Op maandag, Atlantisch Hoofdredacteur Jeffrey Goldberg brak wat bizar nieuws. Hij was per ongeluk opgenomen in een groepskat op het signaal van de berichten-app waar minister van Defensie Pete Hegseth, nationale veiligheidsadviseur Michael Waltz, directeur van National Intelligence Tulsi Gabbard, vice-president JD Vance en andere figuren op hoog niveau in de Trump-regering bespraken hun plannen om Jemen te bombarderen. Dit was uiterst vertrouwelijke informatie, en het grootste deel van de reactie daarop is gericht op het falen van de administratie van ‘operationele veiligheid’.
Goldberg zelf is een neoconservatieve commentator die zelden een oorlog ontmoet die hij niet leuk vindt. Hij lijkt niet het minste bezwaar te hebben tegen de inhoud van de plannen die in de groepskat zijn besproken. Maar hij was duidelijk verstoord door zijn eigen inclusie.
Democraten hebben in de rij gezet om deze framing te accepteren. Chuck Schumer en de leiders van verschillende relevante senaatssubcommissies stuurden bijvoorbeeld een brief aan Donald Trump met een “extreme alarm” over “het verbazingwekkende slechte oordeel” dat door Goldberg in de chat per ongeluk werd aangetoond. Met andere woorden, ze zijn prima in het bombarderen van Jemen. Ze willen gewoon dat de overheid het beter doet om het geheim te houden.
De waarheid is dat dit het soort verhaal is dat liberalen liefhebben, omdat het hen een kans geeft om te gaan over proces en “ernst” en hun patriottische ijver te tonen over “nationale veiligheid”. In het decennium sinds Trump zijn eerste run voor het presidentschap begon, is hun consistente impuls geweest om aangetrokken te worden naar kwesties waarmee ze die boodschap naar huis kunnen hameren. Vandaar de jarenlange obsessie met ‘Russische collusie’ die niet veel in de war bracht, de jaren van het opnieuw aan het opnieuw brengen van de oproer van 6 januari in het Capitol, en de bizarre strategie van Kamala Harris om het land te toeren met Liz Cheney om te bewijzen dat Republikeinen ‘Country First’ aan hun kant stonden.
Deze strategie is consequent geflopt, maar dat heeft Democraten die koppig hebben geweigerd zich niet hebben geweigerd te concentreren op de werkelijke schade die Republikeinen aan de Amerikaanse arbeidersklasse aandoen (waarvan de aantrekkingskracht is gedramatiseerd door het weggelopen succes van de anti-oligarchy-tour van Bernie Sanders). En natuurlijk zullen ze Trump niet slaan omdat ze een warboel zijn, omdat ze het niet echt oneens zijn met zijn warmeenheid. Iedereen in dit verhaal, van Neocon Goldberg tot de verontwaardigde Democraten tot de naar verluidt “America First” Trumpisten, neemt het vanzelf dat Amerika een onbeperkt recht heeft om zijn imperiale hegemonie over de hele wereld te projecteren.
In zijn eerste artikel zei Goldberg dat de plannen die in de groepschat werden gedeeld “precieze informatie bevatte over wapenpakketten, doelen en timing.” Hij “kon niet geloven dat het leiderschap van de nationale veiligheid van de Verenigde Staten zou communiceren over signaal over dreigende oorlogsplannen”, laat staan dat ze zo “roekeloos” zouden zijn dat ze per ongeluk een journalist zoals hijzelf zouden omvatten. En terwijl hij een groot deel van de rest van het gesprek citeerde, liet hij herhaaldelijk operationele details weg waarvan hij zich zorgen maakte dat hij ‘nationale veiligheid’ kon schaden.
Hoe precies de ‘beveiliging’ van iemand in de Verenigde Staten zou worden geschaad door Jemenis die details van een aanval op hen kent, waar ze machteloos tegen worden getoond om wraak te nemen, is een fascinerende vraag. Een reeks administratieambtenaren en media -bondgenoten brachten echter op maandag en dinsdag door met het ontkennen van alles wat werd geclassificeerd, echter werd besproken in de groepskat, en dus kwam Goldberg woensdag terug met een tweede artikel dat de onderdelen over operationele details citeerde. Als de administratie zei dat het toch niet was geclassificeerd, het zij zo. En het tweede artikel maakte duidelijk dat de ontkenningen van de administratie onzin waren. Democraten kroop over wat ze zagen als een enorme zelf-eigendom door het team van Trump.
