De federale senator Fatima Payman uit West-Australië is afgetreden bij de Labor Party nadat ze voor onbepaalde tijd was geschorst van de caucus en was verwijderd uit partijcomités en communicatie. Haar misdaad? Ze stak de Senaatsvloer over om een motie van de Groenen te steunen om de Palestijnse staat te erkennen.
Zoals Groenen-parlementslid Max Chandler-Mather het verwoordde: “Deze Labour-regering heeft meer gedaan om Fatima Payman te straffen dan Israël voor het plegen van genocide.”
“Mijn familie is niet gevlucht uit een door oorlog verscheurd land om hier als vluchteling te komen, zodat ik zou zwijgen als ik wreedheden zie die onschuldige mensen worden aangedaan”, zei Payman. “Niet alleen over deze kwestie, maar over verschillende kwesties die West-Australiërs bij mij hebben aangekaart, van de opsluitingspercentages van inheemse mensen tot het opsluiten van kinderen van tien jaar oud, van de stijgende kosten van levensonderhoud tot gezinnen die in auto’s en tenten wonen vanwege de huizencrisis.”
Paymans ontslag onderstreept opnieuw de verachtelijke rol die de Albanese Labor-regering de afgelopen negen maanden heeft gespeeld in de Israëlische slachting in Gaza. Labor heeft retorisch opgeroepen tot een staakt-het-vuren, maar heeft op alle inhoudelijke punten de genocidale campagne van Israël gesteund en deze gerechtvaardigd door te stellen dat Israël “zichzelf verdedigt”. Het is doorgegaan met het sluiten van deals met Israëlische wapenbedrijven, heeft honderden Israëlisch-Australiërs toegestaan deel te nemen aan de wreedheden door te vechten met het Israëlische leger en heeft geweigerd internationale inspanningen te steunen om druk uit te oefenen op Israël via het Internationaal Gerechtshof en het Internationaal Strafhof.
De reacties op Paymans ontslag spreken boekdelen over de holle, harteloze establishmentmachine die de moderne ALP is. Anonieme Labor-bronnen lieten meteen doorschemeren dat Payman misschien niet in aanmerking komt om in het parlement te zitten vanwege haar Afghaanse achtergrond – een bijzonder nare gedachte, aangezien haar familie als vluchtelingen uit Afghanistan is gevlucht.
Wat betreft de stemming in de Senaat die Payman’s vertrek in gang zette, heeft Labor geprobeerd te beargumenteren dat het ook “erkenning van Palestina” steunt, maar alleen als onderdeel van een vredesproces en een tweestatenoplossing. Dit laat alleen maar zien hoe opzettelijk betekenisloze zinnen dit zijn. Er is geen vredesproces; Israël pleegt genocide en niemand in de Israëlische regering of oppositie steunt de oprichting van een Palestijnse staat.
Minister van Buitenlandse Zaken Penny Wong probeerde Payman vanuit een andere hoek aan te vallen, denkend dat het herinneren van iedereen aan de lange weigering van Labor om het homohuwelijk te steunen – en haar eigen afschuwelijke standpunt in die jaren – een winnaar zou kunnen zijn. “Zelfs als we het oneens zijn, hebben we die argumenten intern, zoals u in de loop van vele jaren in het homohuwelijksdebat hebt gezien”. Wong vertelde ABC Radio’s BEN programma. “Dat is wat ik deed, en ik denk dat dit de juiste manier is om het aan te pakken.”
Dit argument wordt onderstreept door het idee dat echte verandering van achter gesloten deuren komt, door beleefd lobbyen, geduld en vertrouwen in geleidelijke vooruitgang binnen de ALP. Dit argument is niet alleen door Wong naar voren gebracht, maar ook door delen van links in de afgelopen jaren, en meer recent in de Palestina-campagne, waarbij sommigen zeiden dat we ALP-figuren zoals Ged Kearney, die beweren te vechten voor verandering binnen de partij, moeten vieren en platforms moeten geven, ook al houden ze zich consequent aan de partijlijn en stemmen ze voor elk reactionair wetsvoorstel. We kunnen onmogelijk eisen dat ze de vloer oversteken, zo luidt een van de argumenten, omdat de regels van Labor dat niet toestaan.
Paymans standpunt heeft deze argumenten uit het water geblazen en al deze andere Labour-politici ontmaskerd als carrièremakers. Geen van hen is Payman komen verdedigen. De campagne voor Palestina heeft volkomen gelijk gehad om te weigeren om Labour-politici te steunen die niet willen breken met Albanese. We hebben ze niet halverwege ontmoet; we hebben een grens getrokken en geëist dat ze kiezen aan welke kant van de geschiedenis ze willen staan.
Payman zelf geeft de studentenkampen in Gaza de eer dat ze zich realiseerde dat ze de gelederen van Labor moest verlaten. Toen ze de kampen bezocht, werd ze niet begroet met scones en kruiperigheid, maar met veel woede over de politici van Labor die de genocide in Israël steunden.
Paymans huidige standpunt is het resultaat van onze massaprotestbeweging van de afgelopen negen maanden. Haar oversteek is een stap vooruit en heeft meer gedaan voor de Palestijnse zaak in Australië dan alles wat Penny Wong ooit heeft gedaan voor het homohuwelijk. Het homohuwelijk werd in feite gewonnen door jaren van massaprotesten en werd uiteindelijk verankerd onder een coalitieregering, zonder dank aan Labor en mensen als Wong.
Er is geen incrementele vooruitgang in de wereld van vandaag, als die er ooit was. We worden omringd door de opkomst van het racistische en fascistische rechts, klimaatvernietiging, dalende levensstandaarden en genocide. De Arbeiderspartij staat aan de verkeerde kant van elke kwestie. Verandering, inclusief Palestijnse bevrijding, zal alleen komen door massaal verzet tegen het hele systeem dat de Arbeiderspartij steunt.
Bron: redflag.org.au
