Ik schrijf u deze woorden vanuit mijn cel in maximale veiligheid: “Nee. 2 F-type” gevangenis in een afgelegen district van Ankara. De zon schijnt op onze binnenplaats. Mijn gedachten zijn op de vier hoeken van de aardbol, bij onze vrienden en kameraden wier harten samen kloppen met die van ons.
Wij, de leden van de HDP (Democratische Volkspartij), die tien jaar geleden een oproep tot actie publiceerden tegen de voorgenomen genocide van ISIS in Kobani, hebben de afgelopen vier jaar in de gevangenis de prijs betaald voor dit sentiment. En dat allemaal voor een tweet. Op 16 mei maakte de rechtbank haar uitspraak bekend: ieder van ons werd veroordeeld tot tussen de twintig en vierentwintig jaar gevangenisstraf. Onze democratische oproep tot protest om het bloedbad van ISIS te stoppen leidde tot onze veroordeling op grond van de zwaarste “terreur”-aanklachten.
Het Kobani-samenzweringsproces is het zoveelste voorbeeld geworden van de politieke macht van Turkije’s gebruik van de antiterreurwet als onderdrukkend instrument om de democratische politiek en de vrijheid van meningsuiting te onderdrukken. Ikzelf heb een straf van tweeëntwintig en een half jaar gekregen.
Ik herinner me 1 november 2014, ‘Wereld Kobani Dag’: toen democraten, vredesliefhebbers, mensenrechtenverdedigers, vakbonden en socialisten van over de hele wereld in opstand kwamen uit protest tegen de ISIS-barbarij in Kobani.
ISIS, die op 3 augustus 2014 genocide pleegde tegen de Yezidis in Shingal, en daarvoor een genocide tegen de Turkmenen van Tel Afar had gepleegd, kon in Kobani niet hetzelfde doen. Het liet zich niet in de geschiedenis schrijven als een stad die leed onder de pijn van genocide – maar werd in plaats daarvan bekend als de stad die ISIS tegenhield.
Tegenwoordig is de wereld getuige van een nieuwe genocide: die van Israël tegen het Palestijnse volk in Gaza. De Israëli’s willen Gaza annexeren en de Palestijnse bevolking verdrijven (net zoals ze deden in de Nakba van 1948). Laten we ons herinneren waar Naomi Klein over schreef rampenkapitalisme. Opnieuw zal een deel van het Palestijnse thuisland door de bezettingsmacht gevuld worden met nederzettingen. De pijn en het lijden van de Palestijnen zullen worden omgezet in winst voor de Israëlische monopolies.
Degenen die gisteren de democratische protesten tegen de ISIS-genocide in Kobani steunden, komen vandaag uit tegen de genocide van Israël in Gaza. De universiteiten van de Verenigde Staten verheffen hun stem tegen deze barbarij.
Als er een genocide gaande is, is het ook een misdaad om in stilte toe te kijken. Wij die tien jaar geleden probeerden te voorkomen dat er een genocide voor onze ogen plaatsvond, worden vandaag in dit politieke proces gestraft met gevangenisstraffen. De rechtbank schond de beslissing van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM), waarin werd gesteld dat onze oproep “binnen de grenzen van de politieke expressie bleef en dienovereenkomstig geen misdaad vormde.” Net zoals ze het besluit van het EHRM waarin werd opgeroepen tot de vrijlating van Selahattin Demirtaş en Figen Yüksekdağ (destijds de medevoorzitters van de HDP) niet erkenden. En dit is ook in strijd met de Turkse grondwet (artikel 90). Omdat volgens de eigen grondwet van de Turkse staat alle rechtbanken gebonden zijn aan de uitspraken van het EHRM.
[Vladimir] Lenin zei dat een imperialistische oorlog ‘het verschil tussen republiek en monarchie uitwist’. In de wereld van vandaag zijn er openlijke imperialistische rivaliteiten en oorlogen. De vrijheid van meningsuiting wordt zelfs in die landen, zoals de Verenigde Staten en Groot-Brittannië, waar deze vrijheid het meest heilig zou zijn, met voeten getreden. Turkije is een van de landen die het verst voorop lopen als het gaat om het onderdrukken van deze vrijheid. Vooral de oproep om ‘de straat op te gaan’ wordt gedemoniseerd. In dit verband kunnen twee belangrijke ‘showcases’ worden geboden: de zaken Gezi en Kobani. Het grondwettelijk beschermde (artikel 34) recht op democratisch protest wordt uitgeroepen tot de grootste misdaad. Aan de andere kant wordt de werkende bevolking een sociale ramp opgelegd door het door het Internationale Monetaire Fonds ondersteunde bezuinigingsprogramma. Onder een presidentiële regering worden de winsten beschermd door het veelvuldig verbieden van arbeidersstakingen. Een eindeloos verlengde noodtoestand grijpt ons land nog steeds bij de keel.
Onze vier jaar gevangenisstraf op grond van een tweet, en de daaropvolgende gevangenisstraffen van twintig tot vierentwintig jaar, zijn het symbool en de samenvatting van deze politieke omstandigheden. De Turkse politiek is opnieuw ontworpen op basis van het Kobani-samenzweringsproces. Er werd een zaak geopend om de HDP te verbieden. Bij de verkiezingen van 2023 werden kiezers gemanipuleerd.
Als gevolg hiervan zitten wij, de Centrale Raad van Bestuur van de HDP uit de betreffende periode, samen met onze covoorzitters, nog steeds in de gevangenis onder het voorwendsel van een tweet die volgens twee afzonderlijke besluiten van het EHRM binnen de grenzen van de wet viel. vrije expressie. Wij zijn “schuldig” aan het tonen van onze internationale solidariteit met het onderdrukte Koerdische volk dat werd omsingeld en afgeslacht door ISIS-terroristen in Kobani!
Ik, als internationalistische socialist, zal nooit mensen de rug toekeren die het slachtoffer zijn van genocide, of het nu Koerden, Turkmenen of Palestijnen zijn. Ik kan niet blijven zitten en naar zulke wreedheden kijken. Ik zou al onze vrienden en kameraden over de hele wereld bij voorbaat willen bedanken voor het feit dat ze niet hebben gezwegen over de onderdrukking die ons wordt opgelegd, voor het ontwikkelen van een wederzijdse solidariteit met ons.
‘Solidariteit’, zoals Che [Guevara] zou zeggen, is “de vriendelijkheid van de onderdrukten.”
Lang leve de internationale solidariteit!
Bron: jacobin.com
