De media noemen Israëlische gevangenen ‘gijzelaars’ en Palestijnen ‘gevangenen’

Er zijn er meerdere manieren om iemand te beschrijven die tegen hun wil wordt vastgehouden, elk met zijn eigen implicaties. Het woord ‘gevangene’ suggereert dat iemand vastgehouden op verdenking van misdaden of gevangen genomen in tijden van oorlog. “Gijzelaar”, daarentegen, betekent een burger die tegen hun wil wordt gehouden.

Sinds het begin van de genocidale oorlog van Israël in Gaza, beschrijven bedrijfsmedia in de VS meestal Israëlische gevangenen als ‘gijzelaars’, zelfs als ze soldaten zijn, en Palestijnse gevangenen als ‘gevangenen’, zelfs als ze kinderen zijn.

Deze semantische keuze was opnieuw te zien in de berichtgeving over de release van de dubbele Amerikaanse Israëlische burger Edan Alexander, een soldaat in het Israëlische leger gevangen uit een Israel Defense Forces buitenpost langs de Gaza -grens op 7 oktober 2023, door Hamas -milities. Alexander, een 21-jarige inwoner van New Jersey, werd bevrijd na onderhandelingen tussen Hamas en een door de VS geleide delegatie. Zijn vrijlating begon de reis van Donald Trump, waar de president naar verwachting leiders van Saoedi -Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten en Qatar zal ontmoeten.

American News Winkers verwezen maandag naar Alexander als “The Last Living American Hostage” in de hechtenis van Hamas. Anchors en analisten maakten weinig tot geen melding van zijn dienst bij de IDF, in plaats daarvan groepeerden hem met burgers die ook door Hamas werden ingenomen. Het is een weglating opmerkelijk voor Palestijnen, die zeggen dat wanneer het Israëlische leger hun landgenoten vangt – zelfs degenen die, in tegenstelling tot Alexander, burgers zijn – ze zelden een soortgelijke receptie krijgen.

Voor Omar Baddar, een Palestijnse Amerikaanse politieke analist die eerder bij het Institute for Middle East Understanding was, is de berichtgeving van Alexander een perfect voorbeeld van “Anti-Palestijnse vooringenomenheid” binnen de media. Veel verkooppunten konden de cruciale context niet vermelden, zei Baddar, zoals “zijn actieve lidmaatschap van een buitenlands leger ten tijde van zijn verovering, en meer precies het Israëlische bezetteringsleger dat de illegale blokkade op Gaza handhaafde” zelfs vóór 7 oktober.

“The humanizing coverage Alexander received and the deep concern about the conditions he was held in stands in sharp contrast to the thousands of Palestinian hostages who are rounded up by the Israeli military without any charge or trial to use as bargaining chips, and who are frequently brutalized beyond recognition, and who are sometimes killed in Israel’s dungeons without anyone in US media even bothering to ask their names,” Baddar told The Intercept.

Gedurende de bezetting van de Westelijke Jordaanoever en het langdurige, decennia langere militaire conflict met militanten in Gaza, heeft het leger van Israël willekeurig Palestijnen, velen van hen burgers, die hen voor onbepaalde tijd zonder aanklacht hebben vastgehouden. Degenen in willekeurige detentie missen vaak communicatie met advocaten of hun familieleden.

Dergelijke praktijken versnelden na de aanval van Hamas op 7 oktober. Vanaf afgelopen december bleven 3.327 Palestijnen in willekeurige detentie binnen de gevangenissen van Israël, die een lange geschiedenis hebben van meldingen van misbruik, marteling en dood, volgens B’Tselem, een Israëlische mensenrechtenorganisatie. Onder die willekeurig gehouden waren 112 Palestijnse kinderen, een recordhoogte, zei Defense for Children International. Terwijl de Israëlische regering spraakmakende Palestijnse leiders heeft vrijgelaten tijdens zogenaamde gevangenenwaps met Hamas, waren veel van die vrijgelaten in de beurzen Palestijnse kinderen onder willekeurige detentie.

Palestijnen die willekeurig worden vastgehouden, worden vaak uit hun huizen gehaald door IDF -soldaten tijdens avondaanvallen, zei dat Yousef Munayyer, een senior fellow in het Arabische centrum Washington, DC, die zijn Palestina/Israel -programma leidt. “Ik denk niet dat een van deze nieuwsuitzendingen naar hen verwijzen als gijzelaars, maar dat is precies wat ze zijn,” zei hij.

Tijdens een CNN -uitzending op maandagmiddag zei de nationale veiligheidscorrespondent Alex Marquardt dat de vrijlating van Alexander “een moment van hoop” was voor de families van de resterende Israëlische gevangenen in de richting van een nieuwe staakt -het -vurenovereenkomst. Er werd geen melding gemaakt van Palestijnse families die lijden achter een onwettige, negen weken Israëlische blokkade op voedsel, water, brandstof en medicijnen die Gaza binnenkomen. Israëlische luchtaanvallen en grondoffensieven zijn in die periode geëscaleerd. In de aanloop naar de vrijlating van Alexander doodden militaire stakingen in Gaza minstens 18 Palestijnen, de meeste vrouwen en kinderen.

