De UAW-staking is zojuist nog groter geworden

Gistermiddag zei UAW Local 551-lid Marcelina Pedraza dat haar collega’s in de Chicago Assembly-fabriek met spanning wachtten op het nieuws over de volgende doelen.

“Iedereen is gespannen”, zegt Pedraza, die ook lid is van de hervormingsgroep Unite All Workers for Democracy (UAWD). “Het is net als de NFL-draft-keuzes. Worden wij de volgende keer gebeld? Gaan we tot een voorlopig akkoord komen?”

Ze zei dat de arbeiders uitkeken naar de onderhandelingsupdate van Fain op Facebook, waarbij ze de hervormingsleiders een grotere transparantie en het delen van informatie toeschreef.

“Mijn laatste twee contracten waren: ‘de onderhandelingen gaan prima'”, zei ze, en herhaalde wat eerdere regeringen zeiden. “En uiteindelijk: ‘Dit is een waardeloos contract, we willen dat je er ja op stemt.’”

Toen Pedraza donderdag uitklokte, maakten zij en haar vakgenoten grapjes met de supervisor: ‘Tot volgende week – misschien?’

Pedraza en haar collega’s zullen nu 25.000 autoarbeiders op piketlijnen zetten als onderdeel van de escalerende ‘stand-up staking’ van de vakbond, van de 146.000 UAW-leden bij de Grote Drie.

“Deze jongens wilden al lang geleden uitgaan”, zei Cody Zaremba, een Local 602-lid bij de GM-fabriek in Lansing, nadat het nieuws bekend werd dat zijn fabriek zich bij de staking zou aansluiten. “Wij zijn klaar. Iedereen, werkelijk, geloof ik, in het gehele lidmaatschap. Ze zijn één met wat er aan de hand is.”

Vijfduizend werknemers in achtendertig onderdelendistributiecentra in eenentwintig staten zijn sinds afgelopen vrijdag in staking, samen met dertienduizend werknemers in drie assemblagefabrieken in Michigan, Ohio en Missouri die op 15 september zijn vertrokken. (Zie een kaart van alle getroffen faciliteiten hier.)

De UAW roept nu supporters uit de gemeenschap op om kleine teams te organiseren om dealers te benaderen die auto’s en vrachtwagens van de Grote Drie verkopen en repareren. Dinsdag bracht de vakbond een toolkit voor werving uit met instructies, flyers, persberichten en gesprekspunten.

In de onderhandelingen met Ford en GM hebben autowerkers een aantal belangrijke winsten geboekt. Daartoe behoort een overeenkomst van beide bedrijven om ten minste één van de vele niveaus in de huidige contracten te beëindigen, waardoor werknemers bij bepaalde onderdelenfabrieken weer op dezelfde loonschaal komen te staan ​​als assemblagearbeiders. Het hoogste tarief voor montagepersoneel van de Grote Drie ligt momenteel rond de $32.

Ford, GM en Stellantis hebben allemaal voorgesteld om de tijd die werknemers nodig hebben om een ​​topsalaris te bereiken, te verkorten van acht naar vier jaar. De UAW eist nog steeds dat werknemers na negentig dagen het hoogste loon ontvangen.

Ford bleef bij de escalatie van vorige week gespaard, omdat de onderhandelaars daar verdere vooruitgang hadden geboekt op het gebied van de winst voor de werknemers.

Maar vandaag riep de UAW opnieuw de werknemers van Ford en GM op, en zette daarbij wat kracht achter zijn gedurfde eisen – een grote loonsverhoging, een kortere werkweek, afschaffing van de lagen, aanpassingen van de kosten van levensonderhoud gekoppeld aan inflatie, bescherming tegen fabriekssluitingen. , de omzetting van uitzendkrachten in vaste werknemers, en het herstel van de gezondheidszorg voor gepensioneerden en pensioenen op basis van uitkeringen voor alle werknemers.

Eerdere UAW-regeringen hadden het staken losgekoppeld van het winnen – in 2019 staakten zesenveertigduizend GM-werknemers veertig dagen lang, maar hadden uiteindelijk slechts schamele loonstijgingen als resultaat.

“Samen brengen we de strijd terug in de UAW en in de hele arbeidersbeweging”, zei Fain. “Een vakbond die niet bereid is te staken om te winnen, is als een vechter met één hand op zijn rug gebonden. Zonder het stakingswapen is de oorlog tegen de arbeiders een vervalste strijd. Decennia lang is het hetzelfde verhaal geweest: de ongecontroleerde macht van het bedrijfsleven en de verdwijnende macht van de arbeiders. Het resultaat is enorme ongelijkheid in onze samenleving. Om het machtsevenwicht te herstellen moeten we de staking herstellen.”

