Pervez Agwan
Politiek was nooit het plan voor mij. Mijn vader was arbeider. Mijn moeder zorgde thuis voor mijn broer en mij. Mensen met mijn naam – Muhammad Pervez Siddique Agwan – we stellen ons in dit land niet kandidaat voor een ambt.
Mijn vader kwam in 1979 of 1980 naar Manhattan met vijf dollar op zak. Hij deed alles wat je maar kon bedenken: hotelbediende, restaurantmedewerker, achter de toonbank in een buurtwinkel. Hij en vijf of zes van zijn broers en zussen deelden in de jaren tachtig een klein, huurgecontroleerd appartement aan de Upper West Side van Manhattan.
Ik ben opgegroeid in een van de wijken met de laagste inkomens in Houston, Gulfton – 40 procent van de gezinnen en kinderen leeft in armoede in Gulfton en [the nearby community of] Scherpstad. Het is een van de meest onverzekerde postcodes in de staat. Mijn opvoeding was dus niets bijzonders: geen privéscholen, niet-rijke ouders die nauwelijks Engels spraken – immigranten van de eerste generatie. Mijn vader bestuurde een vorkheftruck en werkte bij een benzinestation; Ik was de eerste in mijn familie die naar de universiteit ging.
[Running for office] stond nooit in de planning. Maar een paar jaar geleden overleed mijn vader plotseling. Toen de olie-industrie in Houston crashte, verloor mijn vader zijn baan, maar hij was te trots om ons te vertellen dat hij zijn baan en zijn ziektekostenverzekering was kwijtgeraakt. Mijn broer was toen achttien; mijn moeder werkt niet. Mijn vader reed in een Uber en hij heeft het ons niet verteld; hij was te trots om ons te vertellen dat hij moeite had om de gezondheidszorg te betalen.
Mijn vader had diabetes en het kost $300 voor een controle. Houston heeft geen vangnet. De staat weigert de medische dekking uit te breiden – wij weigeren Medicare en Medicaid uit te breiden. Binnen drie maanden nadat hij zijn baan had verloren, kreeg hij gezondheidsproblemen, en hij overleed zeer snel. We probeerden erachter te komen waarom, en dat kwam omdat hij diabetes had en een hartaandoening had. Hij kon gewoon niet de zorg krijgen die hij nodig had.
Mijn vader op jonge leeftijd begraven en voor mijn broer moeten zorgen. . . het maakte me wakker met het idee dat als dit hem kon overkomen, het iedereen kon overkomen. En voordat hij overleed, zei mijn vader in de laatste uren tegen mij: ‘Doe iets met je leven waar anderen baat bij hebben. Ga niet achter het geld aan, het zal je nooit geluk brengen.”
Dat bleef bij mij echt hangen. Ik was onlangs afgestudeerd [Massachusetts Institute of Technology]. Ik studeerde en gaf daar les. Ik ben in de duurzame energie gaan werken, omdat ik een verschil wilde maken. Ik heb de laatste paar jaar van mijn leven wind- en zonne-energieprojecten gebouwd, maar het heeft me nooit echt voldoening gegeven, als ik zie wat ik zie [in Houston]. Omdat [the newly drawn district I’m running in] is niet alleen het meest diverse district van Texas, maar ook het meest ongelijke. Het heeft de wijk met de hoogste inkomens van de stad, West University. Maar het heeft ook een van de wijken met de laagste inkomens, slechts acht kilometer ten westen.
Ik weiger dit systeem te laten voortbestaan. Ik geef zorgverzekeraars de schuld die duizenden dollars naar politici sluizen, omdat ze de medische dekking niet kunnen uitbreiden. Vijfenzeventig procent van de Amerikanen wil universele gezondheidszorg; 80 procent wil betaald gezinsverlof. Maar we kunnen niets gedaan krijgen, omdat politici worden gekocht en betaald.
Dus toen ze dit district tekenden, zei ik: ‘Genoeg is genoeg. Ik ga mijn hoed in de ring gooien.” Mijn persoonlijke ervaring met mijn familie die worstelt met de kosten van de gezondheidszorg heeft mij wakker geschud: als er één ding is dat dit land nodig heeft, dan is het universele gezondheidszorg. Daarom wil ik onder meer de zorgverzekeringslobby krachtig aanpakken.
De nieuwe wijk is de meest diverse wijk van Texas. Er zijn meer etniciteiten, nationaliteiten, talen, rassen en religies in dit ene district dan enig ander gebied in de staat. Het heeft de grootste Aziatische en Arabische bevolking in de staat Texas. Het heeft meer kiezers van Bernie Sanders en Elizabeth Warren dan kiezers van Joe Biden. Er wonen tweehonderdduizend Aziaten en Arabieren in het district. Het omvat Fort Bend County, de meest diverse provincie van Amerika.
[My opponent, Rep.] Fletcher, wordt gefinancierd door de olie- en gasbedrijven. Ze wordt gefinancierd door zorgverzekeraars. Als iemand die voorop heeft gelopen bij het ontwikkelen van hernieuwbare energie, die zich heeft geconcentreerd op de klimaatstrijd, als iemand die zich echt bekommert om de arbeidswetgeving. . . Fletcher is een van de meest anti-arbeidskandidaten van het land.
Ze is een vakbondsbreker. Ze is voormalig bedrijfsadvocaat en het advocatenkantoor waar ze voor werkte heeft de Service Employees International Union en conciërgepersoneel voor de rechter gedaagd. Het bedrijf viel de rechten aan van vrouwelijke immigrantenarbeiders om voor zichzelf op te komen, vulde de jury met aanhangers van Donald Trump en won de zaak. Als mensen mij vragen waarom we meedoen, is het voor mij onaanvaardbaar dat we iemand hebben die anti-arbeiders, pro-olie en nu pro-grote lobby’s in het Congres probeert het district te vertegenwoordigen.
Bron: jacobin.com