“Het is de plicht op legitieme journalistieke outfits om de feiten goed te krijgen,” zei Munayyer, zoals erkennen dat Alexander een Amerikaanse Israëliër is die in Gaza werd vastgehouden en waarschijnlijk als een onderhandelingschip zou zijn gebruikt. “Het is ook waar dat [Alexander] werd gevangen genomen tijdens het dienen in het Israëlische leger – een leger dat betrokken is bij een bezetting die betrokken is bij seriële schendingen van internationaal recht en mensenrechtenschendingen. Dat hoort ook bij de feiten in de context. ‘

Munayyer wees ook op een scherp contrast tussen reacties op de gevangenschap van Tenafly-inheemse Alexander en de moord op een andere inwoner van New Jersey, Amer Rabee, een 14-jarige Palestijnse Amerikaanse jongen die in april werd doodgeschoten door een Israëlische soldaat op de Westelijke Jordaanoever. Munayyer, die opgroeide in het New Jersey-gebied, merkte op dat Rabee, een Amerikaans staatsburger, uit Saddle Brook was, een half uur rijden van Tenafly.

“Dezelfde administratie die werkte om deze Israëlische soldaat uit Gaza te krijgen, heeft niets gedaan om verantwoording te eisen voor het doden van deze Palestijnse Amerikaanse burger die afkomstig is van direct naast de deur,” zei hij. “En dus is het een zeer opvallende dubbele standaard.”

De dag nadat Rabe werd gedood, was de Israëlische premier Benjamin Netanyahu toevallig in Washington, DC, en nam er vragen van verslaggevers in het Oval Office met Trump. Geen enkele journalist vroeg naar de moord op Rabee, herinnerde Baddar zich.

“Stel je voor hoe dekking eruit zou zien als een andere buitenlandse regering een Amerikaans kind had vermoord en hoeveel grillende Amerikaanse functionarissen zouden ontvangen als ze niet de moeite hadden genomen om verantwoordelijkheid te zoeken,” zei Baddar. “Maar tussen een mediacultuur die Palestijnen ontmenselijkt en Israël boven de verantwoordingsplicht plaatst, zijn we het Amerikaanse publiek tot bevooroordeelde dekking die neerkomt op journalistieke wanpraktijken en de productie van toestemming voor het moreel gebroken en strategisch idioot buitenlands beleid dat een identieke bias traceert.”

Vlak voordat het nieuws over de aanstaande release van Alexander zondag was gebroken, plaatste MSNBC een sit-down interview met Palestijnse dichter en schrijver, Mosab Abu Toha, die onlangs de Pulitzer-prijs won in kritiek voor zijn essays over Gaza. Abu Toha werd onmiddellijk geconfronteerd met terugslag van enkele pro-Israëlische groepen en nieuwsuitzendingen over berichten op sociale media die zich afvragen waarom westerse media naar Israëli’s verwijzen als ‘gijzelaars’, namelijk Emily Damari en Israëlische soldaat Agam Berger. Eén groep startte een petitie om de prijs in te trekken. In het interview vroeg mede-gastheer Catherine Rampell Abu Toha over de controverse.

“Waarom worden ons lijden niet erkend, waarom worden we terroristen genoemd, waarom worden we krijgsgevangenen genoemd, terwijl de Israëliërs die uit Israël worden gekidnapt, gijzelaars worden gekidnapt?” Hij antwoordde en voegde eraan toe dat hij en zijn familieleden ook willekeurig waren vastgehouden en geslagen op Israëlische checkpoints. “Geef dit hen meer menselijkheid als ze Israëli’s zijn, terwijl mijn geliefden gevangenen worden genoemd en worden gemarteld?”

Rampell vroeg toen waarom Abu Toha sprak tegen westerse media die de gijzelaars hebben gehumaniseerd en vroegen: “Waarom kun je niet gewoon humaniseren – zou je niet beter zijn om iedereen te humaniseren?”

“Eenendertig familieleden zijn gedood in één luchtaanval en je vraagt ​​me hoe je hier taal kunt gebruiken?” zei hij. Hij verduidelijkte later dat hij niet probeerde de menselijkheid in twijfel te trekken van de Israëlische soldaten die gevangen werden genomen, maar vroegen: “Waarom zouden we sympathiseren met deze soldaat, die een paar dagen later nadat haar vrijlating ging vieren om haar zus te vieren die was afgestudeerd aan de luchtmacht – wat is de Israëlische luchtmacht? Ze zijn verantwoordelijk voor de moord op mijn familie.”

De deal om Alexander vrij te geven, kwam als gevolg van onderhandelingen tussen een Amerikaanse gezant onder leiding van Trump -adviseur Steve Witkoff, waarbij Egypte en Qatar als tussenpersonen bij Hamas dienden. Israël was met name afwezig in de gesprekken. Vorige week kondigde Netanyahu plannen aan voor het Israëlische leger om voor onbepaalde tijd het hele Gaza te bezetten en het Palestijnse grondgebied af te vlakken als Hamas niet akkoord ging met een deal met Israël vóór het bezoek van Trump aan de regio. Omdat Trump niet van plan is om Israël tijdens zijn reis te bezoeken, speculeerden velen dat er een wig was gedreven tussen de twee leiders.

Na de release van Alexander op maandag probeerde Netanyahu het verhaal in zijn voordeel te laten draaien, waarbij het “krachtige beleid” van Israël en “militaire druk van IDF-soldaten in de Gazastrook” in de Gazastrook “werd afgeschaft voor de release van de 21-jarige Amerikaan.

Hamas had echter aangeboden om Alexander maanden geleden in maart uit te brengen, samen met andere gijzelaars, terwijl de gesprekken doorgaan tijdens een tijdelijk staakt -het -vuren. Het was Netanyahu die, kort na het aanbod, het vredesakkoord brak en militaire stakingen in Gaza opwekte.

Alexander kan ervoor kiezen om Trump te ontmoeten in Doha tijdens zijn bezoek in de komende dagen, volgens zijn familie. De optica van een dergelijke vergadering, zonder Netanyahu of leden van zijn kabinet, zal een verdere druk op de omstreden Israëlische leider aangeven, zei Munayyer.