van de deal met nog eens 40 dagen te verlengen. Hamas verwierp het plan; Egypte en Qatar, essentiële makelaars van de oorspronkelijke deal, ontkenden de last-minute tegenaannemer. Netanyahu reageerde door Hamas de schuld te geven voor het afbrokkelen van de deal en blokkeerde de hulp in Gaza.

De eerste fase van het staakt -het -vuren stond duizenden ontheemde Palestijnen toe aan hun huizen in het noorden van Gaza, het begin van de opruimingsinspanningen en de zoektocht naar de doden die begraven blijven onder het puin. Naast de uitstel bleef Netanyahu zijn extreemrechtse kabinet verzekeren dat de oorlog tegen Hamas zou doorgaan. Trump weergalmde die gevoelens en beloofde beroemd voor de VS om Gaza over te nemen en Palestijnen uit Gaza te dwingen tijdens het wederopbouwproces. Arabische landen komen deze week bijeen om een ​​contra-bouwplan aan te bieden dat Palestijnen in Gaza zou houden en zou leiden naar een tweestatenoplossing van Palestina en Israël.

“Ze waren nooit serieus over dit staakt -het -vuren en nu zien we dat en en ze proberen zelfs nooit echt te onderhandelen over fase twee,” zei Ayyash over Netanyahu en Israël. “Hun doel is nog steeds om zoveel mogelijk Palestijnen uit te verdrijven, van de Gazastrook, om er zoveel mogelijk van te koloniseren en het Palestijnse verzet te beëindigen – ze willen het uiteindelijk allemaal noemen, van de rivier naar de zee, Israël, onder exclusieve Israëlische Joodse soevereiniteit met een minimale Palestische bevolking die daar leeft.”

Deze uitsplitsing van een staakt -het -vurendeal kan precies zijn wat Zelenskyy pauze geeft bij het accepteren van een Amerikaanse bemiddelde vredesovereenkomst met Rusland, zei Duss.

“Als de Trump -regering in feite Netanyahu steunt bij het verbreken van de voorwaarden van het staakt -het -vuren waarmee hij met Hamas is overeengekomen, dat geeft de Oekraïners echt niet veel vertrouwen dat de Verenigde Staten een mogelijk staakt -het -vuren met Vladimir Putin zullen handhaven,” zei Duss. “Oekraïners moeten op zijn minst vertrouwen kunnen hebben dat de Verenigde Staten bereid zullen zijn Rusland te houden voor de voorwaarden van een staakt -het -vuren dat het helpt makelaar – en op dit moment demonstreert Trump met Netanyahu dat hij dat niet is.”

Hoewel Biden ook grotendeels niet zijn rode lijnen met Israël niet afdwingen in het licht van schendingen van het humanitaire recht, was zijn administratie openlijk tegen de invasie van Rusland en bekritiseerde hij de vermeende oorlogsmisdaden – het vormen van wat voorstanders van rechten en experts zagen als een tegenstrijdige dubbele standaard. De verschuiving van Trump naar Rusland maakt ons beleid ideologisch consistenter: Amerika ondersteunt nu landen met imperialistische ambities die worden geconfronteerd met beschuldigingen van oorlogswreedheden.

“Trump lijkt nu meer aan te gaan met de krachtige kant die een minder krachtige mensen bezet,” zei Duss. “Ik geef er de voorkeur aan dat de Verenigde Staten die dubbele standaard beëindigen door het internationale recht te handhaven voor iedereen, vriend en vijand, maar Trump kiest ervoor om deze spanning in de andere richting op te lossen.”

Zowel Ayyash als Duss riepen op tot de tussenkomst van Amerikaanse wetgevers en de internationale gemeenschap om de normen van het internationale recht te herstellen, waarvan een groot deel na de Tweede Wereldoorlog werd opgezet en zijn uitgedaagd en tussen beide oorlogen in de afgelopen jaren zijn uitgedaagd.

Duss uitte ook zijn bezorgdheid voor Amerikanen die de prijs kunnen betalen voor Amerikaanse beslissingen van het buitenlands beleid. “We hoeven niet te ver terug te kijken in de geschiedenis voor voorbeelden hiervan,” zei hij, en voegde eraan toe toen hem werd gevraagd om een ​​voorbeeld, “de aanval van 11 september.”