Hoe presenteer je een ‘evenwichtig’ beeld van genocide? Journalisten in opleiding moeten serieus over deze vraag nadenken. Hun toekomstige carrière zal er waarschijnlijk van afhangen. Je moet onpartijdig zijn en elk standpunt laten vertegenwoordigen. Zorg er dus voor dat je de belangrijkste pro-genocidestemmen interviewt. Laat ze rustig uitleggen waarom het goed is om onderdrukte burgers te doden en hun land te stelen. Je wilt tenslotte niet dat je publiek denkt dat je bevooroordeeld bent tegen massamoord.
Momenten als deze bewijzen dat journalistieke objectiviteit een mythe is. Het zijn niet alleen de rechtse bedrijfsmedia waarvan de pro-genocidevooroordelen volledig te verwachten en niet verrassend zijn. Dezelfde particuliere media die de marteling van vluchtelingen vieren en van seriemoordenaar Ben Roberts-Smith een superster hebben gemaakt, gedragen zich precies zoals verwacht.
Maar de media die beweren superieur te zijn – zoals onze ‘publieke’ omroep, het ABC, en de gezaghebbende liberale media – zijn niet fundamenteel verschillend. In feite is hun anti-Palestijnse vooroordeel zo extreem dat ABC-journalisten er zelf zojuist een mini-opstand over hebben gehad, omdat ze soms onwillige medeplichtigen zijn geworden aan de propagandacampagne van een genocide.
De extremere methoden van de rechtse media kunnen ons laten zien hoe het systeem werkt. Toen het Israëlische leger het vluchtelingenkamp Jabalia in Gaza bombardeerde, werd de… Australisch gevierd met de kop: “Israëlische luchtaanval schakelt Hamas-chef uit die zich schuilhoudt onder vluchtelingenkamp”. Het artikel, dat IDF-bronnen citeert zonder enige bevestiging, zorgde er ook voor dat het Israëlische bombardementen op ziekenhuizen in Gaza rechtvaardigde.
De Dagelijks telegram‘s kop vergat te vermelden dat er überhaupt Palestijnen waren omgekomen in Jabalia, slechts één “topterrorist”. Maar het zorgde er wel voor dat de vraag werd gesteld of de plaats wel een vluchtelingenkamp was: “Top Hamas-terrorist gedood in ‘vluchtelingenkamp’ terwijl elf Israëlische soldaten omkomen”.
Waarom niet? Voor de rechtse pers in Australië zijn moslims altijd de agressors. De onderdrukten maken altijd deel uit van een ingewikkeld complot. Niets is ooit helemaal wat het lijkt. Ontwaakte intellectuelen bedenken de opwarming van de aarde om een communistische machtsovername te rechtvaardigen; De Palestijnen doen zich voor als een vluchtelingenkamp om Israël er slecht uit te laten zien als het hen opblaast. Ondanks al hun ‘populistische’ pretenties zijn in de rechtse kranten altijd de rijken en machtigen het slachtoffer. Hun lezers zijn al klaar om de samenzweerderige propaganda te slikken die afkomstig is van het Israëlische leger en de Israëlische regering.
Maar zoals de opstand van de journalisten bij ABC laat zien, beperkt de methode zich niet tot de ultrarechtse vodden. Zorg ervoor dat u altijd de IDF en de Israëlische regering citeert voor inzicht in de bloedbaden die zij hebben aangericht. Praat niet over Palestijnen – praat over Hamas. Wanneer Hamas burgers doodt, hebben ze “terrorisme” gepleegd, maar wanneer Israël burgers doodt, zijn die mensen eenvoudigweg “stierf bij een luchtaanval”. Israëlische sterfgevallen zijn tragedies die tot in detail moeten worden onderzocht en verteld; Palestijnse sterfgevallen zijn slechts statistieken, als dat zo is.
De ABC’s 7.30 uur is praktisch overgedragen aan de Israëlische militaire propagandamachine. In de loop van het bombardement is er ruimte ontstaan voor de officiële en onofficiële woordvoerders van Israël om hun eigen wreedheden te ontkennen. Ehud Olmert, de voormalige premier van Israël, werd geïnterviewd vanuit een huiskamer in een rustige, groene buitenwijk van Tel Aviv. Hij zei over het bloedbad van Israël in het grootste vluchtelingenkamp in Gaza: “Iedereen die daar aanwezig was, maakte deel uit van Hamas en de strijdgroep van Hamas. Ze werden gedood, maar het waren geen onschuldige burgers”.
