Democraten moeten constant praten over een stijging van een minimumloon

In de nasleep van het verwoestende verkiezingsverlies van de Democraten voor Donald Trump, probeert iedereen erachter te komen hoe een brede coalitie van arbeiderskiezers te herbouwen die de partij afgelopen november verloor van een Republikeinse miljardair.

“We moeten gewoon beslissen of we verkiezingen willen winnen of niet,” zei senator Chris Murphy onlangs. “En om verkiezingen te winnen, overal in dit land, moeten we een coalitie bouwen met sommige mensen die niet in de rij staan ​​met ons over een groot aantal belangrijke kwesties.”

Velen in de brede democratische coalitie hebben een verscheidenheid van hun eigen antwoorden naar voren gebracht om dit te doen, van het afwijzen van progressieve activisten en praten over patriottisme en “hoofdstraten” tot het schoppen van transgenders naar de stoep, hoewel transkwesties ver weg waren van de belangrijkste kwesties van kiezers. Maar wat als het antwoord iets eenvoudiger was? Iets dat populair is gebleken in partijdige en ideologische lijnen, zou specifiek arbeidersklasse Amerikanen een levenslijn gooien terwijl de kosten van levensonderhoud stijgen, en dat al een verkiezingswinnaar is aangetoond? Wat als het antwoord op het winnen van werknemers, met andere woorden, is om een ​​daadwerkelijk pro-werkbeleid te gebruiken?

Ik heb het over het verhogen van het minimumloon.

Al meer dan tien jaar was de vraag om het federale minimum te stijgen van de lage $ 7,25 per uur, het is nu tot $ 15. Maar de verwoestingen van de inflatie-eerst het gestage, normale percentage van de tweede helft van het laatste decennium, dan het turbo-tarief van de laatste vier jaar-betekent dat het cijfer nu minstens $ 20 per uur zou moeten zijn, wat nog steeds slechts zou vertalen naar $ 41.600 per jaar voor een fulltime loonwerker (en veel loonwerkers werken niet voltijds).

Naast het feit dat het gewoon goed is om te doen, is een minimumloonstijging een voor de hand liggende, no-frills, gemakkelijk te begrijpen reactie op de worstelingen van mensen in het tijdperk van inflatie: “Probeer de kosten bij te houden? We tillen uw salaris op door ervoor te zorgen dat uw baas u betaalt wat u waard bent. “

Je zou zelfs kunnen wijzen op het feit dat de minimumloonstijgingen de neiging hebben om een ​​positief domino-effect te hebben op de inkomsten van degenen die maken meer dan het minimumloon, wat de salaris van alle Werknemers zullen profiteren van dit beleid.

Het is een beleid dat dividenden heeft geoogst voor de progressieve Morena -regering in het naburige Mexico, een van de weinige politieke partijen die in het inflatie -tijdperk herverkiezing won. Voormalig president Andrés Manuel López Obrador’s bijna verdrievoudigde van het minimumloon in de loop van zijn ambtstermijn is algemeen gecrediteerd als de sleutel tot de succesvolle vermindering van de armoede door zijn regering, die op zijn beurt het fundament van de herverkiezing van zijn partij was – samen met zijn opvolger (en huidige president) CLAUDIA SHEINBA BEINBABADEN VERWIJDERDE TOT HET VERDELLIJKE VERDERE OP HET VERDERENDE VERWIJDEREN.

Maar je hoeft niet over de grens te kijken. De cross-partij populariteit van het beleid is duidelijk uit de vele keren dat het beleid in de loop der jaren wet is geworden, zelfs niet door de handen van wetgevers, maar vaak door rechtstreeks door Amerikaanse kiezers te worden gestemd. In deze afgelopen verkiezingen, zogenaamd een grote rode golf, verhoogden zowel Missouri als Alaska hun minimumloon naar $ 15 per uur per uur. In 2020 zag Florida – tegenwoordig als de Trumpigste van de staten – zijn bewoners meer stemmen geven aan het idee dan het aan beide presidentskandidaten gaf.

Tien staten en het District of Columbia hebben al een minimumloon van $ 15 per uur of meer, terwijl er nog eens zes in 2027 $ 15 zullen overschrijden, waaronder de vaste blue staat Illinois, de paarse staat Michigan en de vaste rode staat Nebraska. Nog eens vier – zowel de solide democratische Maine als Oregon, de meer recent Blue Colorado en de Purple Arizona – worden getipt om die mijlpaal te raken dankzij de jaarlijkse inflatie -aanpassingen in de wet.

