Op 14 november publiceerde het Amerikaanse Global Change Research Program de Vijfde Nationale Klimaatbeoordeling, waaruit bleek dat de Verenigde Staten nu al de ernstige gevolgen van de klimaatchaos ervaren, voornamelijk veroorzaakt door de voortdurende afhankelijkheid van fossiele brandstoffen. Een week later werd de Financiële tijden meldde dat de Trump-campagne wat zij Project 2025 noemt omarmt – een conservatieve beleidsblauwdruk van 920 pagina’s van de Heritage Foundation die, naast andere radicale doelstellingen, aandringt op de eliminatie van verschillende energie-afdelingen en de hele federale regering zou herzien om klimaatverandering niet alleen ontkennen, maar deze ook actief bevorderen.
Toch zou je nauwelijks iets weten van deze lezing van de berichtgeving over de odds-on favoriet om de Republikeinse nominatie te winnen en de meest waarschijnlijke keuze van de gokmarkten om de zevenenveertigste president van de Verenigde Staten te zijn, Donald J. Trump. De voormalige president heeft de afgelopen maand openlijk gestreefd naar geld voor fossiele brandstoffen en de spot gedreven met het idee van klimaatverandering, en deze objectief waanvoorstellingen en potentieel catastrofale houding heeft nauwelijks een stipje op de radar van de Amerikaanse nieuwsmedia geregistreerd.
Uit een onderzoek onder grote mediakanalen van de afgelopen maand blijkt dat er veel zijn, zoals NPR en de Muur Straatjournaal – hebben de recente anti-klimaatdemagogie van Trump helemaal niet genoemd. En degenen die het doorgaans hebben ingekaderd in termen van subjectieve ‘vanille versus chocolade-ijs’ partijdige voorkeur of een klein nieuwsitem over ‘energiebeleid’.
A New York Times De ‘fact check’ van een grote ‘energie’-toespraak die Trump op 2 november in Houston hield, nam niet de moeite om de meest flagrante leugen die Trump verschillende keren in zijn negentig minuten durende toespraak vertelde, of zwaar impliceerde, op feiten te controleren: klimaatactie is zinloos. In zijn toespraak kleineert hij herhaaldelijk het klimaatbeleid dat erop gericht is de winning van fossiele brandstoffen aan banden te leggen Keer‘ Angelo Fichera is meer gefocust op inflatie en andere aanvullende leugens. Die zijn belangrijk, maar gezien de inzet van een categorische klimaatontkenner die nog eens vier jaar de leiding heeft, zou je denken dat de fundamentele afwijzing van wetenschappelijke consensus op zijn minst vermelding verdient, of zelfs de centrale premisse van het artikel verdient.
De Washington PostDe kritiek op Trumps volledige omarming van fossiele brandstoffen op 10 november kreeg een “beide kanten”-behandeling, waarbij de bezwaren tegen het olie- en gas-energieplan van de voormalige president werden geformuleerd als een “milieuactivisten zeggen” ideologisch standpunt, in plaats van als een feitelijk standpunt. een.
“Milieuactivisten zeggen dat ze niet verrast zijn door de omarming van Trump door oliedonoren.” Na verslaggevers Josh Dawsey en Maxine Joselow informeren ons, “wiens klimaaterfenis zij als rampzalig omschrijven.”
Dat regelrechte klimaatontkenning desastreus is, is niet slechts een subjectieve bewering van een ideologisch conflicterende partij, zoals gepresenteerd door de Na. Het is een uniforme wetenschappelijke consensus.
Als Trump bovenop een gebouw zou staan en de verslaggevers zou vertellen dat hij kon vliegen, zouden degenen die zich verzetten tegen de wijsheid van dit standpunt niet worden afgeschilderd als ‘gravitisten zeggen dat het onwaarschijnlijk is dat Trump zal vliegen’. Dit onveranderlijke feit zou als realiteit worden gepresenteerd, en de formulering van het artikel zou niet ‘gravitisten versus anti-gravitisten’ zijn – het zou een stuk zijn over het ontkennen van objectieve natuurwetten, en de onvermijdelijke, gewelddadige implicaties van de meest krachtig persoon op aarde die dit doet. Het zou een verhaal zijn van pathologische waanvoorstellingen, en niet van “sommigen zeggen” media-arbitrage.
