Minder uitgeven, langer werken of een andere baan zoeken, bij je ouders intrekken of een huisgenoot zoeken. Maar wat je ook doet, dring niet aan op een loonsverhoging om de inflatie te compenseren. Dat is het advies dat de gouverneur van de Reserve Bank, Philip Lowe, de afgelopen maanden heeft gegeven.
Om sommige van deze resultaten te vergemakkelijken, staat de RBA op het punt de economie in een recessie te doen belanden. Het bruto binnenlands product per persoon daalde in de eerste drie maanden van het jaar met 0,2 procent, de spaarquote van huishoudens zakt in elkaar en de consumptiegroei komt tot stilstand, aldus het Bureau voor de Statistiek.
Het bestuur van de bank noteerde in de notulen van de monetairbeleidsvergadering in mei dat het werkloosheidspercentage eind volgend jaar met 1 procentpunt zal zijn opgedreven, waardoor meer dan 100.000 mensen werkloos zullen worden. Hoe deze benadering overeenkomt met Lowe’s aansporingen om meer te werken, is onduidelijk. Alan Oster, hoofdeconoom van de National Australia Bank, zegt dat het cijfer 200.000 of meer kan zijn. De tijd zal het leren.
Het komt erop neer dat de RBA probeert loontrekkenden armer te maken om hen te behoeden voor stijgende prijzen. Dat is de magische logica van het kapitalisme. Als deze magie zo oogverblindend lijkt dat je niet kunt achterhalen hoe het werkt, behoor je misschien gewoon tot de verkeerde sociale klasse.
Hoe komt het? Welnu, neem Lowe’s aansporing voor mensen om minder uit te geven.
Degenen met lagere inkomens proberen nu al minder uit te geven aan elektriciteit door de winter bibberend door te komen. Volgens Lowe is dit in het belang van “de economie”. Maar hier zit het probleem: de Australische energieregulator zegt dat de prijzen vanaf juli met 20 tot 25 procent zullen stijgen, wat bovenop een stijging van 15 procent in het afgelopen jaar komt. In deze omstandigheden, zelfs als u minder probeert te gebruiken, kost het uiteindelijk meer – het is de economie van David Copperfield, waar hoe meer u betaalt, hoe meer er iets verdwijnt.
Waar gaat het naartoe? Welnu, op basis van deze stijgende prijzen voorspelt energiegigant AGL een onderliggende winststijging van misschien wel 150 procent volgend jaar, volgens de Financieel overzicht. Daar is je magie: de poging van de ene sociale klasse om zuinig te zijn, wordt omgezet in een financiële meevaller voor een andere sociale klasse.
Hetzelfde geldt voor voedsel: de prijzen stegen in de loop van het jaar met 8 procent, maar het gekochte volume daalde. “Er is zeker een enorme toename geweest in het aantal dollars dat we uitgeven aan voedsel”, merkte Greg Jericho, beleidsdirecteur bij het Center for Future Work, vorige maand op in de Voogd. “[But] we kopen nu ongeveer 5 procent minder voedsel dan voor de pandemie werd verwacht. Het kost alleen maar meer.”
Lowe zegt eigenlijk: probeer eens een andere maaltijd te laten verdwijnen – het is voor je eigen bestwil, want het is goed voor “de economie”. Ondertussen kunnen onverzadigbare supermarkten de prijsopdrijving niet stoppen. Coles boekte onlangs een halfjaarlijkse winst van meer dan $ 600 miljoen, een stijging van meer dan 11 procent na belastingen. Woolworths boekte een winst van $ 900 miljoen – een stijging van 14 procent.
Dus we betalen meer om minder te eten, en honger voor de ene klasse wordt op magische wijze omgezet in een dividendbonanza voor een andere.
Het is vergelijkbaar met huisvesting: Lowe zegt dat meer mensen in minder woningen het probleem zullen oplossen. “Hogere prijzen zorgen ervoor dat mensen bezuinigen op huisvesting”, zei hij vorige maand tijdens een hoorzitting in de Senaat. “Kinderen gaan niet het huis uit, omdat de huur te duur is – dus besluit je een huisgenoot of een huisgenoot te nemen, want dat is het prijsmechanisme dat aan het werk is.”
Dat klopt kinderen, het neemt hoge prijzen om u daartoe te dwingen aanpassen aan de hoge prijzen die banken en verhuurders rekenen. Het is magie van het prijsmechanisme. Lowe helpt dit mechanisme door de rentetarieven te verhogen, wat hij met een goed geweten kan doen, omdat hypotheekbetalingen, die met meer dan $ 1.000 per maand op een gemiddelde lening stijgen, niet worden meegeteld bij het meten van de inflatie van de consumentenprijzen. (Meer magie.)
De gouverneur zegt natuurlijk niets over het overwicht aan leegstaande huizen van de rijken. Evenmin heeft hij aangeboden om een van de vijf slaapkamers in zijn huis in Randwick goedkoop onder te verhuren. Zo werkt deze kapitalistische magie niet – de uitgebreide en uitbreidende leefruimten van de ene klasse zijn bij voorbaat verdwenen uit de vergelijking die de inkrimping van de leefruimte voor een andere klasse eist.
Het is een huizenmarkt van Harry Houdini.
En het is weer hetzelfde met de lonen. “We moeten ervoor zorgen dat hogere inflatie niet voor iedereen hogere lonen betekent”, zei Lowe deze maand nadat hij voor de twaalfde keer in veertien maanden tijd de cash rate had verhoogd. In reële termen zijn de gemiddelde lonen met meer dan 7 procent gedaald sinds hun hoogtepunt drie jaar geleden.
Waar is al die verdwenen rijkdom van werkende mensen gebleven? Op magische wijze dook er een hoop op in de zakken van de bazen. De meest recente gegevens, samengesteld door de Bestuursinstituut, toont gemiddelde loonsverhogingen van 11 procent, 13 procent, 15 procent en 24 procent, afhankelijk van de functie, voor directeuren en managers bij de grootste bedrijven van Australië. De bonussen voor algemeen adviseurs en bedrijfssecretarissen zijn met 49 procent gestegen.
De ellende van de ene klasse mensen veranderde in steeds meer geld voor een andere klasse. Dat is de magie van het Australische kapitalisme.
Bron: redflag.org.au