Buiten Trump -loyalisten leek het erop dat zowat iedereen (inclusief ikzelf) een goede lachte had ten koste van de incompetentie van de administratie. Maar het is belangrijk om een lange stap terug te doen en te zien wat er als vanzelfsprekend is beschouwd. In plaats van blij te zijn dat hij de kans had om bloot te leggen wat de oorlogsmachine van plan was, dacht Goldberg dat het enige schandaal was dat hij onbedoeld de primeur had overhandigd. En bijna iedereen, in de media en in de populaire cultuur, lijkt het ermee eens te zijn.
De aanval doodde tientallen mensen, van wie de meesten vrouwen en kinderen waren. Dit gebeurde in een wanhopig verarmd land dat al verwoest was door vele jaren van intens conflicten. Natuurlijk werd het congres natuurlijk geraadpleegd over het initiëren van een nieuwe ronde van geweld tegen een land waarmee de Verenigde Staten niet in een staat van oorlog zijn. En wat de chatlogboeken onthullen over de planning voor deze oorlogsmisdaad tonen een opvallend niveau van onverschilligheid voor zowel zijn illegaliteit als zijn menselijke gevolgen.
Vice-president Vance, zogenaamd een anti-interventionist, maakte de mildste bezwaren, niet op een van deze gronden, maar omdat meer Europese dan Amerikaanse scheepvaart werd beïnvloed door Houthi-aanvallen op schepen die door Israël gingen, en dus zouden de Europeanen moeten worden achtergelaten om het te hanteren. Of als de Verenigde Staten het zelf deden, zou de administratie een paar weken moeten wachten om het publiek uit te leggen waarom het belangrijk was om in te grijpen tegen de Houthis, een groep waar de meeste Amerikanen niets van weten. Dat was het. Dat waren zijn enige bezwaren. En Tulsi Gabbard, die ook in de chat was en een nog grotere reputatie heeft als een anti-interventionist dan Vance (nadat ze haar politieke carrière van die reputatie had gebouwd), herhaalde deze halfslachtige zorgen niet eens.
In feite, in wat de meest schokkende openbaring in het tweede artikel had moeten zijn, deelde Goldberg een screenshot waarin Waltz opschept over het hebben van “positieve ID” op een “raketman” van Houthi terwijl die man “het gebouw van zijn vriendin binnenliep”. Dat gebouw, Waltz Crows, is “nu ingestort.” En de reactie van JD Vance op deze buikveranderende bekentenis van het vernietigen van een heel civiel flatgebouw om één persoon te doden was: “Uitstekend.” Een tijdje later chimde Tulsi Gabbard in: “Geweldig werk en effecten!”
Maga’s ‘anti-interventionisten’, met andere woorden, kwamen er veel op klinken. . . Jeffrey Goldberg. En de Democraten zijn iets beter geweest. Wanneer we een stap terug doen van hun obsessie met proces en “opsec” en kijken naar de inhoud van de kwestie over de oorlogsmisdaden van Trump in Jemen, is er niet veel daglicht tussen de leiders van de twee partijen. Iedereen vecht over de vraag of de getoonde incompetentie diskwalificeerde. De drieënvijftig dode mensen gaan nauwelijks de vergelijking binnen.
Zoals de marxistische academicus Sam Badger maandag schreef, zou een geschatte gelijkwaardige situatie zijn als een groep mobsters in Las Vegas per ongeluk een journaliste zou toevoegen aan een groepskat waarbij ze van plan waren enkele rivaliserende gangsters te vuurbombo wiens hoofdkantoor direct over een weeshuis was. . . en de kop de volgende dag in de Vegas -zon was: “Incompetente mobsters staken onverantwoordelijke maffia -geheimen bloot.”
De brand bij het weeshuis zou natuurlijk worden begraven aan het einde van het artikel.
Bron: jacobin.com
