Fathi Nimer merkte de nieuwe controleposten op weg naar zijn boerderij vrijwel onmiddellijk na 7 oktober op.
De reis vanuit Ramallah op de centrale Westelijke Jordaanoever in Palestina duurde Nimer slechts een half uur. Nu neemt hij een omslachtige route die meer dan twee keer zo lang is om Israëlische controleposten te vermijden, terwijl volgens hem illegale kolonisten hun langzame kolonisatie van Palestina opvoeren.
“Er duiken overal nieuwe controleposten op waar we nog nooit van hebben gehoord”, zei Nimer in een video-interview vanuit Ramallah. “Het is absoluut onvoorspelbaar en de soldaten zijn ongelooflijk schietgrage. Elke keer dat je het controlepunt passeert, is het een groot risico.”
Nimer, een beleidsmedewerker Palestina bij de denktank Al-Shabaka, prijst zichzelf gelukkig. In Ramallah, de administratieve hoofdstad van Palestina, is hij relatief geïsoleerd van kolonisten. In andere delen van de Westelijke Jordaanoever zegt Nimer dat de Israëlische militaire campagne in Gaza kolonisten heeft gestimuleerd, waardoor wat hij beschrijft als een tweede front van de oorlog is geopend.
“Na 7 oktober kregen de kolonisten veel meer moed, en het leger steunt hen nu nog openlijker”, zei hij. ‘En ze breiden nederzettingen uit. Ze hebben mensen uit geïsoleerde gemeenschappen gehaald, vooral rond Hebron – we hebben het over meer dan duizend mensen die uit hun gemeenschappen zijn gezet – ze gaan Israëlische vlaggen planten en ze zeggen dat we over vierentwintig uur terug willen komen en niemand van jullie vinden.”
De acties van de Israëlische kolonisten leidden tot een verrassende berisping van de regering van de Amerikaanse president Joe Biden: sancties tegen vier Israëlische kolonisten, een strategie die vaak voorbehouden is aan terroristen en drugsbaronnen.
Toch zijn de Amerikaanse sancties, die werden gevolgd door soortgelijke aankondigingen in het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk, met minachting ontvangen van critici die ze zien als een tandeloze maatregel om de zwakke peilingen van Biden in een verkiezingsjaar een boost te geven.
“Het lijkt een beetje op een woedend vuur, ze gieten er een kopje water over en tegelijkertijd zorgen ze voor benzine om de vlammen aan te wakkeren”, zegt Rashid Khalidi, hoogleraar geschiedenis aan Columbia University en auteur van het boek De Honderdjarige Oorlog tegen Palestina, in een interview met Jacobijn. “Het sanctioneren van een paar individuen die deel uitmaken van een actie voor nederzettingen die al zesenvijftig jaar door de Israëlische regering wordt gesteund, is op zichzelf absurd. Ofwel bestraft u de drijfveer hiervan, die miljarden dollars kost, namelijk de Israëlische regering en Amerikaanse belastingvrije donaties, ofwel doet u niet alsof u tegen nederzettingen bent.”
De sancties kwamen begin vorige maand via een uitvoerend bevel en zijn van toepassing op vier personen die betrokken zijn bij acties “die de vrede, veiligheid of stabiliteit van de Westelijke Jordaanoever bedreigen”, aldus een verklaring van het ministerie van Buitenlandse Zaken.
Het bevel blokkeert alle bezittingen van het doelwit in de Verenigde Staten en verbiedt alle transacties met het doelwit, zowel door Amerikanen als door iemand binnen of op doorreis door de Verenigde Staten. De sancties blokkeren ook elke bijdrage van fondsen, goederen of diensten aan de beoogde personen en gaan gepaard met een reisverbod naar de Verenigde Staten.
Het is de bedoeling dat dergelijke sancties zelfs buiten het land een bevriezend effect hebben. Zelfs buitenlandse banken kunnen te maken krijgen met sancties als betalingen via het Amerikaanse financiële systeem worden verwerkt, waardoor de meeste grote financiële instellingen zich verre houden van personen die op de lijst van het Office of Foreign Assets Control staan. Op papier is het in ieder geval een krachtig, bot instrument.
Maar het effect van de sancties op de nederzettingen zal afhangen van de bereidheid van de regering om de druk hoog te houden.
