Een korte uitleg – Rs21 – revolutionair socialisme in de 21ste eeuw

SJ Gerdes
•
22 mei 2025

In de nasleep van de lokale en parlementaire verkiezingen van de hervorming, onthulde de Labour -regering een whitepaper die voorstelde over hervormingen van de immigratie- en burgerschapswet, terwijl de taal van de rivieren van Enoch Powell’s rivieren van bloedspraak oproept, SJ Gerdes Breekt af wat deze veranderingen zijn en waarom socialisten de verhalen van de kapitalist moeten weerstaan ​​dat zondebokmigranten.

Op 12 mei publiceerde de Labour-regering haar langverwachte whitepaper, ‘de controle over het immigratiesysteem herstellen’. Het bevat voorstellen voor wijzigingen in de immigratiewetgeving die werk, studie en familievisa omvatten, naast routes voor langdurige regeling en burgerschap. Deze substantiële veranderingen worden voornamelijk ingelijst rond het doel om netto migratienummers aanzienlijk te verminderen.

Gepubliceerd in de schaduw van de lokale verkiezingen, waarbij hervormingen aanzienlijke winst haalden in raden en de Runcorn -parlementszetel van Labour, was het witboek al maanden in de maak. De regering heeft al lang haar benadering van migratie buiten het asielbeleid overweegt. Het werd verondersteld te worden gedekt door de grensbeveiliging, asiel en immigratierekening die momenteel door het parlement ging. Desondanks verwijst het whitepaper ook naar verdere wetgeving die het asielbeleid bestrijkt dat zal voortbouwen op de grensbeveiligingsrekening.

Belangrijkste wijzigingen worden voorgesteld aan de visumroute van de bekwame werknemers in het whitepaper. Onder deze omvat het verhogen van de salarisdrempel, opleidingsvereisten tot graadniveau en de opschorting van de tekortkomingslijst. De laatste stond lagere salarisdrempels toe voor veelgevraagde rollen. Deze veranderingen zullen met name invloed hebben op middengeschoolde, niet-afgestudeerde werknemers, waaronder in de bouw, gastvrijheid en logistiek, waarbij werkgevers vaak hebben aangeworven via de geschoolde arbeidersroute.

De voorgestelde wijzigingen omvatten ook ernstige beperkingen voor gezondheids- en zorgvisa. Na een overgangsperiode die eindigt in 2029, worden er geen nieuwe zorgvisa uitgegeven voor overzeese zorgverleners. Werkgevers zullen ook moeten aantonen dat ze al hebben geprobeerd werknemers te werven die al in het land zijn voordat ze internationaal rollen kunnen aanbieden.

Internationale studenten zijn ook onderworpen aan belangrijke veranderingen. Volgens het huidige regime stelt het afgestudeerde visum studenten in staat om maximaal twee jaar in Groot -Brittannië te blijven bij het beëindigen van hun studie. Arbeid is nu van plan dit te beperken tot 18 maanden en afgestudeerden te vragen om te laten zien dat ze binnen zes maanden in een baan werken die geschikt is voor hun opleidingsniveau.

Enkele van de meest omstreden voorstellen zijn gekoppeld aan de uitbreiding van paden naar permanente regeling en burgerschap. Volgens de nieuwe voorstellen, om onbepaald verlof te verkrijgen om te blijven (ILR), zullen de meeste mensen tien jaar in het Groot -Brittannië moeten wonen, van vijf jaar. ILR is al vereist voordat een burgerschapsaanvraag kan worden ingediend. In de praktijk maakt dit automatisch de tijd om langer een burger te worden.

Het thuiskantoor zal ook de zogenaamde ‘goede karaktertest’ aanscherpen met meer kleine criminele of civiele delicten die kunnen betekenen dat iemand niet in aanmerking komt en zal kijken naar veranderingen in de ‘Life in the UK’-test. Dit zijn de 24 vragen die u onder 45 minuten van examenomstandigheden beantwoordt om te laten zien dat u het begrijpt en wordt ondergedompeld in ‘Britse leven en tradities’. Onderwerpen zijn onder meer politiek, nationale feestdagen en algemene kennis.

Deze veranderingen in het langetermijnbeleid en het burgerschap worden opgelijst rond een verhoogde nadruk op ‘bijdrage’ en ‘integratie’, wat impliceert dat dit rechten zijn die over een langere periode moeten worden ‘verdiend’. Beleidsexperts beweren echter in het algemeen dat langere routes naar afwikkeling en burgerschap contraproductief zijn voor integratie, het risico lopen dat mensen langer worden vastgelegd in de armaturen en precariteit. Een relevant voorbeeld hiervan is het vergroten van het tijdsbestek dat iemand ‘geen beroep op publieke fondsen’ zonder ILR zal hebben. Het zou mensen kunnen ontmoedigen om op langere termijn in de Groot -Brittannië te blijven.

Gezien het overkoepelende framing van het whitepaper als maatregelen om de netto migratie te verminderen, en een verschuiving in politiek discours die kijkt naar de gevolgen van migratie als te veel kosten op de lange termijn, omdat mensen meer afhankelijk kunnen worden van de NHS- of welzijnsuitkering naarmate ze ouder worden, is het duidelijk dat deze maatregelen zijn ontworpen om mensen te ontmoedigen om de Britse hun permanente thuis te maken.

In zijn voorwoord van de whitepaper schreef Keir Starmer dat, onder eerdere regeringen, ‘Groot-Brittannië een one-nation-experiment werd in open grenzen’ en dat het falen om migratie te beheersen heeft geleid tot ‘onberekenbare schade’ aan het land, inclusief door openbare diensten en huisvesting onder druk te zetten.

Het toont de dringende behoefte aan socialisten om interventies te maken in het publieke discours en het organiseren van die laten zien wie echt verantwoordelijk is voor het afwijzen van levensstandaard: politici die stemmen door bezuinigingen, hebzuchtige ontwikkelaars en verhuurders en bazen die werknemers exploiteren en onderbetalen om werknemers te lijnen om hun pockets met winst te geven.