Dit jaar heeft de vakbond voor het eerst in de recente geschiedenis de drie autobedrijven tegen elkaar uitgespeeld met haar stakingsstrategie, waarbij ze afwijkt van de traditie van de vakbond om één doelbedrijf te kiezen en een overeenkomst te sluiten voor de andere twee.

De stand-up strike-strategie is geïnspireerd op een aanpak die bekend staat als CHAOS (Create Havoc Around Our System), voor het eerst ingezet in 1993 door stewardessen van Alaska Airlines, die aankondigden dat ze willekeurige vluchten zouden aanvallen. Hoewel ze in een periode van twee maanden slechts zeven vluchten uitvoerden, moest Alaska voor de zekerheid op elk vliegtuig onderduikers sturen. De onvoorspelbaarheid trok enorme media-aandacht en dreef het management tegen de muur. Ondertussen kon de vakbond haar kracht behouden en de risico’s minimaliseren.

De bedrijven hadden een misrekening gemaakt waar de UAW als eerste zou toeslaan, door motoren op te slaan en deze door het hele land naar de verkeerde faciliteiten te verzenden. Autowerkers genoten van de zelf toegebrachte chaos in de toeleveringsketen op UAW Facebook-groepen en andere sociale mediaplatforms.

Het moreel van de non-strikers op de fabrieksvloer heeft een impuls gekregen doordat de achterban zich organiseerde om vrijwillig overwerk te weigeren. Met steun van zowel Fain als de hervormingsorganisatie Unite All Workers for Democracy (UAWD) hebben arbeiders elkaar aangemoedigd tot ‘Eight and Skate’, wat betekent dat ze extra werk moeten weigeren en het management geen gunsten willen verlenen.

“We promoten elke kleine verandering die ze doorvoeren, zoals het toewijzen van taken of het verplaatsen van onderdelen”, zegt Luigi Gjokaj, vice-president van Local 51 bij de Stellantis Mack-fabriek. “Alles wat ongewoon is, duwen we terug. We letten op discipline; geven ze een schriftelijke waarschuwing of verlof terwijl ze eerder een mondelinge waarschuwing zouden hebben gedaan? Onze stewards zijn zeer alert. Onze commissiemensen zijn zeer ijverig.

“Het management was deze week erg stil. Ze zijn nu een beetje terughoudend met wapens.”

Een meerderheid van de Amerikanen steunt de UAW-stakers, en de Grote Drie hebben sinds het begin van de staking een PR-hit gehad, blijkt uit een nieuw onderzoek van het business intelligence-bedrijf Caliber.

“Zevenentachtig procent van de respondenten vertelde ons dat ze op de hoogte waren van de staking”, zei Shahar Silbershatz, CEO van Caliber, tegen de krant. Onderscheppen. “Het is duidelijk dat de staking niet alleen commerciële gevolgen heeft, maar ook gevolgen voor de reputatie.”

Deze reputatierepercussies zullen alleen maar verergeren. Vijf stakers werden op de middag van 26 september aangereden door een voertuig dat een GM-onderdelencentrum in Swartz Creek, Michigan verliet. Massachusetts en Californië hebben ook melding gemaakt van geweldsincidenten tegen hen bij piketlijnen.

GM heeft deze week onderduikers ingezet bij zijn onderdelendepots – het enige bedrijf dat dit heeft gedaan, voor zover wij weten. Stellantis heeft korstjes op een rij gezet om naar binnen te duiken en de delen te laten stromen, maar het is niet duidelijk of ze daadwerkelijk op getroffen locaties zijn gaan werken.

Wanneer Arbeidsnotities De dag voordat korstjes zich meldden om commentaar te vragen, zei GM dat het werknemers in loondienst stuurde om hun normale taken uit te voeren. Het bedrijf zei niet dat het een vacature op rekruteringswebsites had geplaatst en 14 dollar per uur betaalde voor schurken die het werk van stakende autoarbeiders zouden doen.

Dat vertelde een non-union-medewerker van GM Arbeidsnotities dat het bedrijf een vragenlijst verspreidt onder werknemers in loondienst ter voorbereiding op de inzet ervan als onderduiker bij onderdelendistributiecentra. Vragen zouden onder meer zijn: “Kun je twee weken/drie weken/duur van de werkonderbreking buiten de stad werken?”, “Bent u getraind en gecertificeerd in mobiele apparatuur?” 9 meter?” In ieder geval adviseren sommige werknemers elkaar hoe ze het verzoek kunnen afwijzen.