Bij het vergelijken van de klimaatposities van Trump en Biden was CNN even blasé. “Trump heeft een goed gedocumenteerde afkeer van hernieuwbare energie, een wantrouwen jegens windenergie in het bijzonder, en heeft beloofd zoveel mogelijk terug te draaien ten aanzien van de klimaatagenda van Biden”, schreef Zachary Wolf van CNN op 16 november.
“Klimaatwetenschappers en -activisten zullen wijzen op alarmerende gegevens waaruit blijkt dat de opwarming van de aarde sneller gaat dan verwacht en beweren dat de VS lang niet genoeg doet,” vertelt CNN ons, “hoewel drastischer actie directe actie van beide partijen door het Huis van Afgevaardigden en de Senaat zou vergen, iets wat lijkt onwaarschijnlijk gezien de macht van de Republikeinen die de kolen- en oliestaten vertegenwoordigen in het Huis van Afgevaardigden en de Senaat.”
Dit is geen subjectief of ideologisch standpunt van “klimaatwetenschappers en activisten” – het is de realiteit. Dat Trump deze realiteit openlijk heeft verworpen, had opnieuw de kop, het kader en de belangrijkste conclusie moeten zijn. In plaats daarvan krijgen CNN-lezers de indruk dat het gewoon weer een “Democratisch versus Republikein”-probleem is.
In juli, Politiek omlijstte Trumps klimaatontkenning met de ironische kop: “Conservatieven hebben al een klimaatplan geschreven voor de tweede termijn van Trump.” Het stuk beschrijft de aanval van Trump op het klimaat op aarde en het voortbestaan van de mensheid als een partijdige kwestie van “het terugdraaien van de kenmerkende klimaatwet van Biden.”
De lezer hoort wel van Andrew Rosenberg, een voormalige hoge functionaris bij de National Oceanic and Atmospheric Administration, maar zijn standpunt, dat het plan van Trump “niet alleen de samenleving ondermijnt, maar ook de economische capaciteit van het land, terwijl het tegelijkertijd grof geweld aanricht aan de milieu” wordt gepresenteerd als slechts de mening van één man, en niet als een wetenschappelijk feit.
In het overzicht van de Associated Press van “Trumps plannen als hij terugkeert naar het Witte Huis” van 12 november wordt helemaal geen melding gemaakt van klimaatverandering. De snelle klap kadert de omarming van Trump van het versnellen van het einde van de wereld als louter ‘energiebeleid’.
“Het doel van Trump, zegt hij, is dat de VS over de goedkoopste energie en elektriciteit beschikken van alle landen ter wereld, inclusief China”, schrijft Jill Colvin. Het artikel vervolgt: “[Trump says] hij zal de klimaatakkoorden van Parijs verlaten, een einde maken aan de windsubsidies en de regels afschaffen die zijn opgelegd en voorgesteld door de bewondering van Biden en die gericht zijn op gloeilampen, gasfornuizen, vaatwassers en douchekoppen.’
En wat is het onvermijdelijke gevolg voor de mensheid van deze daden, als ze werkelijkheid worden? Het blijft ongezegd. Het is gewoon een andere beleidsvoorkeur.
Een zeldzaam voorbeeld van iemand in de reguliere media die alarm slaat is Hayes Brown van MSNBC, wiens column het rampzalige klimaatbeleid van Trump uiteenzette. Met als kop: “Trumps klimaatplan: dood ons allemaal nog sneller”, maakt het stuk duidelijk dat de energiepositie van Trump wordt bezield door een nihilistische omarming van massaal lijden.
Toch wordt het artikel niet geïndexeerd als rapportage, maar eerder als ‘mening’. Het vermelden van voor de hand liggende feiten over het onvermijdelijke resultaat van Trumps energiebeleid wordt gezien als te redactioneel, te subjectief en te ideologisch. De realiteit van klimaatverandering wordt nog steeds geframed als slechts een andere mening, gepositioneerd in tegenstelling tot een even geldig standpunt dat het allemaal maar verzonnen is.
