De Impact Plastics-fabriek op het platteland van Erwin, Tennessee, ligt op slechts een paar honderd meter van de Nolichucky-rivier. Het bedrijf, opgericht in 1987, produceert kunststof spuitgegoten componenten voor fabrikanten van originele uitrusting in de Erwin-fabriek, gelegen in het toepasselijk genaamde Riverview Industrial Park. Slechts een parkeerplaats en twee wegen scheiden de werkplek van de rivier.
Toen orkaan Helene op vrijdag 27 september de regio trof, was de impact catastrofaal. Regenval deed de rivier zwellen en het water overspoelde snel het industriepark. Het was een klein stukje van een catastrofe die de Appalachen heeft verwoest, waarbij hele steden onder water zijn komen te staan – alleen al in Oost-Tennessee staan tientallen steden onder water – en een dodental dat, op het moment van schrijven, de 160 mensen heeft overschreden.
Toch leidde de overstroming in Erwin tot een bijzondere tragedie, waarvoor de medewerkers van Impact Plastics hun werkgever de schuld geven: er waren die dag arbeiders in de fabriek en in de onmiddellijke nasleep van de orkaan werden er zes vermist. In de dagen daarna hebben de families van twee van die zes – Bertha Mendoza en Lidia Verdugo, beiden Mexicaanse staatsburgers – bevestigd dat hun dierbaren zijn omgekomen bij de overstroming.
Volgens de fabrieksarbeiders kregen ze te horen dat ze zich die dag ondanks de dreigende natuurramp op hun werk moesten melden.
Jacob Ingram, een matrijzenwisselaar bij Impact Plastics, vertelde het Knoxville Nieuws Sentinel dat zelfs toen het water buiten steeg, managers de werknemers niet lieten vertrekken, maar hen in plaats daarvan vertelden hun auto weg te rijden van het stijgende water. Ingram zei dat hij zijn auto twee keer verplaatste.
‘Ze hadden moeten evacueren toen we de waarschuwingen voor plotselinge overstromingen kregen, en toen ze de parkeerplaats zagen,’ zei Ingram. ‘Toen we onze auto’s verplaatsten, hadden we toen moeten evacueren. . . we vroegen hen of we moesten evacueren, en ze vertelden ons nog niet, het was niet erg genoeg. Tegen de tijd dat het erg genoeg was, was het te laat.”
Robert “Robby” Jarvis, een fabrieksarbeider, vertelde NBC News dat de werknemers “allemaal in paniek waren” omdat “het water zo snel omhoog kwam en . . . we konden nergens heen. We konden nergens heen!”
Op dat moment moesten de elf arbeiders op de parkeerplaats vechten tegen het water dat tot hun middel reikte. Per Knoxville-nieuws“een vrachtwagenchauffeur van PolyPipe USA, die naast de deur opereert, riep hen op en hielp hen op de achterkant van zijn open vrachtwagen te stappen, volgeladen met grote gele flexibele gasleidingen.” De groep klampte zich vast aan de leidingen toen het puin de vrachtwagen begon te raken, maar verschillende arbeiders vielen in het water en werden snel weggevaagd.
Impact Plastics, Inc. heeft ontkend dat het management de werknemers vertelde dat ze ontslagen zouden worden als ze de fabriek die dag zouden verlaten. Gerald O’Connor, de oprichter van het bedrijf, verklaarde: “We zijn er kapot van door het tragische verlies van geweldige werknemers. Degenen die vermist of overleden zijn, en hun families, zijn in onze gedachten en gebeden.”
Het Tennessee Bureau of Investigation onderzoekt nu het bedrijf op aanwijzing van de plaatselijke officier van justitie. De Occupational Safety and Health Administration (OSHA) van de staat heeft een eigen onderzoek naar het bedrijf geopend. Bij de aankondiging van het onderzoek woensdag laat merkte het bureau op dat bedrijven acht uur de tijd hebben om een sterfgeval op de werkplek te melden, en dat het nog geen dodelijk ongevalsrapport van Impact Plastics had ontvangen.
