De ontspoorde nominatie van Ed Martin toont aan de macht van Donald Trump.

Eind maartEd Martin, toen de omstreden acterende Amerikaanse advocaat voor DC, kwam opdagen op een gemeenschapsvergadering op een politiebureau om zijn inspanningen om criminaliteit in het district te bestrijden aan te prijzen.

Martin stelde beleefd vragen van aanwezigen en beantwoordde er zelfs een van een man die, verwijzend naar Martin’s wijd veroordeelde beschrijving van zijn kantoor als ‘president Trumps’ [sic] Advocaten, ‘vroeg:’ Hoe vertrouwen wij als bewoners erop dat u onze rug zult hebben en geen persoonlijke advocaat bent voor de president van de Verenigde Staten, die een misdadiger en een racist is? ‘

Martin reageerde door Matthew Graves te citeren, die zijn positie onder president Biden had ingenomen. “Mijn voorganger” werkte ook “werkte voor de gekozen president, voor zijn beleid, voor zijn visie,” zei Martin. “En dat was zijn voorkeur. Daar is niets mis mee.”

“De president liep op een agenda,” voegde Martin eraan toe. “De agenda omvat belangrijke beleidsinitiatieven waarin een officier van justitie een rol speelt. En ik, zoals u weet, schuw daar zeker niet om daarover te zijn.”

Voor zover ik weet, is dat het meest dat Martin, wiens nominatie Trump donderdag trok vanwege oppositie door GOP -senatoren, publiekelijk gezegd ter verdediging van zijn wild controversiële ambtstermijn.

Het was een oneerlijk bagatellisering van zijn inspanningen om het grootste officier van justitie van het land te maken in een instrument van Maga -vergelding, maar ook vertellen.

Terwijl de Amerikaanse procureur, Martin, heeft ontslagen, gedegradeerd en onderzocht op 6 januari officieren van justitie, dreigde hij congresdemocraten te vervolgen voor hyperbolische politieke verklaringen, suggereerde dat zijn ambt doge -critici en voormalige officieren van justitie door Trump zou onderzoeken, en medische reisdoeken, wikipedia en georganisatie’s rechtenstudie zou onderzoeken met bedreigingen voor hun toespraak.

Martin’s opmerkingen in de gemeenschapsvergadering rechtvaardigden deze acties als louter de GOP-versie van wat Democratische officieren van justitie deden onder Biden. Ik weet niet of Martin dat echt gelooft, maar het is niet waar.

Amerikaanse advocaten volgen wel het beleid van presidenten die ze kiezen, maar binnen wettelijke en normatieve grenzen die zijn vastgesteld door de grondwet, het Congres en de langdurige praktijk. Geen enkele Amerikaanse advocaat, tot Martin, bood zich aan om zijn kantoor te gebruiken tegen critici van het overheidsbeleid, inclusief degenen die “eenvoudigweg onethisch handelden” en “ze achtervolgen tot het einde van de aarde om hen verantwoordelijk te houden”. Naar verluidt heeft geen andere Amerikaanse advocaten geprobeerd een grote jury te presenteren met bewijs voor een strafzaak tegen de minderheidsleider van de Amerikaanse senaat op basis van de vijf jaar oude kritiek op het Hooggerechtshof. Evenmin heeft een Amerikaanse advocaat persoonlijk geprobeerd een criminele onderzoeksmacht te gebruiken om geld te grijpen van milieugroepen die contracten door de eerdere administratie hebben toegekend zonder enig bewijs van een misdrijf.

Martin’s Democraten-Did-It-First Rationalisatie voor het debaseren van zijn kantoor is niet alleen van hem. Het is de leugen die de bredere inspanning van Trump rechtvaardigt om het ministerie van Justitie te bewapenen en de hele federale overheid te veranderen in een instrument van zijn persoonlijke interesse.

Martin, hoewel alleen een waarnemend Amerikaanse advocaat, kreeg gedeeltelijk een stortvloed van negatieve persverslaggeving, deels omdat hij zich luid aanmeldde als de leider van Trump’s kruistocht om de DOJ te gebruiken tegen zijn politieke vijanden. Zoals we in een mars schreven: “In een nieuwe administratie gedefinieerd door een mix van kwaadwilligheid en onbekwaamheid, is Martin naar voren gekomen als een avatar: een typisch spuwende handlanger van het moment, die graag Trump helpen het ministerie van Justitie te helpen transformeren in een politiek hulpmiddel-en er niet in staat om erover te houden.”

De duidelijke nederlaag van de nominatie van Martin is een verlies, hoewel geenszins een doodsklok, voor voorstanders van de bewering van de Unitary Executive Theory dat officieren van justitie de advocaten van de president zijn en dat altijd zijn geweest.

Met Martin probeerde Trump GOP -senatoren te dwingen een ongekwalificeerde bumbler en extremist te bevestigen, alleen omdat hij de ‘favoriete Amerikaanse advocaat’ van Trump is. Dat werkte niet. Dat maakt Martin’s ontspoorde nominatie ook een nederlaag voor Trump.

Trump steunde de nominatie nadat de Senaatsrepublikeinen zeiden dat ze de stemmen misten om hem te bevestigen. De fatale klap kwam van senator Thom Tillis (RN.C.), een lid van de rechterlijke machtscommissie dat zei dat hij zich tegen Martin zou verzetten vanwege zijn steun voor oproers van 6 januari. In januari, nadat hij aanvankelijk leek te zijn tegen de nominatie van Pete Hegseth als minister van Defensie, Tillis, die volgend jaar herverkiesbaar is, borstelde zich te midden van zware druk van Trump en ondersteunde de bevestiging van de voormalige Fox News -gastheer. Hoewel Martin een mindere functie zocht, kan de beslissing van Tillis om vast te staan ​​tegen deze nominatie te bepalen dat de dalende peilingen van Trump zijn macht hebben verminderd.

De afwijzing van de nomiatie van Martin is ook een teken van de limieten van Trump’s inspanningen om de geschiedenis van 6 januari te herschrijven en de leugens die ertoe hebben geleid. Martin, zoals Moeder Jones heeft gedetailleerd, was een verkiezings -truther uit 2020 die diep betrokken was bij de stop het stelen organiseren. In de nasleep van 6 januari beweerde hij dat “Antifa” achter de aanval zat, het een “hoax” noemde, verwees naar aanvallers van 6 januari als “Patriots” en zei dat de plunderaars die werden vervolgd “herstelbeurten” moesten ontvangen. Martin heeft nooit afstand gedaan van die claims. Als Amerikaanse advocaat is hij blijven promoten een samenzweringstheorie die suggereert dat de FBI hielp om 6 januari te plannen. Hij schaamde zich zelfs tegen 6 januari aan vervolgingen terwijl hij in zijn officiële hoedanigheid verscheen tijdens een fondsenwerving van maart bijgewoond door veroordeelde seditionisten en een vermeende nazi -sympathiseerder die Later probeerde te afstand nemen van zichzelf.

Het installeren van Martin als hoofd van het kantoor dat 1600 mensen vervolgde voor de aanval was een opzettelijke provocatie voor iedereen, inclusief Republikeinse senatoren, die de inspanningen van Trump afwijst om een ​​dodelijke poging om de vreedzame machtsoverdracht als een ‘dag van liefde’ te stoppen opnieuw definiëren. Ed Martin is een klein figuur. Maar zijn nederlaag is een belangrijk teken dat de macht van Trump om de regering te laten accepteren dat zijn leugens eb zijn.