Gastheer Sarah Ferguson daagde haar gast niet uit met deze volkomen krankzinnige, realiteit tartende opmerking. In plaats daarvan nodigde ze Olmert uit om de humanitaire aanpak van het Israëlische leger te bespreken, en hoe zorgvuldig en bezorgd zij de impact van hun acties afwegen. Kunnen we ons voorstellen dat een dergelijk interview met een Hamas-leider wordt gehouden? Een woordvoerder van de Russische regering?
Het interview met Olmert was een van de aanleidingen voor de interne opstand bij het ABC. Maar dit was niet de eerste keer voor Ferguson. Toen het Al-Ahli-ziekenhuis in Gaza werd gebombardeerd tijdens de aanval van Israël, liet ze een IDF-woordvoerder tien onbetwiste minuten besteden aan het uitleggen dat de Palestijnen dit zichzelf hadden aangedaan. (“Wij richten ons niet op medische voorzieningen”, zei luitenant-kolonel Peter Lerner. Dat was op 19 oktober. Op 11 november meldde de Wereldgezondheidsorganisatie dat Israël het bombarderen van vier van de resterende ziekenhuizen van Gaza.)
Voordien had de Israëlische regeringspropagandist Mark Regev zijn eigen tien minuten gekregen 7.30 uur segment om uit te leggen dat de Palestijnen de aantallen slachtoffers vervalsten en overdreven.
Ferguson was vorig jaar het middelpunt van een controverse vanwege haar rapport ‘Fox and the Big Lie’, waarin Fox News van Rupert Murdoch werd bekritiseerd vanwege het verspreiden van leugens over de Amerikaanse verkiezingen van 2020. Maar haar eigen programma is een consistente, vriendelijke uitlaatklep geworden voor complottheorieën en desinformatie die door het Israëlische leger en zijn woordvoerders worden verspreid.
Het is belachelijk om een ‘evenwichtig’, ‘onpartijdig’ verslag van de genocide in Gaza te presenteren: om waarheidsgetrouw en objectief te zijn, moet je beginnen met te erkennen dat Israël de Palestijnen onderdrukt. Maar het ABC bereikt niet eens evenwicht. Het bevordert systematisch en consequent de gespreksonderwerpen van een genocidaal apartheidsregime.
Tijdens hun recente bijeenkomst klaagden ABC-journalisten dat ze niet in staat waren eenvoudige, waarheidsgetrouwe taal als ‘invasie’ of ‘bezetting’ te gebruiken om het gedrag van Israël te beschrijven, en dat zelfs het gebruik van het woord ‘Palestina’ was onderworpen aan een ‘algemeen verbod’.
Het is niet alleen Sarah Ferguson, het is niet alleen het ABC en het is niet alleen deze keer. Toen Israël in 2008 1.400 Gazanen doodde, a uitgebreide studie van New York Times Uit de berichtgeving bleek dat Israëlische sterfgevallen 25 keer meer aandacht kregen dan Palestijnse sterfgevallen, terwijl de Palestijnen consequent werden gepresenteerd als de agressors tegen de macht die hen belegerde en bombardeerde.
Het boek van Marda Dunsky uit 2007 Pennen en zwaarden ontdekte dat de meest prestigieuze Amerikaanse media consequent over Palestina berichtten op een manier die de Israëlische misdaden minimaliseerde en de betrokkenheid van de VS verborgen hield. Het boek van Greg Philo en Mike Berry uit 2004 Slecht nieuws uit Israël ontdekte dat de Britse pers grotendeels hetzelfde was.
Waarom? Israël beschikt uiteraard over een geavanceerde publiciteitsmachine, ondersteund door bruut geweld. Buitenlandse journalisten mogen Gaza niet binnenkomen terwijl Israël zijn bloedbad uitvoert; ze staan in de rij op de “heuvel van schaamte”twee kilometer van de grens, om hun aangifte in te dienen. Veertig journalisten zijn in Gaza gedood tijdens de bombardementen en invasie.