Vergeet het $ 15-cijfer even en eenentwintig staten zien dit jaar een minimumloonstijging in het algemeen, bovenop de dertig wiens tarief al hoger is dan de federale verdieping-een duidelijke demonstratie van de algemene populariteit van het aannemen van wetten die ervoor zorgen dat mensen meer geld worden betaald voor het werk dat ze doen.

Dit beleid zou specifiek helpen bij dezelfde diverse, multiraciale, arbeidersklasse kiezers die nu vurig worden betwist door beide partijen, en die vooral Democraten de steun hebben verloren. De bijna veertig miljoen Amerikaanse werknemers die minder dan $ 17 per uur verdienen-of iets meer dan $ 35.000 op een fulltime schema-omvatten ongeveer een derde van de Latino- en zwarte werknemers, een vijfde van blanke werknemers en twee van de vijf werkende alleenstaande ouders. Van de 9,2 miljoen werknemers die dit jaar minimumloonstijgingen zien, bevinden zich een vijfde in gezinnen wiens inkomen onder de armoedegrens ligt.

Polling draagt ​​dit uit, met een enquête na enquête na enquête na het consequent dat grote meerderheden van de kiezers in het hele partijdige en ideologisch spectrum terugverhogen en het minimumloon verhogen, soms tot $ 15 per uur, soms tot $ 17 per uur – en soms zelfs meer. Een enquête van 2023 onder bijna drieduizend Amerikanen door de School of Public Policy van de Universiteit van Maryland vond een stijging van $ 15 per uur per uur ondersteund door tweederde van de kiezers, en dat hoewel slechts 41 procent van de Republikeinen het steunde, robuuste meerderheden van Republikeinse vrouwen, mensen van kleur, en werknemers die minder dan $ 50.000 per jaar deden in het voordeel waren.

Dit zou een dubbele plicht dienen in ook een geweldig stuk politieke jiujitsu voor Democraten, die de Republikeinen zouden kunnen uitdagen om hun inspanningen om het loon te verhogen te ondersteunen, en dus zijn doorgang door het Congres veel gemakkelijker maken, en ze meedogenloos erop hameren als ze dat niet doen – niet alleen in persberichten die niemand zal lezen, maar in elk publiek en media -uiterlijk door een democratische officiële officiële. Trump heeft hen zeker een wijd open rij gegeven om dit te doen, waarbij een vraag wordt ontworpen over het opvoeden tijdens een publiciteitsstunt bij McDonald’s, wat suggereert dat het op een gegeven moment niet eens zou moeten bestaan, en een minister van Financiën aan te stellen die zich verzet tegen het idee.

Voor de Democraten is het de moeite waard om te onthouden dat slechts een van hun presidentiële campagnes het afgelopen decennium heeft gewonnen. Het was niet de 2016 -inspanning van Hillary Clinton, die weigerde $ 15 per uur als haar beleid aan te nemen. En het was niet de run van het afgelopen jaar door Kamala Harris, die een minimumloon van $ 15 per uur slechts drie weken voordat hij stemde onderschreef, en ging er vervolgens nooit over praten in toespraken, het debat of andere publieke optredens.

Het was de 2020 gerund door Joe Biden, die vanaf het begin een loonbeleid van $ 15 per uur een prominent deel van zijn platform maakte en dat de kandidaat er een spraakmakende argument over had met Trump in een presidentieel debat, slechts een jaar nadat een democrat-gecontroleerd huis een minimumloon voor minimumloon had aangenomen. Dit is een reden waarom het zo’n politieke wanpraktijk was voor Biden en Democraten om de maatregel in de wet aan te geven toen ze daadwerkelijk de kans kregen om dit in 2021 te doen en hun falen de schuld te geven van de machteloze senaat parlementariër – iemand de gastheren van de gastheren van Pod Save Americaeen Democratic Party – uitgelijnde podcast, onlangs toegelaten dat Democraten gewoon moeten hebben genegeerd.

Een grote stijging van het minimumloon is verre van de enige beleid die democraten zouden moeten nastreven. U kunt betaald ziekteverlof, huurcontrole en Medicare ook voor iedereen gooien om er maar een paar te noemen. Maar het is zo’n blinde voor de hand liggende oplossing voor de vraag hoe je een dwarsdoorsnede van arbeiderskiezers in ideologische lijnen kunt naaien dat het gelooft dat het zelfs moet worden verklaard. Als u een politicus of expert ziet praten over het winnen van de steun van Amerikanen in de arbeidersklasse zonder een serieus minimumloonwandeling voor en in het midden te zetten, neem ze dan niet de moeite om ze serieus te nemen.