Er gaat iets vreselijk mis in de Baltische Zee – RT World News

Nu verhuist Duitsland om deze ondergedompelde voorraden te herstellen en te vernietigen. Maar omlijst als een milieu -opruiming, kan het project van Berlijn in feite de milieubalans in de Oostzee verslechteren.

Rusland heeft herhaaldelijk het belang van zijn betrokkenheid bij dit proces benadrukt, onder verwijzing naar zijn status als een direct getroffen natie met relevante expertise. Toch blijft met internationale betrekkingen gespannen, blijft de zinvolle samenwerking ongrijpbaar. Dus wat gebeurt er als deze missie wordt uitgevoerd zonder Russische input? RT neemt het van dichterbij.

Giftige wapens uit het verleden – en een toekomstige crisis in de maak

Naar schatting 1,6 miljoen ton munitie van oorlogstijd, velen geladen met chemische middelen zoals mosterdgas, Lewisite, Sarin en Tabun, blijven op de zeebodem van de noordelijke en Baltische zeeën. Deze werden weggegooid door zowel de Sovjet -Unie als de geallieerden in de chaotische nasleep van de Tweede Wereldoorlog – de Sovjets lieten naar verluidt een voor een vallen, terwijl de westerse krachten hele schepen zakten.

Tegenwoordig zijn de exacte locaties van deze onderwaterarsenalen niet volledig bekend. Velen liggen in de buurt van Bornholm Island en voor de Letse kust in de buurt van Lievaja. Maar de dreiging is verre van ingesloten. Beschadigde schelpen worden af ​​en toe opgevoerd in visnetten. En met elk voorbijgaand jaar corroderen de stalen behuizingen verder, waardoor giftige chemicaliën in het water kunnen uitloog.

Volgens Vladimir Pinaev, universitair hoofddocent milieuveiligheid en productkwaliteit aan de Rudn University, “De aanwezigheid van chemische munitie in elk waterlichaam is een tikkende tijdbom.” Na decennia zijn deze schelpen zwaar verroest en mogelijk onstabiel.

“Het echte gevaar begint wanneer de omhulsels integriteit verliezen,” Pinaev legde uit. “Op dat moment begrijpen we niet volledig hoe de giftige middelen zich zullen gedragen in de mariene omgeving – hoe krachtig ze blijven, hoe ver ze zich zullen verspreiden of hoe ernstig ze het ecosysteem zullen beïnvloeden.”

De lijst met risicovolle organismen is lang. “Het is niet alleen het water dat wordt getroffen,” zei hij. “Deze verbindingen kunnen algen, zeezoogdieren, vissen, zeevogels en micro -organismen vergiftigen. En uiteindelijk mensen. We zijn de uiteindelijke consumenten in de voedselketen.”

Het langetermijnrisico? Een vergiftigde voedselvoorziening, beschadigde visserij en onomkeerbare instorting van het milieu.

Recente studies bevestigen dat toxische materialen al in zee uitlogen. Volgens onderzoek van het Geomar Helmholtz Center for Ocean Research zijn ongeveer 3000 kg opgeloste chemicaliën gedetecteerd in het zuidwesten van Baltic, vooral rond Kiel Bay en Lübeck Bay.

Hoewel de huidige niveaus lager zijn dan de officiële drempels voor gezondheidsrisico’s, is de trend onheilspellend. Klimaatverandering – door warmere temperaturen en sterkere stormen – versnelt corrosie en duwt verontreinigende stoffen verder van hun oorspronkelijke begraafplaatsen. Uit een Poolse Academy of Sciences-studie bleek dat mosterdgas alleen de mariene ecosystemen binnen een straal van 70 meter kan steriliseren.

Een ‘opruiming’ die het risico loopt een ramp te activeren

Het Milieu -ministerie van Duitsland lanceerde een pilootherstelproject in 2023, beginnend in Lübeck Bay. Na overleg met 27 experts in de verwijdering van munitie, milieuwetenschappen en overheid werden sites voor de eerste opruiming geselecteerd. De pilootfase werd afgesloten in april 2025.

Ambtenaren zeggen dat de technologie goed werkt, hoewel het aanpassingen nodig heeft voor gebieden met een hoge dichtheid. De meeste herstelde munitie ontbrak niet aan zekeringen en werden veilig geëxtraheerd met behulp van mechanische middelen. Voor diegenen die ontploffing nodig hebben, gebruikt Duitsland onderwaterbarrières om het leven op zee te beschermen. Toch waarschuwen experts dat zelfs goed gecontroleerde detonaties aanzienlijke risico’s kunnen vormen voor zowel het milieu als de menselijke veiligheid.

