Ik heb onlangs een rondleiding gehad door een Amazon-fulfilmentcentrum; iedereen kan het. Voor zover ik weet, geven ze meestal rondleidingen door hun op robotica sorteerbare faciliteiten, de nieuwere die worden gedomineerd door Kiva-robots en andere automatiseringstechnologieën, om het gevoel te geven dat een bedrijf doet wat tien jaar geleden nauwelijks voorstelbaar was.
En het strekt Amazon tot eer dat het werkelijk een indrukwekkende aangelegenheid is. In het drie miljoen vierkante meter grote fulfilmentcentrum waar ik doorheen ging, liepen transportbanden over de hele lengte van de faciliteit. Vanaf de ene kant van het gebouw kon je nauwelijks zien dat de pakketjes erlangs bewogen als niet meer dan kleine stipjes. Op veel niveaus omringen opslag- en verzamelstations een omheind middengebied dat wordt gedomineerd door Kivas, die allemaal stapels goederen van 2.000 pond vervoeren, klaar om met een klik op de knop naar het dichtstbijzijnde verzamelstation te gaan om een bestelling uit te voeren. Voorlopig worden de robots uit veiligheidsoverwegingen grotendeels gescheiden van de mensen, maar daar gaan de nieuwe autonome Proteus-robots snel verandering in brengen.
Ik heb tijdens de rondleiding veel indrukwekkende feiten gehoord, maar er was er één die me echt is bijgebleven: deze faciliteit was al een jaar open en draaide op een capaciteit van ongeveer 30 procent. Als de faciliteit 300.000 pakketten per dag zou wegpompen (ik heb het exacte aantal niet begrepen, maar het is een redelijke schatting voor een sorteerfaciliteit van deze omvang), dan zou het zou kunnen omgaan met een miljoen. Dit is blijkbaar geen ongebruikelijke situatie: Amazon reserveert extra capaciteit bij zijn fulfilmentcentra voor het hoogseizoen, ruwweg van eind oktober tot Kerstmis, wanneer het soms meer dan tweemaal de normale volumevraag kan zien.
Vanuit arbeidsorganiserend perspectief is dit een angstaanjagende situatie. Het betekent dat als je het harde werk zou doen om een staking van duizenden werknemers in een bepaald Amazon-fulfilmentcentrum te organiseren, het grootste deel van het jaar nauwelijks op de radar van Amazon zou worden geregistreerd – niet omdat het bedrijf de vastberadenheid heeft om niet terug te deinzen. in een arbeidsconflict, maar omdat ze de orderafhandeling zo efficiënt naar andere faciliteiten konden omleiden dat dit hun activiteiten waarschijnlijk niet merkbaar zou vertragen.
Fulfilment Centers, vooral de sterk geautomatiseerde sorteerbare, zijn enorme kapitaalinvesteringen, maar ze zijn ook zeer immuun voor verstoring. Amazon voerde onlangs een regionalisatiestrategie uit om de orderafhandeling op lange termijn te verminderen, maar daarvoor ging ongeveer 40 procent van de bestellingen in een fulfilmentcentrum buiten de regio. Als het nodig zou zijn, zou Amazon niet aarzelen om het vervullingspercentage op lange termijn weer te laten stijgen.
Dit soort situatie staat in schril contrast met die in de havens, waar verladers en vervoerders volume kunnen verplaatsen als ze verstoring verwachten – zoals ze bijvoorbeeld deden tijdens de recente havenstaking aan de oostkust en de Golfkust – maar waar hun vermogen om dat te doen wordt uiterst beperkt door de bestaande capaciteit. Vergeleken met de enorme Chinese havens zijn Amerikaanse havens momenteel niet goed in staat grote volumeverschuivingen op te vangen. Dit is beslist in het voordeel van de arbeidersvakbonden in de havensector, maar het onderstreept alleen maar de precaire positie van de werknemers in de Amazon Fulfillment Centers.
Dit zou het vooruitzicht op het organiseren van Amazon-magazijnen enigszins somber kunnen doen lijken, ware het niet dat er nog twee extra overwegingen zijn: ten eerste exploiteert Amazon veel andere soorten faciliteiten, die óf veel minder in aantal zijn dan de fulfilmentcentra, óf veel meer plaatsgebonden zijn. dan zij. Niet alles is vervangbaar in het distributienetwerk van Amazon, zoals ik hier uitleg, en we bewijzen onszelf een slechte dienst door over Amazon-logistiek uitsluitend te denken in termen van fulfilmentcentra (inderdaad, gezien de rondleidingen die het aanbiedt, zoals Amazon zelf lijkt te willen dat we nadenken over Het).
En ten tweede is er elk jaar één geschikt moment om Amazon echt de druk te laten voelen, en dat zijn de feestdagen die voor de deur staan. Transportgeograaf Jean-Paul Rodrigue illustreert de dramatische toename van het pakketvolume tussen Thanksgiving en Kerstmis in de onderstaande grafiek.Amazon probeert een kwart miljoen mensen aan te nemen ter voorbereiding op de feestdagen, waarna de logistieke operatie in volle gang zal zijn. Het hoogseizoen is een bijzonder kwetsbare tijd bij Amazon: ze hebben werknemers nodig, en ze zijn zo dicht bij de operationele capaciteit als maar mogelijk is. De feestdagen zijn uiteraard een drukke tijd voor alle retailers, maar dit feit is vooral relevant in het geval van Amazon, omdat het de één keer gedurende het jaar waarin bepaalde onderdelen van het distributiesysteem kwetsbaar zijn voor verstoring.
Om een bedrijfsgigant als Amazon te organiseren moet de arbeidersbeweging de onderlinge relatie begrijpen van de verschillende elementen waaruit het Amazon-netwerk bestaat, die elk hun eigen kwetsbaarheden vertonen, maar ze moet ook profiteren van timing. Tot nu toe hebben, voor zover ik weet, alleen episodische coalitiecampagnes zoals Make Amazon Pay geprobeerd dit op grote schaal te doen, waarbij ze vertrouwden op onafhankelijke groepen werknemers om deel te nemen aan internationale dagen van solidariteit. Dergelijke campagnes zijn goede bewustmakingsmechanismen, maar het zijn flitsen in de pan zonder diepgaande organisatie- en institutionele wortels.
In de Verenigde Staten zal elke serieuze campagne om Amazon te organiseren de centrale coördinatie vereisen van de International Brotherhood of Teamsters, die publieke organisatie-inspanningen heeft op meerdere bezorgstations en Amazon’s centrale luchthub, KCVG. Deze inspanningen moeten enorm worden opgeschaald om de uitdaging van Amazon het hoofd te bieden, en ze moeten ook profiteren van het belangrijkste deel van het kalenderjaar dat voor de deur staat.
Bron: jacobin.com