Dinsdag liep president Joe Biden samen met autoarbeiders langs de piketlijn – de eerste keer dat een zittende Amerikaanse president langs een piketlijn liep. Terwijl naar Arbeidsnotities Dat klinkt misschien als een lage lat – afgelopen december kwamen Biden en het Congres tussenbeide om een ​​nationale spoorwegstaking te blokkeren – Biden’s laatste besluit moet de bedrijfselite zeker in de war hebben gebracht.

Voormalig president Donald Trump was deze week ook in Michigan en sprak in een auto-onderdelenfabriek van een niet-vakbond. “Naar Michigan komen om te spreken voor een niet-vakbondswerkgever en doen alsof het iets te maken heeft met onze strijd bij de Grote Drie is alleen maar meer verbale diarree van de voormalige president”, aldus Mike Booth, vice-president van de UAW.

Degenen met overheidsmacht kunnen vakbonden maken of breken. Tijdens de sit-down-staking van de UAW in Flint in 1936-1937 weigerde de gouverneur van Michigan, Frank Murphy, de Nationale Garde te gebruiken om de vierenveertig dagen durende sit-in neer te slaan – die GM vervolgens dwong de UAW te erkennen. Daarentegen had de beslissing van Ronald Regan om luchtverkeersaannemers in 1981 te ontslaan een huiveringwekkend effect – ook wel het “PATCO-syndroom” genoemd – op werknemers die in de jaren tachtig en negentig stakingen organiseerden.

Labour-historicus Nelson Lichtenstein schrijft toe dat de zich steeds verder uitbreidende staking druk uitoefende op Biden in de aanloop naar de verkiezingen van 2024, waarmee hij de gemeenschappelijke canard uitdaagde dat sociale verstoringen de herverkiezingsvooruitzichten van de Democraten zouden schaden. ‘Lyndon B. Johnson [LBJ] zei tegen Martin Luther King Jr. in de maanden vóór de verkiezingen van 1964: ‘Heb geen demonstraties meer. Dat zal een slechte zaak zijn om mij herkozen te krijgen”, zei Lichtenstein. ‘Maar LBJ had het mis.

“Vandaag heb je een demonstratie van arbeidersmacht en solidariteit nodig”, zei Lichtenstein. “Als Biden weet wat goed voor hem is, zal hij de autoarbeiders blijven steunen, net zoals hij deed toen hij hun piketlijn bezocht. Deze staking is een sociale beweging geworden met het vermogen om enorme aantallen mensen uit de arbeidersklasse te mobiliseren namens de vakbonden en de politici die hun solidariteit tonen met de UAW en andere vakbonden.”

Werknemers zien werkgevers hand over hand geld verdienen, terwijl ze harder werken voor lonen die steeds minder waard zijn. Dat drijft niet alleen de verschuiving in de verwachtingen die we zien, maar creëert ook de kans dat veldslagen – zoals die bij de Grote Drie – uitmonden in nationale referenda over het kapitalisme.

Fain maakte in zijn toespraak na Biden geen enkele indruk en trok een historische parallel tussen de autoarbeiders die tijdens de Tweede Wereldoorlog B-24 Liberator-bommenwerpers bouwden en degenen die vandaag staken.

Tachtig jaar later “is het een ander soort oorlog die we voeren”, zei Fain. ‘Vandaag is de vijand niet kilometers ver weg. Het is hier in onze eigen omgeving. Het is hebzucht van bedrijven.

‘En het wapen dat we produceren om die vijand te bestrijden zijn de bevrijders – de echte bevrijders. Het zijn de mensen uit de arbeidersklasse. En het verschil tussen hen en ons is, zoals ons themalied ‘Solidarity Forever’ zegt: ‘Zonder ons brein en onze spieren zou geen enkel wiel draaien.’

“Dat is wat er anders is aan mensen uit de arbeidersklasse. Of we nu auto’s of vrachtwagens bouwen of distributiecentra voor onderdelen runnen; of we nu films schrijven of tv-programma’s uitvoeren; of we koffie zetten bij Starbucks; of het nu gaat om het weer gezond maken van mensen; of het nu gaat om het opleiden van leerlingen, van de kleuterschool tot de universiteit: wij doen het zware werk. Wij doen het echte werk. Niet de CEO’s, niet de leidinggevenden.

‘En hoewel we het niet weten, is dat wat macht is. Wij hebben de macht. De wereld is door ons gemaakt. De economie is van onze makelij. Deze industrie is van onze makelij.

“En zoals we hebben laten zien: als we onze arbeid achterwege laten, kunnen we die ongedaan maken.”