In Er zijn geen ongelukken: de dodelijke toename van verwondingen en rampen – wie profiteert en wie betaalt de prijsJournaliste Jessie Singer traceert hoe het aantal sterfgevallen op de werkplek voor het eerst daalde met de invoering van werknemerscompensatie, dat wil zeggen toen ongevallen op het werk werkgevers geld begonnen te kosten. De verspreiding van het vakbondswerk heeft deze percentages nog verder verlaagd, en wel om een voor de hand liggende reden: vakbonden geven werknemers inspraak op het werk, een middel om te onderhandelen over onveilige omstandigheden en om degenen te beschermen die weigeren hun gezondheid en veiligheid op het spel te zetten ter wille van de baas. De afname van de macht van de vakbonden en het dalende aantal stakingen (waarvan er vele ooit werden gevoerd als reactie op onveilige omstandigheden) vielen op hun beurt samen met een toename van het aantal arbeidsongevallen.
Singer schrijft: “Je kunt altijd wijzen op een gevaar in de gebouwde omgeving, zelfs op een groot gevaar, maar een ongeluk zal een voorspelbaar resultaat zijn als niemand naar je luistert.”
Dit alles betekent niet dat een vakbond bij Impact Plastics gegarandeerd zou hebben kunnen voorkomen dat het management vrijdag werknemers naar de fabriek zou roepen of hen daar zou houden toen het water steeg. Maar het is moeilijk voor te stellen dat een vakbond die zijn geld waard is, toestaat dat dergelijke beslissingen onbetwist blijven.
Recensies van het bedrijf op Indeed.com suggereren verdere problemen. Eén recensent, vermeld als matrijstechnicus, schreef in 2021 dat werknemers “gemaakt zijn om 50-60 uur te werken” anders verliezen ze hun baan. De technicus vervolgt:
Ze zullen je ontslaan omdat je weken van tevoren een goedgekeurde vrije dag hebt genomen. Absoluut het slechtste loon dat ik ooit heb gezien. Mensen die hier al vijftien jaar werken en nog geen 13 dollar per uur verdienen. Ziektekostenuitkeringen voor een gezin van vier personen zouden meer kosten dan de werknemer voor een periode van twee weken verdient. Het gedoe of de tijd niet waard om op deze plek te werken. De eigenaar verdient miljoenen, maar betaalt zijn werknemers die hem die miljoenen opleveren niet. Werk hier niet.
Het aantal sterfgevallen op de werkplek in de Verenigde Staten is in 2022 gestegen, het laatste jaar waarin gegevens beschikbaar zijn. Dat jaar werden er 5.486 dodelijke arbeidsongevallen geregistreerd, een stijging van 5,7 procent ten opzichte van de 5.190 in 2021. Het aantal komt neer op 3,7 dodelijke slachtoffers per 100.000 voltijdsequivalenten (FTE’s), een stijging ten opzichte van 3,6 in 2021. Dat betekent dat er elke negentig mensen overlijden. -zes minuten na een werkgerelateerd letsel in 2022. In het buitenland geboren Latijns-Amerikaanse of Latino-werknemers waren verantwoordelijk voor 63,5 procent (792) van het totale aantal sterfgevallen onder Latijns-Amerikaanse of Latino-werknemers (1.248). De sterfgevallen van Mendoza en Verdugo, en mogelijk meer van de nog steeds vermiste werknemers van Impact Plastics, zullen in die categorie worden geregistreerd voor de cijfers voor 2024. Naarmate het klimaat blijft veranderen, zullen dergelijke dodelijke tragedies op de werkplek alleen maar toenemen.
Hoewel sommige recensies van Impact Plastics op Indeed.com positief zijn, weerspiegelen andere, ook geschreven vóór deze week, de klachten over gedwongen overuren en lage lonen, met talloze verwijzingen naar ‘hebzuchtig management’. Dan is er nog de meest recente recensie, geschreven op 1 oktober: “Zal ervoor zorgen dat je omkomt bij een orkaan door alle weerberichten te negeren en je te dwingen de dreiging te blijven lopen je baan te verliezen. Er is geen balans tussen werk en privé als werk je leven kost.”
Bron: jacobin.com
