Sam Friedman
Wat persoonlijke verhalen betreft, was wat echt interessant was de kloof die we konden zien tussen de manier waarop mensen hun afkomst waarnemen en wat we konden zien als we hun afkomst maten op de manier waarop sociale wetenschappers dat normaal doen. Ongeveer 30 procent van de mensen die we ondervroegen Wie is wie hadden gezegd dat ze uit een meer achtergestelde achtergrond kwamen dan waartoe ze op een standaard sociaalwetenschappelijke manier zouden behoren.
Wat dat weerspiegelt, denk ik, is een verlangen om gewoon te zijn door het vermogen om een ​​opwaarts verhaal te vertellen over je bestemming in het leven – dat je dat voorrecht niet hebt gekregen door je geboorte, en dat in plaats daarvan je traject een meritocratische legitimiteit weerspiegelt. . De beste manier om dat te doen, is in zekere zin door uw voorrecht te bagatelliseren. Ik zeg niet noodzakelijk dat dat opzettelijk is. Ik denk niet dat we noodzakelijkerwijs de mate van intentionaliteit kennen, en dat is een interessante vraag om te stellen en, denk ik, voor anderen om te bestuderen. Maar we konden zeker zien dat er, ongeacht de opzet, sprake was van een bagatellisering van privileges.
De andere belangrijke manier waarop de identiteit van de elite tot uitdrukking komt, is in smaak en levensstijl. Wat in zekere zin interessant is, is dat de publieke persoonlijkheid die deze elites projecteren er een is die zeer zorgvuldig is samengesteld om de indruk te wekken open te staan ​​voor smaken, kunstvormen en levensstijlpraktijken die zowel een gewoonheid signaleren als een signaal zijn van een hoogstaande acculturatie. . Maar wat echt interessant was, was dat toen we de privépersonen die we in geanonimiseerde interviews kregen, vergeleken met de openbare profielen die daadwerkelijk online zijn gepubliceerd en doorzoekbaar zijn voor journalisten, je een behoorlijk sterke kloof zag.
Deze mensen waren over het algemeen veel chiquer in de manier waarop ze in dit geanonimiseerde interview verwoordden wie ze waren dan in hun publieke profiel. Ik denk dat, hoewel we de bedoelingen van mensen niet volledig kunnen beoordelen, er een signaal is dat mensen zich bewust zijn van wat hun levensstijl over hen zegt, en dat het feit dat je jezelf kunt presenteren als iemand die dezelfde dingen doet als het grote publiek – die graag met hun huisdieren en vrienden optrekken, graag naar voetbalwedstrijden gaan – is een manier om een ​​gevoel van verbondenheid met het bredere publiek te creëren.
Bron: jacobin.com
