De opkomst van de adviseur die de klasse bestuurt

Het zijn de outsourcing-mandarijnen geworden, adviesbureaus die hebben gediend om de expertise in de publieke sector te degraderen en tegelijkertijd de kwaliteit van de dienstverlening te verminderen. Onderweg hebben ze astronomische kosten in rekening gebracht voor het geven van herhaaldelijk gebrekkig advies. Consultants, verpakt als alle wijze goeroes, zijn de grote vertrouwensbedriegers geworden.

Het omarmen van de innerlijke voodoo van consultancy had tot gevolg dat interne bijdragen en oplossingen binnen de overheid en de bredere economie werden ontmoedigd. Het resultaat was een vreemd pleidooi voor mensen buiten de publieke sector, resulterend in wat alleen nauwkeurig kan worden omschreven als de consultacratie.

In de jaren zeventig begon het nieuwe priesterschap van uitbestede mandarijnen zich te roeren. Binnen enkele decennia was hun macht en bereik mondiaal geworden. Vier firma’s domineerden: Deloitte, Ernst & Young (EY), KPMG en PwC. Bij gebrek aan transparantie met betrekking tot rapportagevereisten, blijven het particuliere samenwerkingsverbanden die tegen het algemeen belang ingaan en worden aangemoedigd door eigenbelang.

Het laatste nieuws over de opkomst van deze specifieke klasse van adviseurs is een werk van Mariana Mazzucato en Rosie Collington. De auteurs maken hun bedoelingen duidelijk in de luide onmiskenbare titel The Big Con: hoe de adviesbranche onze bedrijven verzwakt, onze regeringen infantiliseert en onze economieën vervormt. Hun studies zijn gericht op en verontrustend voor de overheid en het bedrijfsleven die miljarden in contanten hebben uitgegeven om de buitenstaander binnen te halen die in staat is tot magie, of het nu gaat om het corrigeren van de boeken, het schrappen van personeel of het invoeren van maatregelen om de efficiëntie te bevorderen.

Hoe zit het dan met het uiteindelijke doel van het gebruik van dergelijke outfits? Vermoedelijk, althans met betrekking tot advies aan regeringen, is het om beleidsdoelen op een efficiënte en tijdige manier te bereiken. Adviesbureaus zijn ook bedoeld om hun advies goed te laten renderen. De Management Consultancies Association (MCA) in het VK suggereert dat voor elke £ 1 die aan advieskosten wordt uitgegeven, de klant £ 6 terug kan verwachten. Dat gevoel van zelfvertrouwen is iets om te aanschouwen.

Bepaalde gebieden hebben een overvloed aan consultants gezien, waarbij de gezondheidszorg een echt rijk gebied is voor exponentiële groei. Als Politiek‘s Joanne Kenen, die in 2018 schreef, legde uit dat de gezondheidssector een enorme “markt heeft voortgebracht voor consultants, adviseurs en een heel universum van ondersteunende experts die geen geneeskunde beoefenen, maar beloven te helpen navigeren in een landschap dat elke zes lijkt te veranderen.” weken.”

Deloitte speelde een belangrijke rol in het mislukte pandemische Test and Trace-programma dat door de UK Public Accounts Committee werd beschouwd als “overdreven afhankelijk van dure contracten”. De vergoeding voor hun diensten was fors: iets in de orde van grootte van £ 40 miljoen.

In 2021 constateerde de Algemene Rekenkamer dat slechts 17% van de mensen binnen 24 uur de testuitslag ontving, in tegenstelling tot de gestelde doelstelling van 90%. Dit ondanks het feit dat Deloitte de taak had om de logistiek op testlocaties af te handelen en samen te werken met particuliere bedrijven als Boots en Serco. De doelstellingen werden niet gehaald en lokale ziekenhuizen moesten disfunctionele centra overnemen.

De tekortkomingen van consultancy werden ook blootgelegd in de uitrol van de website healthcare.gov vol hik als onderdeel van de implementatie van de Affordable Care Act tijdens de regering-Obama.

De diepe ironie hier is dat adviseurs in de gezondheidszorg een cultuur van inefficiëntie en kosten hebben bevorderd. Een onderzoek naar de rol van managementconsultants voor de National Health Service in Groot-Brittannië is verre van rooskleurig. Van de 120 onderzochte NHS English trusts hadden de organen tussen 2009/10 en 2012/13 in de orde van grootte van £ 600 miljoen uitgegeven aan managementconsultants, een stijging van £ 313 miljoen in 2014. Dit leidde tot een “aanzienlijke” toename van inefficiëntie en een slechtere teruggave van diensten. Dit was een god die faalde.

Een deel van het probleem is dat dergelijke adviesbureaus werk creëren om de ruimte te vullen die hen zogenaamd nodig heeft. Het merk zoekt een antwoord van de kwetsbare klant, ongeacht de behoefte aan aanbod. Belangrijk is dat het de kunst is om de organisatie in kwestie ervan te overtuigen dat ze geen haalbare, betrouwbare route hebben binnen haar eigen gelederen.

Organisatorische complexiteit creëert zogenaamd gevallen waarin expertise vereist is, een wijsgerig inzicht in het geheim van praktijken waaruit de moderne overheidsafdeling of -bedrijf bestaat. Dit kan vervolgens leiden tot voorgestelde reorganisaties die eeuwigdurend en zichzelf in stand houden, waardoor de consultants in vaste dienst kunnen worden gehouden. Ze helpen je rotzooi opnieuw in te delen, zodat ze het kunnen opruimen. Als auteurs van een prachtige bijdrage aan de Tijdschrift van de Royal Society of Medicine concludeerde na bestudering van de enorme literatuur over dit sombere onderwerp, dat er “veel redenen waren voor herhaalde reorganisaties, waarvan de meeste ‘geen goede reden’ waren.”

In plaats van binnen de organisatie geleid te worden, zijn de ogen naar buiten en verder gericht op de onafhankelijke buitenstaander, iemand die zogenaamd de waarde en het vermogen heeft om onafhankelijk advies te geven in een volledig professionele, geïnformeerde hoedanigheid. Dit is een fictie, aangezien veel van dergelijke adviesbureaus, met name in de overheidscontext, verbonden zijn met de overheid, zij het via een hoedanigheid van de publieke sector of als politieke vertegenwoordiger. Belangenconflicten blijken onvermijdelijk en de onafhankelijkheid van het advies wordt zeer twijfelachtig.

De grote tegenvaller, ondanks zijn sombere voorbeelden, slaat een optimistische toon in de vorm van een klaroengeschal. De publieke sector, zo stellen de auteurs, moet niet bang zijn om expertise binnen de eigen bureaus en afdelingen te volgen in de vorm van in-house adviesbureaus. Breng die expertise die verloren is gegaan bij de adviesbureaus terug in de kudde. Hetzelfde geldt voor niet-gouvernementele organisaties. Maar het zal een enorme uitdaging zijn om deze trend, en de deur waardoor deze problemen opengaan, om te buigen.