“Het is geheel aan één persoon en slechts één persoon, en zijn naam is Joe Biden”, zegt Michael Omer-Man, onderzoeksdirecteur voor Israël-Palestina bij de non-profitorganisatie Democracy for the Arab World Now. Als ze breder worden toegepast, kunnen de sancties “Israël tot een afrekening dwingen waarbij het moet kiezen tussen het vasthouden aan de Westelijke Jordaanoever en de nederzettingen, en het in stand houden van een economie die met de wereld verbonden is op een manier die het mogelijk maakt te floreren zoals voorheen. in het verleden.”
Voor Omer-Man hebben Amerikaanse sancties geen macht vanwege wat ze doen, maar vanwege wat ze in potentie hebben.
“Als ze worden geëscaleerd naar mensen, entiteiten en instellingen die systematischer betrokken zijn bij niet alleen het structurele maar ook het fysieke geweld dat voortkomt uit de schikking, dan zou het die afrekening kunnen forceren,” voegde hij eraan toe.
Maar ondanks al hun potentieel is het onwaarschijnlijk dat de huidige sancties veel zullen uitrichten.
“Eerlijk gezegd is het een grap dat iemand dit vreselijk serieus moet nemen”, zei Khalidi. “Het zal effect hebben, maar het vermogen van gesanctioneerde entiteiten om sancties te omzeilen is legio, het is een legende.”
Er zijn al aanwijzingen dat er mogelijk sancties worden omzeild. Vorige maand meldde de AP dat een online inzamelingsactie ruim $140.000 had ingezameld voor een gesanctioneerde kolonist, Yinon Levi, voordat de pagina werd verwijderd. De contactpersoon voor de inzamelingsactie op de Israëlische website Givechak was volgens de AP de broer van Levi, Itamar, waarbij mogelijk niet alleen donoren betrokken zijn, maar alle bedrijven die betrokken zijn bij de verwerking van de fondsen.
Ondertussen zullen Amerikaanse functionarissen die de sancties willen handhaven geen bereidwillige partner vinden in het Israëlische ministerie van Financiën.
Terwijl de centrale bank heeft gezegd dat Israëlische banken de sancties moeten naleven, en nationale banken tot nu toe gehoor geven aan het besluit van de regering-Biden, beloofde minister van Financiën Bezalel Smotrich “alle beschikbare instrumenten” te gebruiken om te voorkomen dat de banken optreden tegen kolonisten.
Maar afgezien van het verzet van de regering en de potentiële mazen in eventuele sancties is het feit dat, tenzij de sancties op bredere schaal worden toegepast, ze weinig zullen doen om de recente golf van kolonistenactie te stoppen.
De Israëlische non-profitorganisatie Yesh Din, die het geweld van kolonisten tegen Palestijnen in kaart brengt, ontdekte dat in de anderhalve maand na de aanval van 7 oktober de aanvallen van kolonisten steeds intensiever werden. De groep registreerde in die periode tweehonderdvijfentwintig incidenten van Israëlisch geweld in drieënnegentig Palestijnse gemeenschappen op de Westelijke Jordaanoever.
“Dit is niet alleen een slecht functioneren van de wetshandhaving op de Westelijke Jordaanoever, maar een beleid van Israël, dat medeplichtig is aan de gewelddadige wraakacties die Israëlische kolonisten plegen tegen onschuldige Palestijnen”, schreef de groep in een persbericht bij de gegevens.
De enorme omvang van de nederzettingen, die trouw worden gesteund door de regering, maakt het ook moeilijk om het proces op zinvolle wijze te stoppen. De belangenorganisatie Peace Now, die de nederzettingen in de gaten houdt, documenteerde in totaal 146 nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever met ruim 465.000 kolonisten – ongeveer 5 procent van de totale Israëlische bevolking. Volgens door de groep gepubliceerde gegevens zijn de buitenposten ook snel toegenomen, met zesentwintig nieuwe buitenposten in 2023, een recordtoename.
Volgens Peace Now promoot de Israëlische regering ook plannen voor de bouw van een recordaantal van 12.349 wooneenheden in de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever in de loop van 2023 en heeft zij in de begroting 2024 miljarden sjekels gereserveerd voor verbeteringen in de nederzettingen. De begroting zal waarschijnlijk later deze maand de definitieve goedkeuring van het parlement krijgen.
