De aanvaarding door Keir Starmer van de extreemrechtse Natalie Elphicke in de Labour-partij heeft velen geschokt en verbijsterd. Inwoner van Oost-Kent Danny Bij legt uit waarom hij niet blij is met haar als zijn Labour-parlementslid.
Vanwege zijn relatief kleine omvang (ongeveer 40.000 inwoners) is de stad Dover internationaal bekend. Het is de drukste veerboothaven van Groot-Brittannië en verwerkt jaarlijks ruim 144 miljard dollar aan handel, en 33 procent van de handel met de EU. Het heeft ook een grote cruiseterminal, een jachthaven en algemene vrachtfaciliteiten. Afgezien van deze nauwe verbinding met de wereldhandel, is de stad zelf een microkosmos van een groot deel van Groot-Brittannië.
De hoofdstraat is vervallen en staat vol met leegstaande winkels, maar er is een nieuw winkelcentrum om de hoek met Marks & Spencer, Next, Nandos en een multiplexbioscoop. Er is een chronisch tekort aan woningen en een deel van de huursector is duur en van slechte kwaliteit. En dan zijn er straten vol grote terrassen en een aantal prachtige individuele huizen in kunst- en ambachtsstijl.
Er is een lokale economie van onderhoudswerkzaamheden, detailhandel, opslag, de publieke sector, banen in de haven, een fabriek die onderdelen maakt voor het leger, en laagbetaalde fabrieksbanen aan de rand van de stad (men maakt broodjes voor M&S). De advertenties in de plaatselijke uitzendbureaus zijn somber als het gaat om het lage uurloon. Er wonen mensen uit heel Europa in de stad, sommigen werken in de zorgsector voor een minimumloon, anderen werken in de landbouwsector onder barre omstandigheden.
Er zijn mensen die aan de grond zitten door de onderdrukkende activiteiten van het kapitalisme en er zijn mensen die de boel draaiende houden met urenlang onbetaald en vrijwilligerswerk in kunstprojecten, voedselbanken, het verlenen van diensten aan jongeren en nog veel meer. Het is het soort plek dat – net als veel andere delen van Groot-Brittannië – wel wat liefdevolle zorg zou kunnen gebruiken, politici die de problemen begrijpen en deze willen oplossen, en een beetje meer goede democratie, zodat de lokale bevolking echt inspraak krijgt in wat er gebeurt. op. In plaats daarvan hebben we Natalie Elphicke.
Het is moeilijk om te weten waar je moet beginnen. Ze is een zeer impopulair lokaal parlementslid en wordt door velen gezien als de gebruikelijke giftige mix van egoïstische, hondenfluitende en cultuurstrijder Tory. Ze is lange tijd stil en wordt gemakkelijk vergeten. En dan zal ze opduiken en beginnen te tieren over vluchtelingen die het Kanaal oversteken. En dan verdwijnt ze weer. Nu is ze in het nationale nieuws, maar om de verkeerde redenen. Het is mogelijk – en veel lokale bewoners hopen – dat ze weer zal verdwijnen. Er wordt gespeculeerd dat ze erop uit is haar huid te redden. Dit zou in overeenstemming zijn met haar politiek en persoonlijkheid. Maar waar blijft Dover (en Deal, het voormalige mijn- en vissersdorpje dat zij naar verluidt ook vertegenwoordigt)?
Om eerlijk te zijn heeft Dover onlangs £20 miljoen ontvangen als onderdeel van het nivelleringsfonds. Om kritisch te zijn: het is lang niet genoeg en het doet heel weinig om de reeks problemen in de stad aan te pakken. Geen van de dingen die er dagelijks toe doen – plafonds op de energieprijzen, huurcontroles, bescherming tegen huisuitzettingen, de beschikbaarheid van NHS-tandartsen, toegang tot geestelijke gezondheidszorg, de nationalisatie van de lokale treindiensten, het terugdringen van de luchtvervuiling Worden aangepakt. En Kier Starmer heeft duidelijk gemaakt dat deze niet zullen worden aangepakt. Elphicke’s mars over de vloer van het Lagerhuis van de ene ‘kant’ naar de andere ‘kant’ is dus helemaal niet zo’n grote afstand.
Haar te zien gewikkeld in de vakbondsvlag met het Labour-logo is een van de meest surrealistische dingen die velen van ons de laatste tijd hebben gezien. En toch vat het in zekere zin samen wat de politieke laag in Groot-Brittannië is geworden. Een bijzondere versie van Tik-Tok waarbij boze politici in het openbaar tegen elkaar schreeuwen, maar het over de meeste dingen eigenlijk eens zijn. Een consensus onder de meerderheid van de gekozen politici dat privatisering een blijvertje is, dat de NHS verder zal worden verkocht, dat waterbedrijven superwinsten mogen blijven uitbetalen terwijl ze superschulden oplopen En vervuilen de rivieren en zeeën. Waar honderden scholen worden geconfronteerd met de gevaren van beton van slechte kwaliteit, zullen particuliere megakantoorgebouwen belastingvoordelen en staatssteun krijgen. Waar corruptie aan de top ongestraft blijft, maar mensen met een handicap bang worden gemaakt en gepest om de weinige voordelen die ze ontvangen op te geven.
Elphicke heeft onthuld wat ze is; maar wij wisten het al. Het is Starmer die meer heeft onthuld. Naarmate we de onvermijdelijke verkiezingen naderen, zullen er meer valse drama’s worden gecreëerd door Tory-zelfzoekers, en Starmer zal zich nog verder voorover buigen om zijn eigen achterwerk te kussen. Het zullen moeilijke tijden worden, kameraden. Maar het politieke bouwwerk van de heersende klasse in Groot-Brittannië wankelt. En luisterend naar de plaatselijke bevolking, vol woede op Elphicke, woedend over de passiviteit ten aanzien van Gaza, het tot de tanden beu van de eindeloze leugens en bedrog van de Tories, de afbrokkelende staat van zo veel, het gevoel dat er nooit iets gedaan wordt of Door de veranderingen ten goede en de zielige onbekwaamheid van Labour ontstaat er meer ruimte voor socialistische ideeën en organisaties om te gedijen. Voor revolutionair links in deze tijd zouden de sleutelwoorden die van Danton kunnen zijn: ‘Daadkracht, meer durf, altijd durf’.
Bron: www.rs21.org.uk