Nu er nog maar een paar jaar resteren om de extremere gevolgen van de klimaatchaos te verzachten, en er nog veel minder resteren voor enige kans van buitenaf om de koers te veranderen, is het opvallend dat de media de urgentie uit het onderwerp halen.
In maart bracht het Intergouvernementeel Panel voor Klimaatverandering opnieuw een schrijnend rapport uit, geschreven door drieënnegentig experts, waarin werd vastgesteld dat de gemiddelde temperatuur op aarde op weg is om in de eerste helft van het jaar met 1,5 graden Celsius (2,7 graden Fahrenheit) te stijgen ten opzichte van het pre-industriële niveau. van de jaren 2030. Deze verschuiving zou een klimaatdrempel overschrijden, waarboven catastrofale hittegolven, overstromingen, megastormen, hongersnoden en uitsterving liggen die de menselijke beschaving zelf bedreigen. De enige kans die we hebben om deze verschrikkelijke toekomst te vermijden is dat de geïndustrialiseerde landen hun uitstoot van broeikasgassen dramatisch – en onmiddellijk – terugdringen.
“De uitstoot zou nu moeten afnemen en tegen 2030 met bijna de helft moeten zijn verminderd, als we de opwarming willen beperken tot 1,5°C”, staat in een persbericht bij het rapport.
In een Media Matters-analyse van 17 november werd de berichtgeving in de media over een recent door het Congres opgedragen klimaatrapport beoordeeld, waaruit opnieuw bleek dat de Amerikaanse omarming van olie en gas de klimaatverandering versnelt. De organisatie ontdekte dat “de nationale tv-nieuwskanalen CNN, MSNBC, NBC, CBS, ABC en Fox News nauwelijks verslag deden van het rapport.”
Er zit een subtekst achter het gebrek aan urgentie en berichtgeving over Trumps schaamteloze klimaatontkenning: dubbele Outrage Fatigue. Na acht jaar van waarschuwingen over de gevaren van Trump, en tientallen jaren van waarschuwingen over de gevaren van klimaatverandering, zijn onze media – en voor sommigen hun publiek – ongevoelig geworden. Maar gewend zijn aan een dreiging zorgt er niet voor dat de dreiging verdwijnt, en de realiteit van wat er zal gebeuren als de Verenigde Staten hun inzet voor de winning en productie van fossiele brandstoffen verdubbelen, is niet minder manifest en existentieel omdat ze als banaal worden gezien.
Deze verhalen gaan niet over Trump ‘zich wenden tot oliebaronnen’ of Trump ‘misleidend op energiegebied’. Het zijn verhalen over de leidende kandidaat voor het Witte Huis, die expliciet de wetenschappelijke consensus verwerpt en de Verenigde Staten, en daarmee de rest van de mensheid, richting massadood stuurt. Het zijn verhalen over het opzettelijk ontkennen van de werkelijkheid, en niet over brutale leugens of concurrerende partijdige meningen.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Bidens eigen omarming van de winning van fossiele brandstoffen ook alarmerend is, maar de omvang ervan verschilt van het extremistische Project 2025-plan van Trump, dat de klimaatverandering in totaal 127 keer bespot of kleineert. De duidelijkheid van de media over de existentiële dreiging van laatstgenoemde betekent niet dat ze moeten stoppen met het bekritiseren van de eerste – maar de aard van de dreiging moet worden gekalibreerd.
Wat Trump doet – regelrechte ontkenning en een poging om de koers terug te brengen naar de negentiende eeuw – is buitengewoon, zelfs onder rechtse leiders in vergelijkbare landen. Het radicalisme en het anti-empirisme van Trumps standpunt moeten centraal worden gesteld voor de lezer, en niet eenvoudigweg worden gereduceerd tot een andere routinematige partijdige voorkeur die “volgens milieuactivisten” gevaarlijk kan zijn.
Bron: jacobin.com
