De United Automobile Workers (UAW) is begonnen met de verkoop van een nieuwe set T-shirts en hoodies, die u eenvoudig kunt kopen door naar de vakbondswebsite te gaan. Op de achterkant van het T-shirt staat het klassieke UAW-wiellogo met de zinsnede “The Working Class is the Arsenal of Democracy” die rond de boven- en onderkant gebogen is. Op sommige shirts staat op de voorkant ook een kleine tekening van een B-24 bommenwerper, enkele centimeters onder de rechterschouder. Het woord “Liberator” staat net onder het vlak.
Een groot deel van de politiek en de geschiedenis is belichaamd in deze shirts – een groot deel ervan is radicaal progressief, maar sommige zijn nogal dubbelzinnig.
President Franklin D. Roosevelt (FDR) maakte de uitdrukking ‘arsenaal aan democratie’ wereldberoemd in een toespraak op 29 december 1940, bijna een jaar voordat de Verenigde Staten Duitsland en Japan formeel de oorlog verklaarden. FDR had al opgeroepen tot het opvoeren van de militaire productie, inclusief de productie van maar liefst vijftigduizend vliegtuigen per jaar. Nu plaatste hij de Verenigde Staten vierkant achter het Verenigd Koninkrijk en andere landen – binnenkort inclusief de Sovjet-Unie – die vochten tegen de nazi’s en het keizerlijke Japan. Toen het Congres laat in de winter van 1941 de Lend-Lease Act goedkeurde, hielp een enorme stroom militaire wapens en andere voorraden zowel Groot-Brittannië als de USSR aan het front.
In de Tweede Wereldoorlog kwam ruim de helft van alle militaire productie ter wereld uit de Verenigde Staten. Dat zorgde ervoor dat Detroit, Cleveland, Buffalo, Pittsburgh, Mobile, Atlanta, Chicago, Los Angeles, San Francisco en Seattle een grote vlucht namen. Studs Terkel noemde het de ‘goede oorlog’, vanwege de vijanden die we hebben bevochten en de binnenlandse politiek die vrouwen aan het werk zette, voedsel op tafel, Afro-Amerikanen in nieuwe oorlogsfabrieken en massale vakbondsbeweging in bijna elke fabriek en scheepswerf. Tegen het einde van de oorlog was de UAW de grootste en meest levendige vakbond van het land.
Toen president Joe Biden eind september 2023 een UAW-piketlijn bezocht, sloot hij zich aan bij vakbondsleden voor een onderdelendepot van General Motors, ooit de Willow Run-megafabriek van Ford die tijdens de Tweede Wereldoorlog duizenden B-24-bommenwerpers produceerde. Met de president aan zijn zijde riep UAW-president Shawn Fain de oorlog en de nog steeds levendige herinnering eraan op: “Vandaag, tachtig jaar later, bevinden we ons hier opnieuw. Het is een ander soort oorlog die we voeren. Tegenwoordig bevindt de vijand zich niet kilometers verderop, maar in ons eigen gebied. Het is hebzucht van het bedrijfsleven.” Fain noemde Donald Trump niet omdat de UAW-president niet partijdig wilde klinken tijdens een staking, maar niemand hoefde eraan te worden herinnerd dat Fain Trump al een schurk en een bedreiging voor de democratie had genoemd.
In april 2024 Arbeidsaantekeningen Tijdens de conferentie die in de buurt van Chicago werd gehouden, was Fain zelfs nog scherper in zijn verbinding tussen verleden en heden: “In de jaren veertig, tijdens de Tweede Wereldoorlog, bouwden UAW-leden B-24 ‘Liberator’-bommenwerpers in de Willow Run-fabriek. Deze bommenwerpers waren een belangrijk onderdeel van het arsenaal van de democratie dat hielp de fascisten te verslaan, die probeerden de arbeidersklasse te verdelen en te veroveren. De UAW was verantwoordelijk voor het creëren van het arsenaal aan democratie, dat ertoe leidde dat de Verenigde Staten de oorlog wonnen.
Dat is een krachtige en resonerende evocatie, maar bij nadere analyse niet zo helder.
Naast een nederlaag tegen de nazi’s vocht Winston Churchill in de Tweede Wereldoorlog om het Britse Rijk te behouden, Joseph Stalin om de communistische overheersing in Oost-Europa uit te breiden, en de Verenigde Staten om de markten open te stellen en de bondgenoten te creëren die van Amerika een kapitalistische hegemon maakten. De controverse over dergelijke kwesties bracht de UAW tijdens de oorlog in beroering. In 1940, toen Walter Reuther pleitte voor een actieve rol van zijn vakbond bij het opvoeren van de militaire productie, zei hij dat hij voorstander was van Amerikaanse hulp aan Groot-Brittannië ter verdediging van ‘niet de Chamberlains, niet de betaalde imperialisten, maar de Britse arbeidersklasse die het vandaag moeilijk heeft’. om hun huizen, hun instellingen en hun rechten te beschermen.”
Later, toen de vakbond midden in de oorlog zat, besprak ze hoe agressief ze de bedrijven, conservatieve politici en de regering-Roosevelt moest bestrijden; sommige communisten beweerden: “Ongeacht welke reactionaire wetgeving er wordt aangenomen . . . deze oorlog. . . Het blijft nog steeds een rechtvaardige progressieve oorlog tegen het fascisme.” Waarop de broer van Reuther, Victor Reuther, antwoordde: ‘Dit is een oorlog tegen . . . alle merken fascisten, binnen- en buitenland.” Dat is zeker de geest die wordt opgeroepen door de hedendaagse UAW-t-shirtslogan: “De arbeidersklasse is het arsenaal van de democratie.”
Maar hoe zit het met die B-24 bommenwerpers? Waren zij werkelijk ‘bevrijders’, de bijnaam die hen tijdens de oorlog werd gegeven? Willow Run heeft er ruim achtduizend gebouwd, terwijl andere fabrieken er nog eens duizenden produceerden. In 1944 waren ze de dominante viermotorige bommenwerpers op het Europese toneel; ze vlogen hoger, langer en met meer laadvermogen dan het beroemde ‘vliegende fort’ van de B-17.
Tragisch genoeg, en misschien wel crimineel, lieten ze bommen vallen, grotendeels op de arbeiderswoningen. De Verenigde Staten bouwden zelfs een nagebootste Duitse reeks huurkazernes in de woestijn van Utah om te bepalen welke combinatie van TNT en brandbommen de meeste schade zou aanrichten. Strategische bombardementen in de Tweede Wereldoorlog, het bombarderen van munitiefabrieken, spoorwegterreinen en andere oorlogsproductiefaciliteiten waren tot zeer laat in de oorlog zeer onnauwkeurig en grotendeels een mislukking. De Britten bombardeerden ‘s nachts en deden weinig alsof ze iets anders deden dan het ‘onthuisen’ van oorlogsarbeiders.
De Amerikaanse luchtmacht beweerde dat de kans groter was dat bombardementen bij daglicht daadwerkelijke bewapeningsfaciliteiten zouden treffen, en dat was ook zo. Maar over het algemeen regenden de bommen op de uitgestrekte industriële districten waar arbeiders zowel woonden als werkten. Dat is geen erfenis die we willen herdenken.
Dus ga je gang en koop het UAW-T-shirt – het T-shirt met de aangrijpende bewering: “De arbeidersklasse is het arsenaal van de democratie” op de achterkant. Sla de bommenwerper over.
Bron: jacobin.com