Voor Nimer is het tempo van de recente nederzettingendrift op zichzelf een tactiek.
“Ze testen de wateren, nemen de controle over, stellen alles vast en zeggen dan: ‘We kunnen nu niet meer terugdraaien'”, zei hij. “Het bestaan van kolonisten is om te beginnen een schending van de Conventie van Genève, maar niemand lijkt er iets om te geven.”
Artikel 49 van de Vierde Conventie van Genève stelt dat bezettingsmachten “geen delen van hun eigen burgerbevolking mogen deporteren of overbrengen naar het gebied dat zij bezetten”, en groepen als Amnesty International hebben publiekelijk betoogd dat Israëlische nederzettingen illegaal zijn volgens het internationaal recht.
De beurt aan de regering-Biden komt op een moment dat de kandidaat steun verliest in de aanloop naar de presidentsverkiezingen later dit jaar. Uit een Data for Progress-enquête van 27 februari bleek dat een meerderheid van de respondenten de manier waarop Biden omgaat met het Israëlisch-Palestijnse conflict afkeurde en dat een meerderheid van de kiezers het goedkeurt dat de Verenigde Staten oproepen tot een permanent staakt-het-vuren en de-escalatie van het geweld in het land. Gaza.
Het effect is sterker onder jongere kiezers. Een december New York TimesUit een opiniepeiling van Siena bleek dat bijna driekwart van de kiezers tussen de achttien en negenentwintig jaar het Gaza-beleid van Biden afkeurde. Dit alles in een tijd waarin Biden in november een zware strijd tegen Donald Trump tegemoet gaat.
Campagnefunctionarissen kregen een grimmige herinnering aan de woede van de kiezers nadat meer dan honderdduizend kiezers in de voorverkiezingen in Michigan vorige maand ‘niet-gecommitteerd’ hadden gestemd in een protest dat werd aangestuurd door pro-Palestijnse activisten.
Tegen deze achtergrond zien sommigen de aankondiging van Biden als een manier om ongenoegen over de Israëlische regering te uiten, zonder daadwerkelijk iets te doen om de situatie te veranderen.
“Joe Biden had drie en een half jaar de tijd om het door de vorige regering vijandige beleid tegen de Palestijnen terug te draaien, maar deed absoluut niets”, zei Khalidi. De regering “heeft het verstand, en doet alsof dit niet het geval is, maar dat zij belangrijke kiesdistricten zou kunnen verliezen vanwege haar beleid ten aanzien van Palestina. Het is puur opportunistisch, puur cynisch.”
Toch toont zelfs deze beperkte actie een belangrijke verschuiving aan in het beleid van de regering-Biden ten aanzien van Palestina, iets dat sommige waarnemers als een positief teken voor de toekomst zien.
“Sancties zijn geen strafmaatregel. Het zijn geen wetshandhavingsmaatregelen. Het is geen aansprakelijkheidsmaatregel. Ze zijn een instrument om invloed te creëren binnen het buitenlands beleid”, aldus Omer-Man, eraan toevoegend dat aanvullende sancties die door de regering-Biden worden ingevoerd een duidelijke boodschap kunnen afgeven. “De sancties hebben het potentieel om de hele nederzettingenbeweging te ontmoedigen, en als Israël niet oppast, kan dat een heel pijnlijke klap voor de hele Israëlische economie betekenen.”
Maar zonder politieke bereidheid zouden de beperkte sancties kunnen strijden tegen een verreikend systeem van nederzettingen en kolonisatie, gesteund door de Israëlische regering, het leger en buitenlandse donoren. Voor het veranderen van die realiteit is veel meer nodig dan een symbolisch gebaar.
“Als er een politieke wil was, zou het voor de regering en de politie niet zo moeilijk zijn om dit tegen te houden”, zegt Hagit Ofran, hoofd van Settlement Watch bij Peace Now, dat de voortgang van Israëlische kolonisten in heel Palestina volgt. “Er zijn kolonisten die alles krijgen wat ze willen en het gevoel hebben dat ze meer rechten hebben dan de Palestijnen, er is niets dat hen tegenhoudt.”
“Als je het geweld wilt beëindigen, zul je uiteindelijk de bezetting moeten beëindigen”, voegde ze eraan toe.
Bron: jacobin.com