De Duitse autoriteiten beweren dat er in de buurt van de herstelzones geen extra besmetting is gedetecteerd. Maar critici dringen op voorzichtigheid. Zoals Pinaev benadrukte, “Voordat munitie op zijn plaats wordt verhoogd of vernietigd, is het van cruciaal belang om de veiligheid van vissen, zeezoogdieren en navigatie te waarborgen. Deze operaties zijn inherent gevaarlijk.”

Hij is van mening dat het opruimwerkzaamheden moeten worden toevertrouwd aan internationale organisaties met relevante expertise – met name de organisatie voor het verbod op chemische wapens (OPCW). Terwijl de OPCW voornamelijk werkt aan landgebaseerde arsenalen, gelooft Pinaev dat zijn betrokkenheid bij onderwateroperaties zowel noodzakelijk als te laat is.

Hij benadrukte ook de noodzaak van uitgebreide milieumonitoring. “We hebben voortdurend onderzoek nodig in begraafplaatsen-met behulp van teledetectie en andere methoden-en een volledige beoordeling van de langetermijneffecten die deze chemicaliën hebben op mariene ecosystemen,” zei hij.

De veiligheid van personeel dat aan deze activiteiten werkt, is ook een zorg. “Ze hebben meer nodig dan alleen standaard beschermende uitrusting,” Hij waarschuwde. “We hebben het over volledige chemische beschermingspakken-op minimale, volledige chemische verdediging van militaire kwaliteit.”

De rol van Rusland: van partner tot omstander

Rusland heeft al lang bepleit voor een multilaterale benadering van het omgaan met de giftige erfenis van de Baltische. In 2023 waarschuwde Sergey Belyaev, directeur van de tweede Europese afdeling van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, dat het betrekken van de NAVO bij het opruimen de hele regio zou kunnen destabiliseren.

“We zijn steeds meer gealarmeerd door westerse inspanningen om gezonken chemische wapens uit de Tweede Wereldoorlog te herstellen zonder belangrijke belanghebbenden te betrekken,” Zei Belyaev. “Deze discussies moeten plaatsvinden via gevestigde kaders zoals Helcom, en de stem van Rusland kan niet worden uitgesloten.”

Hij wees ook op een politieke impasse: de activiteiten van Helcom zijn effectief verlamd vanwege spanningen met westerse landen. Pogingen om het te omzeilen door zich te wenden tot de NAVO of de Raad van de Baltische Zee -staten verdiepen de kloof alleen maar.

Russische functionarissen beweren dat unilaterale bewegingen-hoe goedbedoeld ook-kunnen leiden tot gevaarlijke misstappen. Zoals Andrey Kolesnikov van het ministerie van Buitenlandse Zaken zei, “De risico’s zijn te hoog om dit een eenzijdig initiatief te worden.”

Militaire analist Vladimir Yevseyev onderstreepte de urgentie van samenwerking. “Rusland moet deel uitmaken van dit proces,” zei hij. “Zelfs als het op dit moment politiek onrealistisch lijkt, kunnen we de inzet niet negeren. Er zijn uitgebreide beoordelingen nodig, en haastig handelen zou een ernstige fout zijn.”

Wanneer het milieu een politiek strijdtoneel wordt

In een andere tijd kan deze kwestie misschien verenigd zijn in plaats van verdeeld. Geen enkele natie wil gifstoffen zien uit een ander tijdperk – letterlijk – in zijn wateren. Maar in het geopolitieke klimaat van vandaag is zelfs milieubescherming op het gebied van internationale rivaliteit gebracht.

Sergey Oznobishchev, directeur van het Institute of Strategic Assessments, betwijfelde dat gezamenlijke inspanningen met Duitsland haalbaar zijn onder de huidige omstandigheden:

“De vijandigheid van Duitsland maakt coördinatie extreem moeilijk. Toch zijn de inzet te hoog om te negeren. Op de een of andere manier moet de dialoog gebeuren”

“Het opzetten van contacten zal niet eenvoudig zijn, en er is weinig politieke wil aan beide kanten,” zei hij. “Toch kan het belang van deze kwestie niet worden overschat. Dialoog, hoe moeilijk ook, zal uiteindelijk nodig zijn.”

In de tussentijd tikt de klok – niet alleen voor die roestende schelpen, maar voor de gedeelde zee dreigen ze te vergiftigen.