Het Israëlische leger brengt met fenomenale snelheid en verfijning dramatische persberichten, videopropaganda en persconferenties uit. Niet lang na de explosie in het Al-Ahli Ziekenhuis had de IDF een overtuigende video geproduceerd waaruit bleek dat een Palestijnse raket de ontploffing had veroorzaakt. Bij sommigen duurde het even New York Times journalisten aan bewijzen alomvattend dat de video volkomen irrelevant was, dat de getoonde raket zich niet in de buurt van het ziekenhuis bevond en dat deze de explosie niet had kunnen veroorzaken. Het maakt niet uit: de Israëlische propaganda had zijn werk gedaan, en nu konden de nieuwsmedia met plezier verslag uitbrengen over de Israëlische lijn.
Journalisten zijn getraind om ‘evenwicht’ te bieden en ‘geloofwaardige’ bronnen te vertrouwen. Dit creëert een inherente voorkeur voor de machtigen. Wanneer een bevolking wordt onderdrukt, wordt de onderdrukking herschikt als een conflict tussen twee gelijken, elk met hun eigen geldige standpunt. Onderdrukkers zijn per definitie ‘geloofwaardige bronnen’: ze hebben de titels, de graden, de grote kantoren, de medailles, de teams van onderzoekers en video-editors, het comfort en de veiligheid om hun doelgroepen te ontvangen en te charmeren.
Ook al zijn sommige journalisten zich bewust van deze onevenwichtigheid en doen ze wat ze kunnen om er weerstand aan te bieden – en soms krijgen ze goede artikelen gepubliceerd in over het algemeen verschrikkelijke publicaties – betekent de aard van de onderdrukking dat alle grote mediakanalen inherent bevooroordeeld zijn ten gunste van machtige instellingen. Meer dan dat: zij Zijn machtige instellingen, en op momenten als deze – wanneer het westerse buitenlandse beleid duidelijk wordt ontmaskerd als genocidale waanzin – spelen ze een belangrijke rol bij het onder controle houden van de ontevredenheid.
‘Publieke’ nieuwsuitzendingen zoals de ABC en ‘liberale’ zoals de New York Times verschillen niet fundamenteel van de rechtsextremisten bij Fox. Ze worden van bovenaf gecontroleerd door hetzelfde politieke en economische establishment dat een nauwe militaire en diplomatieke alliantie met Israël heeft. Hun instellingen en hun topmanagers zijn verantwoordelijke en loyale leden van een politieke elite die nu één allesoverheersende zorg heeft: de kritiek op een belangrijke bondgenoot uit het Midden-Oosten beperken.
Geen enkele westerse regering zou een “publieke” omroep financieren die de volledige waarheid zou vertellen over de oorzaken en aard van Israëls onderdrukking van de Palestijnen, net zomin als een middeleeuwse koning zou toestaan dat een kerk de omverwerping van het feodalisme predikt. Hoezeer de topmanagers van de Murdoch-pers en het ABC elkaar ook bekritiseren, ze zitten uiteindelijk in hetzelfde team: het verdedigen van het westerse imperialisme.
De ABC-journalisten die terugsloegen tegen de vooroordelen van hun bazen zijn hopelijk een teken van nog meer weerstand. Maar voor degenen onder ons die solidair willen zijn met de Palestijnen: we kunnen niet wachten tot de westerse media wakker worden, net zomin als we kunnen wachten tot westerse politici een geweten vinden. De beweging die solidair is met de Palestijnen heeft haar eigen media nodig om de waarheid te vertellen en resoluut aan de kant van de onderdrukten te staan in hun strijd voor gerechtigheid.
Dat is het project van Rode vlag, en we hopen dat we een bijdrage hebben geleverd met onze berichtgeving en analyse van Palestina tot nu toe. Maar er valt nog veel meer te zeggen, en het is niet verwonderlijk dat onze middelen beperkt zijn. Wij zijn afhankelijk van de steun van lezers door middel van abonnementen en donaties. Schrijf u in om ons werk te steunen, en wij kunnen doorgaan met het bestrijden van de zionistische propaganda.
Bron: redflag.org.au
