De vergeldingsaanval van Iran op Israël is meer dan alleen ‘militair theater’

Kort nadat de vergeldingsaanval van Iran op Israël schijnbaar zonder incidenten was geëindigd, volgden de luide proclamaties van Israëls defensieve prestaties. De Israëlische militaire woordvoerder Daniel Hagari zei dat de vergeldingsmaatregelen van Iran “mislukt” waren nadat 99% van de gelanceerde raketten en drones waren onderschept door Israëlische luchtverdedigingssystemen. De Amerikaanse president Biden begroet Het ‘opmerkelijke vermogen’ van Israël om zich te verdedigen tegen dergelijke ‘ongekende aanvallen’, stuurt een boodschap naar Iran dat het ‘de veiligheid van Israël niet effectief kan bedreigen’.

De Israëlische militaire analist Amos Harel voegde meer inhoud toe aan deze verklaringen, met betrekking tot de “ongelooflijke operationele capaciteiten” van de Israëlische luchtmacht en haar bondgenoten om een ​​ogenschijnlijke ramp te voorkomen door het aanvallen van belangrijke militaire bases te voorkomen. Hij gaat zelfs zo ver dat hij zegt dat “men mag aannemen dat Teheran extreem teleurgesteld is”, omdat de bedoeling van de aanval, volgens Harel, was om zijn capaciteiten te demonstreren door militaire doelen zoals de Netavim Air Base te raken:

“Het lijkt erop dat de Iraniërs van plan waren de basis en de daar gestationeerde geavanceerde F-35 straaljagers, die het kroonjuweel zijn van de Amerikaanse hulp aan Israël, te vernietigen. Iran heeft volledig gefaald.”

Dergelijke beoordelingen zijn op twee punten onjuist: ten eerste verwarren ze de Iraanse bedoelingen achter de aanval (of vertroebelen ze opzettelijk), en ten tweede interpreteren ze de resultaten van de aanval verkeerd.

Het eerste punt is tamelijk onomstreden. Vrijwel niemand anders dan de Israëlische pratende hoofden gelooft dat Iran de aanval heeft gelanceerd met als doel de confrontatie uit te breiden. De voortdurende voorbereiding van Iran op de internationale gemeenschap door een week van tevoren luidkeels zijn bedoelingen bekend te maken en de VS te beloven dat zijn aanval “onder controle” zou zijn en zou worden uitgevoerd op een manier die “escalatie voorkomt” bevestigt dat Iran aanzienlijke terughoudendheid aan de dag legde bij zijn aanvallen. Zelfs Arabische tegenstanders van Iran bespotten de aanslagen als een machteloze oefening in politiek en militair ‘theater’.

Over het tweede punt is echter minder gesproken, omdat de interpretatie van de resultaten van de aanval door de verschillende propagandaprisma’s van verschillende actoren is gefilterd. Het is vrij duidelijk waarom Israëli’s zoals Harel – die de afgelopen zes maanden zijn militaire analyse heeft aangescherpt met journalistieke psy-ops gericht op zijn mede-Israëli’s – de Israëlische militaire prestaties zouden willen opblazen. Na afnemend vertrouwen in het vermogen van het leger om te beschermen Na 7 oktober heeft Israël er een punt van gemaakt een beeld van onneembaarheid te projecteren tegenover regionale agressors.

Verschillende activisten en militaire en politieke analisten hebben een andere interpretatie van de resultaten gegeven.

Avaaz-campagnedirecteur Fadi Quran geplaatst op X dat “de omvang van de aanval van Iran, de diversiteit van de locaties waarop het zich richtte en de wapens die het gebruikte, Israël dwongen om de meerderheid van de antirakettechnologieën die de VS en het land in de hele regio hebben, bloot te leggen.”

“De Iraniërs gebruikten geen wapens waarvan Israël niet wist dat ze die hadden, ze gebruikten er gewoon heel veel”, voegde de Koran eraan toe. “Maar de Iraniërs hebben nu waarschijnlijk bijna een volledige kaart van hoe het Israëlische raketverdedigingssysteem eruit ziet, en ook van waar de VS in Jordanië en de Golf installaties hebben.”

Volgens de Koran betekent dit dat Iran nu de inlichtingen die het heeft verzameld kan ‘reverse-engineeren’, terwijl Israël en de VS ‘zullen moeten herontwerpen, weg van hun huidige model’, waardoor de kosten van het ‘succes’ in de het stoppen van de aanval zeer hoog.

“Iedereen die ervan uitgaat dat dit alleen maar theatraal is, mist de context van hoe militairen strategie versus tactiek beoordelen”, legde de Koran uit, waarbij hij benadrukte dat het verzamelen van inlichtingen een sleutelcomponent is van lange uitputtingsoorlogen, een model dat Iran verkiest boven een totale oorlog.

De in Beiroet gevestigde militaire analist en medewerker van Al-Mayadeen, Ali Jezzini, gaf een soortgelijke analyse van de Iraanse aanvallen, met het argument dat deze “zeer succesvol” waren en dat waarschijnlijk meer raketten hun doel raakten dan Israël heeft doorgelaten.

Dit lijkt te zijn bevestigd door videobewijsmateriaal dat door Palestijnen is opgenomen in het geval van de militaire basis Netivim, waarop te zien is dat verschillende raketten hun doelen blijkbaar raken, hoewel er geen bevestiging is van de omvang van de schade.

“De kosten van de onderscheppingen van deze nacht bedragen zeker meer dan een miljard dollar tussen de Amerikanen en de Israëliërs,” voegde Jezzini eraan toe, een bewering die door Israëlische bronnen lijkt te worden herhaald.

Jezzini zei dat Israël in de context van een grootschalige oorlog dit niveau van luchtverdediging niet langer dan een paar dagen zou kunnen volhouden voordat raketten de Israëlische defensiecapaciteiten zouden gaan overweldigen.

Politiek analist Sari Orabi herhaalde deze analyse op zijn Telegram-kanaal, met het argument dat het “succes” van Israël bij het onderscheppen van Iraanse raketten “afhankelijk is van de aanwezigheid van regionale beschermingslagen geboden door de Verenigde Staten”, wat Israëls afhankelijkheid van zijn netwerk van raketten blootlegt. bondgenoten en dwingt het land zijn verschillende defensieve posities weg te geven.

Orabi voegde eraan toe dat de Iraanse intentie achter de aanval “uiterst voorzichtig” was en “probeerde een nieuwe afschrikkingshouding te creëren die niet uitmondt in oorlog”, wat een nieuw precedent schept voor Iraanse actie die de regionale kosten van voortdurende oorlogszuchtige actie tegen Iran verhoogt. .

De regering-Biden heeft deze kosten ook duidelijk gemaakt aan Israël, door Netanyahu naar verluidt te vertellen dat de VS een Israëlische tegenaanval niet zouden steunen en dat Israël ‘de overwinning zou moeten pakken’.

In deze context heeft Iran bewust en subtiel de inzet van een bredere confrontatie verhoogd, waardoor de betrekkingen tussen de VS en Israël verder onder druk zijn komen te staan ​​en er hernieuwde druk ontstaat om de regionale spanningen te verminderen. Mogelijk kan dit ook leiden tot druk om de genocidale oorlog tegen Gaza te beëindigen.

Meer verhalen…