Op 11 september verzamelden ruim 1.500 mensen zich buiten het Melbourne Convention Centre om te protesteren tegen enkele van ‘s werelds meest prominente leveranciers en profiteurs van geweld. Bedrijven als BAE Systems en het Israëlische Elbit Systems waren slechts twee van de vele bloedige bedrijven die militaire hardware tentoonstelden.
Ze waren hier voor de Land Forces 2024 International Land Defense Exposition, een evenement ter ere van de defensie- en wapenindustrie. In de context van Israëls oorlog tegen Gaza voelde een congres vol oorlogsmakers in onze stad als een klap in het gezicht.
Sindsdien zijn ruim honderd activisten aangeklaagd voor het bijwonen van de protesten. De meesten zijn gearresteerd bij huisinvallen, waarbij de politie in grote aantallen is komen opdagen om Palestijnse solidariteitsactivisten te intimideren. Maximaal vijftien agenten werden naar het huis van twee studenten in Melbourne gestuurd. De staat heeft de kans aangegrepen om de repressie van het Palestijnse solidariteitsactivisme op te voeren, na meer dan een jaar van protesten.
Jos Downey, lid van Students for Palestine en een van de gearresteerden, vertelde het Rode vlag: “Ze waren intimiderend, ze volgden ons overal in kogelvrije vesten met geweren. Ze waren super agressief als ze op de deur bonkten en ze werden chagrijnig als we een opname maakten en een advocaat belden”.
Jack Gardner, een ander lid van Students for Palestine, vertelde tijdens zijn gesprek een soortgelijke ervaring Rode vlag:
“Ik werd wakker door drie politieagenten in mijn slaapkamer, die mij arresteerden omdat ik bij het landmachtprotest was. Ik werd geklopt, gefouilleerd en vervolgens geboeid en verteld dat ik naar het bureau zou worden gebracht om te worden aangeklaagd voor verschillende ‘misdaden’, terwijl een ander team van politie mijn bezittingen doorzocht en mijn huis filmde op zoek naar ‘bewijs’. Zes gewapende politieagenten werden gestuurd om mij, een universiteitsstudent, te arresteren wegens het bijwonen van een protest. Het is behoorlijk gek hoe ver de politie en de regering zullen gaan om activisten te intimideren die opkomen tegen genocide en oorlog.”
De basis voor een zware reactie van de politie werd gelegd voordat het protest begon. De media voerden campagne in de weken voorafgaand aan de expo en bereidden iedereen voor op een sterke politie-aanwezigheid. Het werd de grootste politieoperatie genoemd sinds de protesten van het World Economic Forum in 2000, die 25.000 demonstranten trokken. De operatie kostte de Victoriaanse regering naar verluidt $ 15 miljoen. De NSW-politie, uitgedost in oproeruitrusting, werd voor het evenement met een bus naar beneden gestuurd.
Officieren waren uitgerust met rubberen kogels, traangas en OC-spray. Deze wapens werden zonder onderscheid afgevuurd toen een rij politie op de eerste dag de menigte binnendrong. Volgens het juridische ondersteuningsteam van de activisten uit Melbourne hadden tegen het einde van de dag wel honderd demonstranten medische hulp nodig.
Die avond verdedigde commissaris Shane Patton tijdens een persconferentie de wreedheid van zijn troepenmacht door te zeggen: “Ik kon niet trotser zijn op de officieren daar beneden en op de manier waarop ze zich terughoudend opstelden wanneer ze werden geconfronteerd met mensen die geweld wilden uitlokken”.
Sergio, een lid van Socialist Alternative dat werd gearresteerd, vertelde het Rode vlag hoe die “terughoudendheid” eruit zag:
“Een officier van de ME rende naar voren en sloeg mij zo krachtig op mijn rug dat ik op de grond viel. Terwijl ik probeerde op te staan, duwde een andere agent mij van achteren en ik viel in de achterpoten van een oproerpolitieagent voor mij. Terwijl ik op de grond lag, sloeg de oproerpolitieagent voor mij herhaaldelijk terwijl ik in de rug werd geknield en [had] mijn handen vastgebonden.”
De arrestaties na de conferentie zijn een voortzetting van deze agressieve aanpak. Het is duidelijk dat de staat intimidatie gebruikt om het Palestijnse activisme een halt toe te roepen, en ze creëren een verhaal om dit te rechtvaardigen. De anti-oorlogsdemonstranten worden afgeschilderd als gewelddadige criminelen om het buitensporige geweld van de politie te rechtvaardigen.
Op 21 november hadden de arrestanten hun eerste rechtszitting. Om 9.00 uur werden ongeveer 35 activisten voor de Magistrates Court geroepen voor wat bekend staat als een ‘mention hearing’, waarin de toekomstige datum van de volledige hoorzitting van de aanklacht wordt vastgesteld.
Bijna een uur voor het begin van de hoorzitting was er een bijeenkomst georganiseerd uit solidariteit met de aangeklaagden. Er kwamen ruim vijftig mensen opdagen, met borden waarop stond: “Verdedig het recht om te protesteren” en “Oorlogslieden zijn de echte criminelen”.
Oskar Martin, een vertegenwoordiger van Students for Palestine, sprak de menigte toe: “We hebben het recht op demonstratie en vrijheid van meningsuiting – dit betekent dat we voor Palestina kunnen opkomen en tegen een gruwelijke genocide zijn die tienduizenden mensen heeft gedood en miljoenen heeft ontheemd. ”.
Even nadat de betoging was begonnen, verscheen er een rij agenten die demonstranten van de trappen van de rechtbank, van het voetpad en de weg duwden. Vier arrestanten probeerden samen een foto te maken en werden prompt weer van de stoep geduwd.
De urenlange procedure vond grotendeels plaats in de rechtszaal. Bijna alle activisten – degenen die waren aangeklaagd en hun aanhangers – bleven in de kamer voor elkaars vermeldingen. Ondanks de verstikkende sfeer van de rechtszaal van een magistraat, heerste er een sfeer van solidariteit. Het was een zichtbaar pro-Palestijnse menigte, een zee van zwart-witte keffiyehs.
In wezen zal deze zaak een test zijn voor het recht om te protesteren, iets dat verdedigd moet worden. De politie moet verantwoordelijk worden gehouden voor het buitensporige gebruik van geweld, en alle aanklachten tegen de demonstranten van de landmacht moeten worden ingetrokken.
Bron: redflag.org.au
